CHAPTER 17

Taas ang noong lumabas ako ng comfort room at dumiretso sa gitna ng dance floor. Hanggang ngayon ay nagsasayaw pa rin silang dalawa. Napangisi ako at nagkunwaring naghi-head bang.

Hindi pa siguro nila matukoy na ako ito dahil medyo naging dim ang ilaw ng bar. Napangisi ako nang tuluyan kong mapalayas si Tamara at ngayon nga ay ako na ang nakayakap kay Josh.

Nagulat na lang kaming dalawa nang tutukan kami ng spotlight. Pero hindi na iyon mahalaga sa akin ngayon. Balak niya pa sana akong bitawan pero mas lalo ko lang hinigpitan ang pagkakakunyapit ko sa leeg niya.

Ano 'yon? Pwede niyang isayaw si Tamara tapos ako hindi?

"What do you need this time, Miss Avery?"

"Nothing. I just want to dance with you. And..." itinigil ko sa ere ang sinasabi ko saka inilapit ko ang labi ko sa tenga niya. Mabuti na lang at nakasuot ako ng heels kaya abot ko siya hanggang tenga. "... kiss you."

Rinig ko ang marahas niyang paghinga. Napangisi ako. Ganito ba ang epekto ko sa kanya?

May epekto nga ba ako sayo, Josh?

"Stop this nonsense, Miss Avery. You're already drunk."

Matapos kong umiling ay lumayo ako nang bahagya para matitigan ang magagandang pares ng kulay berde niyang mga mata.

"I'm not drunk, Mr. Gonzales. I just badly need to kiss you. Will you let me?"

Hindi ko alam kung anong ginagawa ko. Siguro dala na rin ng instinct kaya napapungay ko ang aking mga mata. Bago pa ulit ako makapagsalita ay namalayan ko na lang na tinawid na niya ang pagitan ng labi naming dalawa. I was shocked at first but when I realized it, I started to deepen our kiss. He tasted like a mint and his scent is intoxicating. Para niya akong dinadala sa ibang dimensyon.

Naghiwalay lang ang labi naming dalawa nang maubusan na kami ng hininga. Pareho kaming gulat sa nagawa namin. Ngunit hindi maipagkakaila ng mga mata niya na nagustuhan niya kung anumang nangyari sa pagitan naming dalawa.

"What the hell?"

Napangisi ako nang marinig ang boses ni Tamara. Hindi ko alam kung saan siya napadpad kanina. At mukhang ngayon niya lang napagtanto na ako na ang nakayakap ngayon kay Josh. Hindi lang 'yon, nakalikan ko pa siya.

Binalingan ko siya at kitang-kita ang galit at sakit na nararamdaman niya. Kung siguro hindi ko lang yakap si Josh ay naghihisterikal na siya at sinabunutan na niya ako. Dahil tuloy sa nakikita ko ngayon ay mas lalo lang akong ginaganahan na hindi sumuko sa laban.

"Kung masakit, pikit. Kung inggit, pikit. Kung galit syempre, pikit pa rin," pang-aasar ko kay Tamara.

"Stop it, Miss Avery."

Tinanggal na niya ang pagkakayakap ko sa kanya. Masakit pero atleast I proved something. That we had this attraction for each other.

I was about to say something nang bigla ay may humaklit sa braso ko. Bumungad sa akin ang galit na galit na hitsura ni Dwight. Nakita ko rin ang sakit sa mga mata niya pero naglaho rin iyon. Wala siyang sinabi nang hinila niya ako paalis ng dancefloor saka niya ako dinala palabas ng bar. Bago pa namin marating ang kotse niya ay may humila rin sa isa ko pang kamay.

Nagulat ako nang mapagtantong si Josh iyon. Paanong? Bakit? Sinundan niya kami?

"Let go of her hand, Gonzales."

"Ako ang dapat ang magsabi niyan sayo, Mr. Dwight Tamayo. Let go of her hand."

Kitang-kita ko ang galit sa mga mata nilang dalawa. Kulang na lang ay gawin na nila akong lubid at magmumukha na talaga silang naglalaro ng tag of war.

"You don't deserve her, Josh. You treat her just like you treat other girls who showed interest on you. You don't even like her like I do. So, you better let go of her hand. And give her to the right man who will make her happy."

"'And you think you can make her happy, huh?" ani Josh saka ngumisi ng nakakaloko. "She likes me, Mr Tamayo."

"You knew. But you can't reciprocate her feelings. I'm here, Mr. Gonzales if you just know. I'm here waiting to open her heart for someone like me."

"You know nothing!" gigil na banat ni Josh.

"Tama na! Pwede ba bitawan niyo akong dalawa!" pagpipiglas ko.

Pareho pa silang nabigla sa pagsigaw ko kaya unti-unting lumuwag ang pagkakahawak nila sa akin. Kinailangan ko pang haplusin ang palapulsuhan ko dahil napangiwi ako sa kirot na dulot nang pagkakahawak nila ro'n.

"Hindi ako bagay para pag-agawan niyo," nagdaramdam kong pahayag.

"Miss Avery."

"Shut up, Josh! You know I like you, right? And here you are, giving me false hope. One day you look like you cared for me. Then the next day, you're cold. I don't know where will I stand. Hindi ko alam kung itutuloy ko pa ba itong nararamdaman ko. Kasi naman, Josh. Tao lang din naman ako. Oo, makulit ako. Hinahabol kita dahil iyon sa gusto kita!"

Natameme siya dahil sa sinabi ko at piniling iiwas ang tingin sa akin.

"See? Ni wala kang masabi. And you.."

Bumaling naman ako sa gawi ni Dwight. "I knew your feelings about me, okay? Hindi ko na uuliting sasabihin sayo kung sino ang taong gusto ko. Sabi mo, maghihintay ka. At hindi ko alam kung hanggang kailan. Gusto kitang pahintuin pero sabi mo hayaan kita. Pero sana huwag kang umakto na parang boyfriend kita. Kasi walang nagmamay-ari sa akin! I will let my heart who will it choose to fall in love with. I will choose who will the person I want to make me happy. And you already knew who is it and he deserve it, anyway!"

Halos mapugto ang hininga ko pagkatapos kong magsalita. Hindi ko na alam kung paano pa sila haharaping dalawa ngayon at kung paano sila kakausapin na walang masasaktan sa aming tatlo. Mabuti na lang at dumating sila Ethan at Jam. Tila hulog sila ng langit na dalawa sa oras na 'to.

"Mas mabuti pa siguro na umuwi na tayong lahat. Gabi na. Magpalamig na muna tayo ng mga ulo natin," biglang singit ni Jam. "Good bye, boys!"

Nakagat ko na lang ang labi ko saka hinayaan si bebs na hilain ako papuntang sasakyan ni Ethan. Mukhang sa kanya kami ngayon magpapahatid.

Habang nasa biyahe ay napagtanto ko na mahirap talagang magkagusto sa taong hindi naman ako gusto. Hindi rin naman maganda kung pipilitin ko ang sarili na magustuhan ang taong nagkakagusto sa akin lalo na at iba ang gusto ko.

If I'll make a choice. Who really deserve me? The one that makes me happy or the one who wants me to be happy?

Kanina ko pa hawak ang librong hiniram ko pa sa library. Nililipat-lipat ko ang bawat pahina kahit wala naman doon ang atensyon ko. Ni wala ngang pumapasok ni maski isang salita sa utak ko galing sa libro.

"Marunong ka na palang magbasa ng pabaliktad, bebs?" may tunog pagkamangha at pang-aasar sa pagkakatanong ni Jam.

Wala sa sariling tiningnan ko naman ang hawak kong libro saka ko lang napagtanto na nakabaliktad nga ito.

"Pansin kong kanina ka pa wala sa sarili. Okay ka lang ba?"

Binitawan ko naman na ang libro dahil alam ko namang hindi ko talaga iyon binabasa.

"Iniisip ko lang iyong nangyari kahapon," pag-amin ko sa kanya.

"You mean.. the tag of war between you, Dwight and Josh?" pagbibiro niya.

"Hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit umakto nang gano'n kahapon si Dwight. Oo alam kong may nararamdaman siya para sa akin pero nilinaw ko naman sa kanya kung sino talaga ang gusto ko. Hindi ko rin maintindihan kung bakit naitanong ko sa sarili ko na kung sino ang mas deserve ko. Samantalang ilang beses ko na ngang ipinamukha kay Dwight na deserve ko si Josh," pag-amin ko kay Jam.

"Sino bang mas matimbang sa dalawa?"

"Huwag mo ng itanong. Alam mo namang si Josh."

"But I can see that you cared for Dwight," sulsol niya pa.

"Dahil nakikita ko ang sarili ko sa kanya. Pareho kaming dalawa na handang gawin ang lahat ng bagay para sa taong gusto namin."

"But don't you think that he will misinterpert you? Na baka katulad ni Josh sayo, you will give him false hope. Naiinis ka kay Josh kasi pinaparamdam niya sayo na may pag-asa ka pero ganoon din naman ang pinaparamdam mo kay Dwight. Ang labo niyong tatlo, bebs."

Then.. it hits me.

"Nilinaw ko na ang lahat kay Dwight, bebs. I just can't push him away because he is too persistent, just like me."

"Paano kaya kung bigyan mo siya ng chance? Let him court you. Challenge your feelings for Josh."

Mabilis naman akong napailing.

"Mas lalo ko lang masasaktan si Dwight, bebs. Yes, I cared for him. But I like Josh. And I think deserve ni Dwight na magustuhan din pero hindi ko iyon kayang ibigay sa kanya. He deserve someone who will make him happy."

"What if ikaw lang ang taong may kakayahang pasayahin siya?"

Naguguluhan na talaga ako sa mga tanong ni Jam at sa mga ipinapakita niya. Tila kasi itinutulak niya ako palapit kay Dwight. Habang inilalayo niya ako kay Josh.

Mukha namang nabasa niya ang iniisip ko kaya kaagad din siyang nagsalita. "Huwag mong isiping hindi ako suportado sa nararamdaman mo kay Josh, bebs. This is first time I saw you chasing a guy. At ayoko lang na sa bandang huli ay masaktan ka lang niya. Ipapaalala ko lang sayo, hindi ito ang totoong mundo nating dalawa."

Nangalumbaba naman ako saka pinagdiskitahang palipat-lipatin ang pahina ng libro. "Simula nang mapagpasyahan kong sundan siya rito sa university ay hinanda ko na ang sarili kong masaktan, Jam. Inisip ko rin naman noon ang posibilidad na hindi niya ako gusto. But I just can't slip this opportunity away. I want to know him more."

"Maging totoo ka nga sa sarili mo, bebs. Nagustuhan mo lang ba si Josh dahil iniligtas ka niya?"

Sinamaan ko naman ng tingin si Jam.

"Alam nating dalawa na hindi ako gano'n kababaw. I just can't explain it. There was a time that you can't put your feelings into words. But you can feel it by your heart."