Sa higit isang oras na paghihintay ng masasakyan, sa wakas ay nakapara na rin si Leil ng isang taxi. Sinabi niya ang address ng inuupahang condo sa driver.
Buti naman at mabilis silang nakarating doon. Nanghihinang umakyat si Leil sa loob at dumeretso sa banyo. Binuksan niya ang shower at hinayaang mabasa ang kanyang buong katawan. ‘Bakit nangyayari ito sa atin, Roscoe? Bakit sobra-sobra ang galit mo sa akin? Bakit ayaw mo akong paniwalaan? Dati naman ay ikaw pa ang pumoprotekta sa akin hindi ba? Ikaw ang nagtatanggol at nagpapasaya sa akin. Bakit ngayon ay nag-iba na ang lahat? Bakit ikaw na ang nananakit sa akin?’ Umagos ang luha sa mga mata ni Leil habang nakasandal sa dingding ng banyo. Sila ni Roscoe ay dating magkaibigan at pareho sila ng pinapasukang paaralan. Si Roscoe ang nagtatanggol sa kanya kung may nagtatangkang mangbully dito. Hindi niya hinahayaang masaktan si Leil at lalong laging pinapatawa at pinapasaya ng lalaki ang babae. Pero nagbago ang lahat dahil sa isang trahedya. Simula nang magalit sa kanya si Roscoe, nagbago ang kanyang buhay. Napaalis siya sa paaralang pinapasukan niya, nawalan siya ng trabaho, at napaalis siya sa kaniyang tinitirhan. Ang kanyang buhay na dati’y magaan, ngayon ay mas naging mabigat at masaklap. Ang dating Roscoe na nagtatanggol sa kanya upang hindi siya masaktan, ngayon ay siya na ang gumuguhit ng mga pasa sa kanyang damdamin. Natapos na lang ni Leil ang kanyang pagligo nang namamaga ang mga mata. Sobrang bigat ng kanyang dibdib na para bang nakadagan dito ang mga salitang binitawan ni Roscoe kanina. At hindi siya sigurado kung maaalis pa ba ito dito. Siguro ay hindi na. Habang buhay niya nang aalalahanin ang bawat kirot at hapdi na dala ng mga salita niyang iyon. Tumunog ang kanyang telepono, pangalan ni Princess ang nagpakitang tumatawag. Huminga nang malalim si Leil bago ito sagutin. “Hello, Princess? Bakit ka napatawag?” malamlam ang kanyang boses nang tanungin niya ito. “Tinawagan lang kita para sabihin sa iyo na tinatanggal ka na ni boss sa trabaho simula ngayon at hindi ka na pwedeng pumasok pa rito ulit. Pero huwag kang mag-alala. Babayaran ka pa rin naman niya sa mga araw na nakompleto mo.” Bago pa makasagot si Leil ay binaba na ni Princess ang telepono. ‘Ano? Tanggal na ako sa trabaho? Hindi pwede ito! Hindi pwedeng mawalan ako ng trabaho!’ Sinubukan niyang tawagan si Princess ngunit out of reach na ito. Kaya naman ay mabilis niyang inayos ang sarili at umalis. Pumara muli siya ng taxi, at buti na lang ay nakasakay siya nang mabilis. Sinabi niya ang address ng kompanyang pinagtratrabahuan at mabilis siyang nakarating dito. Walang kahit na sino ang nagbabantay sa lobby kaya naman nakapasok siya nang walang sagabal. Dumeretso siya sa opisina ng kanyang boses. Napatigil siya nang marinig ang dalawang taong nag-uusap sa loob. “Boss…” pamilyar na boses ng babae iyon. Si Princess ito. Sigurado siya rito dahil kilalang kilala niya ang boses ng babae. “Hindi ka ba masaya sa nagawa ko? Ginawa ko naman ang gusto mo, hindi ba? Bakit pati sa akin ay nagagalit ka? Hindi ba dapat ay bigyan mo ako ng reward? Maybe another promotion will do?” sa nang-aakit na boses ay saad ni Princess. Hindi na nagulat pa si Leil sa kanyang mga narinig. Matagal nang usap-usapan ng ibang reporters ang tungkol sa secret affair ni Princess at ng kanilang boss. Ang akala niya dati ay pawang kwento lamang iyon ngunit ngayong naririnig niya si Princess, sigurado siyang totoo ito. Kaya pala napakabilis umangat ni Princess. Kabago-bago niya pa lang dito ngunit ang bilis niyang ma-promote. Iyon pala ay dahil sa may relasyon sila ng kanilang boss. Patuloy na nakinig si Leil sa pag-uusap ng dalawa sa loob. Gusto man niyang pumasok na ngayon, naghahanap pa rin siya nang tamang tyempo. Umupo muna siya saglit sa may maliit na couch. Rinig na rinig pa rin dito ang usapan ng dalawa dahil nakaawang nang kaunti ang pinto. “Boss, nakuhanan ko ng litrato si Leil at Roscoe na magkasama. Pwede na natin itong magamit para sa plano! Kung ilalabas natin ito ngayon at gagawan ng balita, siguradong mabilis itong magiging viral at sa wakas ay makikilala na rin tayo!” ‘Ano? Plano?’ Nanlalaki ang mga mata ni Leil nang marealize niya ang ibig-sabihin ni Princess. ‘So kaya nila ako pinadala roon ay hindi naman para sa secret relationship ng isang sikat na aktres at mayamang business man! Kung hindi ay para i-frame up ako kasama si Roscoe! Napakawalang-hiya mo, Princess!’ “At talagang may gana ka pang humingi sa akin ng reward?! Pasalamat ka at hindi kita sinisante kagaya ng pagsisante ko kay Leil! Kung ginamit mo lang sana ang utak mo! Hindi sana mangyayari ito!” sigaw ng kanilang boss. Ramdam ang galit ng kanilang boss sa loob ng silid. Hinihimas ni Princess ang hubad na katawan ng kanilang boss, pilit nitong pinapakalma. “Bakit ba galit na galit ka, boss? Dapat nga ay matuwa ka pa sa akin. Hindi ba iyon naman talaga ang plano? Ang lasingin siya pagkatapos ay dalhin siya sa suit ni Roscoe Villafuerte, hindi ba? Kuhanan ng mga litrato at videos para makagawa ng isang magandang balita. So huwag ka nang magalit, please? Andito ako para pakalmahin ka.” Humagikgik si Princess habang ginagawa iyon. Hindi na nakapagtimpi pa si Leil nang masiguro na talaga ngang plano na nila ito na gawin ito sa kanya. Binuksan niya ang pintuan dahilan upang magulat pareho ang kanyang boss pati na rin si Princess. Pareho silang hubad, tanging panty at bra lamang ang suot ni Princess habang boxers naman ang sa kanilang boss. Naaamoy sa buong office ang nakakadiring affair ng dalawa. “Tama ba ang narinig ko? Kayo ang may pakana ng lahat ng iyon? You two framed me up with Roscoe! Bakit kailangan niyo iyong gawin?!” hindi na napigilan ni Leil ang mapasigaw dahil sa iritasyon at pagkabigo. Pakiramdam niya ay pinagtutulungan siya ng lahat. Wala siyang kakampi. Ang tangi at nag-iisang kakampi niya sa buhay ay naging kaaway niya pa. “Alam ninyong pwede ko kayong kasuhan dahil sa ginawa ninyong iyon!” tumalim ang kanyang matang nakatingin sa kanila. Unti-unting pumapatak ang luha niya kahit anong pigil niya rito. “Idedemanda ko kayo! Ipapakulong—” Humalakhak si Princess na para bang nakakatawa ang sinabing iyon ni Leil. Umiling-iling pa siya habang nakangisi, at unti-unting nilapitan ang umiiyak na si Leil. “Awww, what a dramatic scene, Leil. Napakagaling mo naman umarte. Nagbibiro ka ba?” Mas lalong nagngitngit sa galit si Leil dahil sa sinabing iyon ni Princess. “Niloko niyo ako! Kakasuhan ko kayo!” “Go ahead, Leil! Sa tingin mo ba ay may maniniwala sa’yo? Sa itsura mong iyan? Talaga bang papaniwalaan ka ng mga pulis laban sa amin? Lalo pa at wala ka namang ebidensya sa mga ibinibintang mo! Kilalanin mo ang binabangga mo, Leil. Hindi mo kami kakayanin!”Alam ni Leil na kahit na maliit na kompanya lamang ang pinagtratrabahuan niya, hindi niya pa rin ito kakayanin. Lalo na at wala siyang perang maaaring gamitin para magsampa ng kaso. Alam niya ring hindi gano’n kadali iyon. “At ano’ng gusto niyong gawin ko?! Ang hayaan at kalimutan na lang ang lahat?!” Isang malakas na tunog ang nagpatigil sa dalawa. Hinampas ng kanilang boss ang lamesa at saka tumayo. “Wala kang sasabihing makasisira sa akin o kahit sa kompanyang ito! Hindi ka magsasalita! Isasarado mo ang bibig mo, Leil!” namumula ang mukha ng lalaki dahil sa sobrang galit. Hindi pwedeng lumabas ang issue na ito. Siguradong siya ang malilintikan ng mga higher bosses kung nagkataon. At baka mawalan pa siya ng trabaho. Trabahong ilang taon niyang pinagsikapang abutin. Hindi siya pwedeng masira dahil lamang sa issue na ito at mas lalong hindi pwedeng maalis siya sa pwesto! Kung kailangang patayin niya si Leil upang mapatahimik ito, gagawin niya. Sinugod ng lalaki si Leil at
Nanghihinang napaupo sa gilid ng daan si Leil, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang mga luha. Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang telepono habang pinipigilan ang sariling humikbi. May kanser sa dugo ang kanyang labing-isang taong gulang na kapatid at kailangan nila ng malaking pera para maipagamot ito sa maayos at mas advance na ospital. Linunok niya ang kanyang mga hikbi bago sumagot sa kanyang ina-inahan. “M-Ma…” isang kataga pa lamang ang kanyang binibitawan ngunit nabasag na ang kanyang boses. “Natanggal po kasi ako sa trabaho k-kaya baka hindi muna ako makakapagpadala ng pera—”“Aba tangina naman, Leil! Ano na naman bang katangahan ang ginawa mo para matanggal sa pinagtratrabahuan mo? Kakarampot na nga lang ang kinikita mo, mawawala pa!”“H-Hindi ko naman po ito inaasahan lalo at biglaan. Hindi ko rin naman po ito ginusto, sadyang minalas lang po talaga…”“Talagang malas ka! Naku, Leil! Huwag mo akong artehan ah! Gawan mo yan ng paraan! Huwag mong hintayin na pati ang kapa
Nawala ang ina sa murang edad at simula rito, wala na siyang ibang ginawa kung hindi ang magtrabaho, pag-aralin ang sarili pati na rin ang kapatid, at maghain ng pagkain sa kanilang lamesa. Ni minsan ay hindi siya nagalit sa kanyang ama. Pero ngayon, hindi na niya kinakaya. Parang isang batang paslit si Leil na nangangailangan ng aruga ng isang magulang, ng isang ama at ina, na alam niyang kahit kailan ay hindi na niya mararamdaman pa. “Wala akong ibang ginawa kung hindi ang magtrabaho para may maipadala sa inyo, pa! Halos lahat ng sahod ko binigay ko para lang hindi kayo magutom! Ako ang nagbabayad ng lahat ng utang mo, ako ang nag-aayos ng lahat ng gulong napapasukan mo, ako lahat ang nagbabayad sa mga kailangan sa bahay! Pero, Pa… napapagod din po ako. Pagod na po ako! Kahit isang yakap man lang, wala? Pa, naman…”Pinanood ni Francisco ang kanyang anak na sabihin ang mga ito. Wala siyang pakealam sa mga gustong sabihin ni Leil, ang kanyang gusto lamang ay mabigyan na siya nito ng
Sa paglubog ng araw, isang mamahaling itim na Land Rover ang pumarada sa harapan ng isang five-star hotel, ang Rockwell hotel. Sa sobrang gara at ganda ng sasakyan na ito, kahit sa gabi ay hindi naitatago ang kinang nito. Bumaba ang driver ng sasakyan at saka binuksan ang back seat door nito. “Andito na po tayo, sir.” ani ng driver. Minulat ni Roscoe ang kanyang mga mata galing sa maikling tulog at saka tinapunan ng malamig na tingin ang kanyang driver. Inayos niya ang kaunting gusot sa kanyang suot na black coat bago bumaba sa sasakyan. Suot ang isang black suit, black pants, at black shoes, lahat ng taong nadadaanan nila ay napapatingin sa gawi ni Roscoe. Kunot-noong pumasok si Roscoe sa loob ng Rockwell. Lahat ng mga empleyado roon, pati na rin ang mga nasa front desk at lobby, ay bumabati sa kanya. Ngunit walang pinansin ni isa si Roscoe. Nagmamadaling sinalubong ni Andrea sina Roscoe sa may lobby ng hotel. Nanginginig pa ang kanyang mga tuhod nang sa kauna-una
Pagmamakaawang iyon ni Leil kay Roscoe, umaasa siyang kahit na kaunting awa ay magkakaroon ang lalaking dating nagtatanggol sa kanya. Ngunit parang walang narinig si Roscoe. Nakatingin lamang siya nang malamig kay Leil habang marahas siyang hinahawakan ng lalaki. Ang kanyang bagang ay nakatangis at sa uri ng kanyang pagtitig, tila walang pakealam si Roscoe sa nangyayari sa kanyang paligid. Sa bandang likuran nila Leil ay parating ang iba pang bodyguards kasama ang matandang nakadate niya. Nang makita iyon ni Leil, mas lalo siyang natakot at nanginig. Her eyes that were full of hope earlier, becomes a hopeless eyes seeking for nothing. Nang makalapit ang matanda kay Leil ay hinaplos nito ang pisngi ng babae. Halos mandiri si Leil nang maramdaman niya ang magaspang na kamay na iyon ng matanda. Kung siya ang papipiliin, mas gugustuhin niya na lamang ang mamatay kaysa ang makasama ang matandang ito. “Ba’t ka ba tumatakas, iha? Huwag kang mag-alala dahil sigurado akong magugustuhan mo
Punong-puno ng otoridad ang boses na iyon ng nakababatang Villafuerte. Noong una ay walang nagsasalita sa mga bodyguards ng matanda, ngunit nang isa-isa silang tapunan ni Reagan nang masamang tingin ay saka nila tinuro ang lalaking sumampal kanina kay Leil Hidalgo. Alam naman talaga ni Reagan kung sino sa kanila ang sumampal kay Leil, ngunit gusto niyang sa kanila mismo manggaling ito. “Allan!” “Boss…” “Go and take the man who slapped my brother’s wife. Slap him three times before you chop off his hands.” Tiningnan ni Reagan si Roscoe na ngayon ay nasa kanyang tabi na, blanko pa rin ang mga mata nito. “What do you think, brother? Is that already enough as a punishment?” tanong ni Reagan sa kapatid ngunit hindi sumagot si Roscoe. Ngumisi si Reagan bago umiling. “Silence means yes. Kaya sige na, Allan. Take that fucking man and grant him his punishment.” Nagdalawang-isip pa si Allan kung susundin niya ito, knowing that his boss, Roscoe, hasn’t ordered him to do something yet. “Si
Pinanood ni Roscoe si Leil na nagmamadaling umalis. Nakakuyom ang kanyang kamao sa ilalim ng kanyang bulsa, pinipigilan ang sariling habulin si Leil upang matiyak kung ayos lang ba siya. Umiling siya bago umalis ng Rockwell hotel. Ang lahat ng kanyang madadaanan ay napapahinto upang panoorin siya sa kanyang paglalakad. Roscoe Villafuerte is everyone’s fantasies. He had grown in such a fine man that a girl could ever ask for. Nang marating niya ang parking lot ay dumeretso siya sa kanyang sasakyan kung saan naghihintay doon si Allan. Nang makita ni Allan na paparating na ang kanyang boss ay mabilis niyang binuksan ang pintuan ng back seat kung saan uupo si Roscoe at nang makapasok ay saka niya ito sinara. Roscoe looked at the rearview mirror of his car and watched his face. Nakaigting ang panga niya at nakakunot ang noo, tila ang lalaki ay galit na galit sa mundo. His jawline gets more defined whenever he tries to clench it which adds more to his hot presence. Kakaiba si Roscoe sa
Nagising si Leil sa isang hospital. Nang maalala niya ang mga nangyari, bumalik ang kanyang takot at panginginig. Lalo pa nang makita niya ang isa sa mga lalaking kumuha sa kanya ang nagbabantay sa kanya ngayon. Sinabi ng lalaki na makakalabas na si Leil, at maaari na siyang magsimula bukas sa bar. Pero umiling muli si Leil, hindi pumapayag sa gustong mangyari ng lalaking iyon. Pero napahinto siya nang sabihin ng lalaki na kung hindi si Leil ang gagawa noon ay ang kapatid niyang may sakit ang sasalo rito. Lalo pa at maraming matatandang mayayaman ang mas may gustong paglaruan at gawing pampalipas oras ang mga babaeng msy sakit.Nang marinig niya iyon ay para siyang nawalan ng pag-asa. Jacquelyn has went through so much already. Ilang taon nang iniinda ng kanyang kapatid ang sakit niya, at ayaw niyang mas lalo pang magdusa ang kapatid dahil dito. Kahit na ayaw niya at against sa kanyang kalooban, pumayag si Leil sa gustong mangyari ng mga lalaki.
Malungkot na tiningnan ni Reagan si Leil. “Hindi dapat ako ang hinihingian mo ng tulong, Leil. Dahil wala na akong ibang maibibigay pa na tulong sa iyo.” Nangilid ang luha sa mga mata ni Leil. Alam niya na mabait si Reagan at batid niya ring barya lang ang tatlong milyong piso sa kaniya. Isa pa, uutangin niya naman ito. At pinapangako niyang babayaran niya ito.Hindi pa nga lang niya alam paano siya magbabayad, pero sigurado siyang papalitan niya lahat ng perang tinulong nila. At handa rin siyang manilbihan kay Reagan, o kahit sa buong angkan pa ng Villafuerte, matulungan lang siya at mapagamot ang kapatid niyang may sakit. “R-Reagan, alam kong barya lang sa’yo ang hinihiram ko. Nakikiusap ako, Reagan. Tulungan mo ako. I promise I will pay you. Hindi ko lang alam kung paano ako makakakuha ng pambayad pero handa akong ialay ang buong buhay ko sa pagtra-trabaho maka-ipon lang ako ng pera pambayad sayo. Pakiusap, R-Reagan…” nabasag ang boses ni Leil habang nakikiusap kay Reagan. Kung
Kinabukasan ay maagang nagising sina Roscoe at Reagan. Sabay silang kumakain ng kanilang umagahan sa isang restaurant malapit sa kanilang kompanya. Seryoso lamang si Roscoe na nakatingin sa kanyang kinakain. Samantalang ang kanyang nakababatang kapatid naman na si Reagan ay nakatingin sa kanyang cellphone habang nagse-scroll sa isang social media platform (the black app). Napakunot ang noo ni Reagan nang makita ang picture ni Roscoe sa kanyang news feed. It was clearly Roscoe and his car! “Oh brother. Ikaw na naman ang laman ng news feed ko ngayon. Hindi ka nagsabi na naaksidente ka pala?” Reagan has to zoom the picture to observe it properly.Hindi man halata sa itsura ni Roscoe ngunit nagulat ang lalaki sa sinabi ng kanyang kapatid. Although part of him expected it, nagulat pa rin siya na kakalat agad-agad ito sa social media. Hindi naman na bago ito kay Roscoe. Maraming cameras ang nakalagay sa paligid. At kahit nasa pribado siyang lugar, hindi pa rin naiiwasang makuhanan siya
Kumunot ang noo ni Jacquelyn nang makita ang isang anino sa labas ng room niya. “Parang may tao sa labas, ate.” Ani Jacquelyn kay Leil. Napatingin si Leil sa bintana, sinisilip kung mayroon bang tao roon. Hinalikan niya muna sa noo si Jacquelyn bago lumabas sa kanilang private room. “Sandali lang at titignan ko. Babalik ako, hmm?” Tumango si Jacqy at ngumiti nang maliit. Lumabas si Leil para tingnan kung may tao ba sa labas ngunit wala siyang nakita roon. May mga taong napapadaan sa tapat ng kanilang kwarto kaya naisip ni Leil na baka napadaan lang ang taong nakita ng kanyang kapatid. “Sino’ng andun, ate?” tanong ni Jacqy pagkabalik ni Leil sa loob. Umiling si Leil bago dahan-dahang umupo sa tabi ng kanyang kapatid. “Wala naman. Baka may napadaan lang sa labas. Huwag mo na iyong isipin pa.” Masarap sa pakiramdam ang makitang ngumingiti si Jacqy. Pakiramdam ni Leil ay gumagaan ang kanyang damdamin at puso tuwing gumuguhit ang munting ngiti sa labi ng kanyang kapatid. “Ate, u
Hindi na naisipan pang pumunta ni Leil sa kanilang bahay. Dumeretso na lamang siya sa hospital kung saan hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang kanyang kapatid. Ang sabi ng doktor noong huli silang nag-usap, kailangang maobserbahan nang mabuti ang kalagayan ni Jacquelyn. Lalo pa at habang tumatagal ay mas lalong lumalala ang sakit ng kapatid. Nang marating ang hospital room ng kanyang kapatid, huminto siya at pinanood ang kapatid sa loob nito. Glass ang window nito kaya naman ay nakikita niya si Jacquelyn sa loob. Mag-isa lamang itong nakahiga sa kanyang kama. Dilat ang mga mata, at walang kasama. Kitang-kita ni Leil ang pamumutla ng balat ng kapatid. Leil’s eyes were focused on her sister, at hindi niya namamalayan na pumatak na pala ang kanyang luha. Awang-awa na siya sa kapatid. Her sister went through so much already. Hindi niya lubos maisip na sa ganitong edad ng kanyang kapatid ay nakakaranas na siya ng ganitong uri ng sakit. Hindi sila mayaman at hindi naghahangad ng sobra p
Pero bago pa man tuluyang makalabas si Leil sa private room ni Roscoe, bumalik sa kanyang isipan ang kanyang kapatid. Kailangan niya ng malaking pera. Hindi lamang para mabayaran ang utang ng kanyang ama pero pati na rin para mapagamot si Jacquelyn. Napalunok siya at saka huminto, hawak-hawak ang doorknob. Pinunasan niya ang kanyang luha saka muling tumingin kay Roscoe. Hindi pwedeng basta na lang siyang susuko. Kung lalabas siya sa kwartong ito, maaaring ibenta lang din siya sa iba pang mayayamang business man para magamit, mapaglaruan, at mapagpasa-pasahan. Kumunot ang noo ni Roscoe nang makitang lumapit muli si Leil sa kanya. At unti-unti ay lumuhod ito sa kanyang harapan. “What the fuck are you doing?” gulat na tanong ni Roscoe. Umiling si Leil habang pinupunasan ang kanyang luha. Never in her mind she thought of kneeling in front of someone. Ngayon lang, at sa harap pa mismo ni Roscoe Villafuerte. “G-Gagawin ko ang lahat. Tulungan mo lang ako, Roscoe. Kahit anong gusto mo g
Nakatuon ang buong tingin ni Roscoe sa mapupulang labi ni Leil, at sa bawat lunok ng babae ay tila inaakit siya nito upang halikan siyang muli. Marahan ang paghaplos ni Roscoe sa pisngi ni Leil, malayong-malayo sa pagiging marahas niya sa babae noong nakaraan. “R-Roscoe…”Napaungol si Roscoe nang banggitin ni Leil ang kanyang pangalan. Para sa lalaki, iba ang dulot sa kanya tuwing binabanggit ni Leil ang kanyang pangalan. He has never felt that his name sounded as good as whenever Leil says it. “Ito na ba ang bago mong trabaho? Ang maging bayarang babae ng kahit na sino man? You keep on proving that you’re nothing but a low class woman. Kahit sino pwedeng humalik sa’yo, huh? Kahit sino pwede kang gamitin? Kahit sino pwede kang galawin? At papayag ka basta may perang kapalit, huh? Ganyan ka ba talaga?” bulong ni Roscoe, pilit tinatatagan ang sarili upang hindi tuluyang maakit ni Leil, kahit na wala pa namang ginagawang pang-aakit ang babae. Mabilis na umiling si Leil, ang kanyang m
Nagising si Leil sa isang hospital. Nang maalala niya ang mga nangyari, bumalik ang kanyang takot at panginginig. Lalo pa nang makita niya ang isa sa mga lalaking kumuha sa kanya ang nagbabantay sa kanya ngayon. Sinabi ng lalaki na makakalabas na si Leil, at maaari na siyang magsimula bukas sa bar. Pero umiling muli si Leil, hindi pumapayag sa gustong mangyari ng lalaking iyon. Pero napahinto siya nang sabihin ng lalaki na kung hindi si Leil ang gagawa noon ay ang kapatid niyang may sakit ang sasalo rito. Lalo pa at maraming matatandang mayayaman ang mas may gustong paglaruan at gawing pampalipas oras ang mga babaeng msy sakit.Nang marinig niya iyon ay para siyang nawalan ng pag-asa. Jacquelyn has went through so much already. Ilang taon nang iniinda ng kanyang kapatid ang sakit niya, at ayaw niyang mas lalo pang magdusa ang kapatid dahil dito. Kahit na ayaw niya at against sa kanyang kalooban, pumayag si Leil sa gustong mangyari ng mga lalaki.
Pinanood ni Roscoe si Leil na nagmamadaling umalis. Nakakuyom ang kanyang kamao sa ilalim ng kanyang bulsa, pinipigilan ang sariling habulin si Leil upang matiyak kung ayos lang ba siya. Umiling siya bago umalis ng Rockwell hotel. Ang lahat ng kanyang madadaanan ay napapahinto upang panoorin siya sa kanyang paglalakad. Roscoe Villafuerte is everyone’s fantasies. He had grown in such a fine man that a girl could ever ask for. Nang marating niya ang parking lot ay dumeretso siya sa kanyang sasakyan kung saan naghihintay doon si Allan. Nang makita ni Allan na paparating na ang kanyang boss ay mabilis niyang binuksan ang pintuan ng back seat kung saan uupo si Roscoe at nang makapasok ay saka niya ito sinara. Roscoe looked at the rearview mirror of his car and watched his face. Nakaigting ang panga niya at nakakunot ang noo, tila ang lalaki ay galit na galit sa mundo. His jawline gets more defined whenever he tries to clench it which adds more to his hot presence. Kakaiba si Roscoe sa
Punong-puno ng otoridad ang boses na iyon ng nakababatang Villafuerte. Noong una ay walang nagsasalita sa mga bodyguards ng matanda, ngunit nang isa-isa silang tapunan ni Reagan nang masamang tingin ay saka nila tinuro ang lalaking sumampal kanina kay Leil Hidalgo. Alam naman talaga ni Reagan kung sino sa kanila ang sumampal kay Leil, ngunit gusto niyang sa kanila mismo manggaling ito. “Allan!” “Boss…” “Go and take the man who slapped my brother’s wife. Slap him three times before you chop off his hands.” Tiningnan ni Reagan si Roscoe na ngayon ay nasa kanyang tabi na, blanko pa rin ang mga mata nito. “What do you think, brother? Is that already enough as a punishment?” tanong ni Reagan sa kapatid ngunit hindi sumagot si Roscoe. Ngumisi si Reagan bago umiling. “Silence means yes. Kaya sige na, Allan. Take that fucking man and grant him his punishment.” Nagdalawang-isip pa si Allan kung susundin niya ito, knowing that his boss, Roscoe, hasn’t ordered him to do something yet. “Si