The moment I sent the message I realized that I made a wrong move. Baka natakot s'ya sa akin knowing na napaka spontaneous kong tao! Ahhh! Nakakainis talaga ang imahinasyon ko! Kung pwede lang i-unsent ang message. Kaso, hindi. So, I just turned off my phone and slept peacefully that night. Bukas ko nalang s'ya problemahin.
Kinabukasan, I immediately checked my phone kung sumagot ba s'ya or dedma lang. Sadly, it was the latter! Walang reply kahit tuldok man lang! Okay lang 'yon. Kunwari nalang hindi ko 'yon sinend.
After I had my heavy breakfast, I got ready for school. Medyo malayo ang biyahe kasi nasa liblib na lugar ang campus namin. Tahimik, maaliwalas, mahangin, malinis, at higit sa lahat, malayo sa sibilisasyon! Hindi katulad sa main campus na katabi ang mga malls at tambayan! May free wifi din doon pero hindi masarap matulog sa library! Hindi pa kasi renovated at maraming gumagamit doon.
Bago makarating sa campus ay kailangan mo pang sumakay sa shuttle! Napakahaba ng pila buti nalang ay maaga akong pumasok dahil kung hindi, paniguradong late na naman ako. Si Cielo pa naman mahilig din magpalate! Maaga s'yang umalis ngayon dahil abala s'ya sa presentation n'ya. May report s'ya sa Financial Markets kaya nauna na s'ya sa library.
"Isa pa, aalis na!" Kanina pa nagtatawag yung barker pero walang gustong sumakay. Sa front seat ako umupo at wala pang umupo sa tabi ko. Nagagalit na 'yung barker, wala pa ring sumakay. Hanggang sa nakita ko Austin at mabilis na umupo sa tabi ko.
Tipid s'yang ngumiti kaya tinanguan ko nalang s'ya. May problema ba s'ya? Bakit ang tahimik n'ya? Iniiwasan n'ya ba ako?
"About last night...." He started the conversation habang nakatingin lang s'ya sa daan. I felt so uncomfortable. Walang privacy. Naririnig kami ng driver!
"Ah, about that. I told you, you're the best! That's a fact. It's just that..." I breathed heavily trying to fight the urge not to confess to him! Isa pa, naalala ko rin iyong pagyayaya ko sa kanya sa date. I realized that it was too much.
But I was praying na papayag s’ya. Because he’s the ideal one. He’s the best among all the people I met.
"We're friends, right?" He cut me off. Those words that he uttered just made my little hope for us vanished. Olats. Awit, pre!
"Right. We're friends!" I said trying to change the conversation. After that encounter, hindi na ulit kami nagkita. I don't know how long, it's just that he already placed a line between us. Parang may imaginary boundary sa amin.
Everytime na magkakasalubong kami sa hallway, he’ll take the separate path or walk past me. Everytime makakasabay ko s’ya sa elevator, hindi s’ya sasakay kahit ba halata namang nagmamadali s’ya. Kapag magkasama sila ni Cielo, aalis s’ya kapag parating na ako. Ang sakit lang. Parang implied n’ya akong nirereject!
Weeks later, we had our final exam. Ang dami n'ya naitulong sa akin. Even though hindi na kami masyadong nag-uusap sa personal, he still kind enough to respond to my queries about the subject. He made me understand the lesson thoroughly! He will make a good teacher if pupunta s'ya sa academe after he pass the boards!
On the last day, since hapon pa ang exam ko, I decided to stay sa main library. Kaya lang, as I went inside the library, puno na. So, I decided to find another place kung saan pwedeng mag-aral. My feet brought me to the Law School Library. Walang tao rito usually kasi konti lang ang nag-aaral sa school namin ng Juris Doctor and most of them are working students-- so they don't have time to stay in the library.
I logged in sa library then pumasok na ako. True enough, wala ngang katao-tao rito! Tatlo lang nadaanan kong nasa loob at iyong isa ay natutulog pa!
I think I found my haven!
Dito nalang ata ako palaging tumambay! Ang lakas pa ng wifi ng school dito at ang lamig ng aircon! In all fairness!
"Isobel?" I stared at my book for quite some time before looking up. Si Fausto ulit! Anong ginagawa n'ya dito?
"Austin." I casually said and then umupo lang s'ya sa harapan ko. Oh, gamit pala n'ya ang mga ito. I thought babae ang may ari kasi napaka-organized talaga!
"Akala ko babae ang nakaupo s'yan. Super OZ ng mga gamit e." He laughed a bit and then inayos ang earphones n'ya.
Goodness.
How can a single laugh be this sexy?
"You're funny. I can't study kapag magulo! I just get irritated!" I just smiled at him and inayos ko na rin ang earphones ko and plinay ang study playlist ko sa spotify. It's a lofi music. Inaantok kasi ako kapag classical. Tapos, tinry ko na rin yung mga alpha waves and such but I just ended up sleeping! I really needed a game changer so I resorted sa lofi music.
"Tingin ng playlist mo?" He offered his hand kaya naman binigay ko sa kanya yung phone ko. Kaya lang, biglang may dumaan sa likuran ko at natulak ako paharap sa kanya. Instead na cellphone ang mahawakan n’ya, shet, boobs ko pa ang nadakma n’ya.
I WAS SO SHOCKED AS WELL AS HIM. He immediately removed his hand from my boob and looked away. He clenched his jaw and his face is all fucking ready.
Hiyang-hiya ako.
Gusto kong kainin ng lupa.
Silence enveloped us because nobody wanted to talk.
“I’m sorry, I didn’t mean to do it.” He said looking at his fingers.
I bit my lips.
His hands were too big and I could still feel it on my boob. I just nodded at him. What will I say? Hindi okay? Bastos ka? E, hindi naman n’ya sadya. Kasalanan noong dumaan kung sino man iyon.I cleared my throat and continue to study.
"I think, you should try bossa nova to lighten up the mood. It's my mood setter though. Medyo lively but not that loud na nakakadistract," He handed his phone at sinaksak ko yung headset ko.
He's right. Nakakaenjoy ngang mag-aral kapag ganito.
Hours passed, nag-aral lang kami. Minsan, umiinom naman ng tubig para hindi kami madehydrate at para mabawasan ang antok. Nakakaantok kasi talaga ang theories. Very long and napakashort ng attention span ko. So, hindi matchy!
"Last exam. Let's do our best!" He said after naming lumabas sa elevator as we parted ways. Pagkarating ko sa classroom, nag-start na ang exams and as expected, business law is hard! Kaya maraming sumesemplang sa boards dahil sa mga tricky questions nito e.
I just did my best.
Alam kong nag-aral ako pero gusto ko rin na mataas ang score ko baka sakaling idate n’ya ako.
After our final term week, I decided to go home para makapagpahinga. Ibang klaseng stress din ang naranasan ko this semester at alam kong hindi pa ito yung pinakamahirap. Meron pang ihihirap kaya naman inenjoy ko na ang sembreak naming ng walang ibang iniisip. Si Cielo, naiwan sa dorm dahil may gagawin daw sila sa school. Pagkauwi ko, agad akong nahiga sa kama ko dahil namiss ko talaga ito! Naghain din ng mga paborito kong pagkain si Lola dahil purgang-purga na ako sa pancit canton at de lata sa dorm! Sa wakas! Pagkaing tunay! Tinulungan ko lang s'ya sa mga gawaing bahay at kinausap ko nang mas matagal ang mga magulang kong nasa ibang bansa. Hindi na rin ako chinachat o tinetext ni Austin. Friends naman daw kami. Sige lang. Hindi naman masakit. Alam ko naman kung saan ako lulugar. Palagi kong kinukulit si Cielo para magkwento tungkol sa kanya pero palagi n'ya ring dinidismiss ang conversation namin! Pakiramdam ko tuloy ayaw n’ya akong maging pinsan-in-law
Chapter 5"Cleir, can we talk?" I just stared at him. Hindi ko alam bakit pero sobrang natatakot ako sa itsura n'ya ngayon. The cold person I know is colder today. It feels so indifferent. His eyes has no emotion at all.Arc cleared his throat and then umiwas naman ng tingin si Cielo. Lumabas naman s'ya kaya sinundan ko nalang kung saan man s'ya pupunta. He stopped infront of a park. Naglakad s'ya papunta sa mga cottages, he offered me a seat so I accepted it.Hindi ako komportable sa ganitong set up. Usually kasi, kahit walang nagsasalita sa amin habang nag-aaral, hindi kami ganito kaawkward."Kumusta?" I started the conversation habang nakatingin lang s'ya sa akin."Fine." Tipid n'yang sagot. Ang hirap basahin ng isip n'ya."Okay." Hindi ko na alam ano pa ang sasabihin ko. Ang tagal na rin kasi noong huli kaming nag-usap."You look happy." Actually, medyo masaya nga ang mga nakaraang araw. Palagi kong kasama si Arc. Minsan, pi
The moment he kissed my lips my heart started racing. It's just a soft kiss but it made my whole system gone wild like a somersault! He is just looking at me while I was trying to hide my smile."Do friends kiss each other?" I asked. We were comfortable with each other but we never talked about labeling this innominate relationship."No, but we are the exception." Right. Exception again. He's been adamant when it comes to this topic. Also, we never talked about our personal lives. I don't even know his story! Ang alam ko lang, BIR Commissioner ang Dad n'ya. That's all I know!"Can we just be a General Rule for once?" Sa mga araw na nagdaan, I started to reflect ab
"Hindi ka pa ba tapos dyan, Cleir? Marami ka pang ii-stapler dito" Pinatong naman ng senior employee ang isang kahon ng papel. Puro papeles. Wala ata akong ibang ginawa sa internship ko kundi ang bumili ng kape, magstapler, mag-ayos ng mga nakakalat na papel, at paghiwa-hiwalayin ang mga dokumento ng mga kliyente.Pero minulat naman ako nito sa mga katotohanang hindi maitatanggi. Nakita ko kung paano magabot ng lagay iyong negosyanteng naka sports car sa guard para mapabilis ang proseso ng kanyang papeles. Nakita ko rin kung paano itrato ng mga empleyado 'yung mga may kaya, yung mga desenteng tignan, na mas pipiliin nilang unahin ang mga iyon kaysa sa matandang kanina pa naghihintay para mapagsilbihan.Napaisip ako, bakit mas pinipili nalang nilang magbulag-bulagan?Money is the standard of living-- and having none tantamounts to being paralyzed.Ganoon naman ang tao, hindi ba?Itatrato ka nila depende sa pakinabang mo.I felt bad para sa mg
"Ano ba naman 'yan, Cleir! Kanina ka pa ikot ng ikot! Nahihilo na ako sa'yo!"Hindi ako mapakali habang hinihintay ang grab na binook ko. Today is the big day! Ang dami kong sinakripisyo para marating lang ang kinatatayuan ko ngayon sa buhay."Lola, feeling ko hihimatayin na ako. Paano kung olats ang first day ko?"Niyakap ko si Lola habang s'ya naman ay walang tigil sa pagpaypay sa akin."Cleir, Apo, mahusay ka. Mahal mo ang ginagawa mo. Nakita ko ang pagod at hirap mo para lang makagraduate at pumasa ng CPALE, bakit ngayon ka kakabahan?"Napangiti ako. Salamat talaga sa Lola ko! Siya lang ang nagging sandigan ko buong buhay ko."Lola, anong gusto mong pasalubong? Apo ba?"Hinampas naman n'ya ako ng hawak n'yang pamaypay! Grabe! Ang bigat talaga ng kamay, akala mo hindi ako apo!"Tarantadong bata ito!"Agad kong hinarang ang hawak kong folder sa kanya! Baka mamaya puro pasa ako pagkarating sa SGV! Ano pang sabihin ng senior ko!
"Hindi ko na talaga uuliting matulog sa discussion! Bakit ba kasi nagparecite bigla?" Padabog kong sinara ang pinto habang palabas kami sa classroom. Hindi ko talaga inakala na may parecitation yung professor naming habang nagrereport mga kaklase ko.I tried my best para pigilan ang tulog ko! I even bought iced coffee sa vendo sa may canteen just to make sure na hindi ako makakatulog dahil sobrang strict ng professor naming sa Financial Management! Nakakailang dasal pa ako sa tuwing nararamdaman ko ang presensya n'ya kasi nakakatakot talaga."Sis, okay lang 'yan. Wala nang bago doon! Mahilig talaga sa sorpresa 'yon kaya 'wag ka nang masurpresa kung singko ka sa Midterms!" She just laughed at nauna nang naglakad papunta sa susunod naming classroom! Ang tagal talagang matapos ng araw tuwing martes! Nauubos lahat ng energy ko! Napakalayo pa ng lalakarin namin para makarating sa building ng Accountancy Department!The day went well as expected. Puro discussion ang n
"Wala bang suspension ng klase?" Gusto ko talagang matulog maghapon. Feeling ko lalagnatin ako dahil nabasa kami ng ulan ni Cielo habang naglalakad kahapon."Hindi ko 'rin alam--- pero, baha na raw sa mga kalye. Sana marinig ni Yorme ang mga dasal natin. Hindi ko pa tapos basahin yung reading assignment natin!" Nitong mga nakaraang araw, masyado kaming maraming ginagawa dagdag pa iyong mga pinapagawa ng mga minor subjects. Hindi ko alam kung accounting pa ba ang major naming o social sciences na.Ilang minuto ang lumipas, nag-announce na rin si Yorme ng class suspension samantalang mas sumama naman ang pakiramdam ko.May quiz kami ngayon at niligtas kami ni Yorme. Iniisip ko palang ang gagawin ko, napapagod na ako.Nagpahinga muna ako bago ako nag-aral ng mga lessons. Nang maglunch kami, nagpaalam si Cielo na bibili ng gamot ko dahil s'ya raw ang nahihirapan sa akin."Alam mo, kailangan mo nang magkajowa! My goodness! Para naman may nag-aalaga sa'y
"Hindi ka pa ba tapos dyan, Cleir? Marami ka pang ii-stapler dito" Pinatong naman ng senior employee ang isang kahon ng papel. Puro papeles. Wala ata akong ibang ginawa sa internship ko kundi ang bumili ng kape, magstapler, mag-ayos ng mga nakakalat na papel, at paghiwa-hiwalayin ang mga dokumento ng mga kliyente.Pero minulat naman ako nito sa mga katotohanang hindi maitatanggi. Nakita ko kung paano magabot ng lagay iyong negosyanteng naka sports car sa guard para mapabilis ang proseso ng kanyang papeles. Nakita ko rin kung paano itrato ng mga empleyado 'yung mga may kaya, yung mga desenteng tignan, na mas pipiliin nilang unahin ang mga iyon kaysa sa matandang kanina pa naghihintay para mapagsilbihan.Napaisip ako, bakit mas pinipili nalang nilang magbulag-bulagan?Money is the standard of living-- and having none tantamounts to being paralyzed.Ganoon naman ang tao, hindi ba?Itatrato ka nila depende sa pakinabang mo.I felt bad para sa mg
The moment he kissed my lips my heart started racing. It's just a soft kiss but it made my whole system gone wild like a somersault! He is just looking at me while I was trying to hide my smile."Do friends kiss each other?" I asked. We were comfortable with each other but we never talked about labeling this innominate relationship."No, but we are the exception." Right. Exception again. He's been adamant when it comes to this topic. Also, we never talked about our personal lives. I don't even know his story! Ang alam ko lang, BIR Commissioner ang Dad n'ya. That's all I know!"Can we just be a General Rule for once?" Sa mga araw na nagdaan, I started to reflect ab
Chapter 5"Cleir, can we talk?" I just stared at him. Hindi ko alam bakit pero sobrang natatakot ako sa itsura n'ya ngayon. The cold person I know is colder today. It feels so indifferent. His eyes has no emotion at all.Arc cleared his throat and then umiwas naman ng tingin si Cielo. Lumabas naman s'ya kaya sinundan ko nalang kung saan man s'ya pupunta. He stopped infront of a park. Naglakad s'ya papunta sa mga cottages, he offered me a seat so I accepted it.Hindi ako komportable sa ganitong set up. Usually kasi, kahit walang nagsasalita sa amin habang nag-aaral, hindi kami ganito kaawkward."Kumusta?" I started the conversation habang nakatingin lang s'ya sa akin."Fine." Tipid n'yang sagot. Ang hirap basahin ng isip n'ya."Okay." Hindi ko na alam ano pa ang sasabihin ko. Ang tagal na rin kasi noong huli kaming nag-usap."You look happy." Actually, medyo masaya nga ang mga nakaraang araw. Palagi kong kasama si Arc. Minsan, pi
After our final term week, I decided to go home para makapagpahinga. Ibang klaseng stress din ang naranasan ko this semester at alam kong hindi pa ito yung pinakamahirap. Meron pang ihihirap kaya naman inenjoy ko na ang sembreak naming ng walang ibang iniisip. Si Cielo, naiwan sa dorm dahil may gagawin daw sila sa school. Pagkauwi ko, agad akong nahiga sa kama ko dahil namiss ko talaga ito! Naghain din ng mga paborito kong pagkain si Lola dahil purgang-purga na ako sa pancit canton at de lata sa dorm! Sa wakas! Pagkaing tunay! Tinulungan ko lang s'ya sa mga gawaing bahay at kinausap ko nang mas matagal ang mga magulang kong nasa ibang bansa. Hindi na rin ako chinachat o tinetext ni Austin. Friends naman daw kami. Sige lang. Hindi naman masakit. Alam ko naman kung saan ako lulugar. Palagi kong kinukulit si Cielo para magkwento tungkol sa kanya pero palagi n'ya ring dinidismiss ang conversation namin! Pakiramdam ko tuloy ayaw n’ya akong maging pinsan-in-law
The moment I sent the message I realized that I made a wrong move. Baka natakot s'ya sa akin knowing na napaka spontaneous kong tao! Ahhh! Nakakainis talaga ang imahinasyon ko! Kung pwede lang i-unsent ang message. Kaso, hindi. So, I just turned off my phone and slept peacefully that night. Bukas ko nalang s'ya problemahin.Kinabukasan, I immediately checked my phone kung sumagot ba s'ya or dedma lang. Sadly, it was the latter! Walang reply kahit tuldok man lang! Okay lang 'yon. Kunwari nalang hindi ko 'yon sinend.After I had my heavy breakfast, I got ready for school. Medyo malayo ang biyahe kasi nasa liblib na lugar ang campus namin. Tahimik, maaliwalas, mahangin, malinis, at higit sa lahat, malayo sa sibilisasyon! Hindi katulad sa main campu
"Wala bang suspension ng klase?" Gusto ko talagang matulog maghapon. Feeling ko lalagnatin ako dahil nabasa kami ng ulan ni Cielo habang naglalakad kahapon."Hindi ko 'rin alam--- pero, baha na raw sa mga kalye. Sana marinig ni Yorme ang mga dasal natin. Hindi ko pa tapos basahin yung reading assignment natin!" Nitong mga nakaraang araw, masyado kaming maraming ginagawa dagdag pa iyong mga pinapagawa ng mga minor subjects. Hindi ko alam kung accounting pa ba ang major naming o social sciences na.Ilang minuto ang lumipas, nag-announce na rin si Yorme ng class suspension samantalang mas sumama naman ang pakiramdam ko.May quiz kami ngayon at niligtas kami ni Yorme. Iniisip ko palang ang gagawin ko, napapagod na ako.Nagpahinga muna ako bago ako nag-aral ng mga lessons. Nang maglunch kami, nagpaalam si Cielo na bibili ng gamot ko dahil s'ya raw ang nahihirapan sa akin."Alam mo, kailangan mo nang magkajowa! My goodness! Para naman may nag-aalaga sa'y
"Hindi ko na talaga uuliting matulog sa discussion! Bakit ba kasi nagparecite bigla?" Padabog kong sinara ang pinto habang palabas kami sa classroom. Hindi ko talaga inakala na may parecitation yung professor naming habang nagrereport mga kaklase ko.I tried my best para pigilan ang tulog ko! I even bought iced coffee sa vendo sa may canteen just to make sure na hindi ako makakatulog dahil sobrang strict ng professor naming sa Financial Management! Nakakailang dasal pa ako sa tuwing nararamdaman ko ang presensya n'ya kasi nakakatakot talaga."Sis, okay lang 'yan. Wala nang bago doon! Mahilig talaga sa sorpresa 'yon kaya 'wag ka nang masurpresa kung singko ka sa Midterms!" She just laughed at nauna nang naglakad papunta sa susunod naming classroom! Ang tagal talagang matapos ng araw tuwing martes! Nauubos lahat ng energy ko! Napakalayo pa ng lalakarin namin para makarating sa building ng Accountancy Department!The day went well as expected. Puro discussion ang n
"Ano ba naman 'yan, Cleir! Kanina ka pa ikot ng ikot! Nahihilo na ako sa'yo!"Hindi ako mapakali habang hinihintay ang grab na binook ko. Today is the big day! Ang dami kong sinakripisyo para marating lang ang kinatatayuan ko ngayon sa buhay."Lola, feeling ko hihimatayin na ako. Paano kung olats ang first day ko?"Niyakap ko si Lola habang s'ya naman ay walang tigil sa pagpaypay sa akin."Cleir, Apo, mahusay ka. Mahal mo ang ginagawa mo. Nakita ko ang pagod at hirap mo para lang makagraduate at pumasa ng CPALE, bakit ngayon ka kakabahan?"Napangiti ako. Salamat talaga sa Lola ko! Siya lang ang nagging sandigan ko buong buhay ko."Lola, anong gusto mong pasalubong? Apo ba?"Hinampas naman n'ya ako ng hawak n'yang pamaypay! Grabe! Ang bigat talaga ng kamay, akala mo hindi ako apo!"Tarantadong bata ito!"Agad kong hinarang ang hawak kong folder sa kanya! Baka mamaya puro pasa ako pagkarating sa SGV! Ano pang sabihin ng senior ko!