Hello, pasensya na at ngayon lang ulit nakapag-update. Sa tuwing uumpisahan kong isulat ang kuwentong 'to, laging may aberyang nangyayari. Ewan ko ba kung bakit, hopefully matuloy-tuloy ko na 'to sa mga susunod na araw. Sa mga naapektuhan ng bagyo, laban lang!
PUMATAK ang luha ni Katherine sa medical record ng kanyang Abuela."Ang totoo ay hindi na umi-epekto ang gamot na binibigay namin sa kanya," saad pa ng Doctor. "Pini-prevent na lamang na mas lalo pang lumala ang kanyang kondisyon.""K-Kung bigyan niyo po siya ng iba pang gamot? 'Yung epektibo. Pakiusap, Dok. Gawin niyo po ang lahat para sa Lola ko. Hindi ko po siya kayang mawala," humihikbing saad ni Katherine.Mabigat na napabuntong-hininga ang Doctor. Bakas ang lungkot at pakikisimpatya para sa nag-iisang pamilya ng pasiyente pero hindi niya nais na paasahin ito."Ang gamot na binibigay namin ang pinaka-best option. Ilang buwan na kong naghahanap ng gamot na pwedeng ipalit sa binibigay namin pero--" Saka umiling. "Mahirap man para sa'king sabihin ito pero... mas mabuti siguro kung iuwi mo na siya. Sulitin ang nalalabing oras niya rito sa mundo."Ang pigil na hikbi ni Katherine ay tuluyan nang lumakas. Wala na siyang pakialam kung para na siyang batang ngumangawa. Maingay at nakakair
NALUKOT ang mukha ni Katherine sa pagpipigil ng emosyon. Hindi niya gustong umiyak at marinig pa ni Cain mula sa kabilang linya.Kaya mariin na lamang niyang kinagat ang ibabang labi. Mas gugustuhin niya pang masugatan, magdugo ang bibig kaysa malaman nito ang totoo."K-Kung gano'n ay magpakasaya kayo riyan, alagaan mo siya habang buhay, 'wag ka nang bumalik at maghiwalay na tayo!" aniyang ang boses ay nanginginig dahil sa sobrang galit. "Katherine!" hiyaw pang muli ni Cain. "Ano pa bang hindi mo maintindihan sa sinabi ko?""E, ako ba, inintindi mo? Ako ang asawa mo pero ni minsan ay hindi mo man lang ako napagbigyan sa kahilingan ko. Pero isang salita lang ni Margaret ay nagkukumahog ka na!""Wala nang sense 'yang sinasabi mo!"Sa inis at sama ng loob ni Katherine ay pinatayan niya ito ng tawag.Magsasalita pa naman sana si Cain pero 'beep' na lamang ang maririnig mula sa kabilang linya. Sa sobrang inis ay hindi niya napigilan ang sarili at binato ang cellphone na tumama sa pader.S
PANDIDIRI ang makikita sa mukha ng mga babaeng naroon nang tingnan ang mga nagkalat na litrato."Huy, babae! Kung inaakala mong madadaan mo kami sa paiyak-iyak mo. Ba't hindi mo kaya muna tingnan ang itsura mo rito sa litrato?""Ano ba 'yan, nakakadiri!" komento ng isa."Jusko! Mahabaging langit.""Ang baboy naman nito!"Hanggang sa hindi na matigil ang mga ito sa pagkomento. Pagsasabi ng kung ano-anong masasamang salita habang si Katherine ay iiling-iling lang.Alam niya sa sariling gawa-gawa lang ang litrato, edited at imposibleng siya iyon dahil hindi niya magagawang maghubad sa harap ng camera. Mahiga sa kama kasama ang ibang lalakeng na ni sa panaginip ay hindi niya pa nakita."Totoo ba 'to, apo?"Umiling-iling si Katherine. "Hindi, 'La. Kahit na kailan ay hindi ko magagawa ang mga bagay na 'yan.""Sinungaling!" saad ng mga babae sa grupo saka muling pinagtulungan si Katherine.Hinawakan sa magkabilang braso upang hindi makapalag."Ano ba, bitawan niyo 'ko!" sigaw ni Katherine.H
MAGKASABAY na nagtungo sa emergency room sina Katherine at Yohan.Nang maiwan si Jean ay dali-dali naman itong naglakad palayo habang kagat-kagat ang sariling kuko. Kabado sa maaaring mangyari sa matanda."Bu*eset, ang simple-simple lang ng utos ko'y 'di pa nila magawa nang maayos. Ano nang gagawin ko?" Nababahala siyang baka mamatay ang Abuela ni Katherine.Hindi siya pwedeng malagay ulit sa alanganin at baka sa susunod ay hindi na siya tulungan ng sariling pamilya.Samantalang si Katherine at Yohan naman ay narating na ang emergency room ngunit sinalubong ng Nurse upang pigilan. "Pasensya na, Ma'am pero hindi kayo pwedeng lumapit.""P-Pero kailangan kong makita si Lola!" pakiusap ni Katherine."Hindi niyo po talaga pwedeng makita ang pasiyente, kritikal po ang kondisyon niya at pilit na nire-revive ng Doctor."Si Yohan naman na nakaalalay ay kinukumbinsi na itong huminahon, "'Wag mo na lang pilitin. Hayaan natin sila. Ang mas mabuti pa ay maghintay na lamang tayo rito."Sa huli ay h
TATLONG ARAW ng napapansin ni Belinda na madalas ang pagkukulong sa kwarto ng anak na si Jean.Labis na siyang nababahala kaya sinadya niya ito. "Anak, pwede ba 'kong pumasok?" aniyang kinakatok ang pinto.Nang walang sumagot mula sa loob ay pinihit niya ang doorknob pero naka-lock naman. "Kung hindi mo 'to bubuksan ay mapipilitan akong pasukin ka sa loob," babala niya pa."'Wag!" hiyaw ni Jean mula sa kabilang dako ng pinto.Ilang sandali pa ay binuksan nito ang pinto saka tiningnan ang Ina na naluluha."Anong nangyayari, ba't ka umiiyak?" kinakabahang tanong ni Belinda. "Magsabi ka para alam ko ang gagawin."Sinabi naman ni Jean ang nangyari tatlong araw na ang nakakalipas."A-Ano?! Bakit mo naman 'yun ginawa?" react ni Belinda sa inamin ng anak."Gusto ko lang naman--" Saka kinagat ang ibabang labi. Hindi niya pwedeng sabihin na ginawa niya ang bagay na iyon ay upang malagl*g ang batang dinadala ni Katherine. Mas lalo siyang mapapahamak kapag nagkataon. "G-Gusto ko lang naman makag
TILA pinipiga ang puso ni Cain sa inaakto ng asawa. Ni minsan ay hindi niya nakitang magalit ng ganito si Katherine."Tama na, 'wag mong gawin 'to," bulong niya pa habang mahigpit itong yakap mula sa likod.Lumuwag ang pagkakahawak ni Katherine sa leeg ni Jean kaya ito umubo-ubo. Kumilos naman agad ang mga tauhan na inilayo ang dalaga upang hindi na muling manganib ang buhay.Agad naman tinakbo ni Belinda ang anak saka ito niyakap. Matapos ay tiningnan nang masama si Katherine. "Walang hiya ka, pagbabayaran mong ginawa mo sa anak ko!""Bagay lang sa kanya 'yun. Kulang pa nga kung tutuusin."Sa sinabi ni Katherine ay napasinghap si Belinda. Pero nang humagulgol ang anak ay ito na ang binigyan niya ng pansin."Mommy! Akala ko mamamat*y na 'ko," iyak ni Jean.Nagngitngit ang bagang ni Belinda saka nanlilisik ang mga matang tiningnan si Katherine. "Humanda ka, hindi ko palalampasin ang ginawa mong 'to!""Subukan niyo lang at ako ang makakaharap niyo," anas ni Cain saka ito tiningnan. "Sa
SA SINABING iyon ng asawa ay naglahong bigla ang ngiti sa labi ni Cain.Pinakatitigan niya nang mabuti ang mukha ni Katherine. Hindi ito nabigla sa ibinalita niya at base na rin sa reaksyon ay walang dudang alam nito."Hindi ka nagulat? Matagal mo na bang alam na nagdadalang-tao ka?""Malamang, katawan ko 'to kaya alam ko kung anong nangyayari," sarkasmong tugon ni Katherine."At hindi mo man lang sinabi sa'kin sa dami ng mga nangyari? Ba't mo nagawang ilihim?!" Saka huminga nang malalim. "'Yung nangyaring masama sa'yo no'ng minsan mong tinulungan si Mommy mula ro'n sa nag-snatch ng bag niya. Do'n sa birthday celebration ni Lolo Max na hanggang ngayon ay may bakas pa rin ng sugat mo sa likod. Iyong nahimatay ka sa ospital nang magtalo tayo at dinala ka ni Luke sa kung sa'ng lugar at ngayon, 'tong araw na ito ay dahil buntis ka?! Hindi mo ba naisip ang anak natin sa ginagawa mo?" mahaba niyang litanya."Kaya kong sarili ko, Cain.""Talaga? Kung kaya mo naman pala ang sarili mo, ba't na
NAPATIIM-BAGANG si Cain, naglabasan ang mga ugat niya sa sintido at kamay dahil sa banta ni Katherine."Nasisiraan ka na ba ng bait?! Magagawa mong ipa-ab*rt ang anak natin maghiwalay lang tayo?!"Siyempre, walang katotohanan ang bantang iyon ni Katherine pero kung kinakailangan na gamitin ang anak para makuha ang gusto ay gagawin niya."Matino pa ang isip ko, Cain. Kaya kung ayaw mong tuluyan akong masiraan ng bait ay gawin mong gusto ko, maghiwalay na tayo."Namumula ang mga mata ni Cain ng mga sandaling iyon. Nanginginig siya sa galit at nangangambang baka makalimutang asawa niya ang kaharap at masaktan ito. "Subukan mo lang talagang ipalagl*g ang bata ay tinitiyak ko sa'yong--""Puro ka na lang banta, ba't 'di mo gawin para may rason na tayong maghiwalay. Alam mo, Cain, pagod na pagod na 'kong lagi mong kinukontrol, tinatakot."Sa isang iglap ay bigla itong hinawakan ni Cain nang mahigpit sa kamay. "Isang beses ko lang 'tong uulitin pero hinding-hindi tayo maghihiwalay. Tandaan mo
SINASADYA niyang i-provoke si Jared para magalit nang husto. Mas gusto niyang kamuhian siya nito, tratuhin nang gaya lang din ng pagtrato nito sa kanya noong umuwi ito nang bansa.Hindi niya gustong bumalik ang dating Jared na minahal niya nang husto. Kapag patuloy itong magiging mabait sa kanya ay baka umasa lang siya at masaktan bandang huli."I-delete mo 'yan ngayon din.""Ayoko nga, ise-send ko 'to kay Sheena. Gusto kong makita niya kung anong ginagawa natin ngayon, makaganti man lang sa ginawa niya sa'kin."Tumayo si Jared, lumapit saka inagaw ang cellphone na akma pang itatago ni Lian pero agad na niyang nakuha. Pagkatapos ay binura niya ang picture saka ibinalik sa kamay nito ang gamit.Ngunit si Lian ng mga sandaling iyon ay tumulala na sa mukha nito. Sa hindi malamang dahilan ay naging emosyonal siya. Namimiss niya ang dating Jared, iyong lalake na nangakong mamahalin siya at hinding-hindi sasaktan."Mahal mo pa ba ako?" wala sa sariling tanong niya.Kumunot-noo si Jared. "An
NABASTOS si Lian sa sinabi at sa ginawang paghalik kaya tinulak niya ito sa may dibdib. Saka binuksan ang pinto ng kotse upang makaalis nang hilahin siya sa braso."At sa'n ka pupunta?!" saad ni Jared habang idinidiin ang katawan nito sa upuan."A-Ano ba, nasasaktan ako!" singhal ni Lian."Sagutin mo muna ang tanong ko!""Saklolo, tulungan--" hindi na natapos ni Lian ang sasabihin nang mabilis nitong tinakpan ang kanyang bibig."Subukan mong sumigaw ulit at hindi lang 'to ang aabutin mo," babala ni Jared.Kaya hindi na nagpumiglas si Lian. "B-Bitawan mo muna ako."At iyon naman ang ginawa ni Jared. Pinakawalan niya ito saka bumalik sa puwesto, sa driver seat. "Uulitin ko, sa'n ka nila hinawakan o nagpagalaw ka?""Hindi nila ako hinawakan, okay?! Lalong-lalo na 'yang ibinibintang mo. Nag-usap lang kami para kahit papaano ay magawa ko pang maayos ang kompanya ni Dadddy.""Kaya nga, para maisalba ang palugi niyong negosyo ay gabi-gabi kang nagpapagala--" Sampal sa pisngi ang nagpatigil k
TINAWAGAN ni Katherine si Joan, ang nagbigay sa kanya ng chance na makapasok sa H'Ours, ang pangarap niyang trabaho."Hello, Miss Garcia," bungad ni Joan sa kabilang linya."Hello po, Ma'am.""Nabalitaan ko nga pala na naospital ka, kumusta ka naman ngayon?""Ayos na po ako," tugon ni Katherine na nakakunot-noo, iniisip kung sino kaya ang nagsabi na naospital siya? "Tumawag nga po pala ako para humingi ng paumanhin at hindi ko nagagampanan nang maayos ang trabaho ko. Ayos lang po sa'kin kung tatanggalin niyo na 'ko.""Matanong nga kita, Katherine... binasa mo ba ang rules at contract na pinadala namin sa'yo?""Ahm... hindi pa po lahat.""Kaya naman pala. Hindi namin nire-required ang mga empleyado na pumasok araw-araw. Pwede kayong mag-work-from-home kung diyan kayo komportable basta magsasabi lang kayo. Sa case mo ay na-inform mo naman kami rito.""Iyon na nga po, Ma'am. Pero up until now ay wala pa akong nagagawang trabaho, ni nasisimulan... kaya gusto ko po sanang mag-resign," pali
ILANG SANDALI lang matapos na umalis ni Cain ay dumating si attorney Domingo."Good day, nandito ako para kay Mr. Vergara."Bakas ang pagtataka sa mukha ni Joey at napalingon pa sa daan na tinahak ng Presidente. "Kaaalis lang niya, ang sabi ay may pupuntahan siya."Tiningnan naman ni Domingo ang cellphone at wala siyang nakitang reply mula sa mensahe na pinadala. "Wala ba siyang ibang binanggit kung kailan siya babalik at may importante akong papipirmahan sa kanya."Napakunot-noo si Joey saka napagtanto kung bakit tila nagmamadaling umalis si Cain.Umiiwas ito."Sa tingin ko'y nasa parking lot pa siya ngayon, hindi pa tuluyang nakakaalis. Pwede ko naman sabihan ang driver."Sa pagtango ni Domingo ay agad na tinawagan ni Joey ang driver."Ha? Pero ang sabi ni Sir ay umalis--" saad nito sa kabilang linya na agad naputol nang agawin ni Cain."Joey, anong ginagawa mo?!" bakas ang iritasyon sa boses ni Cain."Nandito si attorney Domingo, Sir, may importanteng papipirmahan sa inyo.""Alam k
WALANG ano-ano ay mabilis na tumakbo si Cain patungo sa rooftop. Humabol naman si Joey na makailang beses tinatawag ang pangalan ng amo upang patigilin."Sir, sandali lang! Huminahon po muna kayo!" sigaw ng assistant na hindi man lang magawang makalapit kay Cain dahil sa bilis nitong tumakbo.Sa hina ng resistensya ay nalagpasan pa siya ng ilang security staff sa paghabol.Ngunit sadyang mabilis si Cain. Walang sino man ang nakapigil sa kanya hanggang sa makarating sa rooftop.Malawak ang lugar at malakas ang simoy ng hangin. Ang ihip ay halos bumibingi sa kanya. Pero tuloy lang sa paglalakad si Cain hinahanap sa paligid ang asawa.Hanggang sa likod na bahagi mula sa kaliwa ng entrance ay nakita niya itong nakatayo. Ang mahaba nitong buhok ay nililipad ng hangin. Suot ni Katherine ang asul na hospital gown na bahagya ring nililipad ng hangin.At dahil nakatalikod ito ay malayang nakalapit nang dahan-dahan si Cain. Nang ilang hakbang na lamang ang layo ay nag-ingay naman ang ilang secu
HINAWAKAN ni Cain ang kamay ng Ina na nakaturo sa pinto. "Sa tingin ko'y kayo ang dapat na lumabas." Saka ito marahang hinila."Bitawan mo 'ko! At ako pa talaga ang paaalisin mo? Bastos kang bata ka!" hiyaw ni Helen.Tila naman walang narinig si Cain at inakay na ang Ina palabas ng kwarto kung saan ay naghihintay ang dalawa nitong bodyguard. "Pakihatid na pauwi si Mommy at tapos na siyang bumisita.""Anong sinasabi mo? Kadarating ko lang!" sa pagtaas ng boses ay biglang naubo si Helen."Kita niyo na?! Baka atakihin pa kayo ng asthma rito. Kaya ang mas mabuti pa'y umuwi na kayo at magpahinga," ani Cain na nakakita ng pagkakataon upang maitaboy ang Ina."Ayos lang ako, dahil sa'yo kaya ako nasi-stress," saad naman ni Helen pero hindi na rin nagmatigas pa at nag-aalala rin na baka ma-triggered ang sakit.Beso sa pisngi ang itinugon ni Cain bilang pamamaalam. "Ingat kayo sa pag-uwi."Inis pa rin si Helen kaya hinampas niya ito sa braso. "Kung kailan ka tumanda ay saka ka naman naging pasa
NANGINGINIG sa galit at hiya si Margaret. Hindi niya akalaing gagawin iyon ni Cain sa kanya.Para itong walang puso lalo na nang tingnan siya direkta sa mata habang papasara ang elevator.Paano pala kung may bala ang baril? Edi, bumulagta na siya sa harap ng mga taong naroon?Hiyang-hiya siya sa puntong gusto na lamang niyang magpalamon sa lupa dahil pinagmukha siyang katatawanan at tanga.Nang hawakan siya muli ng dalawang security staff ay hinablot naman niya ang kamay ni Joey. "T-Tulungan mo 'ko, please," naluluha niya pang saad.Ang isang gaya nito ay paniguradong maaawa. At alam niyang marupok ang mga lalake pagdating sa kanya tulad ng nangyari kay Ben. Hindi magtatagal ay makokontrol niya ito at mapapaikot.Ilang sandali pa ay lumapit si Joey at tinapik ang isang security staff. "Pwede na kayong bumalik sa trabaho niyo't ako nang bahala sa kanya."Hindi na rin kumontra ang mga ito at tahimik na umalis.Nang maiwan ang dalawa ay agad na sumandal si Margaret sa katawan nito. "M-Ma
MATAPOS iyong marinig ay bigla na lang kinabahan si Margaret. "P-Para kay Katherine, 'di ba? Kasi kailangan niyang magamot, tama?" aniyang naninigurado.Hindi pwedeng kaya nagpapahanap ito ng mental hospital ay para sa kanya. Hindi nito magagawa ang ganoong bagay.Isang matalim na tingin ang pinukol ni Cain. "Sa tingin ko'y ikaw ang mas higit na nangangailangan ng tulong at hindi ang asawa ko."Nahintakutan si Margaret at umiling-iling. "H-Hindi mo 'to magagawa sa'kin."In-denial ito sa nangyayari pero seryoso si Cain. Pinaghalong init dahil sa kaba at panlalamig ng katawan ang naramdaman ni Margaret ng mga sandaling iyon."Hindi ko alam kung magugustuhan ba ro'n ni Katherine kaya mas mabuting ipadala muna kita para may ideya naman siya kung anong magiging buhay ro'n," ani Cain.Tagaktak na ang pawis ni Margaret ng mga sandaling iyon. Parang gusto niyang maiyak, magmakaawa at kung ano-ano pa huwag lang nito ituloy ang binabalak. Ikababaliw niya talaga sa oras na mapunta sa ganoong kla
HABANG patungo si Lian sa kwarto ng kaibigan ay biglang humarang si Cain."Ano na naman? 'Wag mo sabihing pagsasabihan mo 'kong 'wag pagbabantaan ang babaeng 'yun?""Kung ano man ang nakita mo kanina, 'wag mo na lang sabihin kay Katherine at ayokong dagdagan ang sama ng loob niya."Nagtaas ng kilay si Lian. "Talaga? E, ba't mo ginawa? Kung ayaw mo naman palang sumama ang loob ng kaibigan ko dapat nagpaka-behave ka."Dumilim ang ekspersyon ni Cain. "Binabalaan kita, sa oras na may sabihin ka sa asawa ko'y hindi ako magdadalawang-isip na ipaalam 'to kay Jared."Si Lian naman ngayon ang hindi na maipinta ang ekspresyon. "Pinagbabantaan mo ba 'ko?""Hindi. Magiging banta lang 'yun kapag may sinabi ka.""Whatever. Magsalita man ako o hindi, wala pa ring magbabago. Paniguradong maghihiwalay kayo." Saka tuluyang umalis nang makitang papalapit si Margaret."Cain, ba't mo naman siya hinabol? Pina-delete mo ba ang record para sa'kin?" Alam niyang hindi siya pababayaan ni Cain. Kahit ano pang ka