Nakaramdam ng matinding takot si Gab dahil sa nakitang panlilisik ng mga mata ni Brandon. Ngayon lang niya nakitang nagalit nang ganito ang kaibigan. Kahit naman noong iniwan ito noon ni Samantha upang magtungo sa abroad, ay hindi ito naging ganito. Sa tooto lang, half-joke lang naman ang sinabi ni
"Kung hindi seryoso ang isang pagmamahal, hindi ka magdurusa. Kung hindi naman iyon malalim, ay hindi ito muling mabubuhay. Avrielle, hangga't tumitibok ang puso ng tao, hinding-hindi ito mawawalan ng kakayahang magmahal." Bahagyang yumuko si Anton at sinalubong ang mga mata ng kapatid. "Huwag kang
"Kuya Armand!" Bungad ni Avrielle nang sagutin ang kanyang cellphone. "Avrielle! Bakit ba napakahirap mong tawagan? Busy ka ba?" bakas ang pag-aalala sa boses ni Armand nang magsalita. Napakunot naman ang noo ni Avrielle. "May nangyari ba?" "Tumawag na ba sa'yo si Alex?" "Hindi. Ano bang ibig mo
"Anong tingin mo sa sarili mo, Gab? Tanga ka ba?" Kinusot ni Brandon ang nanlalabo niyang mga mata at saka itinaas ang isang sulok ng kanyang labi. Walang lingon-likod niyang tinungo ang kanyang sasakyan. "Mr. Ricafort, tapos na po ang press conference. Mas dumami po ang negative comments ngayon ka
Nang oras na marinig ni Brandon ang mga salitang iyon, ay mabilis pa sa alas kwatrong gumalaw ang lalaki patungo sa kanya. Sa kagustuhan ni Alex na pilayan siya, ay sinigurado nitong malakas at sigurado ang bawat suntok na pinawalan nito sa katawan niya. Nagdilim ang kanyang mga mata, at siya'y kagy
"Itigil mo 'yan, Gab!" Nang tuluyang pumutok ang baril, ay matagumpay na naiwasan iyon ni Alex. Ngunit, tumama iyon sa manipis na katawang biglang yumakap sa kanya, at ang balikat niyon ang napuruhan ng bala. Bagamat hindi tunay na baril iyon, ay hindi naman pwedeng maliitin ang kabagsikan niyon.
"Luh? Okay ka lang, Gab?" Tila gustong matawa ni Avrielle dahil sa narinig. "Ikaw talaga, Mr. Olivarez... Mukhang naparami ang baon mong jokes ngayon, huh?" "Hindi ako nagbibiro, Amery. Seryoso ako." Parang gustong mapikon ni Gab at gusto niyang yugyugin ang mga balikat ni Amery, ngunit nagpigil si
"Tatlong taon kitang naging asawa, at sa loob ng mga panahong 'yon, palagi mong sinasabi na mahal mo 'ko... Pero tignan mo ngayon ang sarili mo, sa mga ginawa mo, alin doon ang nagpakita ng pagmamahal mo sa'kin?! Sa tingin mo ba ay tanga ako?!" Marahil, dala ng kalasingan, ay biglang sumambulat ang
Sa living room ng mansyon, naroon ang nag-aalalang si Samantha. Ang mga katulong naman ay nagkanya-kanya ng tago sa bawat sulok upang mag-abang ng maiinit na eksena na pwede nilang pagtsismisan mamaya. Alam nilang magkakaroon ng aberya, dahil hindi naman lingid sa kaalaman nila na naroon ang dating
Agad na inutusan ni Brandon ang mga katulong upang linisin ang kwarto ni Chuchay. Si Avrielle naman ay nanatili sa tabi ng dalaga habang inaalo ito. "Hindi na ako matatakot... Hindi na ako matatakot... Nandito na ang ate Amery ko..." Twenty years old na si Chuchay, ngunit dahil isa itong autistic,
Bahagyang natigilan si Avrielle, ngunit agad din namang nakabawi. "O-Okay lang ako. Ang tanungin mo ay si Chuchay kung okay ba siya." Dahil sa pagkabigla ay agad nagdilim ang mga mata ni Brandon kasabay ng paghigpit ng pagkakahawak niya sa mga braso ni Shaina. "Aray, Kuya! Pakawalan mo na ang mga
"Ella, narito ako sa Ricafort Mansion. Pumunta ka rito at sunduin mo ako." "Hala, bakit po kayo nandyan?" bakas ang pagkabigla sa tinig ni Ella. "Mahabang kwento. Basta't sasabihin ko na lang sa'yo kapag narito ka na." Matapos ang kanilang pag-uusap sa telepono ay deretso nang umakyat si Avrielle
Bahagyang napakurap-kurap ang mga mata ni Avrielle, gumapang rin ang kilabot sa makinis niyang balat. "Paano mo nalamang size 36 ang paa ko?" Nanatili naman ang seryoso at kalamigan sa mukha ni Brandon. "Mukha kasing maliit kaya hinulaan ko na lang." Bahagyang naitago ni Avrielle ang mapuputi niy
"Napagkasunduan natin kagabi na pupunta ka sa Ricafort mansion upang kunin ang mga gamit mo." Pinakawalan na ni Brandon ang mga kamay ni Avrielle, pagkatapos ay humawak na ito sa manibela. "Pupunta naman ako mamaya, kaya hindi mo na kailangang gawin 'to!" "Hindi ako naniniwala sa'yo." Ini-start n
Hindi naging maganda ang pagtatapos ng kanilang almusal. Nang bata pa lamang si Avrielle, sa tuwing siya'y malungkot o galit, ay nagpupunta siya sa back garden at magtatago sa isang maliit na cave roon. Doon siya mag-uukit ng mga galit niyang salita habang umiiyak. At ngayong twenty four years old
Kasalukuyang nagpapahinga si Avrielle sa sala ng kanyang villa nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Hindi na siya nag-abalang tignan kung sino ang caller nang sagutin niya ang tawag na 'yon. "Hello!" "Mukhang mabilis ka nang sumagot sa tawag ngayon, huh?" Ang tono ni Brandon ay mababa, pak
"Avrielle!" Nang marinig ang pagtawag na 'yon, ay biglang napalingon si Avrielle. Nakita niya ang dalawang itim na mamahaling sasakyan na magkasunod na nakaparada hindi kalayuan sa kanila. Naroon sina Anton at Armand na nakatayo sa harapan ng mga sasakyan, kapwa nakasuot ng mamahaling suits ang mg