Yay!!! Kasal na sila!!
Third PersonHindi sila nagpapigil at talagang itinuloy pa rin nila ang kanilang kasal. Ang akala ba nila ay hindi ko tototohanin ang aking banta? Nagpupuyos ako sa galit dahil binalewala ni Chastity ang pangako niya sa akin kahit na pinaalala ko na sa kanya.Kita ko ang pagpasok ni Chastity mula sa
LanderHanggang sa reception ay hindi pa rin magkamayaw ang kaligayahang nadarama ko. Ang pag-aalala ko para sa kaligtasan ni Cha ay natabunan ng sobrang saya na bumabalot na ngayon sa buo kong pagkatao.“Uy, ano na? Hindi ka na makagalaw d’yan?” tanong ng aking asawa. Nakaupo kami at pinapanood ang
“And you found him?” tanong ko.“Pero ayaw niya pong umamin. Nasa presinto na siya at iniimbestigahan.”“Sino siya?” si Channing na ang nagtanong.“Jerry Ponteres. Isang painter.”“Jerry? Damn!”“Kilala mo ba siya?” tanong ni Tita Sarina na nasa tabi lang namin.“Cha and I met him sa painting contes
LanderAng hirap tanggapin. Nasa ICU ako ngayon at nakatingin sa asawa kong wala pa ring malay. Hindi ako kuntento sa mga oras na nakalaan para ko lang siya makita. Halos ibigay na rin nila Tito Maximus at Tita Sarina yung oras ng dalaw nila sa akin para lang mas mahaba pa ang maging pagsasama namin
All this time, Hindi ako umiyak ng dahil sa kahit na ano o kahit na sino. Kahit na ng iwan at ipagpalit ako ni Melody noon na inakala kong siya ng lahat sa akin ay mabilis akong naka-recover. Dala siguro ng sobrang pagod at puyat, hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.Nagmulat ako ng mga m
Lander“Mr. Robinson, hindi pa rin namin natatagpuan si Mr. Ponteres and nag-aalala na rin kami para sa kanyang kaligtasan,” sabi ng pulis ng puntahan nila ako sa hospital. Isang buwan at kalahati ng comatose ang asawa ko kaya mas lalo akong napupuno ng pangamba.“Anong ibig niyong sabihin?” tanong
Mahalaga na makasama ko si Cha sa lahat ng oras. Mas lalo pa akong nagkapag-asa na magiging okay na siya kapag nangyari ang sinabi ng doktor. Naupo ako sa mahabang bench na nasa labas lang ng ICU at naghintay na muling lumabas ang doktor. Wala namang nabago, dito lang din talaga ako laging nakapwest
Lander“It’s okay, Lander,” ang nakakaunawang sabi ni Channing habang tinatapik-tapik ang aking balikat. Agad naming pinatawag ang doktor and after niyang i-check ang asawa ko, it turned out na normal na ang ganon pero hindi pa talaga gising si Cha.Tumango ako sa bayaw ko at ngumiti. Mas maigi na n
NoelleMakalipas ang ilang araw, halos buo na ang foundation ng ITech Dev. Co.Ngayon, abala kami sa pagpili ng mga magiging team members na magiging susi para sa unang hakbang ng kumpanya.Nasa conference room kami. Nakalatag sa harap ang ilang folders: mga résumés, mga profiles ng mga aplikante. T
NoelleIsang buwan na mula nang simulan namin ang preparasyon para sa bagong business na itatayo.ITech Dev. Co. ang pangalan. Isa itong IT services at IT solution company.Napangiti ako habang binabanggit ang pangalan. Ang hirap paniwalaan na isa na namang pangarap ang unti-unti naming binubuo ngay
Chanden“Dad, Mom,” sabi ko habang magkahawak kami ng kamay ni Noelle at unti-unting lumapit sa kanila. Humalik ang aking asawa sa pisngi ni Mommy at magalang na nagmano sa kamay ni Daddy. Kita sa mukha nila ang saya sa aming pagdating.Kagagaling lang namin sa ospital para sa buwanang check-up ni N
NoelleHindi ko maipaliwanag, pero ramdam ko na may hindi tama. May something talaga sa asawa ko.Oo, sweet pa rin siya. Maalaga. Laging nasa tabi ko lalo na kung nasa bahay lang kami. Wala siyang pinapakitang pagbabago. Kapag tinitingnan niya ako, punong-puno pa rin ng pagmamahal ang mga mata niya.
ChandenAraw ng Miyerkules nang tumawag si Kuya Lualhati. Ang sabi niya’y pupunta raw siya sa aking opisina. Hindi ko alam kung anong klaseng usapan ang dadalhin niya, pero pakiramdam ko pa lang ay mabigat na. Kaya heto kami ngayon at magkaharap, tahimik sa loob ng aking opisina, ang tanging ingay a
Chanden“Anong problema, Kuya?” tanong ni Chansen, kita sa mukha niya ang pag-aalala matapos mapansin ang bigla kong pananahimik.“I’ll just check something,” maikli kong sagot habang binubuksan ang aking email sa phone. Ramdam kong nakatutok sa akin ang mga mata nila, lalo na ang kay Noelle na tila
ChandenKita ko ang kakaibang liwanag sa mukha ni Noelle nang sabihin ko sa kanya ang naging desisyon ko tungkol sa hinihiling ng kanyang tiyuhin at buong pamilya. Napalunok siya at tumango, tila ba nawala ang bigat ng balikat niya sa ginhawa, sabay kindat sa akin na parang nagsasabing, "Salamat, Do
Noelle“Sigurado ka ba talaga?” tanong kong may halong pagtataka at kaba.“Mukha ba akong hindi sigurado?” balik niyang tanong habang nakangiti, tila ba natutuwa pa sa reaksyon ko.“Dovey naman eh…” Umiling na lang ako habang napatawa siya ng malakas. Sunod ay isang banayad ngunit masuyong halik ang
Tama siya. Hindi ako kailanman pinabayaan ni Chanden. Mula nang naging kami, palagi siyang nariyan, parang aninong hindi ako iniiwan. Lalo na ngayon, na buntis ako ay mas lalo siyang naging protective. Ramdam ko ang takot niya na baka may mangyaring masama sa amin ng anak namin.Nami-miss ko na ang