ELLIE
Kakarating ko lang sa bahay nang bigla kong makita si Vic na nakaupo sa sofa sa sala. Ang akala ko ay busy siya? Bakit nandito siya?
"Gusto kitang makita." Matapos niyang sabihin 'yon ay may munting ngiti na sumilay mula sa labi niya.
"Akala ko ay busy ka?" Tanong ko habang papalapit sa kaniya. Bago ko marating ang kinaroroonan niya ay agad na sumulpot si mama.
"Kanina pa siya nandito, hija." Sabi niya na may pilit na ngiti. Hay! Hindi ko siya pinansin at agad na umupo sa tabi ni Vic.
"Kamusta 'yong susuotin mo?" Malambing na tanong ko. Nang hindi ko naman pansinin si mama ay kaagad na rin siyang umalis. Humarap si Vic sa'kin habang nasa bibig pa rin niya ang munti niyang ngiti.
"Ayos lang naman. Bagay na bagay sa'kin, tingin ko." Wika niya.
"Mabuti 'yon kung gano'n. Teka, gumagabi na. Dito ka na lang kaya mag hapunan?" Agad na tanong ko matapos kong maalala na gumagabi na pala. Saka baka nagugutom na rin siya kakahintay sa'kin.
"Hindi na, ano ka ba. Gusto lang naman kitang makita ngayon, mi amor." Malambing na sagot niya. Napangiti naman ako at ayon na naman ang pakiramdam na parang hinahalukay ang tiyan ko.
"Ikaw talaga!" Sabi ko sabay hampas sa braso niya.
"Ahm.. bukas.. pwede bang sunduin kita dito para sabay na tayo papuntang location ng event?"
"Oo naman!" Kaagad na sagot ko. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa dahil gusto ko rin naman.
Matagal siyang namalagi sa bahay. Maraming kwento ang narinig ko mula sa kaniya. Nakangiti naman ako habang nakikinig dahil sabik na sabik siyang ikwento 'yon sa'kin lahat. Hanggang sa oras na para umalis siya.
"I need to go home. Hintayin mo 'ko bukas ah?" Paalam niya habang hinahawakan ang mga kamay ko.
"Hmm.." tango ko pero hindi ko pa rin siya binibitawan. Napangiti naman siya.
"You want me to stay a bit?"
"Can you?"
"Of course, mi amor." Mabilis na sabi niya. Napangiti naman ako dahil do'n. Na-miss ko siya ng sobra dahil hindi manlang kami masyadong nagkasama ngayong linggong 'to.
"Can you sing?" Hiling ko.
Hindi pa siya nakakasagot pero agad kong narinig ang malamig niyang boses. Kumakanta na siya.
There are times
When I just want to look at your faceWith the stars in the nightThere are timesWhen I just want to feel your embraceIn the cold of the nightBagay ang malamig niyang boses sa malamig na gabi. He pulled my hand and hugged me while he sing our theme song. Napatingin naman ako sa maitim na langit at sa nagkikislapang mga bituin.
I just can't believe that you are mine now
Habang kinakanta niya ang linyang 'yan ay hinarap niya ako at tinitigan sa mata. Hindi gaanong malapit ang mga mukha namin sa isa't-isa ngunit pansin ko kung gaano siya kagwapo.
His thick eyebrows and long lashes, his dark smoky eyes, his tall nose bridge, and his thin red lips. I love all of those. I love him.
You were just a dream that I once knew
I never thought I would be right for youI just cant compare you withAnything in this worldYou're all I need to be here with forevermoreTinapos niya ang kanta sa pamamagitan ng paghalik sa noo ko. Matapos no'n ay may naalala ko.
Should I tell him right now?
"How was it?" Bumalik ako sa huwisyo nang mag tanong siya.
"Beautiful!" Kumento ko habang nakangiti.
"Hija, gumagabi na." Napairap na lang ako nang marinig ko ang boses ni mama. Panira.
Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa'kin at hinalikan muli ang noo ko.
"I'll see you tomorrow, mi amor,"
"Hmm.."
"Good night." Huling sabi niya tapos ay sumakay na sa kotse niya. Teka, bakit hindi ko 'yon napansin kanina? Nang umandar na ang sasakyan niya ay iwinagayway ko ang kamay hudyat ng pamamaalam.
Matapos 'yon ay agad din akong pumasok dahil ramdam ko na ang lamig ng gabi. Dumiretso na ako sa kwarto at nag pahinga. Mamaya na ako bababa dahil hindi pa naman ako nagugutom.
Hay! Isang napakagandang gabi.
*****
"How do I look, ma?" Tanong ko kay mama habang pareho naming pinagmamasdan ang sarili ko sa malaking salamin.
"You're like a goddess, Ellie." Saad niya nang may malaking ngiti sa labi.
"Mana sayo." Sabi ko. Pareho na lang kaming natawa.
Hindi nag tagal ay may narinig akong busina hudyat na nasa labas na ang sundo ko. Nasa labas na si Vic.
"I need to go, ma." Paalam ko.
"Take care, anak. Enjoy the night." Sabi niya tapos ay inihatid na ako sa labas.
Nang makita ako ni Vic ay agad siyang lumabas mula sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto. Humalik muna ako kay mama bago sumakay. Mabilis namang nagtungo si Vic sa kabilang side ng kotse at sumakay na rin.
"You're.. a.. goddess, mi amor," Kumento niya. Aw my man!
"Thanks, mi amor. You look good on your tuxedo, anyway."
Napangisi na lang siya sa sinabi ko at agad nang pinaandar ang makina ng kotse tsaka minaneho ito. Pareho kaming tahimik habang binabaybay ang daan papuntang location ng event. Itinuon ko na lang ang paningin sa labas matapos kong makita kung gaano kakinang ang mga bituin ngayon. Mas namangha ako nang mahagip ng mga mata ko ang buwan, ang ganda.
Hindi rin nag tagal ay nakarating na kami sa location ng event. Ipinarada niya muna ang sasakyan. Bumaba siya at pinagbuksan ako ng pinto. Inalalayan niya ako para makalabas.
Mula rito sa labas ay rinig na rinig namin ang musikang nanggagaling sa loob ng venue. Nagsisimula na ring magsidatingan ang mga seniors na kagaya namin. Hawak kamay naming tinahak ang daan.
Nang makapasok kami ay namangha ako sa disenyo ng venue. White and gold ang theme ng party na 'to. Nagulat rin ako nang may biglang yumakap sa'kin. Sina Mia at Cherry lang pala.
"Oh my gosh, Ellie! You're so beautiful!" Sigaw ni Mia.
Isang plain black satin dress ang suot ko ngayon. Tinernohan ko ito ng itim na heels. Simple lang ang suot ko ngayon kumpara sa kanila.
Maganda rin siya sa suot niya. Bagay na bagay sa kaniya 'yong binili niyang gown. Ang suot niya ngayon ay isang champagne short sleeve dress. Maganda ang disenyo nito dahil maikli ang harapang parte at mahaba naman ang sa likuran. Tinernohan niya ng isang puting heels ang suot niya.
"Punta lang ako sa mga barkada ko." Bulong ni Vic kaya tumango na lang ako. Sinundan ko siya ng tingin habang naglalakad siya papunta sa mga kaibigan niya. Bagay na bagay din sa kaniya 'yong suot niyang tuxedo, mas lalo siyang pumogi.
"Oo nga, Ellie! Ang ganda mo, sis!" Mas malakas na sigaw ni Cherry. Napatampal na lang ako sa noo dahil pinagtitinginan na naman kami ngayon.
Hindi rin nag patalo si Cherry. Ang ganda rin niya! Ang suot niya ngayon ay isang gray tea length gown. Bagay na bagay sa kaniya 'yong mahaba niyang suot dahil mataas siya. Tinernohan niya ang suot niyang 'yon ng isang silver heels.
"Ano ba kayo! Magaganda rin naman kayo kaya tahimik na. Pinagtitinginan na nila tayo oh!" Saway ko. Sinamaan naman nila ako ng tingin.
"Anyways, salamat." Dagdag ko.
"Kuha na tayo ng drinks!" Sigaw ni Mia at agad kaming hinila ni Cherry papunta sa beverage corner. Maraming klase ng alak ang naroon. Mayroong light drinks, heavy drinks, at mayroon ding juice para sa mga hindi umiinom. Dahil nga hindi naman ako umiinom, isang glass ng apple juice na lang ang kinuha ko. Light drinks naman ang kinuha nilang dalawa.
Maya-maya pa ay nag salita na ang dean namin. Isang mahabang speech ang inihanda niya. Hindi ako gaanong nakinig dahil hinahanap ng mga mata ko si Vic.
Matapos ang speech ni dean ay agad na nangibabaw ang malakas na tunog. Napaindak kaming tatlo dahil sa maganda nitong beat. Nakitalon kami sa nagkukumpulang estudyante na ngayon ay tumatalon na rin kasabay ng beat.
"Woooooh!"
"Ga-graduate na tayoooo!"
Rinig kong sigaw nila habang tumatalon. Tawa lang ang ambag naming tatlo. Habang tumatalon ay sumisimsim pa rin sa kanikanilang inumin sina Mia at Cherry. Ang inumin ko naman ay hawak ko pa rin. Medyo natapon pa ito dahil sa pagtalon ko.
Nang mapagod ako ay umalis na muna ako sa kumpol ng mga estudyante at naupo sa lamesang para naman sa amin. Inilibot ko ang paningin para hanapin si Vic pero hindi ko siya makita. Maya-maya pa ay humihingal na naglakad palapit sa'kin sina Mia at Cherry at agad ding naupo.
"Ano, pagod na kayo?" Biro ko.
"Hindi pa naman, sis. Kung baga, break time na muna." si Mia.
Napa-'tss' na lang ako sa sinabi niya. Hindi na ako sumagot pa at patuloy pa ring inilibot ang paningin.
"Ellie!" Napahawak naman ako sa dibdib dahil ginulat ako ng isang lalaki. Sumulpot siya sa harap ko at nakita kong si Albert 'yon–malapit kong kaibigan.
"Bwiset ka!" Sigaw ko sabay sapok sa kaniya. Gusto niya ba akong patayin sa gulat?
"Stop it! May good news ako!" Masayang sigaw niya. Kailangan na nga naming sumigaw ngayon dahil hindi namin maririnig ang bawat isa kung normal na tunog ng boses ang gagamitin namin.
"What?"
"Kami na ni akdgsiags–" Hindi ko siya marinig.
"Ha?" Tanong ko kaya na-gets naman niyang hindi ko gaanong narinig. Lumapit siya sa'kin para bumulong.
"Kami na ni Stacey!" Napahawak naman ako sa tainga ko dahil ang lakas nang pagkakasigaw niya. Para namang hindi bulong 'yong ginawa niya! Nang ma-realize ko 'yong sinabi niya ay agad akong napayakap sa kaniya. Ramdam ko 'yong pag yakap niya pabalik.
"Congrats!" Masayang bati ko. Masaya ako para sa kaniya dahil matagal na niyang gusto si Stacey. Grabe pa siya kung panghinaan ng loob noon dahil akala niya ay wala siyang chance kay Stacey. Pero look at him now, ang saya na niya dahil sila na.
"Thanks, Ellie!" Masaya niyang sagot.
Humiwalay na ako mula sa pagkakayakap sa kaniya. Tumayo naman kaagad siya at nagpaalam na pupuntahan niya muna si Stacey.
Ibinaling ko ulit ang tingin kina Cherry at Mia. Nagulat ako nang makitang kumakain na sila. Pizza ang kay Mia at carbonara naman ang kay Cherry.
"Kumakain na kaagad kayo?"
"Nagutom kami kakatalon, sis." si Mia. Sinangayunan naman siya ni Cherry.
Bigla namang nagsigawan ang mga babae mula sa kalapit na lamesa namin dahil nag bago na ang musika. Forevermore na ang kasalukuyang kanta na pinapatugtog ngayon. Kanya-kanya namang hatak ng babae ang mga lalaki para maisayaw.
"Nasaan na kaya si Vic?" Bulong ko sa sarili. Gusto kong sumayaw. Theme song pa naman namin ang naka-play ngayon.
Patuloy lang akong naupo habang pinapakinggan ang musika at habang tinititigan sina Mia at Cherry na sarap na sarap sa kinakain. Nasa kalagitnaang parte na ang musika nang biglang maibuga ni Cherry ang iniinom na juice.
"Ano ba, sis!" Saway ko dahil natalsikan ako nito. Nangunot ang noo ko dahil maging si Mia ay nailuwa niya ang pizza na kinakain. Parehong namimilog ngayon ang mga mata nila habang nakatingin sa direksiyon ko.
"Bakit?"
Hindi pa rin sila sumasagot. Pinagmasdan ko silang mabuti. Hindi pala sila sa'kin nakatingin kundi sa likuran ko.
Lumingon na rin ako para tingnan kung ano 'yon. Sana pala, hindi ko na lang ginawa.
Nakita ko si Vic na isinasayaw si Stella sa himig ng paborito naming kanta. Nakahawak ang parehong kamay niya sa baywang ni Stella. Habang si Stella naman ay nakalagay ang pareho niyang kamay sa leeg ni Vic. Hindi ko alam pero nasasaktan ako. Nakuha niyang isayaw ang bestfriend niya, pero ang nobya niya ay hindi.
All those years I've longed to hold you in my arms
I've been dreaming of youEvery nightI've been watching all the stars that fall downWishing you would be mineHabang patuloy sa pagtugtog ang paborito naming musika ay hindi ko mapigilang maikuyom ang dalawa kong kamay. Anong trip niya at ginawa niya 'yan?
"S-sis," tawag ni Mia.
I just can't believe that you were mine now
"What?" Irita kong sagot. Nilingon ko siya. Hindi ko alam kung magpapasalamat ba ako o ano dahil lumingon ako.
You were just a dream that I once knew
I never thought I would be right for youI just cant compare you withAnything in this worldYou're all I need to be here with forevermore"Oh my gosh!" Napahawak pa si Cherry sa bibig niya. Sabay-sabay ding napatili ang mga kababaihan na malapit sa kanila.
Hindi ko alam na sa muli kong paglingon sa kinaroroonan nilang dalawa ay mas masasaktan ako. Hindi ko napansin ang luhang kanina pa pala bumubuhos mula sa mga mata ko. Parang gusto kong dukutin ang mga mata ko ngayon sa kadahilanang,
magkahalikan sila.
I can't look at them without having both anger and grief in my heart. Ang sakit..
Agad akong tumakbo palabas ng venue. Hinabol pa ako nina Mia at Cherry pero hindi nila ako napigilan dahil mas mabilis ako kesa sa kanila.
Habang palabas ng venue ay bigla kong naalala 'yong offer sa'kin ng tita ko na mag-aral sa ibang bansa. Kahit na hingal na ako dahil sa pagtakbo at malabo na rin ang paningin dahil sa luhang nasa mga mata ko ay nagawa ko pa ring tawagan si mama.
"Hello?"
"Ma," Humahagulgol na tawag ko. Hindi ko kaya. Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay ang layuan si Vic dahil sa ginawa niya. Ayaw ko na siyang makita kahit kailan.
"Are you crying?" Nag-aalalang tanong niya.
"Sa US na po ako mag-aaral."
I thought I'm his home, but I guess, I'm not. He feels like home to me. But tonight, I'm on grief 'cause I think I've lost him--I've lost my home. It hurts so much to the point I made a really hard decision. To leave them.
Music: Forevermore by Side A
ELLIE18 years later..."I'll be back later, kid." Nakangiti kong saad habang binibigyan siya ng marahang tapik sa ulo. This kid is my patient."Really, Ellie?" Masiglang tanong niya. Kaka-opera ko lang sa kaniya kahapon dahil sa appendicitis pero nakakatawang parang walang nangyari. Kakaiba ang batang 'to."Hmm." Tango ko."Okay! Make sure of that, Ellie. I'll wait for you!" Nakangiti niyang tugon. Agad rin naman akong nag paalam sa kaniya at sa mga magulang niya dahil may kailangan pa akong gawin.Habang naglalakad sa hallway ng ospital ay todo bati sa'kin ang iilang nurse na nakakasalubong ko. Todo bati naman ako pabalik dahil hindi naman ako gano'n ka bastos. I'm a General Surgeon here.Nagpunta muna ako sa nurse station para hanapin si head nurse Beth. Isa siya sa mga kaibigan ko rit
ELLIEWe both said goodbye. We ended everything up, but it didn't end up smoothly. Vic was wrong when he think we both turned our back against each other. The truth is, he's the only one who left. I never did. I tried to let go of him, I tried to forget him, I tried to unlove him, but I didn't succeed. I tried to convince myself that he's not worth it, but how the hell my heart still want him? My heart betrayed me.I'm scared. That's the reason why I don't want to see him again. I don't want to see myself in grief again. Running back towards him, I don't want that to happen. I feel so weak. I pity myself."Ellie?" Bumalik ako sa huwisyo nang bigla akong tawagin at tapikin ni Niana."W-What is it again?" Utal na tanong ko."My favor, nakapag-isip ka na ba?" Napabuntong hininga ako. Tingin ko ay wala na nga talaga akong cho
ELLIE"Ikamusta mo'ko sa mama at papa mo roon ha?" Nakangiting paalala ni tita Mildred. Hila-hila ko naman ang mabigat kong maleta dahil ngayon na ang alis namin papuntang Pilipinas."Opo. Mag-iingat kayo rito. Tawagan niyo lang si Niana kapag may kailangan kayo. Sinabihan ko na siya tungkol do'n." Paalala ko naman sa kaniya. Nginitian niya lang ako at hinawakan ang magkabila kong braso para maiharap ako sa kaniya."Mag-iingat ka roon,""Yes po-""Ingatan mo 'to." Dagdag niya sabay turo sa kinaroroonan ng puso ko. Napabuntong hininga naman ako."I will, tita."Matapos 'yon ay agad na n
ELLIEDr. Vicente Eliote V. TimoteoGeneral SurgeonHindi ko napigilang mapabuntong hininga habang tinititigan 'yon. Hindi talaga ako makapaniwala. Siya ang ayaw kong makita rito sa Pilipinas pero anong magagawa ko? Parehong ospital ang pinagtatrabahuhan namin at ngayon, kasama ko pa siya sa magiging opisina ko! Pambihira.FLASHBACK"H-He's h-here, Dave." Matapos kong sabihin 'yon ay nanlaki ang mga mata niya. Hindi niya rin inaasahan."You mean, V-Vic?" Paninigurado niya. "Y-Yes. Siya iyong nasa pinakadulo sa left side." Utal na bulong ko sa kaniya. Kita kong napunta rin do'n ang paningin niya.Hinila niya na lang ako palapit sa kaniya at hinawaka
ELLIE"Doc, kailangan po kayo sa Operating Room! Naglaslas po 'yong pasyente!Walang available na GS ngayon kaya sa inyo ko raw po ibigay sabi ni doktor Min!" Tarantang sabi niya. Kaagad naman akong um-oo at ibinaba ang tawag."I have an emergency surgery, Dave. Naglaslas daw iyong pasyente. Kailangan ko nang magmadali." Agad kong sabi kay Dave. Tumango naman siya kaya agad na akong tumakbo para makapagpalit. Mabilis kong isinuot iyong scrub suit ko at tumakbo ulit papuntang OR.Nang nasa labas na'ko ay agad akong nag hugas ng kamay at pumasok ng parehong nakaangat 'yon hanggang sa ibabaw ng baywang ko. Ngunit nang makapasok ako ay agad akong
ELLIEMatapos ang operasyon ay hindi ko na muling kinausap si Vic. Naiinis pa rin ako sa kaniya. Saka ba't ko siya kakausapin? Para saan?"Ellie!"Napahawak pa ako sa dibdib nang bigla akong sigawan ni Dave. Salubong ang kilay ko nang harapin ko siya. Peste!"Ano ba?" Singhal ko."Ba't nakatulala ka diyan? Kanina pa'ko kwento nang kwento and you're not even listening? Tsk!"Napairap na lang ako nang sabihin niya 'yon. Kasalanan ko pa kung hindi ako nakikinig? Edi dapat tiningnan niya muna kung nasa kaniya ba ang atensiyon ko bago siya mag kwento. Slow din 'tong isang 'to eh."How's your first surgery? Sinong doktor ang nakasama mo?" Tanong niya sabay simsim sa kapeng kakabili lang. Huwag na sanang matapon sa kaniya iyang kape niya."Awkward." Maikli kong tugon. Naguguluha
ELLIEMay mga bagay na bago mo husgahan, kailangang alam mo muna ang lahat tungkol do'n. Vic was wrong that's why humingi siya ng tawad kay Alexandra. Mula sa mga oras na 'yon, naging maayos ulit kami. It was as if my memories was bringing me back to the past when he smiled at me every time we met. It was nostalgic being with him.Ilang linggo mula nang makalabas si Alexandra ay nabalitaan na lang namin na nagsampa siya ng kaso do'n sa ex-boyfriend niya. I think that's a good decision.Halos isang buwan na rin kaming nandito sa Pinas nang maalala ko na hindi pa pala ako nakakabalik sa probinsiya namin. Ang pagkakatanda ko ay fiesta na next week. Wala kasi akong pinagsabihan na bumalik ako rito para sa trabaho."Tired?" Kasalukuyan kaming naghuhugas ng kamay ni Dr. Min dahil kakatapos lang ng surgery namin."Yup! But I'm o
ELLIE"Ellie. Let's go home, together."I couldn't help but be surprised when he said that. Matagal pa akong napatitig sa kaniya. B-Bakit?"H-Hindi pa ako sigurado kung makakauwi ba ako." Utal kong tugon."P-Pero... Okay." Napamaang ako sa mabilis niyang sagot. Tapos no'n ay bigla siyang tumayo at lumabas mula sa opisina.Bigla akong napahawak sa dibdib nang maramdaman ang mabilis na pagtibok nito.Damn! Hindi pwede 'to! Bakit ganito ulit ang nararamdaman ko?!Inabot ko ang bote ng tubig na nasa lamesa ko at mabilis 'yong linagok. Pinipigilan ko rin ang paghinga ko dahil umaasa akong mababawasan nito ang matinding pagtibok ng puso ko. Pero hindi, walang nagbago."Damn!" Muli akong napamura dahil naririnig ko na ngayon ang pintig ng puso ko.Ilalapag ko na sana pabalik sa l
ELLIE Isang madilim na kalangitan ang sumalubong sa lahat ngayong umaga. Napakalamig din ng ihip ng hangin na akala mo’y panahon na ng pasko. Hindi napigilan ng mga nasa staff room ang kani-kanilang antok dahil nga sa lamig na rin ng panahon. Maging ako ay nahahawa na rin sa kanila. Hindi ko mapigilan ang pagpikit ng mga mata ko kahit pa nakaupo lang ako sa isang bakanteng swivel chair. Maya-maya pa ay agrisibong napatayo si Dave. “I can’t take this anymore! I need a damn coffee!” Matapos niyang sabihin ‘yon ay walang lingon siyang naglakad palabas. Sa muling pagkakataon, ipinikit ko ang mga mata at niyakap ang sarili. Damn! Napakalamig pero hindi pa kayang tanggapin ng sikmura ko ang kape kapag ganitong oras. Napadaing na lang ako sa inis. Ngunit maya-maya pa ay narinig kong muli ang reklamo ng mga kasama ko rito dahil sa sobrang lamig. Naimulat ko ang mga mata at pinagmasdan silang mabuti. Maya-maya pa ay aga
ELLIEThere are things in life that we can’t control. Gaano man tayo kagaling o gaano man tayo naging handa para sa bagay na ‘yon, kapag hindi para sa’tin, hindi para sa’tin. But that doesn’t mean na talunan na tayo dahil hindi natin nakuha o nagawa ‘yong gusto natin. There’s a reason. There’s always a reason.Ang pagkamatay ng pasyente ni Vic ay naging usap-usapan sa buong floor na ‘yon dahil sa naging kakaibang reaction ni Vic. Maraming nagsasabi na hindi naman siya gano’n dati. Na iyon ang unang beses na lumabas siya mula sa isang silid habang humahagulgol. I can’t blame him. That scene earlier was one of many tragic scenes kapag may nag-aagaw-buhay sa isang ER, ward, o kahit saan mang parte ng ospital. Sanay na’ko
ELLIEHalos isang linggo na rin simula nang huli kong nakausap si mama. Halos isang linggo na rin akong nag-iisip kung bakit niya nasabi ang lahat nang sinabi niya noong araw na 'yon.FLASHBACK“Ang papa, ma? Wala pa rin ba?” Tanong ko. Agad niya naman akong nilapitan at nginitian.“Wala pa, anak. Baka maya maya pa ‘yon.”
ELLIE“Sure ka na ba talaga s-sis? Iiwan mo talaga k-kami?” Humahagulgol na tanong ni Cherry. Hindi ako sumagot, tahimik lang akong nakayuko habang nasa harapan ko naman silang dalawa. Hindi maawat ang mga luha naming ngayon. Hindi sila makapaniwala na aalis nga talaga ako. Wala eh, ang sakit, kailangan kong makalimot. Kailangan ko siyang makalimutan.“Dahil lang do’n kaya ka aalis? Dahil lang sa lintek na Vic na ‘yan?!” Nagulat ako nang biglang tumaas ang boses ni Mia. Hindi ko siya masisisi kung bakit nagkakaganiyan siya. Oo, alam nilang baka nga aalis ako, pero alam kong kahit kailan ay hindi sila magiging handa sa pag-alis ko. Maging ako ay hindi rin naman ha
ELLIE"Ellie. Let's go home, together."I couldn't help but be surprised when he said that. Matagal pa akong napatitig sa kaniya. B-Bakit?"H-Hindi pa ako sigurado kung makakauwi ba ako." Utal kong tugon."P-Pero... Okay." Napamaang ako sa mabilis niyang sagot. Tapos no'n ay bigla siyang tumayo at lumabas mula sa opisina.Bigla akong napahawak sa dibdib nang maramdaman ang mabilis na pagtibok nito.Damn! Hindi pwede 'to! Bakit ganito ulit ang nararamdaman ko?!Inabot ko ang bote ng tubig na nasa lamesa ko at mabilis 'yong linagok. Pinipigilan ko rin ang paghinga ko dahil umaasa akong mababawasan nito ang matinding pagtibok ng puso ko. Pero hindi, walang nagbago."Damn!" Muli akong napamura dahil naririnig ko na ngayon ang pintig ng puso ko.Ilalapag ko na sana pabalik sa l
ELLIEMay mga bagay na bago mo husgahan, kailangang alam mo muna ang lahat tungkol do'n. Vic was wrong that's why humingi siya ng tawad kay Alexandra. Mula sa mga oras na 'yon, naging maayos ulit kami. It was as if my memories was bringing me back to the past when he smiled at me every time we met. It was nostalgic being with him.Ilang linggo mula nang makalabas si Alexandra ay nabalitaan na lang namin na nagsampa siya ng kaso do'n sa ex-boyfriend niya. I think that's a good decision.Halos isang buwan na rin kaming nandito sa Pinas nang maalala ko na hindi pa pala ako nakakabalik sa probinsiya namin. Ang pagkakatanda ko ay fiesta na next week. Wala kasi akong pinagsabihan na bumalik ako rito para sa trabaho."Tired?" Kasalukuyan kaming naghuhugas ng kamay ni Dr. Min dahil kakatapos lang ng surgery namin."Yup! But I'm o
ELLIEMatapos ang operasyon ay hindi ko na muling kinausap si Vic. Naiinis pa rin ako sa kaniya. Saka ba't ko siya kakausapin? Para saan?"Ellie!"Napahawak pa ako sa dibdib nang bigla akong sigawan ni Dave. Salubong ang kilay ko nang harapin ko siya. Peste!"Ano ba?" Singhal ko."Ba't nakatulala ka diyan? Kanina pa'ko kwento nang kwento and you're not even listening? Tsk!"Napairap na lang ako nang sabihin niya 'yon. Kasalanan ko pa kung hindi ako nakikinig? Edi dapat tiningnan niya muna kung nasa kaniya ba ang atensiyon ko bago siya mag kwento. Slow din 'tong isang 'to eh."How's your first surgery? Sinong doktor ang nakasama mo?" Tanong niya sabay simsim sa kapeng kakabili lang. Huwag na sanang matapon sa kaniya iyang kape niya."Awkward." Maikli kong tugon. Naguguluha
ELLIE"Doc, kailangan po kayo sa Operating Room! Naglaslas po 'yong pasyente!Walang available na GS ngayon kaya sa inyo ko raw po ibigay sabi ni doktor Min!" Tarantang sabi niya. Kaagad naman akong um-oo at ibinaba ang tawag."I have an emergency surgery, Dave. Naglaslas daw iyong pasyente. Kailangan ko nang magmadali." Agad kong sabi kay Dave. Tumango naman siya kaya agad na akong tumakbo para makapagpalit. Mabilis kong isinuot iyong scrub suit ko at tumakbo ulit papuntang OR.Nang nasa labas na'ko ay agad akong nag hugas ng kamay at pumasok ng parehong nakaangat 'yon hanggang sa ibabaw ng baywang ko. Ngunit nang makapasok ako ay agad akong
ELLIEDr. Vicente Eliote V. TimoteoGeneral SurgeonHindi ko napigilang mapabuntong hininga habang tinititigan 'yon. Hindi talaga ako makapaniwala. Siya ang ayaw kong makita rito sa Pilipinas pero anong magagawa ko? Parehong ospital ang pinagtatrabahuhan namin at ngayon, kasama ko pa siya sa magiging opisina ko! Pambihira.FLASHBACK"H-He's h-here, Dave." Matapos kong sabihin 'yon ay nanlaki ang mga mata niya. Hindi niya rin inaasahan."You mean, V-Vic?" Paninigurado niya. "Y-Yes. Siya iyong nasa pinakadulo sa left side." Utal na bulong ko sa kaniya. Kita kong napunta rin do'n ang paningin niya.Hinila niya na lang ako palapit sa kaniya at hinawaka