CHAPTER 9

Nakangiti ako habang naglalakad papuntang room nila Josh – dala ang naiisip kong plano para makuha ang number niya.

 

Alam ko naman kasi sa sarili na hindi niya ibibigay iyon dahil masyado talaga siyang sweet pagdating sa akin. Ayoko rin namang basta-bastang kunin iyon sa kanya. I want to make an effort because he deserves it. So that if we will become a couple in the future, he will remember that I try to make an effort for him.

 

Ang nasa isip siguro ng iba ay masyado akong assuming at advance mag-isip ngunit sadyang malakas lang talaga ang fighting spirit ko.

 

Pasimple akong sumilip sa room nila at mabuti na lang ay wala pa silang prof. Basta na lang ako pumasok na mukhang kinagulat ng lahat. Ang kaninang maingay na paligid ay biglang tumahimik. Marahil nagulat silang may bumisitang anghel na tulad ko sa room nila. But of course they should'nt be surprise if I'm visiting their room because my future architect is in their section.

 

I noticed they were all looking at me, even snake named Tamara. Except for Josh. Sa aming dalawa ay tila siya ang babae na sobrang pabebe. But I take it as a challenge. Mas magandang makuha mo ang taong gusto mo dahil pinaghirapan mo. Kesa maging kayo dahil lang sa simpleng gusto niyo ang isa't isa.

 

Where is the challenge? Where is the thrill, right?

 

Kaagad akong lumapit sa puwesto ni Josh kahit na nakalingkis nanaman ang braso ni Tamara sa braso niya. Sarap naman lumambit sa braso mo, Mr. Architect ko, kung hindi lang may ahas na nakakapit sa 'yo.

 

Bigla ay naisip ko na si Tamara talaga ang living proof na ang ahas ay hindi lang nasa gubat dahil nasa room na rin sila.

 

Pinagtaasan ko lang ng kilay si Tamara saka sinalubong ang magagandang pares ng mata ni Josh. Tingin niya pa lang, nakakabuntis na. Kung ganito siguro siya tumingin sa akin kapag mag-asawa na kami ay baka taon-taon may anak kami.

 

"Good morning, honeybunch sweetypie – oops. Josh pala." Peke pa akong tumawa.

 

"What's good in the morning?" si Tamara na siyang sumingit na naging dahilan kung bakit nawala ang ngiti ko.

 

Bitch mode activate. "Hindi ka ba tinuruan ng nanay mo na hindi ka pwedeng sumisingit kapag hindi ikaw ang binabati? O sige, tutal attention seeker ka naman na gustong-gusto atang kinukuha ang atensyon ko. Then, good morning snake named Tamara. Oh iyan ha? Binati na kita. Kawawa ka naman kasi baka walang bumabati sayo sa tuwing umaga."

 

Kita ko ang pagrehistro ng galit sa mukha niya pero agad din iyong naglaho nang bumaling ang atensiyon sa kanya ni Josh. May pag-aalala ang tingin niya para sa ahas na ito. Bakit sa kanya pa siya nag-aalala? Ah right, after all they were friends. But she must learn her place. Kaibigan lang siya. Ako ang future asawa.

 

"Enough, Miss Avery. Ano ba ang kailangan mo at naparito ka?"

 

"Hindi ako naparito para makipag-away," pagbibiro ko. Ngunit nang makitang nagsalubong na ang kilay niya ay nagseryoso na ako. "Hindi ako si Ed Caluag para maging ganyan ang linyahan ko. Nandito lang naman ako para tanungin kong magpapa-load ka ba?"

 

Dahil sa tanong ko ay mas lalo lang nagsalubong ang kilay niya. This is my plan. I will take now my action on one of the three things that I need to do – to get his number. And for me to do that ay kailangan niyang magpa-load sa akin. Hindi ko nga rin alam kung bakit ito ang naging plano ko. It makes no sense, but hopefully it will work.

 

"Hindi ako magpapa-load, Miss Avery. Iyan lang ba ang ipinunta mo rito?"

 

"Sure? Final answer? Do you want to call a friend?" pagbibiro ko pa.

 

Ngunit hindi na niya ako pinagtuunan pa ng pansin, ni maski pagkaabahalang sagutin ang tanong ko lalo na nang kinuha ni Mr. Nerdy ang atensiyon niya. Mukhang may hinahabilin kasi ang prof nila kay Josh.

 

I just shrugged my shoulder. I don't want to disturb him more because he really looks busy right now. Then I realized we already have memories on his house, anyway. Suddenly I remember his room and things that painted by a colored pink.

 

Kahit gustuhin ko mang magpaalam sa kanya kasi aalis na ako pero hindi niya na talaga ako tinapunan ng tingin. Bago pa ako tuluyang makalabas ng room nila ay may lalaking umagaw pa ng atensiyon ko.

 

"Miss pa-load," wika niya.

 

"Hindi ako loader." Pagtataray ko.

Bumakas naman ang gitla sa noo niya dahil sa pagsasalubong ng kanyang kilay. "But you asked Gonzales awhile ago if magpapaload siya."

 

"Bakit? Si Josh ka ba? My load is only for him. Lumabas ka kung gusto mong magpa-load."

 

Dire-diretso na akong lumabas at iniwan siyang nakanganga do'n.

 

Naabutan kong nasa katabing upuan ko na si Jam pagkapasok ko sa room namin. Mukhang kanina niya pa ako hinihintay. Gusto ko pa sanang tanungin kung bakit nandito si Ethan kasi hindi naman namin siya kaklase sa subject na ito ngunit hindi ko na lang siya pinansin. Kailangan ko pa kasing mag-execute ng ibang plano para makuha ang numero ni Josh.

 

"Saan ka nanaman galing na babae ka?"

 

Kahit tamad na tamad akong magsalita ay nag-kuwento pa rin ako kay Jam sa kung anong nangyari kanina. Matapos no'n ay nauna pang natawa ang nakiki-usyoso lang na si Ethan.

 

"Grabe ka, Ela. Ikaw na talaga. I never expected that you will do that, huh? Euphrasia Lexus lang ang malakas!" pagbibiro sa akin ni Ethan.

 

"Sige, cheer kita, bebs. More landi to come." gatong pa ni Jam.

 

Talagang pinagkaisahan pa ako ng dalawa.

 

"Bakit kasi hindi mo na lang kunin mismo sa kanya ang number niya? Tutal at wala ka namang hiya." May tunog pang-aasar na sabi ni Jam.

 

"No thanks. I want to make an effort for him."

 

"Effort? At ang effort na naisip mo ay ang kunin ang pera ko sa wallet at mag-load para lang pumunta sa room nila at tanungin siya kung gusto niya magpaload?" dire-diretso niyang tanong na tila walang hingahan.

 

"Iyon na ang effort para sayo? Gaga ka talaga." eksahaderang dagdag niya pa.

 

"Atleast nag-effort."

After class ay dumiretso kami ni Jam sa dean's office. Gusto niya kasing mag-apply as a dean lister. Makakatulong kasi ang perang makukuha niya sa scholarship para panggastos namin.

 

Mabuti na lang at matataas ang mga grades niya at maganda ang naging performance niya sa dating school namin kahit na transferee kami. Kaso sa kasamaang palad ay hindi ako pasok. Hindi ko nga alam kung paano ba ang maging masipag na istudyante. Tamang kopya lang naman ako kay bebs dati.

 

Ni hindi ko nga maintindihan kung paano nagagawa ng mga matatalino na i-maintain ang grades nila. Ilang minuto nga lang akong nakababad sa pagrereview ay halos sumabog na ang utak ko. How come that they survive and maintain their grades on how many years. Buti pa sila nag-aaral nang mabuti, ako mabuti lang.

 

"Ayoko na mag-apply sa scholarship, bebs. Masakit sa ulo."

 

Kinurot naman niya ako sa tagiliran dahil sa sinabi ko.

 

"Magtigil ka nga. Ikaw ang may gusto neto kaya magdusa ka."

 

"Basta ikaw ang bahala sa akin, ha? Pakopyahin mo ako."

 

"Mag-aral ka. Hindi na tayo magkaklase, bebs."

 

"Edi pakopyahin mo na lang ako sa mga subjects na magkaklase tayo."

 

Tumaas pa ang sulok ng labi ko.

Sunod na pinuntahan namin ang capitol. Good thing na wala kaming next class. Ayoko nga sanang masyadong lumayo sa school kasi baka ma-miss ako ni Josh. But then I realized, it's for our future. So, he must also suffer waiting for me to come back.

 

"Dala niyo ba ang mga requirements?" tanong ng staff sa capitol na pinagtanungan namin.

 

Kaagad ko namang ibinigay ang report card ko at good moral. Kahit ganito ako ay may good moral naman ako.

 

Matapos niyang suriin ang card ko ay may iniabot siya sa aming mga kailangan pang ipasa. "Pass the requirements then kapag nakumpleto niyo na tatawagan na lang namin kayo for the interview."

 

"Thank you po," magalang kong sagot.

 

Matapos naming makapagpasa ay bumaba na rin kami mula pa sa third floor netong capitol.

 

"Ang gastos naman maging scholar, bebs. Magastos na nga, kailangan ko pang mag-aral."

 

"Nag-aaral ka naman talaga. Ano sa tingin mo ginagawa mo sa school, ha? Ang landiin lang si Josh?"

 

"Ang harsh mo sa akin, bebs."

 

"Totoo naman."

 

Saktong pagkabalik namin sa school ay next class ko na. Hindi ko kaklase si bebs kaya nagpaalam siyang sa library muna raw siya. Mabuti na lang at wala pa ang prof namin pero nandiyan na si Josh. Kaya hindi ko nanaman tuloy maalis ang tingin ko sa kanya.

 

Pinili ko ang puwesto kung saan sa likurang bahagi niya ako naupo. His scent filled my nostrils.

 

Ang bango niya!

 

Ang sarap niyang amuyin at magpakulong sa braso niya. Ayoko pa sanang alisin ang tingin ko sa napakaputi niyang batok pero wala akong choice kasi nandiyan na si Ma'am. Kailangan ko mag-focus sa pag-aaral dahil mukhang focus na focus si crush sa pakikinig nang magsimula na ang discussion.

 

Ngunit sadyang wala talagang pumasok sa utak ko sa lahat ng tinuturo ni Ma'am. Labas lang sa kabilang tenga pero hindi nag-stay kasi lumabas din ito sa kabila kong tenga.

 

Pakiramdam ko ay panig sa akin ang tadhana dahil tila naging mabilis lang ang oras namin nang matapos na magturo si Ma'am at iwanan kami ng magiging assignment namin na kailangang ipasa kinabukasan. Hindi bale at magpapaturo na lang ako kay Jam mamaya pagkauwi.

 

Bago pa umalis si Ma'am ay may hinabilin pa siya na naging daan para mapapalakpak ang tenga ko dahil sa huling sinambit niya.

 

"Who is your class president?"

 

"Ma'am!" Pagtaas ng kamay ni Khryza.

 

"I want to get your classmates' information. Their address, contact numbers. Anyway, here. Nandiyan na lahat ng kailangang ipa-fill-up sa mga kaklase mo."

 

Sa lahat ng sinabi ni Ma'am ay ang pagkuha lang ata sa numero ang nakakuha ng atensiyon ko.

 

"Thank you, papa G! Ang bait mo nanaman sa akin sa araw na ito," mahina kong usal saka ko pa pinagsalikop ang dalawa kong palad.

 

Pagkaalis ni Ma'am ay nag-unahan ang mga kaklase ko sa pagkuha sa form na hawak ni Khryza dahil gusto na nilang makauwi. Samantalang ako ay gusto kong kunin ang form para makuha ang number ni Josh. Kaya nakipagsingitan din ako sa kanila. Tinulak ko pa nga sila saka kinuha ang papel kay Khryza.

 

"Leave it to me, Miss President."

 

Lumawak ang ngising nakapaskil sa labi ni Khryza. May pakiramdam akong alam na niya ang binabalak ko. Ganoon na ba ako kadaling basahin? Ah basta. Dito naka-depende ang pagkuha ko sa numero ng honeybunch ko.

 

Hinintay ko munang matapos ang tatlo kong kaklase bago ko kinuha iyon at nilampasan silang lahat. Halos umangal sila dahil sa ginawa ko. But I don't care. Hinintay ko lang talagang matapos ang tatlo para makadiretso na ako kay Josh.

 

Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi saka huminga nang malalim. Huminto ako sa harap ni Josh saka inilapag sa desk niya ang hawak kong papel. Isang beses niya lang akong sinulyapan saka na nagsulat sa papel. Pagkatapos niya ay muli niyang ibinalik sa akin ang papel saka na niya isinukbit ang kanyang bag.

 

"Good bye, honeybunch. Ingat sa pag-uwi ha. Huwag mo akong pag-alalahanin, ha? Say hi to my father-in-law for me," malawak ang ngiting sabi ko sa kanya na hindi naman niya inabalang sagutin. Ni hindi na nga niya ako nagawang lingunin.

 

Kaagad kong kinuha sa bulsa ng palda ang phone ko saka ko kinuhanan ng litrato ang number na nakalagay sa information niya. Pagkatapos ay hinayaan ko na ang mga kaklase kong agawin sa akin ang papel.

 

I completed first thing on my list  – to get his number.