NAKAHINGA nang maluwag si Cain nang marinig ang sinabi nito. Sa hindi malaman na dahilan ay napanatag siyang ayaw pirmahan ni Katherine ang divorce aggrement."B-Bakit, may hindi ka ba nagustuhan? Nakukulangan ka ba sa mga matatanggap mo?"Umiling si Katherine. "Hindi mo na kailangang bigyan pa ako ng property. Kapag maghihiwalay tayo, gusto ko ay 'yung walang remembrance. Ayoko ng kahit anong may kinalaman sa'yo, Cain. Mag-divorce tayo ng tahimik at magkalimutan na parang hindi magkakilala."Napatiim-bagang si Cain. Hindi niya nagustuhan ang sinabi nito. "Alam mo'ng imposible 'yang sinasabi mo. Secretary kita--""Magri-resign ako pagkatapos. May nakahanda ng resignation letter at bukas ko ipapasa. But don't worry, hindi agad ako aalis sa kompanya ng walang nahahanap na kapalit, 'yung papasa sa standard mo."Kumuyom ang kamay ni Cain. "Sigurado ka ba? Baka magsisi ka lang.""Matagal na 'kong nagsisisi," bulong ni Katherine, sapat upang hindi nito marinig.Tumayo si Katherine. "Kung wa
HINDI naman makapaniwala si Belinda sa narinig. "'Pa! Palalayasin mo kami ng apo mo para sa--" nagpigil at hindi niya tinuloy ang sasabihin sa takot na mas lalo pang magalit si Ramon.Kaysa mapahiya pa nang husto ay hinila na lamang niya ang anak. "Tara, Jean. Umalis na lamang tayo rito."Nagmartsa paalis ang mag-ina na masama ang loob kaya nabahala si Katherine. Baka balikan siyang muli ni Jean dahil sa nangyaring ngayon."Ayos ka lang ba, Hija?" ani Ramon.Tipid na tumango si Katherine."Kung gano'n ay pumasok na tayo sa loob at masamang pinaghihintay ang pagkain."Magkasabay na pumasok ang mag-asawa sa mansion. "Ayos ka lang ba talaga? Pwede mo namang sabihin sa'kin kung nahihiya kang magsabi kay Lolo," ani Cain.Saglit na sulyap ang ginawa ni Katherine sa asawa. Kaya nahihirapan siyang magalit o magtampo rito nang matagal dahil kung umakto ito ay para talaga silang tunay na mag-asawa."Ikaw, hindi mo na ba ako balak iwasan?" aniya.Natigilan at saglit na napatitig si Cain saka nap
BAGO pa man masagot ni Cain ang tanong nito ay tumunog na ang kanyang cellphone.Mabilis naman ibinaling ni Katherine ang tingin sa labas ng kotse. Sa pagpikit ng mga mata ay tumulo ang luha sa kanyang mga mata.Hingang malalim ang kanyang ginawa bago magtanong, "Sinong tumawag?"Hindi agad nakasagot si Cain kahit hawak na ang cellphone at nakikita sa screen ang pangalan ni Margaret."Hello?" malumanay at halos pabulong niyang sagot mula sa kabilang linya."Cain, puntahan mo naman ako rito," saad ng dalaga mula sa kabilang linya. "Natatakot ako," dagdag pa ni Margaret.Dahil nasa passenger seat lang si Katherine ay nahimigan niya ang boses ng dalaga mula sa kabilang linya.Nakagat niya ang pang-ibabang labi upang mapigilan ang sariling humikbi."Wala ba si ate Lyn diyan na makakasama mo?" tanong ni Cain na panaka-naka ang tingin sa asawa."Hindi ko alam kung sa'n siya nagpunta. Puntahan mo naman ako rito, nahihirapan akong huminga."Napabuga ng hangin si Cain. Gusto niyang intindihin
PAPALAPIT na ang dalawa sa puwesto ni Katherine. Sa emosyon niya ngayon ay hindi niya nais na makaharap ang mga ito kaya tumalikod siya at nanghintay ng ilang sandali. Nais niyang lagpasan siya ng dalawa.Ngunit hindi umaayon sa kanya ang pagkakataon. Sa labis na kaba ay nabitawan niya ang hawak na paperbag saktong pagdaan ng dalawa."Katherine?" ani Cain na agad namukhaan ang sekretarya ng pulutin nito ang nahulog kaya lumapit siya upang ito ay tulungan.Una niyang napulot ang libro at nabasa nang bahagya ang naka-imprinta.'Pregnancy'Nang mabilis na hinablot ni Katherine ang libro sa takot na maghinala ito kung ano talaga ang totoo niyang kondisyon."Ano 'yang librong 'yan?" ani Cain.Umiling si Katherine saka mabilis na lumayo. "Wala lang 'to."Mapagduda ang tingin ni Cain lalo na nang titigan ang mukha nitong tila namumutla. "Ayos ka lang ba?"Tipid na tumango si Katherine.Ngunit hindi pa rin kumbinsido si Cain at akmang sasalatin ang noo nito. Pero gaya ng ginawa kanina ay umil
NANG malayo-layo na si Katherine ay biglang natigilan si Cain. Hindi niya ito nais na umalis nang ganoon na lamang.Akmang hahabol siya nang mabilis pigilan ni Margaret. "Sa'n ka pupunta? 'Wag mo sabihing hahabulin mo siya matapos ng ginawa niya sa'kin?""Kaya nga dahil kung totoong sinaktan ka niya, hindi ko palalampasin ang ginawa niya," ani Cain. Matapos ay tinawag si Joey na nasa malapit. "Ikaw na ang maghatid sa kanya pabalik sa ospital," utos niya sa assistant. Pagkatapos ay sinundan si Katherine.Si Margaret ay bigla namang namutla dahil kapag nalaman ni Cain ang totoo ay paniguradong mag-iiba ang tingin nito sa kanya. Gusto niyang sumigaw sa inis ngunit dahil kasama niya ang assistant nito ay hindi niya magawang maglabas ng frustration.Ang tangi na lamang niyang nagawa ay hawakan nang mahigpit ang wheelchair na kinauupuan. Hindi niya matanggap na mas matimbang na si Katherine sa buhay ni Cain.Hindi niya maisip kung paano iyon nangyari pero hinding-hindi niya hahayaang magbag
MATAPOS ang nangyaring alitan sa kanilang dalawa ni Cain ay hindi na ito umuuwi, mahigit isang linggo na ang nakakalipas.Sa isip-isip ni Katherine ay tumutuloy ito sa sarili nitong condo o hindi kaya ay kasama lang palagi si Margaret.Masakit man isipin pero ganoon talaga ang buhay. Magtatapos na ang kanilang relasyon-- mali, dahil kasunduan nga lang pala ang namamagitan sa kanilang dalawa."Ayos lang po kayo, Ma'am?" tanong ng katulong matapos mapuna na walang ganang kumain ang amo'ng babae.Tipid na ngumiti si Katherine. "Igawa mo na lang ako ng sandwich at sa office na 'ko kakain," aniya saka tumayo upang kunin ang gamit sa kwarto.Sa pagbaba ay inabot ng katulong ang pagkain na kailangan niya. "Salamat," aniya saka nagtungo sa kotse."Ayos lang po ba kayo, Ma'am?" tanong ng driver.Napabuntong-hininga si Katherine. "Ikaw na po ang pangalawang taong nagtanong sa'kin niyan.""Gano'n po ba, Ma'am? Mukha po kasi kayong matamlay ngayon."Malungkot na napangiti si Katherine. Hindi na r
SANDALING na blangko ang isip ni Katherine sa tanong ng biyenan. Gustuhin niya mang magsinungaling para pagtakpan si Cain, ay ayaw niya namang lokohin si Helen. Dahil malalaman at malalaman din naman nito ang totoo."Hinubad ko po, Ma'am.""Mama or Mommy," ani Helen."Po?" naguguluhang tanong ni Katherine."Iyon ang itawag mo sa'kin. Dapat masanay ka na dahil magulag mo na ako simula nang pakasalan mo ang anak ko."Mariing naglapat ang labi ni Katherine. Hindi niya kayang tawagin ito sa ganoon dahil... para saan pa kung malapit na silang maghiwalay ni Cain."May problema ba?" tanong ni Helen. Agad napansin ang lungkot sa mga mata ng manugang.Umiling si Katherine sabay ngiti upang itago ang tunay na nararamdaman.Marahan namang humaplos si Helen sa braso at buhok nito. "Hindi mo kailangang magkunwari. Kitang-kita kong may pinagdadaanan ka... dahil ba kay Cain?""H-Hindi po," react ni Katherine na agad nagsisi nang mautal. Talagang hindi niya kayang magsinungaling ng hindi pinaghahanda
NAUUNANG maglakad si Helen at naabutang gising na si Katherine na nagtatangka pang bumangon, inaalis ang kumot gamit ang kamay na nasugatan."'Wag ka munang kumilos," aniya sa manugang."Ayos na po ako at sa bahay na lang magpapahi--nga," ani Katherine nang sa paghawi sa kurtina ay tumambad sa kanya si Cain.Gusto niyang itanong kung anong ginagawa nito sa lugar na iyon ngunit nag-aalangan siya lalo sa harap ni Helen. Baka mauwi lang sila sa pagtatalo.Lumapit si Cain habang nakatitig sa kamay ng asawa na nababalutan ng benda. "Masakit ba?"Tumango si Katherine saka nag-iwas ng tingin."Ba't mo naman hinarap 'yung magnanakaw? Tingnan mo'ng nangyari sa'yo. Kung alam mo'ng delikado ay hindi ka na dapat pa--"Hampas sa likod ng anak ang ginawad ni Helen. "Ba't mo ba siya pinapagalitan?! Dapat nga ay magpasalamat ka dahil naibalik sa'kin ang bag. Alam mo bang nasa loob pa ang gamot ko sa asthma? Napakahalaga niyan dahil mismong doctor ko ang nagprescribe at hindi basta-basta nabibili kung
SA SINABING iyon ng asawa ay naglahong bigla ang ngiti sa labi ni Cain.Pinakatitigan niya nang mabuti ang mukha ni Katherine. Hindi ito nabigla sa ibinalita niya at base na rin sa reaksyon ay walang dudang alam nito."Hindi ka nagulat? Matagal mo na bang alam na nagdadalang-tao ka?""Malamang, katawan ko 'to kaya alam ko kung anong nangyayari," sarkasmong tugon ni Katherine."At hindi mo man lang sinabi sa'kin sa dami ng mga nangyari? Ba't mo nagawang ilihim?!" Saka huminga nang malalim. "'Yung nangyaring masama sa'yo no'ng minsan mong tinulungan si Mommy mula ro'n sa nag-snatch ng bag niya. Do'n sa birthday celebration ni Lolo Max na hanggang ngayon ay may bakas pa rin ng sugat mo sa likod. Iyong nahimatay ka sa ospital nang magtalo tayo at dinala ka ni Luke sa kung sa'ng lugar at ngayon, 'tong araw na ito ay dahil buntis ka?! Hindi mo ba naisip ang anak natin sa ginagawa mo?" mahaba niyang litanya."Kaya kong sarili ko, Cain.""Talaga? Kung kaya mo naman pala ang sarili mo, ba't na
TILA pinipiga ang puso ni Cain sa inaakto ng asawa. Ni minsan ay hindi niya nakitang magalit ng ganito si Katherine."Tama na, 'wag mong gawin 'to," bulong niya pa habang mahigpit itong yakap mula sa likod.Lumuwag ang pagkakahawak ni Katherine sa leeg ni Jean kaya ito umubo-ubo. Kumilos naman agad ang mga tauhan na inilayo ang dalaga upang hindi na muling manganib ang buhay.Agad naman tinakbo ni Belinda ang anak saka ito niyakap. Matapos ay tiningnan nang masama si Katherine. "Walang hiya ka, pagbabayaran mong ginawa mo sa anak ko!""Bagay lang sa kanya 'yun. Kulang pa nga kung tutuusin."Sa sinabi ni Katherine ay napasinghap si Belinda. Pero nang humagulgol ang anak ay ito na ang binigyan niya ng pansin."Mommy! Akala ko mamamat*y na 'ko," iyak ni Jean.Nagngitngit ang bagang ni Belinda saka nanlilisik ang mga matang tiningnan si Katherine. "Humanda ka, hindi ko palalampasin ang ginawa mong 'to!""Subukan niyo lang at ako ang makakaharap niyo," anas ni Cain saka ito tiningnan. "Sa
TATLONG ARAW ng napapansin ni Belinda na madalas ang pagkukulong sa kwarto ng anak na si Jean.Labis na siyang nababahala kaya sinadya niya ito. "Anak, pwede ba 'kong pumasok?" aniyang kinakatok ang pinto.Nang walang sumagot mula sa loob ay pinihit niya ang doorknob pero naka-lock naman. "Kung hindi mo 'to bubuksan ay mapipilitan akong pasukin ka sa loob," babala niya pa."'Wag!" hiyaw ni Jean mula sa kabilang dako ng pinto.Ilang sandali pa ay binuksan nito ang pinto saka tiningnan ang Ina na naluluha."Anong nangyayari, ba't ka umiiyak?" kinakabahang tanong ni Belinda. "Magsabi ka para alam ko ang gagawin."Sinabi naman ni Jean ang nangyari tatlong araw na ang nakakalipas."A-Ano?! Bakit mo naman 'yun ginawa?" react ni Belinda sa inamin ng anak."Gusto ko lang naman--" Saka kinagat ang ibabang labi. Hindi niya pwedeng sabihin na ginawa niya ang bagay na iyon ay upang malagl*g ang batang dinadala ni Katherine. Mas lalo siyang mapapahamak kapag nagkataon. "G-Gusto ko lang naman makag
MAGKASABAY na nagtungo sa emergency room sina Katherine at Yohan.Nang maiwan si Jean ay dali-dali naman itong naglakad palayo habang kagat-kagat ang sariling kuko. Kabado sa maaaring mangyari sa matanda."Bu*eset, ang simple-simple lang ng utos ko'y 'di pa nila magawa nang maayos. Ano nang gagawin ko?" Nababahala siyang baka mamatay ang Abuela ni Katherine.Hindi siya pwedeng malagay ulit sa alanganin at baka sa susunod ay hindi na siya tulungan ng sariling pamilya.Samantalang si Katherine at Yohan naman ay narating na ang emergency room ngunit sinalubong ng Nurse upang pigilan. "Pasensya na, Ma'am pero hindi kayo pwedeng lumapit.""P-Pero kailangan kong makita si Lola!" pakiusap ni Katherine."Hindi niyo po talaga pwedeng makita ang pasiyente, kritikal po ang kondisyon niya at pilit na nire-revive ng Doctor."Si Yohan naman na nakaalalay ay kinukumbinsi na itong huminahon, "'Wag mo na lang pilitin. Hayaan natin sila. Ang mas mabuti pa ay maghintay na lamang tayo rito."Sa huli ay h
PANDIDIRI ang makikita sa mukha ng mga babaeng naroon nang tingnan ang mga nagkalat na litrato."Huy, babae! Kung inaakala mong madadaan mo kami sa paiyak-iyak mo. Ba't hindi mo kaya muna tingnan ang itsura mo rito sa litrato?""Ano ba 'yan, nakakadiri!" komento ng isa."Jusko! Mahabaging langit.""Ang baboy naman nito!"Hanggang sa hindi na matigil ang mga ito sa pagkomento. Pagsasabi ng kung ano-anong masasamang salita habang si Katherine ay iiling-iling lang.Alam niya sa sariling gawa-gawa lang ang litrato, edited at imposibleng siya iyon dahil hindi niya magagawang maghubad sa harap ng camera. Mahiga sa kama kasama ang ibang lalakeng na ni sa panaginip ay hindi niya pa nakita."Totoo ba 'to, apo?"Umiling-iling si Katherine. "Hindi, 'La. Kahit na kailan ay hindi ko magagawa ang mga bagay na 'yan.""Sinungaling!" saad ng mga babae sa grupo saka muling pinagtulungan si Katherine.Hinawakan sa magkabilang braso upang hindi makapalag."Ano ba, bitawan niyo 'ko!" sigaw ni Katherine.H
NALUKOT ang mukha ni Katherine sa pagpipigil ng emosyon. Hindi niya gustong umiyak at marinig pa ni Cain mula sa kabilang linya.Kaya mariin na lamang niyang kinagat ang ibabang labi. Mas gugustuhin niya pang masugatan, magdugo ang bibig kaysa malaman nito ang totoo."K-Kung gano'n ay magpakasaya kayo riyan, alagaan mo siya habang buhay, 'wag ka nang bumalik at maghiwalay na tayo!" aniyang ang boses ay nanginginig dahil sa sobrang galit. "Katherine!" hiyaw pang muli ni Cain. "Ano pa bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko?""E, ako ba, inintindi mo? Ako ang asawa mo pero ni minsan ay hindi mo man lang ako napagbigyan sa kahilingan ko. Pero isang salita lang ni Margaret ay nagkukumahog ka na!""Wala nang sense 'yang sinasabi mo!"Sa inis at sama ng loob ni Katherine ay pinatayan niya ito ng tawag.Magsasalita pa naman sana si Cain pero 'beep' na lamang ang maririnig mula sa kabilang linya. Sa sobrang inis ay hindi niya napigilan ang sarili at binato ang cellphone na tumama sa pader.S
PUMATAK ang luha ni Katherine sa medical record ng kanyang Abuela."Ang totoo ay hindi na umi-epekto ang gamot na binibigay namin sa kanya," saad pa ng Doctor. "Pini-prevent na lamang na mas lalo pang lumala ang kanyang kondisyon.""K-Kung bigyan niyo po siya ng iba pang gamot? 'Yung epektibo. Pakiusap, Dok. Gawin niyo po ang lahat para sa Lola ko. Hindi ko po siya kayang mawala," humihikbing saad ni Katherine.Mabigat na napabuntong-hininga ang Doctor. Bakas ang lungkot at pakikisimpatya para sa nag-iisang pamilya ng pasiyente pero hindi niya nais na paasahin ito."Ang gamot na binibigay namin ang pinaka-best option. Ilang buwan na kong naghahanap ng gamot na pwedeng ipalit sa binibigay namin pero--" Saka umiling. "Mahirap man para sa'king sabihin ito pero... mas mabuti siguro kung iuwi mo na siya. Sulitin ang nalalabing oras niya rito sa mundo."Ang pigil na hikbi ni Katherine ay tuluyan nang lumakas. Wala na siyang pakialam kung para na siyang batang ngumangawa. Maingay at nakakair
PAG-UWI ni Katherine sa mansion ay dire-diretso lang siya sa kwarto. Matapos ma-lock ang pinto ay saka niya tinawagan si Cain. Gusto niya itong makausap para maitanong kung bakit hindi sinabi na kasama nito si Margaret. Pero nakakailang tawag na siya ay hindi pa rin ito sumasagot. Dalawang oras lang naman ang gap sa Pilipinas at sa bansang pinuntahan ni Cain. Sa madaling salita ay hapon pa lang doon, pero bakit hindi nito sinasagot ang kanyang tawag? Samo't saring ideya tuloy ang pumapasok sa utak ni Katherine, na kahit anong pigil at saway sa sarili ay hindi niya mapigilang mag-isip ng kung ano-ano. Hanggang sa nakatulugan niya ang pag-iisip. Tuwing hapon pa naman umaatake ang antok niya. Nagising na lamang siya nang may kumatok sa pinto. Pagtingin sa bintana ay madilim na ang kalangitan. Pagod niyang binuksan ang pinto para harapin ang kasambahay na gumambala sa kanyang tulog. "Ma'am, nakahanda na po ang hapunan," anito. Tumango lang si Katherine habang kinukusot ang mata. "Si
NAGSISI si Lian nang ipaalam niya kay Katherine ang tungkol kay Margaret at Cain. Tuloy nawalan ito ng ganang kumain at nagpasiya na lamang na umuwi."Ihahatid na kita," alok niya bilang pampalubag loob sa nagawa."Hindi na kailangan, tapusin mo na lang ang pagkain. Ako na rin ang bahalang magbayad.""Pero sagot ko 'to." Mas lalo tuloy nakokonsensya si Lian pero hindi na ito nagpapigil pa.Sa huli ay wala na rin siyang nagawa at hinayaan si Katherine. Mag-isa niyang in-enjoy ang pagkain kahit medyo nagi-guilty.Paalis na sana si Lian nang makita si Jared na papasok sa restaurant. Bigla siyang pumihit patalikod dahil kung ang binata lang naman ay kaya niya itong harapin pero may kasama, si Sheena.Kahit nasisiguro naman niyang hindi siya nito makikilala ay hindi niya pa rin maiwasang kabahan.Nagpalinga-linga siya sa paligid, nag-iisip ng paraan kung paano lalabas. Sa huli ay napili na lamang niyang magtungo sa restroom at doon magpalipas ng ilang sandali.Naghugas siya ng kamay saka n