NASA byahe na ang mga ito pauwi dahil matapos ang tagpong iyon ay hindi 'rin sila gaanong nagtagal lalo na at umiinit na ang panahon. Nagtanghalian nalamang sila sa isang restaurant at ngayon nga ay natutulog na ang kambal sa likuran ng kotse. Habang nasa byahe ay biglang pumasok sa isip ni Claire si Camille. "Zekeil, nasaan na nga pala si Camille?" napalingon sandali si Zekeil sa kaniya at napakunot ang noo dahil bigla nalamang nito iyon nabanggit. "That girl? According to Hero she's in the jail," "Jail? Why? Permanent na ba siyang kulong?" mas napakunot ang noo ni Zekeil dahil sa sinabi nito. "Anong why, of course she deserved to be in there! Muntik na kayong mapahamak nang dahil sa kaniya at hindi ko iyon palalampasin," napahigpit ang hawak ni Zekiel sa manibela dahil doon habang si Claire naman ay napaisip dahil sa sinabi nang lalaki. 'Mapahamak...' bulong niya sa kaniyang isip at maya-maya ay nanlaki ang kaniyang mga mata. "Hindi kaya si Camille ang may gawa niyon ka
"WE need first, to hack their CCTV camera's" Seryosong sabi ni Zekeil habang nagtitipa sa isang computer at nakikita ni Claire ang lumalabas sa screen sa malaking screen na nasa itaas. Pinagmamasdan niya lang ang ginagawa ng lalaki at bumalot ang katahimikan sa kanilang kinalalagyan. Nakamasid lamang si Claire sa screen at pinag-aaralan kung paano iyon nagagawa ng lalaki. "Gotcha!" biglang lumabas ang napakaraming footage ng CCTV sa ospital. "Then what is next?" tanong ni Claire dito. "To review, kailangan nating mapanood ang mga footage noong panahon na nasa ospital ang anak natin," Hinayaan nalang ni Claire ang lalaki sa pag-check nang CCTV habang siya ay seryosong nakatingin sa malaking screen upang masigurado na makikita niya ang salarin. Ngunit ang akala ni Zekiel na may mahahanap sila ay wala. "Sh*t!" inis na sabi ni Zekiel at napalo ang lamesa dahil sa pagkadismaya. Kailangan niyang umisip ng ibang paraan para kahit papaano ay may makuha silang clue. "Let me," napat
NANG umalis si Claire ay dumeretsyo muna si Zekiel sa higaan at doon ay nakita niya ang kambal na magkayakap. Lumapit siya sa dalawa at hinimas ang kanilang mga buhok. "Daddy won't let anything happen to the both of you," mahinang sabi niya sa kambal. "Sisiguraduhin kong magbabayad ang nagtatangka sa buhay niyo," pagkasabi ni Zekiel niyon ay agad na tumayo ito at kinuha ang cell phone niya pagkatapos ay dinial ang isang numero. "Hide out within twenty munites," pagkasabi niya niyon ay agad na binaba ni Zekiel ang tawag at dumeretsyo sa hide out nila. Sakabilang banda naman ay napabagsak sa sahig si Hero ng suntukin siya nang isang lalaking nag-aabang sa kaniya sa labas ng opisina. Pagkatapos niyang umasikaso sa office ay sumakay na siya sa kaniyang sasakyan ngunit nagulat siya ng mayroong nakasunod na kotse hanggang sa na korner siya kaya wala siyang nagawa kundi ang magpahila sa mga ito. "H-Hindi mo ako madadaan sa mgasuntok mo!" sigaw na pabalik nito sa lalaki na ikinatawa
"Nakita ko sa isang CCTV ang kotse na yan, sinubukan kong sundan ang iba pang CCTV na daraanan niya pero nakakapagtaka na wala na ang mga footage," Tinitigan ng mabuti ni Zekiel ang number na iyon dahil parang nakita na niya ito at hindi nga siya nagkamali dahil maya-maya pa ay na alala niya na iisa lang iyon doon sa nakita nila ni Claire at katulad nito, iisang camera lang din ang may footage sa kotse na iyon. "Days ago, ng operahan si Zoey ay hindi talaga siya inatake that time. Someone tries to kill her," Nanlaki ang mata ng dalawa dahil sa sinabi ni Zekiel at hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya. "Seryoso?!" Takang tanong ni Dylan na ikinatango nito. "Sinabi saamin ng doctor ang lahat na mayroon ngang nagmamatyag sa anak namin. So nag pasya kami ni Claire na magplano para mahuli ang salarin," "Wait what plano? Kayo ni Claire?" Naguguluhang sabi ni Hero. "Yes, and kapaplano lang namin kanina and it turns out na iisang sasakyan ang nakita namin sa nakita mo," mayroo
CLAIRE Nakasakay kami dito ngayon sa isang malaking Van at ako lamang ang nakaupo sa pinakang gitna habang ang iba ay nasa harap at likod ko. Sobra-sobra ang kabang nararamdaman ko hindi para saakin kundi para sa mga anak ko. Kung pupwede lang na lumipad kami papunta sa kinalalagyan ng kambal ay gagawin ko para lang makasama sila. Napatingin ako sa paligid. Hindi na familiar saakin ang dinaraanan namin at malay ko kung saang lupalop naglalagi ang amerikanong kalaban ko. Si Zekiel! Sigurado akong mag-aalala yun sa oras na malaman niyang hindi pa ako nauwi, kailangan ko siyang itext. Sumandal ako sa aking kinauupuan at pasimpleng tinignan ang mga kasama ko. Lahat sila ay tahimik at walang pakialam saakin. Ang cell phone ko ay nasa kanang bulsa nang suot kong dress ang kulang nalang ay timing kung kailan ko ito kukunin at kailan ako magtetext. Pinagpapawisan ako ng malamig dahil hindi ako pwedeng mahuli sa gagawin ko. Sa oras na malaman nila ay maaaring idamay din nang mga ito s
NAGPASYA na si Zekiel na huminto na sa pagtatrabaho at umuwi para makita na 'rin niya ang kaniyang pamilya, pamilya na pampalakas niya. Kinuha niya ang cell phone habang papalabas sa office at para na 'rin sabihan si Hero ngunit napahinto siya nang sunod-sunod na nagsidatingan ang notification niya. Nanlaki ang mata niya ng mabasa ang nakasulat sa huling message. 'Kiel hanggang ngayon di pa 'rin nauwi si Claire! Kanina pa siyang umaga sa mall!' Nagulat siya ng biglang bumukas ang pinto at andoon ang nag-aalalang si Hero. "Claire is missing!" Agad na tumakbo palabas si Zekiel at sumunod naman agad si hero at mabilis silang nakasakay sa sasakyan. Habang nasa kotse at nagmamaneho si Hero ay tinawagan agad ni Zekiel si Dylan. "Mansion ASAP, Claire is missing." Binaba niya agad ang tawag at tinawagan ang iba niyang koneksyon na maaaring makahanap ng lokasyon nang kaniyang girlfriend. "Nagulat ako ng mabasa ko ang text ni Quinn, busy ako sa trabaho kaya hindi ko agad nalaman,"
"MOMMY!" Napatingin ako sa tumawag saakin kaya agad akong humiwalay kay Zekiel at tumakbo sa kambal. "Thank God safe kayong dalawa!" Mahinang sabi ko sa mga ito at nanggigilid na ang aking luha. "Mommy andito lang naman po kami sa bahay ano pong sinasabi mo?" Nagtatakang tanong nito na ikinailing ko at humiwalay sa yakap namin. "Na miss kayo ni Mommy kasi tumambay siya ng matagal sa mall," natatawang singit ni Zekiel saamin kaya napangiti nalang din ako. "What mommy? Dapat sinama mo kami para may kasama ka po!" "No, hindi kayo pwedeng lumabas naiintindihan niyo ba?" Seryoso kong sabi na ikinagulat ng mga ito at ikinataka. "Are you serious mommy?" Nakangiting sabi ni Zoey. "Dead serious." nawala ang ngiti sa labi ni Zoey dahil doon ngunit hindi ko iyon pinansin. "My life what are you saying?" Nakangiting tanong nito saakin. "Seryoso ako Zekiel," humarap ako sa mga body guards na ibinigay ni Louise. "Make sure na hindi sila makakalabas maliwanag?" Tumango sila saakin
"Sigurado ka ba na pupunta kayo?" Nag-aalala kong tanong kay Zekiel habang inaabot sa kaniya ang jacket na pinakuha nito saakin sa kwarto namin. "My life sigurado, hindi ba natatakot ka na baka may mangyari sa anak natin, na baka mapahamak sila? Tatapusin ko na para walang gulo," hinawakan niya ang pisnge ko at hinaplos iyon pagkatapos ay hinalikan ang aking noo. "Pero nag-aalala ako para sa inyo lalo na sayo, ayokong mawala ka saamin Zekiel," napangiti siya sa sinabi ko. "Ang sweet naman, after this I will make you the most happiest girl alive," bulong niya at hinalikan ang aking labi. Bakit ganon? Feeling ko may mangyayaring masama. "Dito ka lang okay? Bantayan mo ang kambal," sabi niya pagkahiwalay niya sa labi ko at hinalikan ako muli sa noo pagkatapos ay tuluyan na akong iniwan at pumunta sa gawi nila Dylan. "Ready na ba ang team?" nakatingin lamang ako sa kanila. Sobrang nag-aalala talaga ako kasi nararamdaman ko na mayroong hindi magandang mangyayari. "Ready na Kie