ILANG segundong nagpaubaya si Katherine sa nakakadarang na halik ni Cain.Ngunit nang maalala ang taong kumatok sa pinto ay agaran niyang tinulak ang asawa."A-Ano ba, may tao sa labas," pagsaway pa ni Katherine."Hayaan mo lang siya," tugon naman nito saka muling nagtangkang humalik.Pero lumayo na si Katherine bago pa man ulit may mangyari.Napakamot tuloy si Cain sa noo saka iritadong binalingan ang pinto. "Ano 'yun?!" kausap pa niya sa taong gumambala sa kanila."Sir, nandito na po ang report na pinapa-arrange niyo sa'kin," boses ni Joey."Mamaya na lang 'yan," ani Cain.Hindi na nagsalita si Joey at bumalik na sa desk para muling magtrabaho.Binalingan naman ni Cain ang asawa habang nakataas ang kilay. "Tatayo ka na lang ba riyan?"Umiling si Katherine na bahagyang namula ang pisngi sa hiya. "Aalis na pala ako."Bago nito tuluyang maisara ang pinto ay humabol pa ng salita si Cain, "'Pag hindi na 'ko busy ay bisitahin natin si Lola sa ospital," aniyang tinutukoy ang Abuela nito.N
UMATRAS si Katherine nang akmang lalapit sa kanya si Dado. Humarang naman si Yohan bago pa ito makalapit."Ano ba, 'wag kang mangialam dito! Katherine, sabihan mo nga 'tong pakialamero na 'to kung sino ako!" ani Dado.Mahigpit na hinawakan ni Katherine ang strap ng shoulder bag saka umiwas ng tingin. "H-Hindi ko siya kilala," sa halip na aminin ang totoo ay nagpanggap siyang hindi kilala ang Tiyuhin."Anong klaseng kasinungalingan ang sinasabi mo?!" hiyaw ni Dado saka tiningnan ng masama si Yohan. "Tiyuhin niya 'ko at kailangan ko ng pera. Kung ayaw mong guluhin ko ang buhay niyong mag-asawa ay ibigay mo na ang perang kinakailangan ko! Maliit na halaga lang naman, kalahating milyon."Nanlaki ang mata ni Katherine sa narinig. Bigla siyang nakaramdam ng hiya matapos humingi ng pera ang Tiyuhin sa taong hindi naman niya kilala. "Tiyo naman! Hindi ko siya kilala, 'wag niyo naman akong pahiyain dito!""Wala akong pakialam basta kailangan ko ng pera!" Saka binalingan si Yohan. "Ikaw lalake,
NAGSISI si Lian nang ipaalam niya kay Katherine ang tungkol kay Margaret at Cain. Tuloy nawalan ito ng ganang kumain at nagpasiya na lamang na umuwi."Ihahatid na kita," alok niya bilang pampalubag loob sa nagawa."Hindi na kailangan, tapusin mo na lang ang pagkain. Ako na rin ang bahalang magbayad.""Pero sagot ko 'to." Mas lalo tuloy nakokonsensya si Lian pero hindi na ito nagpapigil pa.Sa huli ay wala na rin siyang nagawa at hinayaan si Katherine. Mag-isa niyang in-enjoy ang pagkain kahit medyo nagi-guilty.Paalis na sana si Lian nang makita si Jared na papasok sa restaurant. Bigla siyang pumihit patalikod dahil kung ang binata lang naman ay kaya niya itong harapin pero may kasama, si Sheena.Kahit nasisiguro naman niyang hindi siya nito makikilala ay hindi niya pa rin maiwasang kabahan.Nagpalinga-linga siya sa paligid, nag-iisip ng paraan kung paano lalabas. Sa huli ay napili na lamang niyang magtungo sa restroom at doon magpalipas ng ilang sandali.Naghugas siya ng kamay saka n
PAG-UWI ni Katherine sa mansion ay dire-diretso lang siya sa kwarto. Matapos ma-lock ang pinto ay saka niya tinawagan si Cain. Gusto niya itong makausap para maitanong kung bakit hindi sinabi na kasama nito si Margaret. Pero nakakailang tawag na siya ay hindi pa rin ito sumasagot. Dalawang oras lang naman ang gap sa Pilipinas at sa bansang pinuntahan ni Cain. Sa madaling salita ay hapon pa lang doon, pero bakit hindi nito sinasagot ang kanyang tawag? Samo't saring ideya tuloy ang pumapasok sa utak ni Katherine, na kahit anong pigil at saway sa sarili ay hindi niya mapigilang mag-isip ng kung ano-ano. Hanggang sa nakatulugan niya ang pag-iisip. Tuwing hapon pa naman umaatake ang antok niya. Nagising na lamang siya nang may kumatok sa pinto. Pagtingin sa bintana ay madilim na ang kalangitan. Pagod niyang binuksan ang pinto para harapin ang kasambahay na gumambala sa kanyang tulog. "Ma'am, nakahanda na po ang hapunan," anito. Tumango lang si Katherine habang kinukusot ang mata. "Si
PUMATAK ang luha ni Katherine sa medical record ng kanyang Abuela."Ang totoo ay hindi na umi-epekto ang gamot na binibigay namin sa kanya," saad pa ng Doctor. "Pini-prevent na lamang na mas lalo pang lumala ang kanyang kondisyon.""K-Kung bigyan niyo po siya ng iba pang gamot? 'Yung epektibo. Pakiusap, Dok. Gawin niyo po ang lahat para sa Lola ko. Hindi ko po siya kayang mawala," humihikbing saad ni Katherine.Mabigat na napabuntong-hininga ang Doctor. Bakas ang lungkot at pakikisimpatya para sa nag-iisang pamilya ng pasiyente pero hindi niya nais na paasahin ito."Ang gamot na binibigay namin ang pinaka-best option. Ilang buwan na kong naghahanap ng gamot na pwedeng ipalit sa binibigay namin pero--" Saka umiling. "Mahirap man para sa'king sabihin ito pero... mas mabuti siguro kung iuwi mo na siya. Sulitin ang nalalabing oras niya rito sa mundo."Ang pigil na hikbi ni Katherine ay tuluyan nang lumakas. Wala na siyang pakialam kung para na siyang batang ngumangawa. Maingay at nakakair
NALUKOT ang mukha ni Katherine sa pagpipigil ng emosyon. Hindi niya gustong umiyak at marinig pa ni Cain mula sa kabilang linya.Kaya mariin na lamang niyang kinagat ang ibabang labi. Mas gugustuhin niya pang masugatan, magdugo ang bibig kaysa malaman nito ang totoo."K-Kung gano'n ay magpakasaya kayo riyan, alagaan mo siya habang buhay, 'wag ka nang bumalik at maghiwalay na tayo!" aniyang ang boses ay nanginginig dahil sa sobrang galit. "Katherine!" hiyaw pang muli ni Cain. "Ano pa bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko?""E, ako ba, inintindi mo? Ako ang asawa mo pero ni minsan ay hindi mo man lang ako napagbigyan sa kahilingan ko. Pero isang salita lang ni Margaret ay nagkukumahog ka na!""Wala nang sense 'yang sinasabi mo!"Sa inis at sama ng loob ni Katherine ay pinatayan niya ito ng tawag.Magsasalita pa naman sana si Cain pero 'beep' na lamang ang maririnig mula sa kabilang linya. Sa sobrang inis ay hindi niya napigilan ang sarili at binato ang cellphone na tumama sa pader.S
PANDIDIRI ang makikita sa mukha ng mga babaeng naroon nang tingnan ang mga nagkalat na litrato."Huy, babae! Kung inaakala mong madadaan mo kami sa paiyak-iyak mo. Ba't hindi mo kaya muna tingnan ang itsura mo rito sa litrato?""Ano ba 'yan, nakakadiri!" komento ng isa."Jusko! Mahabaging langit.""Ang baboy naman nito!"Hanggang sa hindi na matigil ang mga ito sa pagkomento. Pagsasabi ng kung ano-anong masasamang salita habang si Katherine ay iiling-iling lang.Alam niya sa sariling gawa-gawa lang ang litrato, edited at imposibleng siya iyon dahil hindi niya magagawang maghubad sa harap ng camera. Mahiga sa kama kasama ang ibang lalakeng na ni sa panaginip ay hindi niya pa nakita."Totoo ba 'to, apo?"Umiling-iling si Katherine. "Hindi, 'La. Kahit na kailan ay hindi ko magagawa ang mga bagay na 'yan.""Sinungaling!" saad ng mga babae sa grupo saka muling pinagtulungan si Katherine.Hinawakan sa magkabilang braso upang hindi makapalag."Ano ba, bitawan niyo 'ko!" sigaw ni Katherine.H
MAGKASABAY na nagtungo sa emergency room sina Katherine at Yohan.Nang maiwan si Jean ay dali-dali naman itong naglakad palayo habang kagat-kagat ang sariling kuko. Kabado sa maaaring mangyari sa matanda."Bu*eset, ang simple-simple lang ng utos ko'y 'di pa nila magawa nang maayos. Ano nang gagawin ko?" Nababahala siyang baka mamatay ang Abuela ni Katherine.Hindi siya pwedeng malagay ulit sa alanganin at baka sa susunod ay hindi na siya tulungan ng sariling pamilya.Samantalang si Katherine at Yohan naman ay narating na ang emergency room ngunit sinalubong ng Nurse upang pigilan. "Pasensya na, Ma'am pero hindi kayo pwedeng lumapit.""P-Pero kailangan kong makita si Lola!" pakiusap ni Katherine."Hindi niyo po talaga pwedeng makita ang pasiyente, kritikal po ang kondisyon niya at pilit na nire-revive ng Doctor."Si Yohan naman na nakaalalay ay kinukumbinsi na itong huminahon, "'Wag mo na lang pilitin. Hayaan natin sila. Ang mas mabuti pa ay maghintay na lamang tayo rito."Sa huli ay h
NAMAYANI ang katahimikan sa dalawa. Kahit ang daming gustong sabihin ni Levi ay hindi niya pinangunahan ang kaibigan.Simula nang ikasal kay Katherine ay nakokontrol naman nito ang sarili kaya hindi na niya binibigyan ng gamot, dalawang taon na ang nakakalipas. Pero nitong nakaraang buwan at linggo ay parang bumabalik na naman ito sa dati.Ilang minuto ang lumipas at inom lang nang inom si Cain kaya nagsalita na siya, "Kung may problema, pwede mo naman sabihin sa'kin ng diretso. Kahit papaano ay ako pa rin naman ang Doctor mo."Rumehistro ang iritasyon sa mukha ni Cain saka napasuklay sa buhok gamit ang sariling kamay pero hindi naman nagsalita.Napabuntong-hininga si Levi dahil mukhang kailangan na niyang manghula kung anong pinoproblema ng kaibigan, "Tungkol na naman ba kay Katherine? Siya lang naman ang lagi mong pinoproblema, nag-away na naman kayo?"Sa totoo lang ay hindi na niya kailangan pang tanungin dahil nasisiguro naman niyang si Katherine talaga. Ni minsan ay hindi ito nam
ISANG matalim na tingin lang ang itinugon ni Cain sa tanong ng asawa. Kahit nagpupumiglas na si Katherine ay hindi niya ito binibitawan hanggang sa marating ang master's bedroom.Matapos mailapag sa kama ay nagtangka si Katherine na umalis pero mabilis nang humarang si Cain sa pinto. "Narinig mo 'yung sinabi ko? Hindi ka pwedeng umalis dito hangga't walang permission ko.""Hindi mo pwedeng gawin sa'kin 'to!" ani Katherine saka ito pinaghahahampas sa may dibdib. "Ano ba, Cain, hindi mo 'ko pwedeng ikulong dito!" Sa inis ay hindi na nga siya tuluyang nakapagpigil at sinampal ito sa pisngi.Natigilan at napaling pa nga sa ibang direksyon ang mukha ni Cain. Sa isang iglap, sa kabila ng inis ay maingat niya itong binuhat na parang sako saka nilapag sa kama.Kumaibabaw siya saka tinaas ang binti nito. Sa ginawa ay kitang-kita niya ang gulat at kaba sa mukha ni Katherine."Ba't ka natatakot? 'Di ba't sanay ka naman sa ganito? Nagpat*ra ka nga sa iba, kaya balewala lang sa'yo kung babab*yin k
NABIGLA si Helen sa paraan ng pagbukas ng anak sa pinto. "Anong nangyayari sa'yo? Kulang na lang sirain mo ang pinto."Hindi naman nagkomento si Cain at naupo lang sa isang tabi habang hawak ang sonogram at medical record ni Katherine."Akin na, gusto kong makita si baby," ani Helen.Kaya muling tumayo si Cain para ibigay sa Ina ang hawak habang matalim ang tingin sa asawa.Napansin naman iyon ni Katherine pero binalewala lang dahil ganoon naman ito kanina pag-alis, iritado."Ang ganda niya tingnan," komento ni Helen habang pinagmamasdan ang sonogram. "Hindi na 'ko makapaghintay na makita ang bata," bakas pa ang excitement sa boses.Napaismid si Cain pero si Katherine lang ang nakapansin. Gusto niyang magtanong pero nagpigil siya dahil nakakahiya sa biyenan kung magtatalo sila sa harap nito.Bumalik si Cain sa kinauupuan at nanatili roon nang tahimik. Lumipas ang ilang oras nang tuluyang mapag-isa ang dalawa sa kwarto.Dito na tuluyang hindi nakontrol ni Cain ang sarili. Kinuha niya a
NAPATIIM-BAGANG si Cain, naglabasan ang mga ugat niya sa sintido at kamay dahil sa banta ni Katherine."Nasisiraan ka na ba ng bait?! Magagawa mong ipa-ab*rt ang anak natin maghiwalay lang tayo?!"Siyempre, walang katotohanan ang bantang iyon ni Katherine pero kung kinakailangan na gamitin ang anak para makuha ang gusto ay gagawin niya."Matino pa ang isip ko, Cain. Kaya kung ayaw mong tuluyan akong masiraan ng bait ay gawin mong gusto ko, maghiwalay na tayo."Namumula ang mga mata ni Cain ng mga sandaling iyon. Nanginginig siya sa galit at nangangambang baka makalimutang asawa niya ang kaharap at masaktan ito. "Subukan mo lang talagang ipalagl*g ang bata ay tinitiyak ko sa'yong--""Puro ka na lang banta, ba't 'di mo gawin para may rason na tayong maghiwalay. Alam mo, Cain, pagod na pagod na 'kong lagi mong kinukontrol, tinatakot."Sa isang iglap ay bigla itong hinawakan ni Cain nang mahigpit sa kamay. "Isang beses ko lang 'tong uulitin pero hinding-hindi tayo maghihiwalay. Tandaan mo
SA SINABING iyon ng asawa ay naglahong bigla ang ngiti sa labi ni Cain.Pinakatitigan niya nang mabuti ang mukha ni Katherine. Hindi ito nabigla sa ibinalita niya at base na rin sa reaksyon ay walang dudang alam nito."Hindi ka nagulat? Matagal mo na bang alam na nagdadalang-tao ka?""Malamang, katawan ko 'to kaya alam ko kung anong nangyayari," sarkasmong tugon ni Katherine."At hindi mo man lang sinabi sa'kin sa dami ng mga nangyari? Ba't mo nagawang ilihim?!" Saka huminga nang malalim. "'Yung nangyaring masama sa'yo no'ng minsan mong tinulungan si Mommy mula ro'n sa nag-snatch ng bag niya. Do'n sa birthday celebration ni Lolo Max na hanggang ngayon ay may bakas pa rin ng sugat mo sa likod. Iyong nahimatay ka sa ospital nang magtalo tayo at dinala ka ni Luke sa kung sa'ng lugar at ngayon, 'tong araw na ito ay dahil buntis ka?! Hindi mo ba naisip ang anak natin sa ginagawa mo?" mahaba niyang litanya."Kaya kong sarili ko, Cain.""Talaga? Kung kaya mo naman pala ang sarili mo, ba't na
TILA pinipiga ang puso ni Cain sa inaakto ng asawa. Ni minsan ay hindi niya nakitang magalit ng ganito si Katherine."Tama na, 'wag mong gawin 'to," bulong niya pa habang mahigpit itong yakap mula sa likod.Lumuwag ang pagkakahawak ni Katherine sa leeg ni Jean kaya ito umubo-ubo. Kumilos naman agad ang mga tauhan na inilayo ang dalaga upang hindi na muling manganib ang buhay.Agad naman tinakbo ni Belinda ang anak saka ito niyakap. Matapos ay tiningnan nang masama si Katherine. "Walang hiya ka, pagbabayaran mong ginawa mo sa anak ko!""Bagay lang sa kanya 'yun. Kulang pa nga kung tutuusin."Sa sinabi ni Katherine ay napasinghap si Belinda. Pero nang humagulgol ang anak ay ito na ang binigyan niya ng pansin."Mommy! Akala ko mamamat*y na 'ko," iyak ni Jean.Nagngitngit ang bagang ni Belinda saka nanlilisik ang mga matang tiningnan si Katherine. "Humanda ka, hindi ko palalampasin ang ginawa mong 'to!""Subukan niyo lang at ako ang makakaharap niyo," anas ni Cain saka ito tiningnan. "Sa
TATLONG ARAW ng napapansin ni Belinda na madalas ang pagkukulong sa kwarto ng anak na si Jean.Labis na siyang nababahala kaya sinadya niya ito. "Anak, pwede ba 'kong pumasok?" aniyang kinakatok ang pinto.Nang walang sumagot mula sa loob ay pinihit niya ang doorknob pero naka-lock naman. "Kung hindi mo 'to bubuksan ay mapipilitan akong pasukin ka sa loob," babala niya pa."'Wag!" hiyaw ni Jean mula sa kabilang dako ng pinto.Ilang sandali pa ay binuksan nito ang pinto saka tiningnan ang Ina na naluluha."Anong nangyayari, ba't ka umiiyak?" kinakabahang tanong ni Belinda. "Magsabi ka para alam ko ang gagawin."Sinabi naman ni Jean ang nangyari tatlong araw na ang nakakalipas."A-Ano?! Bakit mo naman 'yun ginawa?" react ni Belinda sa inamin ng anak."Gusto ko lang naman--" Saka kinagat ang ibabang labi. Hindi niya pwedeng sabihin na ginawa niya ang bagay na iyon ay upang malagl*g ang batang dinadala ni Katherine. Mas lalo siyang mapapahamak kapag nagkataon. "G-Gusto ko lang naman makag
MAGKASABAY na nagtungo sa emergency room sina Katherine at Yohan.Nang maiwan si Jean ay dali-dali naman itong naglakad palayo habang kagat-kagat ang sariling kuko. Kabado sa maaaring mangyari sa matanda."Bu*eset, ang simple-simple lang ng utos ko'y 'di pa nila magawa nang maayos. Ano nang gagawin ko?" Nababahala siyang baka mamatay ang Abuela ni Katherine.Hindi siya pwedeng malagay ulit sa alanganin at baka sa susunod ay hindi na siya tulungan ng sariling pamilya.Samantalang si Katherine at Yohan naman ay narating na ang emergency room ngunit sinalubong ng Nurse upang pigilan. "Pasensya na, Ma'am pero hindi kayo pwedeng lumapit.""P-Pero kailangan kong makita si Lola!" pakiusap ni Katherine."Hindi niyo po talaga pwedeng makita ang pasiyente, kritikal po ang kondisyon niya at pilit na nire-revive ng Doctor."Si Yohan naman na nakaalalay ay kinukumbinsi na itong huminahon, "'Wag mo na lang pilitin. Hayaan natin sila. Ang mas mabuti pa ay maghintay na lamang tayo rito."Sa huli ay h
PANDIDIRI ang makikita sa mukha ng mga babaeng naroon nang tingnan ang mga nagkalat na litrato."Huy, babae! Kung inaakala mong madadaan mo kami sa paiyak-iyak mo. Ba't hindi mo kaya muna tingnan ang itsura mo rito sa litrato?""Ano ba 'yan, nakakadiri!" komento ng isa."Jusko! Mahabaging langit.""Ang baboy naman nito!"Hanggang sa hindi na matigil ang mga ito sa pagkomento. Pagsasabi ng kung ano-anong masasamang salita habang si Katherine ay iiling-iling lang.Alam niya sa sariling gawa-gawa lang ang litrato, edited at imposibleng siya iyon dahil hindi niya magagawang maghubad sa harap ng camera. Mahiga sa kama kasama ang ibang lalakeng na ni sa panaginip ay hindi niya pa nakita."Totoo ba 'to, apo?"Umiling-iling si Katherine. "Hindi, 'La. Kahit na kailan ay hindi ko magagawa ang mga bagay na 'yan.""Sinungaling!" saad ng mga babae sa grupo saka muling pinagtulungan si Katherine.Hinawakan sa magkabilang braso upang hindi makapalag."Ano ba, bitawan niyo 'ko!" sigaw ni Katherine.H