Andrius Lexton's POV
"Ipagpatuloy niyo lang po ang regular na pag-inom ng gamot, hindi magtatagal ay makakalabas na kayo ng ospital," payo ko kay lolo Crisostomo.
"Gano'n ho ba, dok?" Tumango ako, "Nasaan na nga pala iyong babaeng nurse? Iyon bang mabait na maganda?"
Nagpilit ako ng ngiti habang hinaharap ang matanda, "Nag-resign na ho siya."
"Gano'n ba? Sayang naman at hindi ko na siya makikita. Irereto ko pa naman sana iyon sa apo kong hanggang ngayon ay single pa rin." Masiglang umayos nang upo si Lolo, nag-indian set pa ito, "Nakita mo iyong una nilang pagkikita? Alam kong mabilis silang nagkaroon nang pagkakaintindihan noon! Sinasabi ko nga sa apo ko na huwag nang magpatumpik-tumpik pa kapag magkita sila ulit. Sabi ko sunggaban na niya ang pagkakataon at alukin ang magandang babae ng kasal! Aba'y mas tumatanda na ako. Gusto kong makita ang mga apo ko sa tuhod bago ako lumisan sa mundong ito."
I just can't believe this old man. He doesn't know that his grandchild is gay. Hindi niya ba nahahalata? Or he is just pretending not to know? Either way, that's not my problem. The only one that I'm concern about was this old man's health. I am a doctor after all, nothing more, nothing less.
"Magpahinga ka na, Lolo. Marami pang aasikasuhin na pasyente si dok." His grandchild arrive with a basket full of fruits.
"Paano po, mauna na ako. Huwag na po matigas ang ulo, a? Para ho makalabas na tayo sa ospital."
"May ulo bang hindi matigas? Naku itong si, dok. Lahat po ng ulo matigas."
Natawa kami pareho ng apo niya sa sinabi niya. How can an old man be this free? I just hope I can also be this glib.
"I'll take my leave now," I bid my goodbye.
As soon as I set my foot out, a man leaning on the wall greet me.
"The responsible Doc. Andrius Lexton."
I shook my head an descend past through him. Agad naman itong sumabay sa paglalakad ko.
"Any news?" I asked.
Nakita ko sa peripheral vision ko ang pag-iling niya. I take a deep breath and sighed like the world is on my shoulder.
"It's been a month since we last saw her. Kahit si Brimme ay walang tigil kakahanap sa pinsan niya. Ayaw ko man aminin pero paano kung tinutoo nga ng lalaking 'yun ang banta niya? Na inilibing nga niya si Sheiha gaya ng sabi niya?" Clinton was unsure.
"We shouldn't lose hope. Brimme felt like her cousin is still alive and that man is hiding her from us. Just like Brimme, I won't conclude anything hanggat hindi nakikita mismo ng mga mata ko ang bangkay ni Sheiha." Pagkasabi ko niyon, binuksan ko agad ang pinto ng opisina ko. I lossen my tie, I felt like it is choking me for no reason. I admit, I'm frustrated.
Umupo ako sa sofa at inihilig ang ulo roon. Sa mga nakalipas na araw, halos wala akong maayos na tulog. Ano pa kaya si Brimme na hindi na nagpapahinga kakahanap kay Sheiha?
"Fine, I won't say further about that issue. Anyway, may nakalap na impormasyon si Damon." Umupo ito kaharap ng inuupuan ko.
I hummed.
"Hintayin muna natin si Brimme bago ko sabihin."
Hindi na ako nagsalita. I felt like any minute now, I'll doze myself into sleep. Hindi nga ako nagkamali.
"Thank for the dinner, Izeah." I saw my mom kissed aunt Zeh's cheeks before descending into the car and drove it away from her sisters house.
"Are you okay there, Adie?" I pouted my lips when I hear that name. It's so cliche!
"Mom, I told you a hundred times already not to call me that!" I looked into the window, trying to avoid that cheeky smile of hers.
But my eyes won't just keep on looking outside the window. It wants to look at that beautiful eyes of her that twinkled whenever I'm embarrassed about something or even just looking at me. I felt like I'm the most expensive gem the way she stare at me. I really love this woman, the only woman I would love in my entire life.
Well, that's what I thought.
"What happened there?"
I looked ouside where firefighters are running with a host. There's also an ambulance nearby, the other one just descend us just now.
My mom doesn't want to pry if it does not concern her but today was different. Hindi lang nasusunog na bahay ang nagaganap na hindi maganda sa lugar na 'yon, nahihinuha ko. May mga polis na nagche-check sa area. May yellow line rin para hindi gaanong makalapit ang mga tao sa kung ano man ang iniimbestigahan nila.
"Is that Clinton?"
I crease my eyebrows as I look where my mom's eyes was staring. And there I saw my friend, prying. Napailing na lang ako. Humahaba pa ang leeg nito habang napapailing sa nakikita. Nasisiguro kong kasama niya ang tito niya ngayon, na alam kong nakukunsumi na sa kaniya. Hindi siya makakarating dito kung hindi 'yan namilit na sumama. Bakit na naman kaya napunta sa police station ang isang 'to sa ganitong oras nang gabi?
"Punta tayo ro'n saglit, Adie." Iniliko ni mommy ang sasakyan patungo sa kumpol ng mga tao. Itinabi niya ito sa mga police car saka lumabas. Wala na rin akong choice kaya lumabas na ako.
What was happening intrigued me. Lumapit ako kay Clinton at kinilabit siya. Hindi siya natinag kaya kinilabit ko ulit siya. Hindi pa rin natitinag kaya binatukan ko na lang. Muntik na siyang lumagapak papasok sa nakaharang na yellow tape kung hindi ko lang siya hinawakan sa kwelyo niya.
"P'tangina! Sino 'yung nang batok sa 'kin?!" galit na sigaw niya at hinarap kaming nasa likuran niya. Hindi ata niya ako napansin.
Humalukipkip ako at hinayaan siyang mas mainis pa habang hinahanap ang nang batok sa kaniya na muntik na niyang ikadapa. Nanlalaki ang butas ng ilong ito kasabay ng may kaintsekan niyang mga mata.
Para itong nanghahamon nang away. Napapalayo na lamang iyong iba at lumipat ng puwesto. I tsked and shook my head.
"Ako."
Hindi ko na napigilan at nakapagsalita. Tumingin siya sa 'kin at ang galit na ekspresiyon ay napalitan ng pagtataka.
"Adie...? Anong ginagawa mo rito?" Lumapit ito sa 'kin at namulsa.
"Same to you, and don't you dare call me that again. Puputulin ko 'yang dila mo." I coldly said as I take a peek of what they are looking at.
Hinawakan niya ako sa balikat at pumwesto kami sa unahan. Hindi na ako umangal dahil alam kong hindi ko 'yun magagawa kapag ako lang. Baka kanina pa ako napisa.
Nang makarating kami sa unahan, habang inaapula ng mga bumbero ang unti-unting namamatay nang sunog, may iniimbestigahan naman ang mga polis.
Ang nakikita ko lang ay iyong mga triangle mark na nasa lupa. May puting chalk din na nakalinya sa may semento. Hindi ko maaninag kung ano 'yun.
"Tara punta tayo kay ankle," hinila na naman ako sa balikad ng ungas. Naiinis ko naman inalis ang kamay niya sa balikat ko.
"Mommy!" tawag ko nang makalapit kami sa kaniya. Kausap niya iyong tito ni Clinton.
Ngumiti siya at hinawakan ako sa balikat. Humakap ako sa bewang niya at humilig dito.
"Mama's boy..." rinig kong bulong ni Clinton.
Sinamaan ko siya nang tingin,
"At least ako may mama, ikaw?"
"Hala, tama na 'yan. Baka kung saang away pa 'yan mapunta," saway ni mommy.
Umingos lang si Clinton at nanghahaba na naman ang leeg. Tiningnan ko ang tinitingnan niya. May dalawang babae na nakaupo sa likod ng ambulansiya. Inaalo nang isa ang umiiyak pero nakatulalang batang babae. Naningkit ang mga mata ko nang makita ang pamilyar na batang babae.
"Chief, dead on arrival lahat ng biktima." May lumapit na lalaki habang may hawak na walkie talkie sa kamay.
Napabaling ako kay Clinton sa pagkalabit nito, "Puntahan natin sila, Andrius..."
Hindi ko siya pinansin bagkus ay patuloy ko pa rin na tinitingnan ang batang babae. Inaalala ko kung saan ko ito nakita.
"The soccer girl..." bulong ko sa sarili.
"Tita, pahiram muna kay Andrius, a?" Hindi na hinintay pa ni Clinton ang sagot ng mama ko at hinila na ako papunta sa dalawang batang babae. Kung titingnan ay magkaedad lang kami.
"H-Hi..."
Napaingos ako sa pagkautal ni Clinton. Sino kaya sa dalawa ang gusto nito? Nauutal lang naman siya kapag may crush siya sa taong kaharap.
Walang sumagot kay Clinton, hindi rin siya pinapansin. Hilam sa luha ang mga mata ng dalawa.
"The case is still on investigation. Kung titingnan ang crime scene, arson at murder ang nangyari." Napalingon ako sa ankle ni Clinton dahil sa narinig. Paparating sila sa gawi namin.
Ngumiti ako kay mommy at lumapit sa kaniya. Hinawakan ko ang kamay niya at hinila papalapit sa dalawang batang babae.
My mother is a psychologist. Maybe, she can help on easing even a bit of what they are feeling right now.
"Hello, there sweeties... What's your name?" She kneeled on the ground so she could reached them.
I saw fear in their eyes upon seeing us. Ngayon lang ata nila naramdaman ang presensya namin. They seemed very occupied.
"I am Doc. Lexy Lexton, what's your name?"
Katulad kanina, hindi sila sumasagot. Tinitingnan lang nila si mama. They look terrified.
"Bakit hindi niyo pa sila pinapadala sa ospital?" Tumayo si mama galing sa pagkakaupo. Nakasunod lang sa kaniya ang mga tingin ng dalawa.
"They want to stay. Kanina pa namin sila gustong ipadala sa ospital pero gusto nilang manatili rito," sagot ni Chief inspector Philip Tanasas, Clinton's ankle.
My mom sighed as she tried talking to the girls again, "Would you mind if we bring you to the hospital, sweeties?"
After a while, the girl from the black shirt spoke, "We need to stay here, po."
"What's your name, sweetie? And what do you mean that you needed to stay here? May I know why?"
Tumikhim ang batang babae, "I'm B-Brimme and this is my s-sister, Sheiha."
"Nice meeting you, and your sister, dear. So, may I know why do you need to stay? Kailangan niyong madala at magamot sa ospital..." malumanay lang ang boses ni mama. It's soothing.
"K-kukunin po kami ni papa..."
Nakita kong nagkatinginan sila ni inspector at mama. Hindi rin namin mapigilan ni Clinton na magtaka sa sinabi ng bata.
Sa pagkakaalam ko, bahay nila ang nasusunog. And those blood in front of the house was their parents.
"Kanina pa nila sinasabi 'yan. Na kukunin daw sila ng papa nila–" Hindi natapos ni inspector ang sinasabi dahil may isang lalaki na dumating.
"Excuse me, kukunin ko lang po ang mga anak ko..."
Doon mas nagulat si mama at inspector, pati na rin kami ay nagulat. Dahil ang kanina pa sinasabi ng batang babae ay totoo pala.
"P-Papa..."
Nakita ko ang pagngiti ng lalaki pagkarinig niyon. Agad niyang nilapitan ang dalawa at binuhat ang batang nagngangalang Shieha. Hinawakan naman nito sa kamay ang batang si Brimme.
"S-Sir...? Kayo po ang magulang ng dalawang 'to?" Gulat na tanong ni inspector.
"Ah, opo. Kanina ko pa po sila hinahanap at may nakapagsabi sa 'kin na kakilala na nandito nga po sila." Malumanay ang tuno nito sa pagsagot. Napakunot ang noo ko at nagkatinginan kami ni Clinton.
"Kasi ho, mister. Ganito ang nangyari, nakita namin sila sa likod habang sinusuyod namin ang lugar—"
"Kanina pa po kasi sila nawawala, hindi naman po sila lalapit sa 'kin kung hindi nila ako kilala at kung nila ako ama, hindi ho ba?"
Bumukas ang bibig ni inspector pero walang kahit na anong salita ang lumabas. Wala siyang masabi dahil wala silang nakikitang butas sa sinabi ng lalaki.
Paano nga naman nila maipapaliwanag na hindi nga siya ang ama ng dalawang batang 'to kung tinatawag siyang papa at kusa silang sumama sa kaniya?
"Maaari ko ho bang mahingan ng statement ang mga bata? Sa ngayon kasi sila lang ang nakikitang witness sa nangyari."
"Pasensya na ho kayo, pero nakikita niyo naman na natatakot pa ang mga bata—"
"M-Magsasalita po k-kami, pero hindi ho muna ngayon."
Napatingin ang lahat sa batang kalong-kalong ng lalaki. Iyong batang nagngangalang Sheiha na kanina pa tulala.
"S-Sige, hija... Kung 'yan ang gusto mo." May kinuha si inspector Tanasas sa bulsa niya at iniabot ito sa lalaki, "Kapag kaya nang makapagsalita ng mga anak mo, tawagan niyo lang ang numerong ito."
Tumango lang ang lalaki at nagpaalam kasama ang dalawang bata.
Tinitigan ko ang batang si Sheiha. Hindi siya ang batang masigla na nakilala ko isang buwan na ang nakakalipas, 'di ba? Pero imposible naman na magkapangalan at magkamukha lang sila?
"Let's go home, Adie," untag ni mama sa naglalakbay kong diwa.
"Yes, mom..." I replied while still staring at that kid whome I met a month ago.
Andrius Lexton's POV"Yes, mom..."As we descend in to our car, someone knocks on the door."Yes, my Tonton, dear?" My mom said as soon as she open her window."Hehehe, pwede po ba akong makitulog sa inyo ngayon?" Napaingos ako sa sinabi niya."Sure, Tonton dear. Get in..."He happily open the door beside me and sit. I secretly glare at him, he just smiled cheekily. This is our time, my mom and I to bond. But then I realize that something's off with him. I just let him for now. There is always next time."Did something happened again?" I asked, whispering. He just smiled and stayed silent.I did not asked again. I won't pry more if he doesn't want to say something. I know it's hard for him to tackle if it is about his family. My family is already in chaos, hindi ko na gusto pang dagdagan ang
Sheiha Fajardo's POVNapahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito ng kunti. I sometimes wish that everytime my head hurts, I can reminisce some memories in my past. But nothings happening. Though, those blured dreams I've been seeing every night was some sort of something that I can't explain. I had hopes that it was part of my memories but I can't tell."Ate! May ginawa kami ni kuya, Aaron na is... is... Ano nga po ulit ang tawag dito?" Bumaling ito sa nakasunod na lalaki."Script..." natatawang sagot ng lalaki at sumaludo sa akin. Tinanguan ko lang siya at binalingan ulit si Zana na kinukulit akong lumabas kami."Iskrip... Skrip... Scriptt? Bakit ang dali lang para sa inyo na sabihin ang salitang 'yun?" Nakanguso ito habang nakatingin sa lalaking nakasunod sa amin. Sa makatuwid, hindi siya tumitingin sa dinadaanan niya.Hindi naman siya mapapatid ng bato 'di ba? M
Sheiha Fajardo's POVNakakunot-noo akong nakatingin kay Dane at iyong nakamaskarang lalaki na nag-uusap sa malayo, na tinatawag nilang Mr. Kang."Alam mo ate, pangalawang kita ko na sa lalaking 'yan."Nilingon ko si Zana sa tabi ko na katulad ko, nakatingin din siya sa dalawang lalaki. Hindi ko alam kung nasaan ang alipores na si Aaron. Bigla-bigla lang kasi iyong sumusulpot na parang kabute sa kung saan-saan.I hummed, "Talaga? Saan iyong una?"Tumango siya, "Nakita ko siyang kausap ni papa. Hindi ko na maalala kung ilang taon na ang nakakalipas pero sigurado akong siya 'yun."Nilingon ko ulit ang dalawang lalaki habang nakahalukipkip. Naipilig ko ang ulo at pilit inisip kung saan ko nakita ang lalaking 'yun. He seems familiar to me, though I can't recall where did I saw this man. But still, I'm not sure if it was just deja vù, or I did se
Andrius Lexton's POV"Mukhang huli na tayo," sabi ni Clinton habang pinapalibot ang paningin sa kabuuan ng lugar na kinaroroonan namin ngayon."Wala akong makita na nanlaban sila or what. Nasa ayos ang lahat ng bagay sa loob..." sabi naman ni Brimme na kagagaling lang sa loob ng maliit na bahay."Are you sure that they are here?" Lumapit ako sa may pintuan at yumuko."Oo, may mga bangko at lamesa sa likod. Doon siya nakaupo sa litrato habang nakatingin sa kalangitan 'di ba?"Kinuha ko ang isang piraso ng papel na nasa sahig. The paper was crashed, and it looks like someone step on it."Damn, bakit nila nalaman na pupunta tayo rito? Sinong traydor sa ating tatlo, hah?!" Hindi ko pinansin ang patutsada ni Clinton at binuksan ang nakalukot na papel.'Someone that close to your heart.'That's what
Andrius Lexton's POVI stare at him."I beg your pardon?"He sighed and smiled. Tumingin siya sa hindi kalayuan namin kung saan nag-aasaran sina Brimme at Clinton. Well, more on nang-aasar si Clinton kay Brimme."You see, everything are not in there right places as of now. Kapag nakialam pa ako, kami.... mas gugulo lang." Naiintindihan ko siya. I always do, cause he's my patient."You save her before–""And that would be the last time. Hindi naman talaga si Sheiha ang dahilan kung bakit ko 'yun nagawa. I beg someone inferior to reach my goal, and I already reached it. It is a coincidence that someone also beg for Sheiha to live, and that's not me. I've already move on, and I plan to move forward. I want to set aside everything and focus on healing," Tumingin siya sa akin, maaliwalas na ang mukha niya ngayon."If you already reached
Sheiha Fajardo's POVAng saya talaga kapag walang klase, ano? Nagagawa mo ang lahat, matulog, kumain, maglakwatsa, maglampungan, lahat-lahat na. One for all, all for one."Nauuhaw ako, gusto ko ng juice. Magpapabili ka ba, Bryly?" Lumapit ako sa desk niya at pumangalumbaba roon.Nagbabasa siya ng libro habang may head phone. Pero alam kong hindi siya nakikinig ng music. It's her way of saying, 'stay away from me', 'don't approach me'.She just hummed. Hindi man lang ako tinapunan nang tingin kahit saglit. Ouch, na hurt ako ng slight doon."Sheiha, pakitago muna 'to." May inaabot si Clinton na isang brown envelope na nakasilid sa plastic envelope. Lumapit siya sa akin habang nakatingin sa hawak na selpon. Naglalaro na naman ito panigurado."Ano 'to?" Sinisipat ko ang bagay na 'yun pagkaabot ko mula sa kaniya."May k
Sheiha Fajardo's POVBlink, blink, blink..."Salamat po sa tulog, at walang mga alien ang umistorbo—"Agad akong napabangon dahil sa ilaw na tumambad sa akin pagkadilat ng mga mata ko. Agad kong dinampot ang cellphone kong nakapatong sa lamesa at tiningnan ang oras. Napatakip ako ng bibig pagkakita ko sa oras.Seven p.m. na..."Bakit ka hindi tumunog selpon ko!" bulyaw ko sa cellphone kong walang kamuwang-muwang.Agad akong tumayo at patakbong nagtungo sa pinto. Sa nanginginig na kamay, kinuha ko ang ID ko at ini-scan ito sa pinto pero hindi gumagana."Si Bryly, jusmi... Si Bryly!" Kinuha ko ang cellphone ko upang tawagan si Brimme. Iyon na lang ang huling option ko para makalabas!"You don't have enough load balance to make this call..." Naiiyak kong inilayo ang cellphone sa tainga ko ng marinig sa
Sheiha Fajardo's POVNagtataka lang ako kung bakit hindi tumunog ang selpon ko kahapon noong nasa library ako. Nang chineck ko ang selpon ko, naka-set naman ang alarm. Hindi rin naka-silent. Wala rin namang miss alarms.Hindi kaya...Nanlalaki ang mga mata kong tumingin sa hawak kong phone. Hindi kaya totoo iyong bali-balita na may multo talagang nagpagala-gala sa library? Jusmi, buti na lang talaga tulog ako sa panahong iyon, kung hindi, baka nahimatay na ako. Takot pa naman ako sa multo."Biyutipol, bise! Magchi-cheer ka ba ngayon kila Kian?!" Napalingon ako kay bakla na dalawa ang kasarian."Boy—""Bae! Bise, Bae ang pangalan ko!"Umiling-iling ako at sumabay sa kaniya sa paglalakad. Sinilid ko na rin sa bulsa ko ang cellphone ko, dahil kung hindi, baka mabaliw ako kakaisip sa timawang multong nakatira sa library na i
Sheiha Fajardo's POV"Akala ko nakalimutan mo na kung paano maglaro," sabi ni Calex habang hinaharangan ang goal net.Nagkibit-balikat ako at naghandang sipain ang bola. I should focus enough to set a goal. Even though I don't remember this guy, my heart feels like Calex had been my friend for a long time."Huwag mo masyadong galingan!" sigaw na niya nang bumwelo ako pasipa.Nang masipa ko na ay siya namang pagtakbo niya paharang sa bola para hindi ito makapasok. Napangisi ako pagkatapos niyang madapa at hindi naharangan ang bola."I thought you'll teach me how to play? It turns out..." I cover my mouth to suppress my chuckle.Umingos siya at bumangon. Pinagpagan muna niya ang sarili bago nag-umpisang naglakad papalapit sa akin. Nanlalaki ang mga mata ko at agad na tumakbo palayo sa kaniya.Run for your life. An enemy is after you!
Sheiha Fajardo's POV"Vice! Sabi ko naman sa 'yo, walang makakatanggi sa ganda mo!" sigaw ni baklang Ruiz-za habang tumatakbo.Muntik pa itong madapa buti na lang ay nakahawak siya sa railing sa gilid ng bletcher. Naku, kung hindi..."Jusmi, vice! Pumayag si Mr. representative natin! Wala na tayong problema, all we have to do was to practice the walk and your talent," Excited itong pumunta sa harap ko, tinulak pa si Clinton na napayakap kay —Bakit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang pangalan ng taong ito? — at lumuhod sa harapan ko na para bang walang ibang tao bukod sa amin."O-Okay, na... hehehe."Napangiwi ako sa itsura niya ngayon. Kung kanina ang haggard lang niya, ngayon naman mukha na siyang aswang sa pagka-haggard. Jusmi, anong pinaggagawa ng babaeng ito? May uling pa siya sa mukha!Agad akong kumuha ng panyo sa bulsa ko at i
Sheiha Fajardo's POVNagtataka lang ako kung bakit hindi tumunog ang selpon ko kahapon noong nasa library ako. Nang chineck ko ang selpon ko, naka-set naman ang alarm. Hindi rin naka-silent. Wala rin namang miss alarms.Hindi kaya...Nanlalaki ang mga mata kong tumingin sa hawak kong phone. Hindi kaya totoo iyong bali-balita na may multo talagang nagpagala-gala sa library? Jusmi, buti na lang talaga tulog ako sa panahong iyon, kung hindi, baka nahimatay na ako. Takot pa naman ako sa multo."Biyutipol, bise! Magchi-cheer ka ba ngayon kila Kian?!" Napalingon ako kay bakla na dalawa ang kasarian."Boy—""Bae! Bise, Bae ang pangalan ko!"Umiling-iling ako at sumabay sa kaniya sa paglalakad. Sinilid ko na rin sa bulsa ko ang cellphone ko, dahil kung hindi, baka mabaliw ako kakaisip sa timawang multong nakatira sa library na i
Sheiha Fajardo's POVBlink, blink, blink..."Salamat po sa tulog, at walang mga alien ang umistorbo—"Agad akong napabangon dahil sa ilaw na tumambad sa akin pagkadilat ng mga mata ko. Agad kong dinampot ang cellphone kong nakapatong sa lamesa at tiningnan ang oras. Napatakip ako ng bibig pagkakita ko sa oras.Seven p.m. na..."Bakit ka hindi tumunog selpon ko!" bulyaw ko sa cellphone kong walang kamuwang-muwang.Agad akong tumayo at patakbong nagtungo sa pinto. Sa nanginginig na kamay, kinuha ko ang ID ko at ini-scan ito sa pinto pero hindi gumagana."Si Bryly, jusmi... Si Bryly!" Kinuha ko ang cellphone ko upang tawagan si Brimme. Iyon na lang ang huling option ko para makalabas!"You don't have enough load balance to make this call..." Naiiyak kong inilayo ang cellphone sa tainga ko ng marinig sa
Sheiha Fajardo's POVAng saya talaga kapag walang klase, ano? Nagagawa mo ang lahat, matulog, kumain, maglakwatsa, maglampungan, lahat-lahat na. One for all, all for one."Nauuhaw ako, gusto ko ng juice. Magpapabili ka ba, Bryly?" Lumapit ako sa desk niya at pumangalumbaba roon.Nagbabasa siya ng libro habang may head phone. Pero alam kong hindi siya nakikinig ng music. It's her way of saying, 'stay away from me', 'don't approach me'.She just hummed. Hindi man lang ako tinapunan nang tingin kahit saglit. Ouch, na hurt ako ng slight doon."Sheiha, pakitago muna 'to." May inaabot si Clinton na isang brown envelope na nakasilid sa plastic envelope. Lumapit siya sa akin habang nakatingin sa hawak na selpon. Naglalaro na naman ito panigurado."Ano 'to?" Sinisipat ko ang bagay na 'yun pagkaabot ko mula sa kaniya."May k
Andrius Lexton's POVI stare at him."I beg your pardon?"He sighed and smiled. Tumingin siya sa hindi kalayuan namin kung saan nag-aasaran sina Brimme at Clinton. Well, more on nang-aasar si Clinton kay Brimme."You see, everything are not in there right places as of now. Kapag nakialam pa ako, kami.... mas gugulo lang." Naiintindihan ko siya. I always do, cause he's my patient."You save her before–""And that would be the last time. Hindi naman talaga si Sheiha ang dahilan kung bakit ko 'yun nagawa. I beg someone inferior to reach my goal, and I already reached it. It is a coincidence that someone also beg for Sheiha to live, and that's not me. I've already move on, and I plan to move forward. I want to set aside everything and focus on healing," Tumingin siya sa akin, maaliwalas na ang mukha niya ngayon."If you already reached
Andrius Lexton's POV"Mukhang huli na tayo," sabi ni Clinton habang pinapalibot ang paningin sa kabuuan ng lugar na kinaroroonan namin ngayon."Wala akong makita na nanlaban sila or what. Nasa ayos ang lahat ng bagay sa loob..." sabi naman ni Brimme na kagagaling lang sa loob ng maliit na bahay."Are you sure that they are here?" Lumapit ako sa may pintuan at yumuko."Oo, may mga bangko at lamesa sa likod. Doon siya nakaupo sa litrato habang nakatingin sa kalangitan 'di ba?"Kinuha ko ang isang piraso ng papel na nasa sahig. The paper was crashed, and it looks like someone step on it."Damn, bakit nila nalaman na pupunta tayo rito? Sinong traydor sa ating tatlo, hah?!" Hindi ko pinansin ang patutsada ni Clinton at binuksan ang nakalukot na papel.'Someone that close to your heart.'That's what
Sheiha Fajardo's POVNakakunot-noo akong nakatingin kay Dane at iyong nakamaskarang lalaki na nag-uusap sa malayo, na tinatawag nilang Mr. Kang."Alam mo ate, pangalawang kita ko na sa lalaking 'yan."Nilingon ko si Zana sa tabi ko na katulad ko, nakatingin din siya sa dalawang lalaki. Hindi ko alam kung nasaan ang alipores na si Aaron. Bigla-bigla lang kasi iyong sumusulpot na parang kabute sa kung saan-saan.I hummed, "Talaga? Saan iyong una?"Tumango siya, "Nakita ko siyang kausap ni papa. Hindi ko na maalala kung ilang taon na ang nakakalipas pero sigurado akong siya 'yun."Nilingon ko ulit ang dalawang lalaki habang nakahalukipkip. Naipilig ko ang ulo at pilit inisip kung saan ko nakita ang lalaking 'yun. He seems familiar to me, though I can't recall where did I saw this man. But still, I'm not sure if it was just deja vù, or I did se
Sheiha Fajardo's POVNapahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito ng kunti. I sometimes wish that everytime my head hurts, I can reminisce some memories in my past. But nothings happening. Though, those blured dreams I've been seeing every night was some sort of something that I can't explain. I had hopes that it was part of my memories but I can't tell."Ate! May ginawa kami ni kuya, Aaron na is... is... Ano nga po ulit ang tawag dito?" Bumaling ito sa nakasunod na lalaki."Script..." natatawang sagot ng lalaki at sumaludo sa akin. Tinanguan ko lang siya at binalingan ulit si Zana na kinukulit akong lumabas kami."Iskrip... Skrip... Scriptt? Bakit ang dali lang para sa inyo na sabihin ang salitang 'yun?" Nakanguso ito habang nakatingin sa lalaking nakasunod sa amin. Sa makatuwid, hindi siya tumitingin sa dinadaanan niya.Hindi naman siya mapapatid ng bato 'di ba? M