"Sigurado ka ba na pupunta kayo?" Nag-aalala kong tanong kay Zekiel habang inaabot sa kaniya ang jacket na pinakuha nito saakin sa kwarto namin. "My life sigurado, hindi ba natatakot ka na baka may mangyari sa anak natin, na baka mapahamak sila? Tatapusin ko na para walang gulo," hinawakan niya ang pisnge ko at hinaplos iyon pagkatapos ay hinalikan ang aking noo. "Pero nag-aalala ako para sa inyo lalo na sayo, ayokong mawala ka saamin Zekiel," napangiti siya sa sinabi ko. "Ang sweet naman, after this I will make you the most happiest girl alive," bulong niya at hinalikan ang aking labi. Bakit ganon? Feeling ko may mangyayaring masama. "Dito ka lang okay? Bantayan mo ang kambal," sabi niya pagkahiwalay niya sa labi ko at hinalikan ako muli sa noo pagkatapos ay tuluyan na akong iniwan at pumunta sa gawi nila Dylan. "Ready na ba ang team?" nakatingin lamang ako sa kanila. Sobrang nag-aalala talaga ako kasi nararamdaman ko na mayroong hindi magandang mangyayari. "Ready na Kie
PAGKADATING nila Zekiel sa kinalalagyan ng taong gustong pumatay sa anak niya ay nagtago muna sila sumandali upang pagplanuhan ang pagpasok sa loob dahil nakita nila sa CCTV na maraming bantay doon maging sa labas. "I need you to act Hero," nagtaka ang dalawa dahil sa sinabi ni Zekiel. "I need you to act like you are shot by a gun para ma-distract ang mga tauhan sa unahan habang ang iba ay tahimik na papasok sa magkabilang gild na daanan," mayroon kasing tatalong daanan palabas at papasok. Sa pinakang main door at sa magkabilang gilid ng building. Naisip ni Zekiel na kunin ang attention nang ibang bantay habang ang iba ay patutulugin gamit ang pampatulog na gas. "Okay copy," sagot ni Hero na ikinatango ni Zekiel. "Nasa likod niyang upuan mo ang fake blood. Ikaw naman Dylan ikaw ang bahala sa kaliwang daanan habang ako sa kanan," lingong sabi niya dito na ikinatango din nang lalaki. "And then magkikita tayong tatlo sa pinakang gitna ng building bago pumasok sa itaas maliwanag?" "Co
Napasigaw ang lahat dahil doon habang si Zekiel ay pilit na iniinda sa sarili ang sakit at napakuyom ang kaniyang kamao at napadiin ang kaniyang dalawang ngipin. Hindi na kinaya ng iba ang koryente at sunod-sunod na hinimatay ang mga ito maging si Dylan at Hero na nag-aalala para sa kaligtasan nila. "Hahaha nasaan ang tapang niyo ngayon? Akala niyo ba hindi ko alam ang plano niyo? In your dreams!" sigaw na sabi ni Camille habang si Zekiel naman ay hindi narin kinaya ang kuryente at nakatulog dahil doon na minumura ang babae sa kaniyang isipan. Napansin ni Camille na tulog na ang mga ito kaya itinigil na niya ang ginagawang pangongoryente. "Kunin niyo na sila, ilagay niyo sa kulungan ang mga kasamahan nila habang sila Kiel naman ay ipasok niya sa isang silid at itali ng maigi," "Yes madam," Yumuko sa kaniya ang isang lalaki at naging mabilis ang kilos ng mga ito. "Anong akala niyo saakin mapapakulong niyo ako at mapapatahimik ng ganon-ganon lang, tsk." galit na sabi ni Camil
Hindi nagdalawang isip si Claire na bumaba ng kotse habang naka tali sa palibot nang kaniyang katawan ang mga baril na kinuha niya at ang dalawang granada na dala niya. Naglakad siya sa gitna papunta sa loob na hindi iniisip ang kalaban. "Sino ka?!" sigaw ng isa sa kaniya at mabilis na hinagis ni Claire ang granada sa gilid na parte ng building na ikinalikha niyon ng pagsabog kasabay nang pagbaril niya sa lalaking nakakita sa kaniya. "Ako ang uubos sa inyo," seryosong sabi ni Claire at nagpatuloy sa paglalakad. Napayuko si Camille dahil sa pagsabog na iyon na ikinayanig naman ng buong building sa sobrang lakas nang impact ng pagsabog. "What was that?!" galit na sigaw ni Camille habang si Zekiel ay nagtataka kung ano ang nangyayari. "Madam may sumusugod!" sigaw ng isang tauhan na napatigin sa may bintana. "Lumabas kayo at labanan niyo!" sigaw ni Camille na ikinasunod naman ng mga ito at iilan nalamang ang naiwan sa loob. "Sino naman ang magliligtas sa inyo?!" galit na sabi
CLAIRE NANDITO kami ngayon sa hospital kung saan ko dinala ang tatlo at andito na 'rin ang mga pamilya nila. Nakilala ko na ang asawa ni Hero at ang anak nitong mag-iisang taon na. Si Bea ay galit na galit dahil sa nangyari lalo na at wala siyang kaalalam-alam na mapapahamak na pala ang asawa niya. Ang magulang naman ni Zekiel at masaya dahil sa wakas ay natapos na namin ang maykasalanan sa muntik ng pagpatvay sa anak namin. Kung ako papipiliin ay papatavyin ko talaga yang Camille na yan dahil hindi manlang siya naawa sa anak ko gayong bata pa lamang ito. Sila kuya Timothy at nanay Lucing naman ay nasa bahay lamang dahil hindi ko na pinasama ang kambal, kahit na wala na si Camille ay meron pa 'ring tangka sa buhay namin o ako. Ang Mafia ng Spain, gustong-gusto kong sabihin kay Zekiel ang tungkol sa mga ito ngunit alam kong mag-aalala lamang siya gayong marami siyang natamong sugat sa buong katawan. "Bea, Quinn maiwan ko na muna kayo may bibilhin lang ako sa labas," Tulog kasi
Tumango siya saakin at niyakap ako. "Alam kong mahirap para sayo ang bagay na ito but you have to face it. Hindi pwedeng dito ka makipaglaban. You're the Princess of Spain, Claire sa inyo nakasalalay ng kuya mo ang future ng bansa natin." napahigpit nalamang ang yakap ko sa kaniya at hindi napigilan ang aking luha. I really need to do this. *** Days have past at nakauwi na si Zekiel dito sa bahay, ilang araw na 'rin ang lumipas magmula ng makausap ko si kuya Timothy at ilang araw na 'rin magmula ng makita ko siya. Nang makapag-usap kami nung gabing yun ay bigla nalamang ito naglaho na parang bula, si Quinn nga ay alalang-alala kay kuya dahil doon sinabi ko nalang na nagtext saakin si kuya at mayroong importanteng gagawin kaya umuwi sa kanila dahil maging si tita Kaithy ay nawala din. Sa paglipas ng mga araw ay nag-aalala na 'rin ako. Magaling na si Zekiel at nangako si kuya Timothy na kasama ko siya sa oras na bumalik kami sa Spain pero hanggang ngayon ay wala pa 'rin siya at hind
Ilang minuto rin ang nilakad namin hanggang sa makarating na kami sa circle kung saan ang pinakang centro ng mall at maaari mong makita ang apat na palapag na nasa pinakang itaas ng cirlce. "Nasaan na ang daddy niyo? Hindi ba't ito na ang circle?" tanong ko sa kambal na ikinakibit balikat nila at bumitaw saakin. "Andito lang siguro yun mommy makikita naman agad natin sila eh," sabi ni Zoey at tumingin-tingin sa paligid at ganoon din ako ngunit ilang sandali ng pagala-gala ang mata ko ay hindi ko pa 'rin siya makita. "Wala naman—Zoey? Zayne?!" napasigaw ako ng hindi ko makita ang kambal sa aking likuran at nagtaka ako ng maging ang mga body guards namin ay wala. Mas lalong nakakapagtaka ay pati ang mga tao sa paligid ay nawala. "Ah!" napatili ako ng mayroong biglang pumutok at napatingin ako sa itaas ng mall at nagulat ako ng mayroong mga petal of roses ang bumabagsak doon na siyang ikinabango ng paligid. Anong nangyayari? Muling mayroong pumutok sa itaas na ikinagulat kong mul
"K-Kuya hindi ko pwedeng tanggapin kasi aalis na tayo diba? Kaya ka nandito ngayon ay dahil sinusundo mo na ako diba?" Humiwalay ako sa pagkakayakap niya at tinignan ang mga mata niyang malungkot. "I-I'm sorry Claire," umiling ako sa kaniya. "You don't have to be sorry Kuya Timothy, alam ko ang tungkulin ako. Alam ko ang mga kailangan kong gawin," Pagkasabi ko niyon ay pumunta na ako sa kwarto ko at naglakad ako na parang walang buhay dahil sa sakit na nararamdaman ko. Gustuhin ko man na sumagot ng 'oo' kay Zekiel kanina pero may mga bagay pa ako na dapat tapusin. Pagkapasok ko sa loob ng kwarto ay mayroon akong nakitang isang kahon doon kaya nilapitan ko ito at binuksan. "'Yan ang susuotin mo Claire. Sa pagbabalik mo sa palasyo ay dapat handa ka at ipakita mo sa kanilang lahat na ikaw ang princessa nila," Narinig ko na sabi ni kuya Timothy at nakita ko ang isang princess dress at isang cloack na pang royal princess na dati rati ay nakikita ko lamang sa palabas ngunit nga