Novels by Queen Inks

Malungkot na tiningnan ni Reagan si Leil. “Hindi dapat ako ang hinihingian mo ng tulong, Leil. Dahil wala na akong ibang maibibigay pa na tulong sa iyo.” Nangilid ang luha sa mga mata ni Leil. Alam niya na mabait si Reagan at batid niya ring barya lang ang tatlong milyong piso sa kaniya. Isa pa, uutangin niya naman ito. At pinapangako niyang babayaran niya ito.Hindi pa nga lang niya alam paano siya magbabayad, pero sigurado siyang papalitan niya lahat ng perang tinulong nila. At handa rin siyang manilbihan kay Reagan, o kahit sa buong angkan pa ng Villafuerte, matulungan lang siya at mapagamot ang kapatid niyang may sakit. “R-Reagan, alam kong barya lang sa’yo ang hinihiram ko. Nakikiusap ako, Reagan. Tulungan mo ako. I promise I will pay you. Hindi ko lang alam kung paano ako makakakuha ng pambayad pero handa akong ialay ang buong buhay ko sa pagtra-trabaho maka-ipon lang ako ng pera pambayad sayo. Pakiusap, R-Reagan…” nabasag ang boses ni Leil habang nakikiusap kay Reagan. Kung

Kinabukasan ay maagang nagising sina Roscoe at Reagan. Sabay silang kumakain ng kanilang umagahan sa isang restaurant malapit sa kanilang kompanya. Seryoso lamang si Roscoe na nakatingin sa kanyang kinakain. Samantalang ang kanyang nakababatang kapatid naman na si Reagan ay nakatingin sa kanyang cellphone habang nagse-scroll sa isang social media platform (the black app). Napakunot ang noo ni Reagan nang makita ang picture ni Roscoe sa kanyang news feed. It was clearly Roscoe and his car! “Oh brother. Ikaw na naman ang laman ng news feed ko ngayon. Hindi ka nagsabi na naaksidente ka pala?” Reagan has to zoom the picture to observe it properly.Hindi man halata sa itsura ni Roscoe ngunit nagulat ang lalaki sa sinabi ng kanyang kapatid. Although part of him expected it, nagulat pa rin siya na kakalat agad-agad ito sa social media. Hindi naman na bago ito kay Roscoe. Maraming cameras ang nakalagay sa paligid. At kahit nasa pribado siyang lugar, hindi pa rin naiiwasang makuhanan siya

Kumunot ang noo ni Jacquelyn nang makita ang isang anino sa labas ng room niya. “Parang may tao sa labas, ate.” Ani Jacquelyn kay Leil. Napatingin si Leil sa bintana, sinisilip kung mayroon bang tao roon. Hinalikan niya muna sa noo si Jacquelyn bago lumabas sa kanilang private room. “Sandali lang at titignan ko. Babalik ako, hmm?” Tumango si Jacqy at ngumiti nang maliit. Lumabas si Leil para tingnan kung may tao ba sa labas ngunit wala siyang nakita roon. May mga taong napapadaan sa tapat ng kanilang kwarto kaya naisip ni Leil na baka napadaan lang ang taong nakita ng kanyang kapatid. “Sino’ng andun, ate?” tanong ni Jacqy pagkabalik ni Leil sa loob. Umiling si Leil bago dahan-dahang umupo sa tabi ng kanyang kapatid. “Wala naman. Baka may napadaan lang sa labas. Huwag mo na iyong isipin pa.” Masarap sa pakiramdam ang makitang ngumingiti si Jacqy. Pakiramdam ni Leil ay gumagaan ang kanyang damdamin at puso tuwing gumuguhit ang munting ngiti sa labi ng kanyang kapatid. “Ate, u

Hindi na naisipan pang pumunta ni Leil sa kanilang bahay. Dumeretso na lamang siya sa hospital kung saan hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang kanyang kapatid. Ang sabi ng doktor noong huli silang nag-usap, kailangang maobserbahan nang mabuti ang kalagayan ni Jacquelyn. Lalo pa at habang tumatagal ay mas lalong lumalala ang sakit ng kapatid. Nang marating ang hospital room ng kanyang kapatid, huminto siya at pinanood ang kapatid sa loob nito. Glass ang window nito kaya naman ay nakikita niya si Jacquelyn sa loob. Mag-isa lamang itong nakahiga sa kanyang kama. Dilat ang mga mata, at walang kasama. Kitang-kita ni Leil ang pamumutla ng balat ng kapatid. Leil’s eyes were focused on her sister, at hindi niya namamalayan na pumatak na pala ang kanyang luha. Awang-awa na siya sa kapatid. Her sister went through so much already. Hindi niya lubos maisip na sa ganitong edad ng kanyang kapatid ay nakakaranas na siya ng ganitong uri ng sakit. Hindi sila mayaman at hindi naghahangad ng sobra p

Pero bago pa man tuluyang makalabas si Leil sa private room ni Roscoe, bumalik sa kanyang isipan ang kanyang kapatid. Kailangan niya ng malaking pera. Hindi lamang para mabayaran ang utang ng kanyang ama pero pati na rin para mapagamot si Jacquelyn. Napalunok siya at saka huminto, hawak-hawak ang doorknob. Pinunasan niya ang kanyang luha saka muling tumingin kay Roscoe. Hindi pwedeng basta na lang siyang susuko. Kung lalabas siya sa kwartong ito, maaaring ibenta lang din siya sa iba pang mayayamang business man para magamit, mapaglaruan, at mapagpasa-pasahan. Kumunot ang noo ni Roscoe nang makitang lumapit muli si Leil sa kanya. At unti-unti ay lumuhod ito sa kanyang harapan. “What the fuck are you doing?” gulat na tanong ni Roscoe. Umiling si Leil habang pinupunasan ang kanyang luha. Never in her mind she thought of kneeling in front of someone. Ngayon lang, at sa harap pa mismo ni Roscoe Villafuerte. “G-Gagawin ko ang lahat. Tulungan mo lang ako, Roscoe. Kahit anong gusto mo g

Nakatuon ang buong tingin ni Roscoe sa mapupulang labi ni Leil, at sa bawat lunok ng babae ay tila inaakit siya nito upang halikan siyang muli. Marahan ang paghaplos ni Roscoe sa pisngi ni Leil, malayong-malayo sa pagiging marahas niya sa babae noong nakaraan. “R-Roscoe…”Napaungol si Roscoe nang banggitin ni Leil ang kanyang pangalan. Para sa lalaki, iba ang dulot sa kanya tuwing binabanggit ni Leil ang kanyang pangalan. He has never felt that his name sounded as good as whenever Leil says it. “Ito na ba ang bago mong trabaho? Ang maging bayarang babae ng kahit na sino man? You keep on proving that you’re nothing but a low class woman. Kahit sino pwedeng humalik sa’yo, huh? Kahit sino pwede kang gamitin? Kahit sino pwede kang galawin? At papayag ka basta may perang kapalit, huh? Ganyan ka ba talaga?” bulong ni Roscoe, pilit tinatatagan ang sarili upang hindi tuluyang maakit ni Leil, kahit na wala pa namang ginagawang pang-aakit ang babae. Mabilis na umiling si Leil, ang kanyang m