Chapter 5

Nang magsimulang pumasok si Avrielle sa kumpanya ay hindi na natigil ang bulung-bulungan ng mga empleyado roon. Karamihan sa mga ito ay naiinggit lalong lalo na ang mga senior executives na nagnanais na ma-promote sa posisyong kinalalagyan niya ngayon.

"Hay naku, nakakaloka! Hindi ba nila alam na ang bagong presidente ng Madrigal Corporation ay lehitimo at nag-iisang anak na babae ng may-ari ng company? Nawawalan ba sila ng katinuan?" Hindi maitago ang matinding inis ni Ella, ang sekretarya ni Avrielle. Kasalukuyan itong nakaupo sa passenger seat ng sasakyan.

Hindi naman mapigilan ni Avrielle ang mapatawa. "Sus, wala naman akong pakialam sa mga sinasabi nila. Over reacting ka lang!" Nang sulyapan niya mula sa rear view mirror ang mukha ni Ella ay nakita niyang nakasimangot ito at namumula pa ang mukha sa pagkainis. Kaya naman hindi na niya napigilang abutin ito at pisilin ang isang pisngi.

"Avrielle, you are the future president of our company. Can you act someone in power and stop touching Ella like that?"

Agad binawi ni Avrielle ang kanyang kamay nang marinig ang seryosong pagsaway ng katabi niyang si Anton. "Bakit? Mga lalaking boss lang ba ang pwedeng mangulit sa mga babaeng sekretarya nila?" nakalabi pang pamimilosopo niya sa kapatid.

Sa halip na sumagot si Anton, napailing-iling na lang ito at napapangiti sa kakulitan ng bunsong kapatid.

Pagdating nila sa isang hotel na pagmamay-ari nila ay agad silang inasikaso ng mga senior executives doon. Inalalayan sila ni Mr. Gallardo, ang Deputy General Manager patungo sa elevator, ngunit sa halip ay sinabi ni Avrielle na sa restaurant ng hotel niya gustong unang pumunta.

Nang pasukin nila ang loob ng restaurant, hindi pinansin ni Avrielle ang mga pagbati dahil dere-deretso na siyang nag-ikot upang magsagawa ng inspection.

Kinabakasan ng pagkabahala ang mukha ni Mr. Gallardo gayundin ang ibang staffs ng buffet restaurant nang magsimulang mag ikot-ikot ni Avrielle. Si Anton naman, bilang kilalang high-profile invisible person, ay tahimik lang at hinahayaan ang kapatid.

Nang mga oras na iyon ay wala pang mga customers dahil sarado pa ang restaurant. Gayunpaman, naroon na ang mga staffs at naghahanda sa kanilang pagbubukas.

Masusing binubusisi ni Avrielle ang mga pagkain. Sinisiguradong maayos ang pagkaka display ng mga ito. Ngunit nang makarating siya sa seafood section ay bigla siyang napahinto.

Agad niyang tiniklop niya ang manggas ng suot niyang blusa at inabot ang babasaging estante. Kumuha siya ng thong at agad na kinuha ang ilang mga patay na hipon na nakahalo sa mga buhay.

"Ipaliwanag n'yo 'to." madiin at seryosong wika ni Avrielle. Isa-isa pa niyang tiningnan ang mga staffs na nakapalibot sa kanya.

Walang makapagsalita at nang sa wakas ay tila nahagilap ni Mr. Gallardo ang kanyang dila ay nagkakanda bulol na sinabi nitong, "H-Hindi naman patay iyong isa..."

---

"How do you feel after the inspection?" agad na tanong ni Anton kay Avrielle nang marating nila ang opisina. Dito sila dumeretso upang saglit na makapagpahinga.

Napabuntong-hininga muna si Avrielle bago malakas na bumuga ng hangin. "Myghaaad, Kuya! It's a mess! Ang dumi at ang gulo!" Tila nanghihina pa siya habang umuupo sa sofa nang dahil sa frustration. "Pinaglalaruan ba nila ako? This hotel is a complete disaster! Pag-aari ba talaga ng pamilya natin 'to?"

Bahagyang natawa naman si Anton dahil sa tinuran ng kapatid. "Avrielle, si Lolo Damian ang nagpatayo ng hotel na ito. Unti-unti, dahil sa pagsisikap ay nag expand ang businesses ng pamilya natin kaya nagkaroon tayo ng Madrigal Corporation. Hindi lang ito basta-basta na hotel… nakapaloob rin dito ang mga alaala ng three generations ng Madrigal family. However, dahil sa marami na tayong negosyo, at medyo mahina rin ang hotels ngayon, unti-unti lang itong napabayaan." Bahagyang lumungkot ang boses ni Anton sa huling sinabi niya. "Kaya Avrielle, sana ayusin mo ang hotel na ito. Ikaw ang aasahan namin pagdating dito."

"Yes, Kuya." aniya sa tinig na nangangako.

Inilibot ni Avrielle ang kanyang paningin at sa di-kalayuan ay natanaw niya ang isang piano na naka-pwesto sa sulok ng kwarto. Kaya naman, hindi niya napigilan ang mapasinghap. Nakaramdam siya ng excitement.

Napansin naman iyon ni Anton kaya naman napangiti ito.

"Pinalagay ko talaga iyan dito sa loob ng opisina mo. Naalala ko kasi na tumutugtog ka kapag bad mood ka. Dati-rati, kung di ka man tumutugtog, nagtutungo ka sa racetrack para tumakbo ng ilang laps at pagkatapos ay magiging okay ka na. At syempre dahil wala namang takbuhan dito, mag piano ka na lang. Alam ko namang magaling ka pa ring tumugtog."

Agad nag-init ang sulok ng mga mata ni Avrielle dahil sa mga sinabi ng kapatid. "Thank you so much, Kuya Anton. Kaso, matagal na akong hindi tumutugtog ng piano…"

Pakiramdam ni Avrielle ay nanakit ang kanyang lalamunan dahil nabuksan na naman ang mga sugat sa kanyang puso. Pakiramdam niya ay muling nagdugo iyon dahil hindi naman pala tuluyang naghilom.

"W-What's wrong?" natatarantang tanong ni Anton sa kanya.

"Noon kasing nagta-trabaho pa ako sa war zone, aksidenteng napinsala ang kamay ko habang naggagamot ng mga sugatang sundalo. May nasirang ligament sa daliri ko. Gumaling man, pero useless na kasi hindi na ako makakapagpiano nang maayos. Kaya naman hindi na ako tumugtog simula noon."

Sa gitna ng nararamdamang sakit ay pinilit ni Avrielle na magpakahinahon. Nakaramdam naman ng sakit sa dibdib si Anton nang malaman ang nangyari sa kapatid. Ang tanging magagawa lang niya ay kunin ang kamay ni Avrielle at haplusin iyon.

"Nangyari ba 'yan nang dahil kay Brandon?" tanong ni Anton sa himig na nag-iingat.

"Yes and No, Kuya." mahinang sagot naman ni Avrielle.

Hindi maitatanggi na sa muling pagkarinig ni Avrielle sa pangalan ng dating asawa ay lalo siyang nakaramdam ng sakit sa puso. Gayunpaman ay pinilit niyang magpakawala ng isang magandang ngiti.

"I was injured for the sake of world peace, isn't that an honor?" nilangkapan niya ng pagbibiro ang tinig kahit na sa kabila nito, limang taon ang nakakaraan, ay malinaw pa rin sa kanyang isip ang pagtatagpo ng mga landas nila ni Brandon sa isang battlefield... kung saan isa siyang doktor, at si Brandon naman ay isang sundalo.

Matindi ang tinamong mga sugat ni Brandon sa pakikilaglaban noon para sa kapayapaan ng bansa. At habang nire-revive niya ang lalaki ay naaksidente naman ang kanyang kamay na naging dahilan ng pagkapinsala nito.

Noon, kapag naaalala niya ang dahilan ng kanilang pagkakakilala ni Brandon ay nagiging proud siya. Ngunit ngayon, kapag nakikita niya ang napinsalang kamay ay tanging sakit sa puso na lang ang kanyang nararamdaman.

Ngunit nakaraan na iyon... Nagmahal man siya ng maling tao, ngunit hinding-hindi naman niya iyon pinagsisisihan.