HUXLEYDalawang araw pa lang mula nang bumalik ng Amerika si Lyza, pero nami-miss ko na kaagad siya. Mas gusto ko kasi siyang kausap, no wonder malapit kami sa isa't isa. Kung hindi nga lang sila nagmigrate sa Amerika siguro, magkakasama kami palagi. Siya kasi 'yung tipong kahit ano ang ikwento ko, naiintindihan niya ako. Hindi niya ako hinuhusgahan. Komportable ako sa kanya kasi feeling ko siya lang talaga ang kakampi ko, aside from my trusted friends. Lagi niya akong ini-encourage na ipaglaban kung ano ang gusto ko at huwag basta-basta sumusuko.Hindi ko makakalimutan ang sinabi niya bago siya umalis."Kung seryoso ka kay Miss Guevarra, ipakita mo. Patunayan mong karapat-dapat ka sa kanya. Huwag mong hayaang maging 'what if' lang siya sa buhay mo."Doon pa lang, ramdam ko na ang bigat ng mga salitang iyon. Parang tumatak sa utak ko—at sa puso ko.Habang nag-aantay ako sa pagdating ng aking mga kaklase, naglakad-lakad muna ako sa hallway para maaliw ang sarili ko. Sa bawat hakbang ko
JENINE"Hi anak, happy birthday!" nakangiting bati sa akin ni nanay, nang magpunta ako sa kusina. Lumapit siya sa akin at humalik sa pisngi."Happy birthday ate!" sabay- sabay na wika nina Anna at Ronnel."Maraming salamat nay, Anna at Ronnel," sagot ko. Dumako ang paningin ko sa mesa. "Wow, pansit palabok at adobo! Ang sarap naman ng niluto niyo nay.""S'yempre dahil kaarawan mo ngayon anak. May pasok ka kasi at gayon din ang mga kapatid mo, kaya ngayon na kami nagluto, para madala mo rin sa school ninyo at makakain din si Leslie." wika ni nanay. "Pasensya ka na anak, at simpleng selebrasyon lang ito.""Naku nay, ang mas mahalaga, healthy po tayo di ba?" nakangiti kong sabi. Hindi rin naman kasi ako sanay na maraming handa. Sapat na sa akin kahit pansit man lang. 'Ika nga pampahaba raw ng buhay. "Oh sige na maupo ka na ate, at kakain na tayo," wika ni Anna. "Teka lang—"sabi nito. "Tsarannn..."Nagulat naman ako nang makita ang cake na sa kamay niya."Aba, nag-abala pa kayo," maluh
JENINEHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang papunta ako sa classroom namin. Iniisip ko kasi, alam kaya ng mga estudyante ko na birthday ko ngayon?Nang tumapat na ako sa pintuan, huminga muna ako ng malalim saka pinihit ang doorknob."Good morning, Ma'am," bungad na bati sa akin ng mga estudyante ko. Sa tingin ko nandito na silang lahat. Salamat naman at walang mahuhuli sa klase. "Good morning din, class. Are you ready for our quiz?" "Yes, Ma'am." Narinig kong tugon ni Sabrina. Tumango lang ako ngunit hindi ko maiwasang tumingin sa kinaroroonan ni Huxley. Mas lalo namang lumakas ang kabog ng dibdib ko nang magtama ang aming paningin. Tahimik lang siya habang nakatitig sa akin. "Okay class, since nandito na kayong lahat, get one half-length twice and we will have our quiz," sabi ko para maitago ang kabang nararamdaman ko.Sa palagay ko, hindi nga nila alam na birthday ko ngayon. Di bale na. Ang pagpapakatino nila sa pag-aaral ay sapat na para sa akin. As a teacher, this
JENINEThree thirty pa lang tapos na ako sa aking klase sa hapon. Mabuti naman para may time pa akong makapag-rest kasi may dinner daw kami mamaya ni Leslie."That's all for today, class. You may go now. See you tomorrow," paalam ko sa kanila. Palabas na sana ako ng classroom nang bigla namang nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag at tiningnan kung sino ang tumatawag. Si Harvey pala.Napansin kong nakatingin sa akin ang mga estudyante ko lalo na si Huxley. "Hello...""Hello, Jenine. Happy birthday! Ngayon lang ako nakatawag kasi busy ako kanina sa opisina eh," sabi niya. "By the way, did you receive the flowers?""Oo. thank you," maikli kong tugon."Uhm, Jenine...P'wede ba kitang imbitahan mamaya for a dinner?" tanong niya sa kabilang linya."Ah..eh... Harvey..." Napatigil ako nang mapansing nakakunot-noo si Huxley. Samantalang tahimik lang ang mga kaklase niya habang nakatingin pa rin sa akin."Ah..ano kasi, may lakad ako mamaya eh. Inimbita ako ni Leslie na kakain kami s
HUXLEY"Nasaan na raw sila bro?" tanong ko kay Marco. Para naman kasi akong hindi mapapalagay. Kinakabahan ako, kasi first time kong gagawin 'tong birthday surprise na 'to. Ni hindi ko nga nasubukan tuwing kaarawan ni Mommy. Hindi naman kasi uso sa akin ang pa-surprise surprise eh. "Bro, relax lang...Ba't di ka mapalagay d'yan?" nakangiting wika ni Eduard."Hmm. Parang nakakahalata na kami sa iyo, Huxley ha," sabi ni Daphne."Ano kasi..."Hindi naman ako makapagsalita. Basta kinakabahan ako at excited na rin."Bro, tapatin mo nga kami. Tutal tayo-tayo lang naman ang nandito. Ano ba talaga ang totoo mong nararamdaman kay Miss Guevarra?"Nabigla naman ako sa tanong na 'yon ni Marco. Hindi ko alam kung dapat ko na bang sabihin sa kanila. Pero I'm sure naman na maiintindihan nila ako. After all, they are my friends. "Huxley, sabihin mo na," panunukso ni Mabel. "Gaya ng sinabi namin, we are always here to support you, di ba?"Tumango naman si Sabrina at, tinapik ako sa balikat. "Okay lan
JENINE"Beshie, okay ka lang ba?" tanong sa akin ng kaibigan kong si Leslie nang mapansin niyang hindi ako mapalagay."Kinakabahan ako besh, dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa unang araw ko sa section ng mga estudyanteng pasaway. Bakit ba kasi ako ang napili ni sir na maghandle sa section na iyon eh! Kung pwede nga lang akong tumanggi, eh kaso hindi naman maari, namasukan lang tayo dito. We are obliged to follow our superiors." Pagmamaktol kong sabi sabay ligpit ng aking mga gamit kasi mayamaya'y mapupunta na ako sa magulong dimensyon ng De La Salle."Eh ano pa nga ba, dahil may tiwala si sir Salcedo na kaya mong i-handle ang mga iyon kasi matapang at palaban ka, kaya ikaw talaga ang maaatasan ng admin. Well, all I can say besh, is goodluck!" wika nito habang naghahanda na rin sa susunod nitong klase."But—If ever na hindi mo talaga makayanang i-handle ang section na 'yon no matter how much you try, eh di, mag quit ka para maghanap na naman sila ng iba. As simple as that di b
HUXLEYNagising ako sa sobrang lakas ng pagkatok ng pinto na parang bang sisirain ito."Huxley! Open the door, at mag-usap tayo!" galit na boses ng mommy ko. Natitiyak kong sermon na naman ang aabutin ko nito."Shit! Bad trip talaga!" pagmumura ko sa aking sarili. Sinubukan kong takpan ng unan ang dalawa kong tenga ngunit naririnig ko pa rin ang boses ng nagger kong ina."Huxley, ano ba?" patuloy pa rin ang pagkatok ni mommy. Mukhang ayaw talaga akong tantanan ng mother kong bungangera.Kaya bumangon na lamang ako at binuksan ang pinto."Ano ba mommy, inaantok pa ako, ang ingay mo naman eh!""Ano na naman ba ang pinagagawa mo sa university at tumawag dito ang guidance counselor, para kausapin kami ng daddy mo? Nanuntok ka raw ng isang estudyante du'n? Dios mio! Hindi ka na ba talaga magbabago sa pagiging basag-ulero mo?" galit na bulyaw ni mommy."Kasalanan naman ng gagong 'yon. Kamuntik ng matalo ang team namin kahapon sa basketball, dahil inapakan niya ang paa ko. Buti nalang at mala
JENINE"I said that's enough!" buong lakas kong sigaw.Ngunit nanatili pa ring bingi ang mga estudyante at patuloy pa rin ang mga ito sa pagsasayaw. Talagang walang respeto ang mga ito at bakit pa kasi hindi nalang i-expel sa university, eh nakakapagbigay lang ng sakit ng ulo sa mga teachers dito.Muli kong tiningnan ang kinaroroonan ni Huxley. Nakita ko pa rin ang nakakaloko niyang ngiti na para talagang inaasar ako. Akala siguro ng kumag na ito, uurungan ko sila. It's a great challenge yata sa pagkatao ko at hindi ako papayag na matatalo ako ng mga estudyanteng ito. Teacher ako dito and I have the full authority inside the classroom.Lumapit ako sa kung saan nakalagay ang speaker at biglang pinindot ang power off, kaya natigilan ang lahat at tumingin sa akin."What the he—" narinig ko ang boses ni Sabrina."Makinig kayong lahat dahil minsan ko lang itong sasabihin sa inyo! I am your teacher and you are my students. Hindi ako makakapayag na bastusin niyo lang ako ng ganito, di porke'
HUXLEY"Nasaan na raw sila bro?" tanong ko kay Marco. Para naman kasi akong hindi mapapalagay. Kinakabahan ako, kasi first time kong gagawin 'tong birthday surprise na 'to. Ni hindi ko nga nasubukan tuwing kaarawan ni Mommy. Hindi naman kasi uso sa akin ang pa-surprise surprise eh. "Bro, relax lang...Ba't di ka mapalagay d'yan?" nakangiting wika ni Eduard."Hmm. Parang nakakahalata na kami sa iyo, Huxley ha," sabi ni Daphne."Ano kasi..."Hindi naman ako makapagsalita. Basta kinakabahan ako at excited na rin."Bro, tapatin mo nga kami. Tutal tayo-tayo lang naman ang nandito. Ano ba talaga ang totoo mong nararamdaman kay Miss Guevarra?"Nabigla naman ako sa tanong na 'yon ni Marco. Hindi ko alam kung dapat ko na bang sabihin sa kanila. Pero I'm sure naman na maiintindihan nila ako. After all, they are my friends. "Huxley, sabihin mo na," panunukso ni Mabel. "Gaya ng sinabi namin, we are always here to support you, di ba?"Tumango naman si Sabrina at, tinapik ako sa balikat. "Okay lan
JENINEThree thirty pa lang tapos na ako sa aking klase sa hapon. Mabuti naman para may time pa akong makapag-rest kasi may dinner daw kami mamaya ni Leslie."That's all for today, class. You may go now. See you tomorrow," paalam ko sa kanila. Palabas na sana ako ng classroom nang bigla namang nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag at tiningnan kung sino ang tumatawag. Si Harvey pala.Napansin kong nakatingin sa akin ang mga estudyante ko lalo na si Huxley. "Hello...""Hello, Jenine. Happy birthday! Ngayon lang ako nakatawag kasi busy ako kanina sa opisina eh," sabi niya. "By the way, did you receive the flowers?""Oo. thank you," maikli kong tugon."Uhm, Jenine...P'wede ba kitang imbitahan mamaya for a dinner?" tanong niya sa kabilang linya."Ah..eh... Harvey..." Napatigil ako nang mapansing nakakunot-noo si Huxley. Samantalang tahimik lang ang mga kaklase niya habang nakatingin pa rin sa akin."Ah..ano kasi, may lakad ako mamaya eh. Inimbita ako ni Leslie na kakain kami s
JENINEHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang papunta ako sa classroom namin. Iniisip ko kasi, alam kaya ng mga estudyante ko na birthday ko ngayon?Nang tumapat na ako sa pintuan, huminga muna ako ng malalim saka pinihit ang doorknob."Good morning, Ma'am," bungad na bati sa akin ng mga estudyante ko. Sa tingin ko nandito na silang lahat. Salamat naman at walang mahuhuli sa klase. "Good morning din, class. Are you ready for our quiz?" "Yes, Ma'am." Narinig kong tugon ni Sabrina. Tumango lang ako ngunit hindi ko maiwasang tumingin sa kinaroroonan ni Huxley. Mas lalo namang lumakas ang kabog ng dibdib ko nang magtama ang aming paningin. Tahimik lang siya habang nakatitig sa akin. "Okay class, since nandito na kayong lahat, get one half-length twice and we will have our quiz," sabi ko para maitago ang kabang nararamdaman ko.Sa palagay ko, hindi nga nila alam na birthday ko ngayon. Di bale na. Ang pagpapakatino nila sa pag-aaral ay sapat na para sa akin. As a teacher, this
JENINE"Hi anak, happy birthday!" nakangiting bati sa akin ni nanay, nang magpunta ako sa kusina. Lumapit siya sa akin at humalik sa pisngi."Happy birthday ate!" sabay- sabay na wika nina Anna at Ronnel."Maraming salamat nay, Anna at Ronnel," sagot ko. Dumako ang paningin ko sa mesa. "Wow, pansit palabok at adobo! Ang sarap naman ng niluto niyo nay.""S'yempre dahil kaarawan mo ngayon anak. May pasok ka kasi at gayon din ang mga kapatid mo, kaya ngayon na kami nagluto, para madala mo rin sa school ninyo at makakain din si Leslie." wika ni nanay. "Pasensya ka na anak, at simpleng selebrasyon lang ito.""Naku nay, ang mas mahalaga, healthy po tayo di ba?" nakangiti kong sabi. Hindi rin naman kasi ako sanay na maraming handa. Sapat na sa akin kahit pansit man lang. 'Ika nga pampahaba raw ng buhay. "Oh sige na maupo ka na ate, at kakain na tayo," wika ni Anna. "Teka lang—"sabi nito. "Tsarannn..."Nagulat naman ako nang makita ang cake na sa kamay niya."Aba, nag-abala pa kayo," maluh
HUXLEYDalawang araw pa lang mula nang bumalik ng Amerika si Lyza, pero nami-miss ko na kaagad siya. Mas gusto ko kasi siyang kausap, no wonder malapit kami sa isa't isa. Kung hindi nga lang sila nagmigrate sa Amerika siguro, magkakasama kami palagi. Siya kasi 'yung tipong kahit ano ang ikwento ko, naiintindihan niya ako. Hindi niya ako hinuhusgahan. Komportable ako sa kanya kasi feeling ko siya lang talaga ang kakampi ko, aside from my trusted friends. Lagi niya akong ini-encourage na ipaglaban kung ano ang gusto ko at huwag basta-basta sumusuko.Hindi ko makakalimutan ang sinabi niya bago siya umalis."Kung seryoso ka kay Miss Guevarra, ipakita mo. Patunayan mong karapat-dapat ka sa kanya. Huwag mong hayaang maging 'what if' lang siya sa buhay mo."Doon pa lang, ramdam ko na ang bigat ng mga salitang iyon. Parang tumatak sa utak ko—at sa puso ko.Habang nag-aantay ako sa pagdating ng aking mga kaklase, naglakad-lakad muna ako sa hallway para maaliw ang sarili ko. Sa bawat hakbang ko
JENINE"Ma'am, salamat ha at pinagbigyan niyo kami," wika ni Marco matapos kaming kumain. "At saka thank you din dahil hindi ka na galit sa amin.""Okay lang 'yon Marco, walang anuman," sagot ko."Sige Ma'am, sa student hub muna kami," wika ni Huxley."Okay, pupunta din naman ako ng faculty room at may kailangan pa akong gawin. Oo nga pala...thanks sa paglibre niyo sa akin sa lunch.""Wala 'yon Ma'am, kami pa nga ang dapat na magpasalamat sa inyo eh, dahil hindi ka na galit sa amin," sabat naman ni Sabrina.Bahagya ko lang silang nginitian and after a while, we go on separate ways.Pagkaupo ko sa couch ng faculty room, napabuntong-hininga ako. Tahimik ang paligid, at sa unang pagkakataon ngayong araw, ramdam ko ang katahimikan hindi lang sa paligid—kundi pati sa loob ko.Hindi ko inaakalang mapagbigyan ko sila... paulit-ulit na umuukit sa isip ko ang linyang 'yon.Sa dami ng pinagdaanan ko nitong mga nakaraang linggo—ang stress, ang pressure, at ang sama ng loob na iniwan ng mga estud
JENINEAko lang ang mag-isang nag-aabang ng masasakyan papunta sa school. May lagnat si Leslie kaya sinabi ko nalang kanina nang tawagan ko siya sa telepono na umabsent nalang muna at magpahinga. Six thirty pa ng umaga nang makarating ako ng De la Salle. Dumiretso kaagad ako ng faculty room matapos kong makapag-log in. Wala pa naman ang mga kasamahan ko, kasi kadalasan naman mga past seven na sila dumadating.Umupo ako sa couch at sinimulang buksan ang aking laptop. Ngunit bigla namang tumunog ang cellphone ko at si Huxley ang tumatawag. Nag-aalangan akong sagutin 'yon, pero ewan nga ba't hindi ko naman magawang i-ignore ang tawag niya. Baka naman importante ang sadya niya at tungkol lang sa lessons namin. "Hello.." Bigla namang nanginig ang boses ko at kumabog ng malakas ang aking dibdib."Hello, Jenine. Good morning. I just want to ask kung okay ka lang ba?" sabi niya."Yep, Im fine. Thanks.""Uhm...by the way, pinsang buo ko si Lyza. Anak siya ng kapatid ng Mommy ko na nakapangas
HUXLEYNang makauwi na kami ng bahay, hindi na talaga ako tinantanan pa ng pinsan kong makulit. "Uhm...ngayon ka pa ba maglilihim sa akin dude?" nakangusong tanong nito. "Sabihin mo na sa akin, sino ang pinopormahan mo sa school niyo?""Naku..wala. Ikaw talaga. Ang kulit mo eh," nakangiti kong sabi sabay kurot sa pisngi niya. "Sige ka kung maglilihim ka sa akin, eh di wala din akong sasabihin sa 'yo," pairap na wika ni Lyza. "May napansin pa naman ako kanina."Napakunot-noo naman ako sa sinabi niya. "Anong napapansin mo?""O ayan...mukhang intresado ka ah...Hmm.. Sabihin mo na kasi sa akin.""Ano bang gusto mong malaman ha," wika ko at umupo sa gilid ng kama. Sumunod naman si Lyza at tumabi sa akin. "O ba't ganyan ka makatingin?" tanong ko."Tapatin mo nga ako dude, may gusto ka ba du'n sa teacher niyo? Kay Miss Guevarra?""At bakit mo naman naitanong 'yan Lyza Melendrez Smith?""At kinumpleto pa talaga ang pagbigkas sa pangalan ko," nakasimangot na tugon niya. "Ah,basta...umamin
HUXLEYHindi ko mapigilang ma-badtrip habang iniiisip ko na magkasama ngayon sina kuya at si Miss Guevarra. Kahit anong pilit kong mapawi ang inis ko, hindi ko talaga kaya. Hindi ko maiwasang mag-overthink na baka nagkabalikan na sila.Tahimik lang ako habang kumakain. Nakayuko lang ako sa tray, sinusundot-sundot ng tinidor ang manok na parang ito ang may kasalanan. Naririnig ko ang halakhakan nila Lyza, Eduard, at Sabrina sa kabilang side ng mahabang mesa, pero hindi ko sila pinapansin."Dude, are you okay?" untag sa akin ni Lyza, may halong pag-aalala ang tono ng boses niya. Napatingin ako sa kanya—doon ko lang napansin na kanina pa pala siya nagtatanong, pero hindi ko siya naririnig. Sobrang lutang ko na pala."Okay lang, Lyza," matipid kong sagot, sabay subo ng kanin kahit wala akong gana."Uhm... I guess, you're not okay. What's wrong?" muling tanong niya, ngayon ay bahagya nang nakakunot ang noo niya."I said, I'm fine. Pagod lang siguro ako," mabilis kong sagot. Napansin kong me