LOGINShare
Prologue
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Prologue
Paano kung malaman mo na ang taong dahilan ng malakas na tibok ng puso mo ang siyang dahilan ng paglisan mo sa nakagisnan mong lugar?Makakaya mo bang mahalin ang taong parte ng iyong mapait na nakaraan? O hahayaan mo na ang pag-ibig na ang kusang lilisan sa sistema ng iyong pagkatao? Mananalo kaya ang puso sa labanan sa pagitan ng hustisya at pag-ibig?—Third personʼs POV“Do I really need to transfer?” tanong ng anak ni Raymond sa kanya.
Ilang buwan na niya kasi itong kinukumbinsi na umuwi ng Pilipinas at doon magpatuloy ng pag-aaral, pero hindi pa rin niya ito nakukumbinsi kaya ngayon kinukulit na naman niya ito.“Baby, mas maganda kung doon ka mag-aaral. Marami kang magiging kaibigan doon hindi tulad dito, at isa pa para naman may manirahan sa bahay natin doon”. Lumapit siya sa anak niyang nakaupo sa sofa at niyakap ito bilang paglambing sa anak.“Hindi ako uuwi sa Pilipinas kung hindi ka sasama,” sagot ng kanyang anak.Bumitaw si Raymond sa kanyang pagyakap sa anak at iniharap ito sa kanya, “But anak, meron tayong negosyo dito, hindi ko pwedeng iwan ito,” pagpapaliwanag niya sa kanyang anak.Alam ni Raymond na hindi rin ito uuwi kung ang idadahilan niya sa hindi niya pagsama ay ang kanyang namayapang asawa sa Pilipinas kaya't ang kanilang negosyo ang naisipang idahilan dito.Nagapakawala ito ng malalim na hininga. “Fine, uuwi ako.”Nasiyahan si Raymond sa isinagot ng anak, sa wakas ay nakumbinsi din niya ito.“Kailan ang balak mong umuwi?” tanong niya sa anak.“Iʼll think about it,” tugon ng anak.Hindi na nagtanong pa si Raymond sa anak kung seryoso ba ito sa sinabing uuwi ito sa Pilipinas, alam niyang once na makapag desisyon ito hindi na nababago ang isip nito.“Just tell me ahead of day sa flight mo, para makapag prepare pa tayo sa pag-alis mo.” “Yes dad.”Gusto kasi ni Raymond na mapaghandaan ang pag-alis ng kanyang anak dahil gusto nitong masiguradong ligtas ang anak sa pag-uwi sa Pilipinas at ng kanyang paninirahan doon. Nag-iisang anak lang niya kasi ito. Alam naman niyang responsible ito at independent pero iba pa rin ang masiguradong ligtas ang kanyang anak.Hindi pa man nakakauwi ng Pilipinas ang anak ay na-enroll na niya ito sa isang sikat at mamahaling unibersidad. Psychology ang kursong kinuha nito para sa anak, ito kasi ang kursong kinuha ng kanyang anak dito sa Italy.—Magkahalong lungkot at saya ang naramdaman ni Raymond sa pag-uwi ng Anak sa Pilipinas. Lungkot dahil malalayo ito sa kanya at saya dahil mabibigyan na ng chance ang anak na makapagsimulang muli sa lugar kung saan natigil ang dapat sanay buhay ng anak. At alam niyang ito ang ikakabuti para sa anak.Nagpahanda ng isang pagsasalo si Raymond sa bahay niya doon sa Pilipinas. Mga nakakakilala lamang ang inimbitahan nito para masiguro niyang ligtas ang kanyang anak. Ipininakausap lamang niya ang kanyang bayaw sa pag asikaso sa mga bisita at lalong-lalo na sa kanyang anak habang wala siya doon.
“Kailan mo ba balak na umuwi dito kuya?” tanong ng kanyang bayaw over the phone.
“Bukas uuwi ako diyan. Huwag mo lamang muna ipa-alam sa anak ko. Gusto kong ma-surprise siya.” sagot ni Raymond na siyang ikina-tawa ng kanyang bayaw.
“Talaga? Sige, ikaw bahala. Parang hindi mo naman kilala ang anak mo.” Narinig niya ang mahinang pagtawa ng kanyang kausap sa cellphone.
Napagtanto niya ang sinabi ng kanyang bayaw. Kilala niya ang kanyang anak. Gagawin niya ang lahat para maging maayos ang buhay ng anak at mabuhay na katulad ng ibang tao. Masakit para sa kanya bilang ama na makitang iba ang kanyang unika ija sa mga tao niya sa paligid. Tanggap niya ang kanyang anak at mahal na mahal niya ito. Sino ba namang magulang ang hindi minamahal ang anak? Kung mayroon man ay tiyak wala ito sa tamang katinoan.
Related chapters
Colder than Ice Chapter 1
Zi Shien's POVMalapit nang matapos ang mid term for this school year pero hindi ko pa natatapos ang mga school works ko, kailangan kong madaliin upang makapasa na, hindi ako makapag mid term exam kung kulang ako sa mga projects. Bakit pa kasi nag psychology pa ako? Hay naku!“Zi, pa-copy naman ng assignments mo hindi kasi ako nakatapos e,”usal ni Rhein habang nagkakamot ng kanyang ulo.“Palusot ka na naman, sabihin mo nalang na hindi mo nagawa kasi magdamagan ang pagtambay mo sa bar.” Natatawa na lamang si Louise dahil sa palusot ng magaling naming kaibigan.Natatawa na lang din ako dahil sa asaran ng dalawa.“Tumigil na kayo, tara sa cafeteria, libre ko. "“Ayun! Sakto gutom na ako,”si Jonathan na kanina pa nanahimik.“I love you, bro.” Akma na akong halikan ni Rhein ngunit umilag ako.“Hindi tayo talo, manigas ka,” sagot ko sabay talikod sa kanya.—Papunta
Colder than Ice Chapter 2
Zi Shien's POVHalos magkandarapa na ako dahil sa kakagawa ng mga projects at assignments na hindi ko pa natapos, nang lumapit si Stephanie sa kinauupuan ko.Ano na naman kayang kailangan nito?“Baby, gusto mo bang sumama?” tanong nito habang nilalaro-laro ang kanyang nakaponytail na buhok.Nasanay na itong tawagin akong baby na para bang nobyo niya ako. Sa buong pag-aakala niya ay gusto ko ito kahit ang totoo namaʼy kinikilabutan ako sa tuwing naririnig ko siyang tumatawag sa akin.“Baby, what?!” may pagkasarkastiko at halong inis na tanong ko dito."Yes baby, ayaw mo ba? Ang sweet kaya nang endearment na `yan...” Tumingin ito sa kanyang mga kaibigan, “di'ba girls?”Tanging tango lamang ang nakuha niya bilang sagot ng mga ito.Napatawa naman sina Rhein na para bang inaasar pa si Stephanie."Paʼno ba yan bro, panindigan mo yan," sabi ni Louise na tawang tawa pa"Stephanie, alam
Colder than Ice Chapter 3
Zi's POVLunes na naman, panibagong araw at panibagong kalokohan na naman pero syempre mag-aaral ng mabuti.Late na akong magising kaya nagpahatid na lang ako kay daddy total dadaan din naman siya sa school. Lakad-takbo ang ginawa ko para maka-catch up sa unang subject kaya't hindi ko naiwasang makabangga ng kapwa estudyante.“Sorry.” At nag peace sign pa ako kahit hindi naman niya nakikita. Naka-yuko kasi ito habang naglalakad.Inangat niya ang kanyang ulo, tumingin siya sa akin na walang emosyon at nagpatuloy sa kanyang paglalakad.'Teka, di ba niya ako kilala?' sa isip-isip ko.Di ko nalang pinansin 'yon at tinungo na ang hall ng classroom ko, late na ako para sa psychology na class ko at paniguradong isang sermon na naman ang aabutin ko sa professor namin.“Good morning ma'am!” masayang bungad ko sa pintuan ng classroom.“You're 10 minutes late Mr. Cardinham!” sigaw ni Prof.Hindi muna
Colder than Ice Chapter 4
Chapter 4 Zi Shien's POV “Foreign Accent Syndrome is a brain disorder that causes the sufferer to speak in a foreign language, involuntarily,” discuss ni Prof. Nakikinig ako sa discussions nang lumipat ng upuan si Stephanie sa tabi ni Quizhiah. Sigurado ako, may plano na naman itong babaeng 'to, napaka-bully talaga ng babaeng 'to! Kilala si Stephanie sa university hindi lamang sa yaman ng kanyang pamilya pati na rin sa kanyang pagiging bully. Kaya kinatatakotan siya ng mga estudyante dito sa university.Napatingin ako sa gawi ni Qhuizhia na ngayon ay walang paki-alam sa tabi niya. Hindi ko pa rin nakikitaan ng kahit kaunting emosyon ang mukha niya kahit ilang linggo na simula noong mag-transfer siya dito sa university. “Bro, what's that look?” ani Rhein. Sinundot-sundot niya ang aking tagiliran. “Nothing,” I replied at iniwas ang aking tingin sa kanya. Alam kong madali lang akong mabasa ni Rhein. Isang tingi
Colder than Ice Chapter 5
Zi Shien’s POV “Quizhiah, any suggestions for our project?” tanong ko habang nakatitig sa kanya. Nandito kami ngayon sa gym ng school, Physical Education time namin ngayon at kasalukuyan kaming nagpapahinga galing sa basketball. Lahat ng mata ng mga tao na nakapaloob sa gym nakuha ni Qhuizhia kanina habang naglalaro kami ng basketball. Siya kasi ang napili ng instructor namin na mag-represent sa girls at ako naman sa boys. One on one ang labanan at nakakahiya man na aminin pero natalo ako ng babae. Halos hindi ako makasabay sa mga galaw niya kanina habang nag lalaro kami. Lahat ng lalaki napanganga sa mga galawan niya sa court, at kahit ako na katunggali niya ay hindi rin mapigilan ang paghanga sa kanya. “Ano nga ba ‘yong topic natin?” tanong niya. Kinuha niya ang cellphone niya galing sa bag niya at tila may kinakalkal sa cellphone niya. Ito na naman ang mga kilos niyang parang nagpapahiwatig na ayaw niyang makipag-usap sa akin o kahit kaninong
Colder than Ice Chapter 6
Zi Shien’s POVMag-isa lang si Qhuizhia nang madatnan ko sa classroom namin. Abala siya sa kung anong ginagawa niya kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. Umupo ako sa upuang katabi niya, hindi niya pa 4in ako napapansin dahil sa nakatuon ang buong atensyon nito sa ginagawa niya. Tahimik ko siyang pinagmamasdan. Malambot ang bawat galaw ng kanyang mga kamay, bawat pagkumpas ng kanyang lapis na siyang nagdudulot ng hugis at linyang naimprinta sa papel ay unti-unti ring naibubunyag ang mukhang kanyang iginuhit. Nasa mga 40-years old na ito, batay sa bawat detalye ng guhit nito. Maganda ang babeng ginuhit niya at may kahawig din niya ito.Habang abala siya sa kanyang ginagawa, hindi ko rin mapigilan ang mapatitig sa mukha nito. Hindi ko alam pero kahit hindi kami nag-uusap sa sandaling ito ay hindi pa rin ako dinadalaw ng boredom ko gayong madali lang akong ma-bored dahil sa sobrang kadaldalan ko, nage-enjoy akong pagmasdan siyang gumuguhit.Hindi ko na n
Colder than Ice Chapter 7
Mari’s POVNagmukhang stalker si Zi dahil sa kakasunod niya sa aming dalawa ni Qhuizhia.“Mari, Quizhiah hintay naman,” si Zi. Paika-ika pa itong lumakad-takbo papunta sa gawi namin ni Qhuizhia. Natapilok kasi ito kanina dahil nga sa kakasunod niya sa amin.“Bakit ka ba kasi sunod nang sunod?” tanong ko. Natatawa akong pagmasdan siyang paika-ikang lumalakad papunta sa kinatatyuan namin.“E, sa gusto ko,” sagot niya. Inirapan pa ako nito sabay ngiwi dahil sigiro sa sakit na nararamdaman niya sa kanyang mga paa.‘E sa gusto ko’ if I know si Quizhiah ang sinusundan nito. Alam ko karakas mo Zi, hindi naman kasi maitatangi na maganda ‘tong kasama ko.Naghanap muna kami ng bakanteng waiting area para makapagpahinga itong si Zi, sakto namang may isang bakante. Ilang oras pa lamang kaming naka-upo nang magyaya si Zi. “Uy Zhiah, gutom ka na ba? Tara sa cafeteria, libre ko
Colder than Ice Chapter 8
Zi Shien’s POVAlas otso pa lang ng umaga pero laman na kaming dalawa ni Qhuizhia sa E-library. Dalawa kasi ang library ng school, isang electronic library at iyong may mga physical books na library. Pinilit ko talaga siya na sumama kahit ayaw niya.Agad akong nagtipa sa keyboard ng computer. ‘Alexithymia’ then I clicked the search button. Nang maipakita na ang mga impormasyong nilalaman patungkol sa salitang tinipa ko ng isang site na klinick ko, hindi ko alam pero para bang may sariling buhay ang aking mga mata at agad akong napatingin kay Qhuizhia na ngayon ay nakatitig lang sa harap ng computer monitor. Para talagang may iba sa kanya. Ang hirap niyang basahin.‘Alexithymia (literally ‘no words for feelings’) refers to a person’s inability to identify or verbally describe his or her feelings. The psychiatric syndrome is prevalent in patients with psychosomatic problems, substance abuse, and anxiety disor
Latest chapter
Colder than Ice EPILOGUE
Third Person's POV Umalingawngaw sa loob ng bahay ang sigaw ni Qhuizhiah bandang alas tres ng madaling araw. Hindi naman mapakali ang asawa niyang si Zi nang makitang nasasaktan ang kanyang asawa. “Baby, w-what’s happening?” tarantang tanong ni Zi habang hapo-hapo ang tiyan ng asawa. “Shein, manganganak na ‘ata ako,” sambit ni Qhuizhiah habang nagpipigil umiyak. Napayakap na lang si Zi sa kanyang asawa dahil sa kanyang taranta. “Just wait for me here. I’ll prepare the car,’ sambit ni Zi at nagmamadaling pumunta sa kanilang garahe. Tinawagan na rin niya ang kapatid niyang si Rhein. “Rhein, h-help me. Zhiah’s into labor,” mangiyak-ngiyak na sambit ni Zi. “Okay, pupunta na kami ni Mari d’yan. Kuya relax, okay. We’ll be there in a minute,” usal ni Rhein. Thirty minutes pa lang ang nakalipas mula no’ng tumawag siya sa kanyang kapatid ay dumating na ito kasama ang asawang si Mari. “Nasaan si Qhuizhiah?” bungad ng kanyang kapatid. “Nasa couch,” sagot nito habang papalapit sa kapatid. “Shein
Colder than Ice Chapter 30
Third Person’s POVTatlong araw na lang ang natitira at ikakasal na si Zi. Buong pag-aakala ni Qhuizhiah ay maging complete na siya dahil kay Zi, pero nagkakamali siya, pakiramdam niya ay unti-unting nawawala ang bawat parte ng puzzle na malapit na sana niyang mabuo. Pakiramdam niya binagsakan siya ng buong mundo nang mabalitaan niya mula sa mga barkada nila na ikakasal na si Zi. Mabigat ang kanyang pakiramdam niya dahil naniwala siya sa pangako nilang dalawa ni Zi na maghihintay sila sa isa’t-isa noong bago siya umuwi sa Italy.Nagkukulong lang si Qhuizhiah sa kwarto niya at napapabayaan na niya si Rhaivhien. “Mama, are you sad?” inosenting tanong ng anak niya nang mapansin nitong may luha sa mata ng mama niya. Nginitian ni Qhuizhiah ang anak. “Come here baby,” usal nito at opening her arms to hug her son. Dahan-dahang lumapit sa kanya si Rhaivhien. “Mama is not sad baby, I’m just not feeling weel,” sambit nito habang yakap-yakap ang anak. Hindi siya nagsisinungaling nang sabihin niy
Colder than Ice Chapter 29
Quizhiah's POVTatlong taon na ang nakalipas simula no’ng umalis ako sa Pilipinas. I missed them, specially si Shein. Kahit noong graduation nila hindi ako nakadalo kahit na una akong nag-graduate kaysa kanila. Nabalitaan ko rin ang nangyari sa Uncle ni Zi, nakakulong na pala ito dalawang taon na ang nakalipas. I feel relived nang marinig ko ang balita. Sa wakas ay nakamtan na rin naming ang hustisyang hinahangad namin. May sarili na ring firm sina Zi, Rhein, Louise at Joshua, naging tanyag din ang mga pangalan nila sa buong Pilipinas. I am so happy for them. Nakikibalita lang ako sa kanila dahil sa sobrang busy ko at wala rin kaming communication ni Zi.Dalawang taon na ring kasal sina Mari at Rhein. Hindi ako naka-uwi sa kasal nilang dalawa dahil sa pag-aasikaso ko sa sarili ko ring firm na tinayo rito sa Italy. Naging full-time mom din ako kay Rhaivhien., lumaki siyang isang masayahing bata, manang-mana ang pagkabibo niya sa kanyang ama. May iilang traits din siyang nakuha sa akin,
Colder than Ice Chapter 28
Quizhiah's POV Kasalukuyan akong naghahanda ng mga gamit na dadalhin ko papuntang Italy. I have decided na doon na magtapos ng pag-aaral ko, total fourth year na rin naman ako. Gusto ko na ring makita siyang muli. Pero nalilito ako sa kung ano nga ba ang dapat kong gawin, tama kayang ipakilala ko na siya sa taong matagal na niyang hinahanap sa akin? Paano kung hindi siya tanggapin ng taong ‘yon, anong alibi na naman kaya ang ibibigay ko sa kanya. Hindi ko alam kung nakita ba niya ang photo album na iniwan ko sa library noong huling pag-uuap naming. Mag-iisang linggo na kasi n’ong huli kaming nag-usap at hindi na rin pa ako bumalik sa library simula noon, natatakot akong baka makita kong nandoon pa rin ang bagay na ‘yon sa kung saan ko iniwan. I was also stuck between ipapakulong ko ba siya o hindi kasi sa totoo lang, hindi naman niya deserve na mapakulong pero paano na ang hinahangad ko na hustisya? Ano nga ba ang dapat kong sundin? Ang isip ko bang matagal ng naghahangad ng hustisya
Colder than Ice Chapter 27
Qhuizhiah's POVDalawang buwan ng hindi ako nagpaparamdam kay Zi. I blocked him from social media at maging ang number niya. Honestly I missed him, hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito kahit na nalaman ko na ang totoo. Gusto kong malaman kung ano ang dahilan sa likod ng mga pangyayaring ‘yon. I want to know if he was an accomplice sa taong nagpa-kidnapped sa akin at sa mga taong pumatay sa Mama ko. Kasi wala akong ibang maisip na dahilan kung bakit niya ginawa ‘yon, nagugulohan ako, gustong-gusto ko siyang maintindihan pero paano?Dalawang buwan din akong naging mailap sa mga kaibigan ko, kahit si Mari hindi ko kinakausap. Nagpupunta rin siya dito sa bahay para alagaan ako, nagkukulong lang ako sa kwarto, kahit ang mga tao dito sa bahay hindi ko kinakausap. Kahit ang mga tawag ni Papa at ni Tita hindi ko sinasagot, alam kong nag-aalala sila sa akin at nagpapasalamat ako ‘don. Sa loob ng dalawang buwan rin ‘yon nagmistula akong isang mailap na hayop sa mundo ng dilikadong kagubat
Colder than Ice Chapter 26
Rhein's POVKasalukuyan ako ngayong nakakulong sa bahay, pinagbabawalan kasi ako ng boss ko na lumabas, kaya n’ong nag-aya si Louise at si Josh sa akin na mag-clubbing hindi ako nakasama. Sayang at madami pa naman akong time ngayon kasi unang linggo ngayon ng summer namin.“Babe, pwede ba—” I was cut off. “Hindi pwede,” diing saad ni Mari. Isang linggo na kasing nandito si Mari sa bahay ko. Nanpapatulong kasi siya about sa naisipan niyang small business na gusto niyang simulan ngayong summer. Ito ang dahilan kung bakit hindi ako pinapalabas ng bahay, I was told kasi na tulongan siya, malakas ang kapit ni Mari kina Daddy at Mommy e, kaya talong-talo ako.“Joke lang, ito naman ‘di mabiro. Sige, ano po ‘yon?” usal niya ahabng ngiting-ngiti.“Gusto ko sanang magpaalam na sumama kina Louise at Josh na mag-clubbing kahit ngayong gabi lang, gusto kasi naming samahan si Zi, mukhang na-busted kasi ng bestfriend mo. Promise uuwi rin ako before 12. Can I?” sagot ko.Lumapit siya sa akin at hina
Colder than Ice Chapter 25
Quizhiah's POV Limang buwan na ang nakalipas, sa limang buwan na ‘yon si Zi ang lagi kong kasama, mapa-school or mapagala man. Halos hindi na nga kami nagkikita ni Mari, well busy din naman kasi siya sa relasyon nilang dalawa ni Rhein. At sa limang buwan din na ‘yon ay unti-unti ko ng nalalagpasan ang Alxithymia. Si Zi ang dahilan kung natututo na akong e- express ang sarili kong emosyon. Kahit paunti-unti ay nakakaintindi na rin ako ng emosyon ng iba. May isa din akong natututonan sa tuwing magkasama kami ni Zi. I am slowly falling. Never in my life I imagine myself falling for a person, especially with my condition, kaya hindi ko napaghandaang maranasan ito. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ma-handle ang emosyon na ito, and if I can’t, magsasabahala na lang ako kay batman. Abala ako sa pag-a-arange ng mga gamit ko sa school, nag re-arange kasi ako sa buong kwarto ko. Gusto ko kasing kahit papano ay maiba ang ambiance sa kwarto ko. Saturday kasi ngayon kaya wala kaming paok, mab
Colder than Ice Chapter 24
Mari's POV Mag-tatatlong linggo ng hindi pumapasok si Zi, simula noong ma-topic namin ang rape. Naka-ilang tawag na rin ako sa kanya pero ‘cannot be reached’ palagi. Nag-text at chat din ako pero walang reply kahit like or emoji man lang, kahit sina Rhein wala ding nakuhang reply galing sa kanya. Nagtataka at nag-aalala na kaming mga kaibigan niya, hindi naman kasi niya ugaling mag-absent sa klase. I’ve asked Qhuizhiah many times kung anong nangyari kay Zi, pero maging siya ay wala ring alam. “Babe, hindi mo pa rin ba ma-contact si Zi?” tanong ko kay Rhein. Nasa isang bakanteng classroom kaming dalawa ngayon naghihintay sa susunod na subject naming dalawa. He shrugged, “Kahit isang like nga lang wala akong natanggap e,” usal niya. “Ano na kaya ang nagyari sa taong ‘yon?” usal ko habang pabalil-balik ang pag-refresh sa messenger ko. Habang abala ako sa cellphone ko nagulat ako nang biglang humarap sa akin si Rhein na nak-pout. “Nagseselos ako,” usal niya. Nagtataka ako sa sinabi niya
Colder than Ice Chapter 23
Zi Shien's POV Hatinggabi na pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok ang buong pagkatao ko, iniisip ko hanggang ngayong ang mga sinabi sa akin ni Tita Nicole tungkol kay Qhuizhiah. Sa hindi ko malamang dahilan kung bakit tugmang-tugma ang mga pangyayari sa insidenting ‘yon? Same date, same place at parehong pangayayari. Pakiramdaman ko tuloy kinakain ako ng sarili kong konsyensya, gustong-gusto ko tuloy puntahan agad si Zhiah at yakapin siya. Gustong-gusto ko ng lumipad papuntang bahay niya at sa harap niya magmakaawa, mas lalo akong kinabahan isiping siya ang babaeng matagal ko ng hinahanap. It’s not impossible na siya nga ‘yon, pero ano naman ang gagawin ko kung sakaling siya nga babaeng nasa insidenting nangyari anim na taon na ang nakalipas, maiintindihan kaya niya kung sakaling malalaman niya? Pilit kong pinipikit ang mga mata ko, gustong-gusto ko ng matulog, gusto kong pananadaliang makalimutan ang mga pangyayaring ‘yon, pero hindi nakikipag-cooperate ang isipan ko’t gusto pan
