MATAPOS ang nangyaring alitan sa kanilang dalawa ni Cain ay hindi na ito umuuwi, mahigit isang linggo na ang nakakalipas.Sa isip-isip ni Katherine ay tumutuloy ito sa sarili nitong condo o hindi kaya ay kasama lang palagi si Margaret.Masakit man isipin pero ganoon talaga ang buhay. Magtatapos na ang kanilang relasyon-- mali, dahil kasunduan nga lang pala ang namamagitan sa kanilang dalawa."Ayos lang po kayo, Ma'am?" tanong ng katulong matapos mapuna na walang ganang kumain ang amo'ng babae.Tipid na ngumiti si Katherine. "Igawa mo na lang ako ng sandwich at sa office na 'ko kakain," aniya saka tumayo upang kunin ang gamit sa kwarto.Sa pagbaba ay inabot ng katulong ang pagkain na kailangan niya. "Salamat," aniya saka nagtungo sa kotse."Ayos lang po ba kayo, Ma'am?" tanong ng driver.Napabuntong-hininga si Katherine. "Ikaw na po ang pangalawang taong nagtanong sa'kin niyan.""Gano'n po ba, Ma'am? Mukha po kasi kayong matamlay ngayon."Malungkot na napangiti si Katherine. Hindi na r
SANDALING na blangko ang isip ni Katherine sa tanong ng biyenan. Gustuhin niya mang magsinungaling para pagtakpan si Cain, ay ayaw niya namang lokohin si Helen. Dahil malalaman at malalaman din naman nito ang totoo."Hinubad ko po, Ma'am.""Mama or Mommy," ani Helen."Po?" naguguluhang tanong ni Katherine."Iyon ang itawag mo sa'kin. Dapat masanay ka na dahil magulag mo na ako simula nang pakasalan mo ang anak ko."Mariing naglapat ang labi ni Katherine. Hindi niya kayang tawagin ito sa ganoon dahil... para saan pa kung malapit na silang maghiwalay ni Cain."May problema ba?" tanong ni Helen. Agad napansin ang lungkot sa mga mata ng manugang.Umiling si Katherine sabay ngiti upang itago ang tunay na nararamdaman.Marahan namang humaplos si Helen sa braso at buhok nito. "Hindi mo kailangang magkunwari. Kitang-kita kong may pinagdadaanan ka... dahil ba kay Cain?""H-Hindi po," react ni Katherine na agad nagsisi nang mautal. Talagang hindi niya kayang magsinungaling ng hindi pinaghahanda
NAUUNANG maglakad si Helen at naabutang gising na si Katherine na nagtatangka pang bumangon, inaalis ang kumot gamit ang kamay na nasugatan."'Wag ka munang kumilos," aniya sa manugang."Ayos na po ako at sa bahay na lang magpapahi--nga," ani Katherine nang sa paghawi sa kurtina ay tumambad sa kanya si Cain.Gusto niyang itanong kung anong ginagawa nito sa lugar na iyon ngunit nag-aalangan siya lalo sa harap ni Helen. Baka mauwi lang sila sa pagtatalo.Lumapit si Cain habang nakatitig sa kamay ng asawa na nababalutan ng benda. "Masakit ba?"Tumango si Katherine saka nag-iwas ng tingin."Ba't mo naman hinarap 'yung magnanakaw? Tingnan mo'ng nangyari sa'yo. Kung alam mo'ng delikado ay hindi ka na dapat pa--"Hampas sa likod ng anak ang ginawad ni Helen. "Ba't mo ba siya pinapagalitan?! Dapat nga ay magpasalamat ka dahil naibalik sa'kin ang bag. Alam mo bang nasa loob pa ang gamot ko sa asthma? Napakahalaga niyan dahil mismong doctor ko ang nagprescribe at hindi basta-basta nabibili kung
WALA pang diyes minutos ay tumawag na si Lemuel, "Sir, nandito po ako ngayon sa police station kung saan dinala 'yung taong nagnakaw ng bag ni Madam Helen at nanakit kay Ma'am Katherine. Kaso... wala na po siya rito, nakalaya po matapos makapagbayad ng piyansa."Napakunot-noo si Cain. "Gano'n kabilis?" nagtataka niyang tanong.Hindi pa lumilipas ang dalawang oras matapos ang ginawa nitong krimen pero nakalaya na agad."Mukhang nagmula pa po 'yung lalake sa maimpluwensyang pamilya, Sir. Dahil ang sabi ay may kasamang attorney ang nagpiyansa," pahayag pa ni Lemeul."Alamin mo kung sa'ng lupalop ng Metro Manila ang lalakeng 'yun. At kung sa'ng pamilya siya nagmula," utos ni Cain."Masusunod po, Sir."~*~PASADO alas-diyes ng gabi ay pumarada ang isang pamilyar na sasakyan sa labas ng kilalang club sa lugar.Lumabas mula sa kotse si Joey at Lemuel. Pinagbuksan ng huli si Cain na nasa may backseat."Dito niyo siya natagpuan?""Yes, Sir. Ang sabi ng informant ay halos gabi-gabing nagtutungo
MADALING nahanap ng mga tauhan ni Antonio ang taong nanakit sa anak na si Juancho.Ayon sa impormasyong binigay sa kanya ay kasalukuyang nasa isang kilalang gym ang tinutukoy na lalake, na walang iba kundi si Cain.Kaya sinadya niya, kasama ng mga tauhan ang naturang gym. Binayaran ni Antonio ang may-ari ng malaking halaga para magsara ng maaga sa araw na iyon ang gym.Dahil nasilaw sa pera ang may-ari ay agad niyang pinag-utos sa mga staff na maagang magsara at paalisin ang mga customer, maliban sa isa... si Cain, na nang mga sandaling iyon ay nasa locker room. Katatapos lang nitong mag-gym at magsa-shower nang walang ano-ano ay lumagapak ang pinto at pumasok ang hindi bababa sa limang kalalakihan.Pawang malalaki ang mga katawan at nakakatakot ang itsura, tila ano mang sandali ay mananakit.Pang huling pumasok si Antonio saka naglakad sa unahan ng limang tauhan. "Ikaw ba ang bumugbog sa anak ko?"Si Cain sa kabila ng hindi magandang kutob sa pagpasok ng mga ito sa locker room ay nan
ILANG ORAS nagpahinga si Katherine at nang magising ay madilim ang buong kwarto. Tanging ang liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa madilim na gabi.Ramdam niya ang hapdi at pangangati ng nasugatang kamay. Mukhang kailangan na niyang uminom ng gamot pero tinatamad siyang bumangon at ninamnam lang ang lambot ng kama.Ilang segundo siyang nakatanaw sa labas ng bintana. Pinagmamasdan ang nagkikislapang bituin. Mayamaya pa ay tumunog ang cellphone. Tuluyan na siyang bumangon sa kama para abutin ang gamit sa side-table. Pero kahit sa pagkuha ay pahirapan din.Hindi niya mahawakan ng maayos ang cellphone. Kumikirot ang kamay niya sa kaunting galaw. Slowly but surely ang ginagawa niya. Nang tuluyang mabuksan ang message ni Lian ay problema naman niya ngayon ang mag-reply.Ayon sa mensahe ng kaibigan ay may mini-reunion bukas. Magba-bonding silang magkakaibigan noong college pati iyong nasa malalayo ay pupunta.Pero dahil sa kalagayan ni Katherine ay hindi siya pwedeng magpakita bukas. Hin
ANG libreng kamay ni Cain ay humaplos at pumirmi sa baba ni Katherine upang ipuwesto nang maayos ang mukha nito. Dahil gusto niyang angkinin nang buong-buo ang labi nito.Sa kabila ng nararamdamang gigil ay nagawa niya pa ring kontrolin ang sariling emosyon. Hinalikan niya ito nang marahan sa labi. Ninanamnam ang lambot, tamis at bawat sandali na animo ay sila lang ang tao sa mundo.Dahan-dahan namang bumaba ang depensa ni Katherine. Ang paunti-unting galaw ng labi ay tuluyan nang sumasabay sa halik ni Cain.Nag-iiba na rin ang kanyang pakiramdam. Mula sa lamig ay unti-unting umiinit. Ang marahang halik na kanilang pinagsasaluhan ay unti-unting bumibilis.Nagiging mapaghanap at mapusok. Kinakapos na ng hangin si Katherine pero tuloy pa rin siya.Hanggang sa bigla na lamang natigilan at huminto sa paghalik si Cain nang maramdaman ang mainit na likidong dumadaloy sa pisngi ni Katherine.Lumuluha ito!"B-Bakit?" tanong ni Cain saka bahagyang lumayo upang matingnan nang buo ang mukha ng a
SA NARINIG ay biglang nagkatinginan si Levi at Jared. Nang muling balingan si Cain ay bigla na lamang humalakhak nang tawa si Levi."P*ta , Pre! Ito na ata ang pinaka nakakatawang joke na narinig ko ngayong araw," ani Levi.Sinamaan naman ito ng tingin ni Cain pero sa halip na tumigil ay tuloy lang ito sa pagtawa. Hawak-hawak na nga ang tiyan at nagrereklamo sa sakit."Anong meron kay Katherine? Maghihiwalay na kayo, 'di ba?" ani Jared."Baka na-realize niya na mas convenient ito kumpara kay Margaret na may sakit," si Levi."Kanina ka pa, naiirita na 'ko sa'yo," ani Cain.Pero balewala lang kay Levi ang mababala nitong tono at tingin. Hanggang sa biglang nagseryoso. "Mahal mo na ba kaya mo iniisip kaysa kay Margaret?"Napahilamos si Cain sa mukha. Alam niya sa sariling si Margaret ang tinitibok ng kanyang puso pero may parte sa likod ng utak niya na nagsasabing may mali... may kulang. May hindi tama.Pero hindi niya mapangalanan kung ano man iyon."Hindi," aniya sa tanong ng kaibigan
NAMAYANI ang katahimikan sa dalawa. Kahit ang daming gustong sabihin ni Levi ay hindi niya pinangunahan ang kaibigan.Simula nang ikasal kay Katherine ay nakokontrol naman nito ang sarili kaya hindi na niya binibigyan ng gamot, dalawang taon na ang nakakalipas. Pero nitong nakaraang buwan at linggo ay parang bumabalik na naman ito sa dati.Ilang minuto ang lumipas at inom lang nang inom si Cain kaya nagsalita na siya, "Kung may problema, pwede mo naman sabihin sa'kin ng diretso. Kahit papaano ay ako pa rin naman ang Doctor mo."Rumehistro ang iritasyon sa mukha ni Cain saka napasuklay sa buhok gamit ang sariling kamay pero hindi naman nagsalita.Napabuntong-hininga si Levi dahil mukhang kailangan na niyang manghula kung anong pinoproblema ng kaibigan, "Tungkol na naman ba kay Katherine? Siya lang naman ang lagi mong pinoproblema, nag-away na naman kayo?"Sa totoo lang ay hindi na niya kailangan pang tanungin dahil nasisiguro naman niyang si Katherine talaga. Ni minsan ay hindi ito nam
ISANG matalim na tingin lang ang itinugon ni Cain sa tanong ng asawa. Kahit nagpupumiglas na si Katherine ay hindi niya ito binibitawan hanggang sa marating ang master's bedroom.Matapos mailapag sa kama ay nagtangka si Katherine na umalis pero mabilis nang humarang si Cain sa pinto. "Narinig mo 'yung sinabi ko? Hindi ka pwedeng umalis dito hangga't walang permission ko.""Hindi mo pwedeng gawin sa'kin 'to!" ani Katherine saka ito pinaghahahampas sa may dibdib. "Ano ba, Cain, hindi mo 'ko pwedeng ikulong dito!" Sa inis ay hindi na nga siya tuluyang nakapagpigil at sinampal ito sa pisngi.Natigilan at napaling pa nga sa ibang direksyon ang mukha ni Cain. Sa isang iglap, sa kabila ng inis ay maingat niya itong binuhat na parang sako saka nilapag sa kama.Kumaibabaw siya saka tinaas ang binti nito. Sa ginawa ay kitang-kita niya ang gulat at kaba sa mukha ni Katherine."Ba't ka natatakot? 'Di ba't sanay ka naman sa ganito? Nagpat*ra ka nga sa iba, kaya balewala lang sa'yo kung babab*yin k
NABIGLA si Helen sa paraan ng pagbukas ng anak sa pinto. "Anong nangyayari sa'yo? Kulang na lang sirain mo ang pinto."Hindi naman nagkomento si Cain at naupo lang sa isang tabi habang hawak ang sonogram at medical record ni Katherine."Akin na, gusto kong makita si baby," ani Helen.Kaya muling tumayo si Cain para ibigay sa Ina ang hawak habang matalim ang tingin sa asawa.Napansin naman iyon ni Katherine pero binalewala lang dahil ganoon naman ito kanina pag-alis, iritado."Ang ganda niya tingnan," komento ni Helen habang pinagmamasdan ang sonogram. "Hindi na 'ko makapaghintay na makita ang bata," bakas pa ang excitement sa boses.Napaismid si Cain pero si Katherine lang ang nakapansin. Gusto niyang magtanong pero nagpigil siya dahil nakakahiya sa biyenan kung magtatalo sila sa harap nito.Bumalik si Cain sa kinauupuan at nanatili roon nang tahimik. Lumipas ang ilang oras nang tuluyang mapag-isa ang dalawa sa kwarto.Dito na tuluyang hindi nakontrol ni Cain ang sarili. Kinuha niya a
NAPATIIM-BAGANG si Cain, naglabasan ang mga ugat niya sa sintido at kamay dahil sa banta ni Katherine."Nasisiraan ka na ba ng bait?! Magagawa mong ipa-ab*rt ang anak natin maghiwalay lang tayo?!"Siyempre, walang katotohanan ang bantang iyon ni Katherine pero kung kinakailangan na gamitin ang anak para makuha ang gusto ay gagawin niya."Matino pa ang isip ko, Cain. Kaya kung ayaw mong tuluyan akong masiraan ng bait ay gawin mong gusto ko, maghiwalay na tayo."Namumula ang mga mata ni Cain ng mga sandaling iyon. Nanginginig siya sa galit at nangangambang baka makalimutang asawa niya ang kaharap at masaktan ito. "Subukan mo lang talagang ipalagl*g ang bata ay tinitiyak ko sa'yong--""Puro ka na lang banta, ba't 'di mo gawin para may rason na tayong maghiwalay. Alam mo, Cain, pagod na pagod na 'kong lagi mong kinukontrol, tinatakot."Sa isang iglap ay bigla itong hinawakan ni Cain nang mahigpit sa kamay. "Isang beses ko lang 'tong uulitin pero hinding-hindi tayo maghihiwalay. Tandaan mo
SA SINABING iyon ng asawa ay naglahong bigla ang ngiti sa labi ni Cain.Pinakatitigan niya nang mabuti ang mukha ni Katherine. Hindi ito nabigla sa ibinalita niya at base na rin sa reaksyon ay walang dudang alam nito."Hindi ka nagulat? Matagal mo na bang alam na nagdadalang-tao ka?""Malamang, katawan ko 'to kaya alam ko kung anong nangyayari," sarkasmong tugon ni Katherine."At hindi mo man lang sinabi sa'kin sa dami ng mga nangyari? Ba't mo nagawang ilihim?!" Saka huminga nang malalim. "'Yung nangyaring masama sa'yo no'ng minsan mong tinulungan si Mommy mula ro'n sa nag-snatch ng bag niya. Do'n sa birthday celebration ni Lolo Max na hanggang ngayon ay may bakas pa rin ng sugat mo sa likod. Iyong nahimatay ka sa ospital nang magtalo tayo at dinala ka ni Luke sa kung sa'ng lugar at ngayon, 'tong araw na ito ay dahil buntis ka?! Hindi mo ba naisip ang anak natin sa ginagawa mo?" mahaba niyang litanya."Kaya kong sarili ko, Cain.""Talaga? Kung kaya mo naman pala ang sarili mo, ba't na
TILA pinipiga ang puso ni Cain sa inaakto ng asawa. Ni minsan ay hindi niya nakitang magalit ng ganito si Katherine."Tama na, 'wag mong gawin 'to," bulong niya pa habang mahigpit itong yakap mula sa likod.Lumuwag ang pagkakahawak ni Katherine sa leeg ni Jean kaya ito umubo-ubo. Kumilos naman agad ang mga tauhan na inilayo ang dalaga upang hindi na muling manganib ang buhay.Agad naman tinakbo ni Belinda ang anak saka ito niyakap. Matapos ay tiningnan nang masama si Katherine. "Walang hiya ka, pagbabayaran mong ginawa mo sa anak ko!""Bagay lang sa kanya 'yun. Kulang pa nga kung tutuusin."Sa sinabi ni Katherine ay napasinghap si Belinda. Pero nang humagulgol ang anak ay ito na ang binigyan niya ng pansin."Mommy! Akala ko mamamat*y na 'ko," iyak ni Jean.Nagngitngit ang bagang ni Belinda saka nanlilisik ang mga matang tiningnan si Katherine. "Humanda ka, hindi ko palalampasin ang ginawa mong 'to!""Subukan niyo lang at ako ang makakaharap niyo," anas ni Cain saka ito tiningnan. "Sa
TATLONG ARAW ng napapansin ni Belinda na madalas ang pagkukulong sa kwarto ng anak na si Jean.Labis na siyang nababahala kaya sinadya niya ito. "Anak, pwede ba 'kong pumasok?" aniyang kinakatok ang pinto.Nang walang sumagot mula sa loob ay pinihit niya ang doorknob pero naka-lock naman. "Kung hindi mo 'to bubuksan ay mapipilitan akong pasukin ka sa loob," babala niya pa."'Wag!" hiyaw ni Jean mula sa kabilang dako ng pinto.Ilang sandali pa ay binuksan nito ang pinto saka tiningnan ang Ina na naluluha."Anong nangyayari, ba't ka umiiyak?" kinakabahang tanong ni Belinda. "Magsabi ka para alam ko ang gagawin."Sinabi naman ni Jean ang nangyari tatlong araw na ang nakakalipas."A-Ano?! Bakit mo naman 'yun ginawa?" react ni Belinda sa inamin ng anak."Gusto ko lang naman--" Saka kinagat ang ibabang labi. Hindi niya pwedeng sabihin na ginawa niya ang bagay na iyon ay upang malagl*g ang batang dinadala ni Katherine. Mas lalo siyang mapapahamak kapag nagkataon. "G-Gusto ko lang naman makag
MAGKASABAY na nagtungo sa emergency room sina Katherine at Yohan.Nang maiwan si Jean ay dali-dali naman itong naglakad palayo habang kagat-kagat ang sariling kuko. Kabado sa maaaring mangyari sa matanda."Bu*eset, ang simple-simple lang ng utos ko'y 'di pa nila magawa nang maayos. Ano nang gagawin ko?" Nababahala siyang baka mamatay ang Abuela ni Katherine.Hindi siya pwedeng malagay ulit sa alanganin at baka sa susunod ay hindi na siya tulungan ng sariling pamilya.Samantalang si Katherine at Yohan naman ay narating na ang emergency room ngunit sinalubong ng Nurse upang pigilan. "Pasensya na, Ma'am pero hindi kayo pwedeng lumapit.""P-Pero kailangan kong makita si Lola!" pakiusap ni Katherine."Hindi niyo po talaga pwedeng makita ang pasiyente, kritikal po ang kondisyon niya at pilit na nire-revive ng Doctor."Si Yohan naman na nakaalalay ay kinukumbinsi na itong huminahon, "'Wag mo na lang pilitin. Hayaan natin sila. Ang mas mabuti pa ay maghintay na lamang tayo rito."Sa huli ay h
PANDIDIRI ang makikita sa mukha ng mga babaeng naroon nang tingnan ang mga nagkalat na litrato."Huy, babae! Kung inaakala mong madadaan mo kami sa paiyak-iyak mo. Ba't hindi mo kaya muna tingnan ang itsura mo rito sa litrato?""Ano ba 'yan, nakakadiri!" komento ng isa."Jusko! Mahabaging langit.""Ang baboy naman nito!"Hanggang sa hindi na matigil ang mga ito sa pagkomento. Pagsasabi ng kung ano-anong masasamang salita habang si Katherine ay iiling-iling lang.Alam niya sa sariling gawa-gawa lang ang litrato, edited at imposibleng siya iyon dahil hindi niya magagawang maghubad sa harap ng camera. Mahiga sa kama kasama ang ibang lalakeng na ni sa panaginip ay hindi niya pa nakita."Totoo ba 'to, apo?"Umiling-iling si Katherine. "Hindi, 'La. Kahit na kailan ay hindi ko magagawa ang mga bagay na 'yan.""Sinungaling!" saad ng mga babae sa grupo saka muling pinagtulungan si Katherine.Hinawakan sa magkabilang braso upang hindi makapalag."Ano ba, bitawan niyo 'ko!" sigaw ni Katherine.H