Pinanood ni Roscoe si Leil na nagmamadaling umalis. Nakakuyom ang kanyang kamao sa ilalim ng kanyang bulsa, pinipigilan ang sariling habulin si Leil upang matiyak kung ayos lang ba siya. Umiling siya bago umalis ng Rockwell hotel. Ang lahat ng kanyang madadaanan ay napapahinto upang panoorin siya sa kanyang paglalakad. Roscoe Villafuerte is everyone’s fantasies. He had grown in such a fine man that a girl could ever ask for. Nang marating niya ang parking lot ay dumeretso siya sa kanyang sasakyan kung saan naghihintay doon si Allan. Nang makita ni Allan na paparating na ang kanyang boss ay mabilis niyang binuksan ang pintuan ng back seat kung saan uupo si Roscoe at nang makapasok ay saka niya ito sinara. Roscoe looked at the rearview mirror of his car and watched his face. Nakaigting ang panga niya at nakakunot ang noo, tila ang lalaki ay galit na galit sa mundo. His jawline gets more defined whenever he tries to clench it which adds more to his hot presence. Kakaiba si Roscoe sa
Nagising si Leil sa isang hospital. Nang maalala niya ang mga nangyari, bumalik ang kanyang takot at panginginig. Lalo pa nang makita niya ang isa sa mga lalaking kumuha sa kanya ang nagbabantay sa kanya ngayon. Sinabi ng lalaki na makakalabas na si Leil, at maaari na siyang magsimula bukas sa bar. Pero umiling muli si Leil, hindi pumapayag sa gustong mangyari ng lalaking iyon. Pero napahinto siya nang sabihin ng lalaki na kung hindi si Leil ang gagawa noon ay ang kapatid niyang may sakit ang sasalo rito. Lalo pa at maraming matatandang mayayaman ang mas may gustong paglaruan at gawing pampalipas oras ang mga babaeng msy sakit.Nang marinig niya iyon ay para siyang nawalan ng pag-asa. Jacquelyn has went through so much already. Ilang taon nang iniinda ng kanyang kapatid ang sakit niya, at ayaw niyang mas lalo pang magdusa ang kapatid dahil dito. Kahit na ayaw niya at against sa kanyang kalooban, pumayag si Leil sa gustong mangyari ng mga lalaki.
Nakatuon ang buong tingin ni Roscoe sa mapupulang labi ni Leil, at sa bawat lunok ng babae ay tila inaakit siya nito upang halikan siyang muli. Marahan ang paghaplos ni Roscoe sa pisngi ni Leil, malayong-malayo sa pagiging marahas niya sa babae noong nakaraan. “R-Roscoe…”Napaungol si Roscoe nang banggitin ni Leil ang kanyang pangalan. Para sa lalaki, iba ang dulot sa kanya tuwing binabanggit ni Leil ang kanyang pangalan. He has never felt that his name sounded as good as whenever Leil says it. “Ito na ba ang bago mong trabaho? Ang maging bayarang babae ng kahit na sino man? You keep on proving that you’re nothing but a low class woman. Kahit sino pwedeng humalik sa’yo, huh? Kahit sino pwede kang gamitin? Kahit sino pwede kang galawin? At papayag ka basta may perang kapalit, huh? Ganyan ka ba talaga?” bulong ni Roscoe, pilit tinatatagan ang sarili upang hindi tuluyang maakit ni Leil, kahit na wala pa namang ginagawang pang-aakit ang babae. Mabilis na umiling si Leil, ang kanyang m
Pero bago pa man tuluyang makalabas si Leil sa private room ni Roscoe, bumalik sa kanyang isipan ang kanyang kapatid. Kailangan niya ng malaking pera. Hindi lamang para mabayaran ang utang ng kanyang ama pero pati na rin para mapagamot si Jacquelyn. Napalunok siya at saka huminto, hawak-hawak ang doorknob. Pinunasan niya ang kanyang luha saka muling tumingin kay Roscoe. Hindi pwedeng basta na lang siyang susuko. Kung lalabas siya sa kwartong ito, maaaring ibenta lang din siya sa iba pang mayayamang business man para magamit, mapaglaruan, at mapagpasa-pasahan. Kumunot ang noo ni Roscoe nang makitang lumapit muli si Leil sa kanya. At unti-unti ay lumuhod ito sa kanyang harapan. “What the fuck are you doing?” gulat na tanong ni Roscoe. Umiling si Leil habang pinupunasan ang kanyang luha. Never in her mind she thought of kneeling in front of someone. Ngayon lang, at sa harap pa mismo ni Roscoe Villafuerte. “G-Gagawin ko ang lahat. Tulungan mo lang ako, Roscoe. Kahit anong gusto mo g
Hindi na naisipan pang pumunta ni Leil sa kanilang bahay. Dumeretso na lamang siya sa hospital kung saan hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang kanyang kapatid. Ang sabi ng doktor noong huli silang nag-usap, kailangang maobserbahan nang mabuti ang kalagayan ni Jacquelyn. Lalo pa at habang tumatagal ay mas lalong lumalala ang sakit ng kapatid. Nang marating ang hospital room ng kanyang kapatid, huminto siya at pinanood ang kapatid sa loob nito. Glass ang window nito kaya naman ay nakikita niya si Jacquelyn sa loob. Mag-isa lamang itong nakahiga sa kanyang kama. Dilat ang mga mata, at walang kasama. Kitang-kita ni Leil ang pamumutla ng balat ng kapatid. Leil’s eyes were focused on her sister, at hindi niya namamalayan na pumatak na pala ang kanyang luha. Awang-awa na siya sa kapatid. Her sister went through so much already. Hindi niya lubos maisip na sa ganitong edad ng kanyang kapatid ay nakakaranas na siya ng ganitong uri ng sakit. Hindi sila mayaman at hindi naghahangad ng sobra p
Kumunot ang noo ni Jacquelyn nang makita ang isang anino sa labas ng room niya. “Parang may tao sa labas, ate.” Ani Jacquelyn kay Leil. Napatingin si Leil sa bintana, sinisilip kung mayroon bang tao roon. Hinalikan niya muna sa noo si Jacquelyn bago lumabas sa kanilang private room. “Sandali lang at titignan ko. Babalik ako, hmm?” Tumango si Jacqy at ngumiti nang maliit. Lumabas si Leil para tingnan kung may tao ba sa labas ngunit wala siyang nakita roon. May mga taong napapadaan sa tapat ng kanilang kwarto kaya naisip ni Leil na baka napadaan lang ang taong nakita ng kanyang kapatid. “Sino’ng andun, ate?” tanong ni Jacqy pagkabalik ni Leil sa loob. Umiling si Leil bago dahan-dahang umupo sa tabi ng kanyang kapatid. “Wala naman. Baka may napadaan lang sa labas. Huwag mo na iyong isipin pa.” Masarap sa pakiramdam ang makitang ngumingiti si Jacqy. Pakiramdam ni Leil ay gumagaan ang kanyang damdamin at puso tuwing gumuguhit ang munting ngiti sa labi ng kanyang kapatid. “Ate, u
Kinabukasan ay maagang nagising sina Roscoe at Reagan. Sabay silang kumakain ng kanilang umagahan sa isang restaurant malapit sa kanilang kompanya. Seryoso lamang si Roscoe na nakatingin sa kanyang kinakain. Samantalang ang kanyang nakababatang kapatid naman na si Reagan ay nakatingin sa kanyang cellphone habang nagse-scroll sa isang social media platform (the black app). Napakunot ang noo ni Reagan nang makita ang picture ni Roscoe sa kanyang news feed. It was clearly Roscoe and his car! “Oh brother. Ikaw na naman ang laman ng news feed ko ngayon. Hindi ka nagsabi na naaksidente ka pala?” Reagan has to zoom the picture to observe it properly.Hindi man halata sa itsura ni Roscoe ngunit nagulat ang lalaki sa sinabi ng kanyang kapatid. Although part of him expected it, nagulat pa rin siya na kakalat agad-agad ito sa social media. Hindi naman na bago ito kay Roscoe. Maraming cameras ang nakalagay sa paligid. At kahit nasa pribado siyang lugar, hindi pa rin naiiwasang makuhanan siya
Malungkot na tiningnan ni Reagan si Leil. “Hindi dapat ako ang hinihingian mo ng tulong, Leil. Dahil wala na akong ibang maibibigay pa na tulong sa iyo.” Nangilid ang luha sa mga mata ni Leil. Alam niya na mabait si Reagan at batid niya ring barya lang ang tatlong milyong piso sa kaniya. Isa pa, uutangin niya naman ito. At pinapangako niyang babayaran niya ito.Hindi pa nga lang niya alam paano siya magbabayad, pero sigurado siyang papalitan niya lahat ng perang tinulong nila. At handa rin siyang manilbihan kay Reagan, o kahit sa buong angkan pa ng Villafuerte, matulungan lang siya at mapagamot ang kapatid niyang may sakit. “R-Reagan, alam kong barya lang sa’yo ang hinihiram ko. Nakikiusap ako, Reagan. Tulungan mo ako. I promise I will pay you. Hindi ko lang alam kung paano ako makakakuha ng pambayad pero handa akong ialay ang buong buhay ko sa pagtra-trabaho maka-ipon lang ako ng pera pambayad sayo. Pakiusap, R-Reagan…” nabasag ang boses ni Leil habang nakikiusap kay Reagan. Kung
Pinanood ni Leil si Roscoe na pumasok sa loob ng kwarto. Kumuha lamang ang lalaki ng kanyang masusuot bago dumeretso sa bathroom ng kwarto na iyon. Ngumiti nang maliit si Leil. Hanggang ngayon ay bitbit pa rin ni Roscoe ang sakit ng pagkawala ng anak nila. Pero bilang isang ina, walang makakapantay sa sakit na naramdaman ni Leil. Kusang tumulo ang luha ng babae habang inaalala ang magiging buhay niya sa Villa na ito. Hindi niya mawari kung saan ang eksaktong lugar nito. Pero sana ay hindi masyadong malayo sa hospital kung nasaan ang kapatid niya, para kung sakali ay hindi na siya mahihirapan pang puntahan ang kapatid doon. Pinalis ni Leil ang luha sa kanyang mukha at saka huminga nang malalim. Walang mangyayari kung iiyak na naman siya rito. She has to be strong. Not only for herself, but also for her sister. Nakatayo lamang si Leil sa may labas ng kwarto, hindi niya alam kung dapat ba siyang pumasok at hintaying matapos si Roscoe sa kanyang pagligo o dapat lang na umalis muna
“M-married? Paano? Hindi ba ay ayaw mong…”Tumigil sa pagsasalita si Leil nang maging iritado ang mukha ni Roscoe, tila nauubusan ng pasensya. “Hindi ba’t kailangan mo ng pera para sa kapatid mo? Kaya ito at tutulungan kita. I will give the amount of money you need, but instead of paying me back through money, I offer you something that can be used as a compensation for your debt to me. You will submit yourself only to me, you’ll marry me, and you will oblige as I told you to.” Gulat na gulat pa rin si Leil habang tinitingnan niya si Roscoe. Hindi niya batid kung bakit ang bilis magbago ng isipan ng lalaki. Sa mga nakaraang araw lamang ay galit na galit siya sa ino-offer ng babae, pero bakit ngayon ay parang kay bilis para pumayag ang lalaki sa kasal?Hindi niya maintidihan. “Magpapakasal tayo?” naninigurong tanong ni Leil. Roscoe pursed his lips as he looked insultingly at Leil. “Are you fucking deaf or just plain stupid? Just eat your breakfast already before taking bath. Isang
Nagising nang maaga si Roscoe na nasa tabi pa rin niya si Leil. This is the first time again, after their accident meeting in Roscoe’s bed, that Roscoe woke up beside Leil. Hindi niya kailanman naisip na mauulit pa ulit ito. He had always hated the girl, and to be near her disgust him. Hindi niya maatim na makita si Leil, at mas lalo ang malapitan man lang siya ng babae. Pero ngayon, parang saglit na nawala ang lahat ng iyon dahil lang sa yakap-yakap niya ang babae, at pakiramdam niya ay naranasan niyang muli ang pahingang matagal na niyang hindi nararanasan. “Kuya, totoo bang muntik na namang mapahamak si Leil?” Naputol ang kanyang pagtitig sa babae nang marinig ang boses ng kapatid na si Reagan. Nilingon niya ito na nasa pintuan, pansin ang gulat sa mga mata ni Reagan nang mapansin ang posisyon nina Roscoe at Leil. Balot na balot si Leil nang buong katawan ni Roscoe, at sa isang tingin pa lamang, iisipin mo ng mag-asawa ang dalawang ito. Mabilis na napabangon si Roscoe
Bago pa man tuluyang maipikit ni Leil ang kanyang mga mata, she thought that maybe this is already her end. Although she still wanted to stand up and try asking for other people’s help for her sister, she couldn’t. Wala na siyang lakas para gawin pa iyon. Siguro nga ay dito na siya mamamatay. In a cold and lonely street. Hindi na rin naman niya inisip na tutulungan siya ni Roscoe. Galit sa kanya ang lalaki. Alam niya iyon, at laging pinapaalala ni Roscoe kung gaano kadisgusto ng lalaki si Leil at kung gaano niya kagusto ang mamamatay na lang ang babae. Now, maybe this is the night that Roscoe’s wish will come true. Ang katapusan ni Leil.Maybe after this pain, tuluyan ng makaganti si Roscoe kay Leil sa lahat ng kasalanang nagawa ng babae. From trying to abort their child to failing as a mother of their unborn baby. Pero lingid sa kaalaman ni Leil ang patuloy na paghakbang ni Roscoe sa kanya. Nang mawalan ng malay si Leil ay bumagsak siya sa malamig na kalsada. The guards were just
Nanghihinang nilisan ni Leil ang penthouse na iyon ni Roscoe. Ang kanyang mga luha ay patuloy pa rin sa pag agos at tila wala nang katapusan ang sakit na kanyang nararamdaman. She was pregnant of Roscoe’s child when they were still boyfriend and girlfriend. Pero dahil bata pa sila at marami pa silang pangarap, lalo na si Leil, ay natakot siya sa maaaring mangyari. Hindi pa siya handang magbuntis at maging isang ina noong mga panahong iyon. Although she loved Roscoe wholeheartedly. Truly, she loved only Roscoe. Pero hindi sapat ang pagmamahal na iyon para bumuhay ng isang bata. Alam ni Leil na kasalanan niya rin ang nangyari. Masyado silang naging mapusok noon, na nagresulta sa pagbubuntis niya. Bukod sa marami pang pangarap na gustong abutin si Leil, natatakot din siya sa magiging kahihinatnan ng kanyang kapatid. May sakit ang kanyang kapatid. At kung ipagpapatuloy niya ang pagbubuntis, walang maiiwan para sa kapatid niya. She was so scared. So she thought of just abo
Roscoe gritted his teeth as he watched Leil on his bed. Hindi niya kailanman naisip na madadatnan niya rito ang babae, nakahiga sa kanyang malambot na kama. Ngumiti nang maliit si Leil kay Roscoe bago dahan-dahang umupo galing sa pagkakahiga niya sa kama. “I’m sorry kung nagulat kita sa presensya ko rito. Nakausap ko si Reagan kanina at nasabi niyang palagi ka pa ring umuuwi rito.” Humugot nang malalim na hininga si Leil upang mabawasan ang pressure na kanyang nararamdaman dahil sa bigat ng titig ni Roscoe sa kanya. “Hindi mo pa rin pala pinapalitan ang passcode ng penthouse na ito? Sinubukan ko kanina at hindi ko naman inaasahan na iyon pa rin pala ang passcode. Kaya ako nakapasok dito.”“What are you doing here?” medyo kalmado ang boses na iyon ni Roscoe kahit na matalim ang pagtitig niya kay Leil. Napalunok ang babae at pilit na ngumiti. “Gusto ko sanang magbakasali… at gusto ko sanang makausap ka.”“About what?”“Nakausap ko ang kapatid mo kanina…”“How many times are you goin
Malungkot na tiningnan ni Reagan si Leil. “Hindi dapat ako ang hinihingian mo ng tulong, Leil. Dahil wala na akong ibang maibibigay pa na tulong sa iyo.” Nangilid ang luha sa mga mata ni Leil. Alam niya na mabait si Reagan at batid niya ring barya lang ang tatlong milyong piso sa kaniya. Isa pa, uutangin niya naman ito. At pinapangako niyang babayaran niya ito.Hindi pa nga lang niya alam paano siya magbabayad, pero sigurado siyang papalitan niya lahat ng perang tinulong nila. At handa rin siyang manilbihan kay Reagan, o kahit sa buong angkan pa ng Villafuerte, matulungan lang siya at mapagamot ang kapatid niyang may sakit. “R-Reagan, alam kong barya lang sa’yo ang hinihiram ko. Nakikiusap ako, Reagan. Tulungan mo ako. I promise I will pay you. Hindi ko lang alam kung paano ako makakakuha ng pambayad pero handa akong ialay ang buong buhay ko sa pagtra-trabaho maka-ipon lang ako ng pera pambayad sayo. Pakiusap, R-Reagan…” nabasag ang boses ni Leil habang nakikiusap kay Reagan. Kung
Kinabukasan ay maagang nagising sina Roscoe at Reagan. Sabay silang kumakain ng kanilang umagahan sa isang restaurant malapit sa kanilang kompanya. Seryoso lamang si Roscoe na nakatingin sa kanyang kinakain. Samantalang ang kanyang nakababatang kapatid naman na si Reagan ay nakatingin sa kanyang cellphone habang nagse-scroll sa isang social media platform (the black app). Napakunot ang noo ni Reagan nang makita ang picture ni Roscoe sa kanyang news feed. It was clearly Roscoe and his car! “Oh brother. Ikaw na naman ang laman ng news feed ko ngayon. Hindi ka nagsabi na naaksidente ka pala?” Reagan has to zoom the picture to observe it properly.Hindi man halata sa itsura ni Roscoe ngunit nagulat ang lalaki sa sinabi ng kanyang kapatid. Although part of him expected it, nagulat pa rin siya na kakalat agad-agad ito sa social media. Hindi naman na bago ito kay Roscoe. Maraming cameras ang nakalagay sa paligid. At kahit nasa pribado siyang lugar, hindi pa rin naiiwasang makuhanan siya
Kumunot ang noo ni Jacquelyn nang makita ang isang anino sa labas ng room niya. “Parang may tao sa labas, ate.” Ani Jacquelyn kay Leil. Napatingin si Leil sa bintana, sinisilip kung mayroon bang tao roon. Hinalikan niya muna sa noo si Jacquelyn bago lumabas sa kanilang private room. “Sandali lang at titignan ko. Babalik ako, hmm?” Tumango si Jacqy at ngumiti nang maliit. Lumabas si Leil para tingnan kung may tao ba sa labas ngunit wala siyang nakita roon. May mga taong napapadaan sa tapat ng kanilang kwarto kaya naisip ni Leil na baka napadaan lang ang taong nakita ng kanyang kapatid. “Sino’ng andun, ate?” tanong ni Jacqy pagkabalik ni Leil sa loob. Umiling si Leil bago dahan-dahang umupo sa tabi ng kanyang kapatid. “Wala naman. Baka may napadaan lang sa labas. Huwag mo na iyong isipin pa.” Masarap sa pakiramdam ang makitang ngumingiti si Jacqy. Pakiramdam ni Leil ay gumagaan ang kanyang damdamin at puso tuwing gumuguhit ang munting ngiti sa labi ng kanyang kapatid. “Ate, u