CHAPTER 5

Sobrang bigat ng pakiramdam ko pagkagising ko kinabukasan. Parang pinupukpok ang ulo ko. Mukhang nasobrahan yata ako ng inom kagabi.

Sapo-sapo ang aking noo nang maupo ako sa kama. Gano'n na lang ang pagngiti ko nang maalala kung anong nangyari kagabi. Mula sa aking noo ay bumaba ang kamay ko sa aking labi nang maalala ang halikang nangyari sa pagitan naming dalawa ni Josh. Naghatid iyon ng bolta-boltaheng kiliti sa aking tiyan, sabayan pa nang biglang pag-iinit ng aking pisngi. Kinuha ko ang isang unan saka doon nagtitili. Tila nawala bigla ang sakit ng ulo ko dahil sa alaala kagabi.

Na-realize ko na ipinaparamdam sa akin ni Josh na tila wala lang ako sa kanya. Ngunit dahil sa nangyari kagabi ay tila nagkaroon muli ako ng pag-asa.

Nagambala ng tunog na nagmumula sa cellphone ko ang malalim kong iniisip. When I checked who texted me, I received messages from my dad and mom asking me how am I. Nakangiti akong nagtipa ng mensahe para sa kanilang dalawa at sinabi ko ring nangungulila rin ako sa kanila.

Pagkatapos kong mapindot ang send button ay bumangon na ako at kumuha ng susuotin at kaagad na dumiretso sa banyo. Naabutan ko pa sa salas na bihis na si Jam pero mukhang lutang ang gaga. Sigurado ako na mas marami siyang nainom kesa sa akin. Napailing na lang naman ako saka na dumiretso ng banyo.

KAHIT hanggang pagpasok sa university ay suot ko pa rin ang ngiti sa labi ko. Ramdam ko pa rin ang good vibes kahit na maraming matatalim na mga mata ang nakatingin sa akin.

Nang matapat kami ni Jam sa corridor na palaging dinadaanan nila Josh ay kinuha ko ang compact mirror sa loob ng aking bag. I checked myself if the natural look that I did is still okay.

Naglaan talaga ako ng isang oras sa harap ng salamin kanina para lang magmukhang natural ang i-a-apply kong make-up. Nagawa ko rin ilagay ang takas kong buhok sa likod ng aking tenga. Nang makuntento sa hitsura ko ay doon ko pa lang ibinalik sa bag ang salamin.

"Nandiyan na ba siya, bebs?"

Tumango naman si Jam at nag-thumbs up pa. Ngunit ang sunod na pangyayari ay hindi ko napaghandaan. Sa sobrang pagmamadali ko na masilip si Josh ay hindi ko na napansin na may bato pala sa paanan ko.

Shit! Bakit may bato sa sahig ng corridor?

Napapikit na lang ako at ang buong akala ko ay sahig ang siyang sasalo sa akin ngunit bigla ay naramdaman ko na tila may yumapos sa beywang ko. Naimulat ko ang aking mata saka napangiti nang bumungad sa akin si Josh.

"Uy crush, muntik na akong ma-fall. Buti na lang nasalo mo ako."

Tila napapasong binitawan naman niya ako. Mabuti na lang at nabalanse ko ang sarili ko kung hindi sa sahig talaga diretso ang puwet ko.

"She's cute," tatawa-tawang komento ng kasama ni Josh sa kanya.

"No. She's annoying," si Josh na salubong na ang mga kilay.

Wala namang nakakakilig sa sinabi niya pero ramdam kong pulang-pula ang mukha ko at sobrang bilis na naman ng tibok ng puso ko.

"No! I'm Euphrasia Lexus Avery," pagbibiro ko na tila lalong nagpainis kay Josh. Kaya dinugtungan ko na lang kung ang sinasabi ko. "Uy crush. Ingat ka, ha? Baka ma-fall ka..."

Hinintay ko munang lumingon siya sa gawi ko at nang ginawa niya ay napangiti ako nang malapad saka pa lang dinugtungan ang sinabi ko. "sa akin."

Natawa na lang ako nang nagmamadali siyang umalis kaya inilagay ko ang dalawa kong kamay sa magkabilang gilid ng bibig ko saka sinigaw ko na lang ang gusto ko pang sabihin. "Huwag kang mag-alala kasi sasaluhin naman kita!"

Dahil sa ginawa kong pagsigaw ay napalingon sa akin ang mga kapwa ko mga istudyante na noon ay abala sa paglalakad papunta sa kani-kanilang mga room. Nakagat ko na lang ang labi ko saka napa-peace sign.

"Baliw ka talaga," ang siyang naging komento ni Jam.

Nakatamo pa ako ng palo sa braso mula sa kanya. Ngunit nagkatawanan din kaming dalawa sa huli.

I almost ran out of the room after Ma'am dismissed us. Pero dahil may respeto pa rin ako sa matatanda, I patiently waiting for her as she finished arranging her things. But because of her age, her pace was slow that I almost prayed just to finish what she was doing. I just breathed when she finally left the room.

I carefully arranged my belongings and immediately slung my bag over my shoulder. I hurried out of the room. As I went out, Jam was already outside who got bored waiting for me. Si Ma'am kasi, ang kupad.

"Mauna ka nang umuwi, bebs," I said as I closed the zipper of my bag, which looked like I had forgotten.

Awtomatikong tumaas naman ang kilay niya dahil sa sinabi ko. "Hindi ako naghintay sa labas ng classroom niyo para lang pauwiin mo, bebs. At isa pa, mukhang nagkakalimutan ata tayo rito. Nalasing ka lang kagabi at hindi mo na maalala na maghahanap tayo ng trabaho ngayon. Kaya hindi pa tayo uuwi."

I seem to be forgetful. I just shook my head because of that thought. "Bukas na lang, bebs. Balak ko kasing pumunta ngayon kay honeybunch sweetypie ko. Sisilip ako sa room niya tapos susundan ko siya pauwi. Kailangan naming mag-usap."

Halos lumabas na ang gitla sa noo niya dahil sa pagkakasalubong ng kanyang kilay, sabayan pa nang pagkunot ng kanyang noo. Pinagkrus niya rin ang dalawang braso sa harap ng kanyang d****b.

"Mas mahalaga pa ba sayo ang landi kesa sa kumita tayo ng pera? Kasi ako gusto kong kumain ng tatlong beses sa isang araw, ha?"

"Mas mahalaga ang honeybunch sweetypie ko, bebs. Titigan ko lang siya at busog na ako."

Kaagad akong napakaripas ng takbo bago niya pa ako mahampas sa braso. Rinig ko pa ang pagsigaw niya sa pangalan ko. Napahagalpak na lang ako ng tawa nang pagbawalan siya ng prof sa kabilang room. Nakita ko pa ang pagyuko niya, sa palagay ko ay humihingi siya ng dispensa. Ngunit kaagad din akong napahinto ng lakad nang sa paglingon ko ay bumungad sa akin ang isang prof na mukhang terror.

"Kababae mong tao ang lakas-lakas ng tawa mo, Miss."

Katulad nang ginawa ni Jam ay napayuko rin ako dahil halos hindi ko masalubong ang nakakatakot na tingin ng babaeng prof sa akin. "Sorry po, ma'am. Hindi na po mauulit."

"Dapat lang," aniya saka ko na narinig ang yabag niyang naglalakad na papalayo.

Nang masiguro kong wala na ang matanda ay doon ko pa lang iniangat ang mukha ko saka na lang napabuntong-hininga.

Mukhang ang bilis ng karma sa akin, ah?

Naglakad na ako papunta sa direksyon ng building nila Josh. May mga iilang freshmen na bumabati sa akin. Alam kong nakikipaglandian lang sila sa akin kaya inirapan ko lang sila. Dapat pala nagsuot ako ng damit na may quotation na, 'Don't flirt me because I'm loyal to my honeybunch sweetypie, Joshua Arcel Gonzales.' Mag-iipon talaga ako at magpapa-imprinta ng T-shirt na ganoon ang design.

Napahigikgik na lang ako sa aking binabalak. Ngunit naglaho ang ngiti ko dahil wala nga pala akong mapagkukunan ng pera.

"Kailangan na talaga naming maghanap ni Jam ng part-time job. Bukas ay aayain ko na talaga si bebs na mag-job hunting na kami," pagkausap ko sa aking sarili.

Binagalan ko ang lakad ko nang malapit na ako sa tamang room nila Josh. Sumilip ako sa loob at halos magkanda-haba na ang leeg ko kakatanaw sa pigura niya. Halos lakihan ko na rin ang mata ko pero ni anino niya ay hindi ko nakita.

Kaagad hinanap ng mata ko si Tamara kasi kada sumisilip ako sa room nila, palaging katabi ng honeybunch sweetypie ko ang babaeng iyon. Pakiramdam ko kapag magkasama silang dalawa ay nagloloko sa akin si Josh.

I sighed in relief when I saw her. She was sitting next to someone who is not Josh. Ngayon naman ay siningkitan ko ang mata ko para makumpirma kung sino ang katabi niya. May pakiramdam kasi akong pamilyar siya sa akin.

Ganoon na lang ang panlalaki ng mata ko nang maalalang siya ang lalaking kasama ni Mara sa bar at ipinakilala sa akin ni Ethan na boyfriend ng tahimik na si Mara na nauna pang magkajowa sa aking madaldal at maganda naman. I can't believe it! Architect student pala ang nais niya.

Mukhang classmates pa sila ng honeybunch sweetypie ko. Bigla ay may kalokohang pumasok na ideya sa utak ko. Kaibiganin ko kaya siya para gawing look out ko? What a brilliant idea! Napahigikgik na lang ako sa naisip at hindi ko na lang sila pinagtuunan pa ng pansin.

Pinili ko na lang na lumapit sa lalaking nerd na nahagip ng mata ko. Nakaupo ito malapit lang sa pintuan. Abala siya sa binabasang libro. Nakatalikod sa gawi namin ang prof nila kaya nagmamadaling kinalabit ko si Mr. Eyeglasses.

Required kaya talaga sa matatalino ang magsuot ng salamin?

Subukan ko rin kayang magsuot ng eyeglasses? Mukha kasing nakakatalino.

Ilang beses ko pa siyang kinulbit dahil mukhang wala yata siyang balak pansinin at lingunin ako ngunit mukhang effective naman ang pangungulit ko kaya salubong ang kanyang kilay na bumaling sa akin.

"What?" aniya na mukhang mas malamig pa sa yelo.

Hindi naman ako tinalaban sa cold treatment niya. Sanay na ako lalo na at mas cold pa si Josh compared sa kaharap ko ngayon.

"Nasaan ang honeybunch este nasaan si Joshua?"

Saglit siyang natahimik bago magsalita. Akala ko mamumuti muna ang mata ko bago niya ako sagutin. Subukan niya lang talaga akong paghintay nang matagal at makikita niya kung gaano ako ka-childish. Iniisip ko nang kukunin ko ang libro niya at iinisin siya. Wala na akong pakialam pa kung mapagalitan ako ng prof nila. Ang mahalaga ay malaman ko kung nasaan si Joshua.

"Umuwi nang maaga. May sakit."

Matapos niya akong sagutin ay ibinaling niyang muli ang buong atensiyon niya sa kanyang makapal na libro. Bago pa ako malingunan ng prof nila ay umalis na ako ro'n. Ngunit bago iyon ay sinulyapan ko muna ang gawi ni Tamara at nagtagpo ang mga mata naming dalawa.

Nagtaas siya ng kilay at mukhang alam na niya ang pakay ko. Ngunit syempre hindi ako nagpatalo. Mas tinaasan ko ang maganda kong kilay na inaahitan pa ni bebs kanina kasi maganda raw. Then I flipped my hair and walk away.

Malandi lang siya, maganda ako. Kaya alam kong sa aming dalawa, siya ang talo.

Pinili kong alisin na lang sa isip ko si Tamara kasi hindi naman siya mahalaga.

Bigla ay nakaramdam ako ng pag-aalala kay Josh. Kanina naman ay okay siya.

"What if nagkasakit siya dahil sa h***k ko? Wow ha? May virus ba ang labi ko?" Napairap tuloy ako bigla.

"Ngunit paano ko siya neto madadalaw kung hindi ko alam kung saan siya nakatira?" patuloy kong pagkausap sa aking sarili habang naglalakad pa rin.