CHAPTER 4

After our final term week, I decided to go home para makapagpahinga. Ibang klaseng stress din ang naranasan ko this semester at alam kong hindi pa ito yung pinakamahirap. Meron pang ihihirap kaya naman inenjoy ko na ang sembreak naming ng walang ibang iniisip. Si Cielo, naiwan sa dorm dahil may gagawin daw sila sa school.

Pagkauwi ko, agad akong nahiga sa kama ko dahil namiss ko talaga ito! Naghain din ng mga paborito kong pagkain si Lola dahil purgang-purga na ako sa pancit canton at de lata sa dorm! Sa wakas! Pagkaing tunay!

Tinulungan ko lang s'ya sa mga gawaing bahay at kinausap ko nang mas matagal ang mga magulang kong nasa ibang bansa.

Hindi na rin ako chinachat o tinetext ni Austin. Friends naman daw kami. Sige lang. Hindi naman masakit. Alam ko naman kung saan ako lulugar. Palagi kong kinukulit si Cielo para magkwento tungkol sa kanya pero palagi n'ya ring dinidismiss ang conversation namin! Pakiramdam ko tuloy ayaw n’ya akong maging pinsan-in-law.

Our grades were posted a week before the classes resume! I got 1.75 sa Financial Management! Thanks to Austin who helped me a lot. I texted him that time about sa grade ko and pinasalamatan ko rin s'ya, kaya lang, hindi s'ya nagreply. It kinda hurt me though, although I wasn't expecting him to reply being the cold person that he is.

Isa pa, baka akala n’ya umaasa ako sa date na sinabi ko sa kanya noong isang araw.

Well, umaasa naman ako pero konti lang, because, knowing Austin, he’d rather spend his time studying than go out on a date.

Habang naglalaba ako, biglang may nagtext sa akin. Hindi ko ito pinansin dahil gusto ko nang matapos muna ang gawaing bahay para makapagpahinga na at manuod ng TV.

The texter was so persistent! Nagring naman ang cellphone ko and so I stood up to answer the call.

Austin.

He’s calling me!

I immediately pressed the accept button but because of the bubbles on my hand, I accidentally pressed the other one which cancelled the call. Few seconds later, nagring ulit kaya naman I made sure na walang bula ang kamay ko bago ko sagutin ito.

“Haler?” I casually said. He just laughed as if I told him a joke or what.

“Hi, are you free today?” I almost slipped on the floor. Mabuti nalang at napakapit ako sa pader.

“Ha? Totoo ba ito? Is this a prank? Kung prank ito, sabihan mo naman ako kasi naniniwala na ako.” Mabilis akong magtiwala lalo na kapag s’ya ang nagsabi.

“Yes, I’m serious. Let’s meet. Where are you? Puntahan kita.” I was so happy but I realized nasa province ako and hindi s’ya pwedeng gumala whenever he please. Maraming kaaway ang Commissioner lalo na iyong mga malalaking business baka pati si Austin mapahamak. Hindi ko iyon kakayanin. So, I declined his offer.

Mabilis lang lumipas ang sembreak at kailangan ko nang bumalik sa dorm para sa panibagong semester. Pagkarating ko sa dorm ay nakita ko si Cielo na may kausap sa messenger! Nakakapanibago. Isang buwan lang akong nawala! Ang daming ganap agad!

"Taray, watch together. Sana all." Agad naman n'yang tinago ang phone n'ya at nilagay ang earphones sa kabilang tenga. Aba. Bastos.

"Oo, mainggit ka! Hanap ka na kasi ng kawatch together mo!" I rolled my eyes at agad na nagtimpla ng kape, Nakakapagod ang byahe, gusto ko mang magpahinga, kailangan kong maggrocery dahil hindi ako nagdala ng essentials ko at wala rin akong kakainin!

Habang naglalakad ako sa supermarket ay napadaan ako sa mga appliances! Balak ko kasing bumili ng study lamp. Ang hirap mag-aral tuwing gabi, kinuha ko naman iyon at may nakita akong pamilyar na lalaki na nakatingin sa mga unan.

"Michael Archangel Cabrera!" I immediately run towards him! I pinched his nose and hugged him tight! God! I miss this bastard!

"Tanga mo! Masakit, Cleir Isobel, ano ba! Ako lang 'to!" Pilit n'yang kinakalas ang pagkakayakap ko.

"Sorry, gago! Ngayon lang ulit kita nakita after ng graduation! Did you not miss me?" Since naggraduate kami, hindi na talaga kami nag-usap as in. Maybe because we became busy chasing our dreams.

"Of course, I did! Kumusta ang CPA namin? You grew taller tapos pumayat ka--- are you even taking care of yourself?" He asked. True enough, pumayat nga ako ng sobra! Nanibago kasi talaga ako noong nagcollege! Ang hirap pa ng buhay dorm! Imbes na kumain, matutulog nalang.

"I'm fine. Ang hirap pala talagang maging independent ano? Wait, why are you looking at those pillows? Bibili ka ba?"

"Gaga, hindi. Kung bibili man ako, hindi ko rin masyadong magagamit kapag may pasok. Sleep is luxury that I could not afford sometimes. And by the way, call me Arc not Michael!" Sinamahan n'ya akong bumili ng grocery dahil wala naman daw s'yang gagawin dahil bukas din ang enrolment n'ya. After naming maggrocery, sinamahan ko naman s'ya bumili ng mechanical pens n'ya. As far as I know, Civil Engineering ang course n'ya and he's also second year just like me.

We had our lunch sa isang fastfood chain. Nagkwentuhan lang kami about the past years and present. We really changed a lot. He's one of the most carefree person I know but looking at him right now made me realize that he suits his course so well! He's not wearing his eyeglasses anymore! Nakacontacts nalang s'ya and he also smells nice too! Tsk. Ano ba itong iniisip ko?

"Baka matunaw ako." I suddenly came back to my senses. How long have I been staring at him?

"Ang feeling." I gave him an awkward smile. Nakakahiya talaga! We decided to go home after we had our catch-up session. It's nice to see him again. He even insisted na ihatid ako sa dorm dahil mabigat daw ang mga pinamili ko. He's the kind of man na hinihiling ng mga babae. Gentleman. Maalaga. Patient. Hindi ata ito marunong magalit, its just that, his mouth has no filter! Sasabihin n'ya ang gusto n'yang sabihin without even thinking about your feelings.

---

"Hindi ka ba nagsasawa sa mukha ng kausap mo?" I asked Cielo na busy ulit na makipag-usap sa lalaking iyon. Geez! Paano ba ito nakakapag-aral while lumalandi? Was it hard? Was it complicated and time-consuming? Ahhh! I really don't know. Yung crush ko nga hindi na ako pinansin.

"Hindi. Why would I?" She even showed me the face noong kausap n'ya! Napakalandi talaga. Iniwan ko s'ya doon at pumasok nalang sa kwarto para magpahinga. Napagod ako sa biyahe hindi sa enrolment. Pagkarating ko kanina doon, hindi na ako naghintay ng matagal. That's the thing about Accountancy, habang tumatagal ka sa course, paikli nang paikli ang pila! 20 sections kami noong first year, after three semesters, limang sections nalang kami! 

I looked at my class schedule. It felt so nice to be a regular student again! Akala ko hindi ko mami-meet ang required grade para sa retention policy! I was really working my ass off dahil sayang ang panahon! Tumatanda na si Lola. Ako lang ang kasama n'ya sa buhay. My parents already have their own family. They decided to annul their marriage, yes. I was eight years old when that happened. Kaya si Lola nalang talaga ang tumayong mother and father figure ko.

Just like that, mabilis lumipas ang araw. Nagkahiwalay kami ng section ni Cielo kaya halos hindi na kami magkita sa dorm. Madalas, ako yung nauunang umalis dahil sa Law School Library ako nag-aaral. It became my routine everyday na doon muna pumunta bago bumiyahe papunta sa campus namin. 

Arc and I became more closer. We often meet kapag Sunday dahil nagsisimba kami sa Cathedral. He's very religious, well, he came from a religious family. His parents named him after St. Michael the Archangel! More so, he's a nice guy!

Last time we went out, hinatid n'ya ako sa dorm and sakto, nandoon si Cielo. Nagbabasa s'ya ng Cost Accounting book. I invited Arc to go inside para makilala n'ya na si Cielo. At first, he was hesitant, akala n'ya jinojoke ko s'ya na nandito si Cielo, he's really like that. He believes that our dorm is our personal space. Hindi s'ya pwedeng basta-basta nalang pumasok.

Nang mapansin n'ya na nandun nga si Cielo ay sumunod na s'ya sa akin sa loob.

Cielo stopped reading and stared at him.She even got surprise kasi may kasama akong lalaki for the first time, well, aside kay Faustino na matagal na akong di pinapansin. He's busy, I understand.

"Cielo, this is Michael, I mean Arc."

"Cielo. Ganda nalang for short."She extended her hand para makipagshakehand, of course, Arc accepted it! Pinaupo n'ya muna si Arc sa sala at hinala ako papuntang kusina.

"Jowa mo teh?" She whispered. I immediately rolled my eyes! This girl is really straightforward like Arc!

"Gaga, hindi. Classmate ko dati. Kaibigan ko ngayon." I whispered back. Syempre, hindi ko pinarinig kay Arc. Baka sabihin n'ya mga chismosa kami.

"Sure ka? Parang hindi e..." She glanced at him while preparing some snacks. Pogi naman, mabango pa.

"Ako, sure. Alam mo namang Faustino lang malakas, hindi ba?" She stopped a bit. Is there something wrong?

"I hope you don't expect too much from him. His life is kinda complicated. Please, don't get too far." She placed the pitcher sa tray and then binuhat papunta sa labas. I followed her and saw Arc talking with someone.

I was surprised to see him here for the first time. Was it because alam n'yang wala ako dapat ngayon?

Whatever his reason may be, I just walked past him and say beside Arc who's staring at me.

"Austin." My heart started racing. Hindi ko alam dahil kinakabahan ako kasi may kasama akong lalaki ngayon sa dorm namin or dahil ngayon ko nalang ulit s'ya nakita and he look like a mess. A disaster I should say.

"Cleir, can we talk?"