"Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo. I really hate you. Ikaw ang sumira sa lahat. Ikaw ang sumira sa anak ko." buong pagsumbat ng mom ni Lucas kay Iris.Biglang dumating ang kaibigan ni Iris. Annie ang pangalan niya kung hindi ako nagkakamali. Siya ang palaging kasama ni Iris kapag pumupunta ng kompanya.Napailing ang mom ni Lucas ng ilang beses. Halos manginig ito sa sobrang galit. Halos burahin niya si Iris sa kaniyang mga titig."Please! Ilayo niyo sa akin ang babaeng ito. Baka hindi na ako makapagpigil ay mapatay ko siya. Palabasin niyo siya rito. Lubos ko siyang kinamumuhian." utos ng mom ni Lucas. Galit na galit lamang ito.Agad na kumilos ang dalawang guard para damputin si Iris."Huwag na huwag niyo akong mahahawakan. Hindi niyo alam kung ano ang kaya kong gawin. Huwag ako." buong tapang na sinigawan ni Iris ang mga ito. Bigla naman napahinto ang dalawang guard.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa buong tapang na ipinakita ni Iris. May lakas siyang loob para harapin ang lahat. H
"Huwag ako Clara. Huwag ako."Halos sumabog si Iris sa sobrang galit na nararamdaman niya. Sinasakal niya lamang ako. Hindi ako makagalaw."Ahhhh." napasigaw ako."Alam mo Clara kung ano ang ginawa mo, ha? Hindi mo alam? Sinira mo ako. Sinira mo ang pagkatao ko." gigil na gigil na sigaw sa akin ni Iris. Lumiliyab lamang ang galit sa kaniyang mga mata.Halos burahin ako ni Iris sa kaniyang mga tingin. Lubos niya akong kinamumuhian. Sobrang galit ang nararamdaman ng puso niya."You want to see the truth Clara? Yes I will give you." nanginginig lamang sa galit ang mga kamay ni Iris. Sinasakal niya lamang ako.Agad niya akong kinaladkad papasok sa ward ni Lucas. Halos mabalian ang mga paa ko sa bilis nang pagkaladkad niya sa akin."Bitawan mo siya Iris. You have no right to do that to her. Buntis siya. Buntis si Clara." rinig kong sigaw ng mom ni Lucas sa hulihan namin.Sa halip na tigilan ako ni Iris. Masbinilisan niya pa ang pagkaladkad sa akin papasok. Ayaw niyang magpaawat. Halos maka
"Patawarin niyo ako! Hindi ko sinasadya ang lahat! I'm sorry! Nagmamakaawa ako!" napahagulhol ako sa pag-iyak.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Para akong mabaliw. Nakayakap lamang ako sa mga paa ng mom ni Lucas. Umiyak at nagmamakaawa. Maraming gumugulo sa isipan ko. Paano kung ito na ang huling mga sanali na makita ko si Lucas? Paano kung malawa siya? Paano kung hindi ko na siya makita?"No!" I whispered. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Parang pinipiga ang puso ko. Ang sakit sakit sobra. Hindi ko matanggap ang mga sandaling ito.Humigpit ang pagkakayakap ko sa paa ng mom ni Lucas. Napahagulhol ako nang malakas. Para akong isang basahan sa mga mata nila. Isang pulubing nagmamakaawa.Ilang segundo akong umiiyak pero wala akong marinig. Tahimik ang buong paligid. Ramdam kong pinagmamasdan lang nila ako.Dahan-dahan kong iniangat ang aking paningin. Doon ko lang nalaman na ang lamig ng mom ni Lucas. Para siyang nakatayong yelo sa harapan ko. Wala siyang emosyon.Nakita kong may
Iris's POVNanganagatog na kumilos ang mga paa ko palabas ng hospital. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Ang sakit nang nakita ko. Ikinadurog ito ng puso ko.Hindi ko kayang makita ang kalagayan ni Lucas. Kaya kumilos na lamang ang mga paa ko papalayo sa kaniya. Nasasaktan ako ang makita ang kaniyang paghinga. Hindi ko matanggap.Sa isang pagkakataon na hindi ko matanggap ang kalagayan niya. Seeing him that he is struggling to breath. It's make me dying inside. Napakasakit ang tanggapin sa sarili ko iyon.He had a comatose. That's word killing me. Labis na sinaksak ang puso ko nang mga sandaling iyon. Hindi ako makahinga. Nagdurugo ang puso ko sa isang salitang hindi ko matanggap.Paano kung hindi na siya magising? Paano kung iyon na ang mga sandaling malikita ko siya? Paano kung iyon na ang ikamatay niya?No! Hindi ko matatanggap ang mawala ka Lucas. Hindi ko matatanggap ang iwan mo kami ni Andrie sa ganitong sitwasyon. Kailangan ka ni Andrie bilang ama Lucas. Hindi ka pwedeng mawala
Clara's POVNangingilid lamang na pumapatak ang mga luha ko. Hindi ko kayang makita ang kalagayan ng asawa ko. Ang kalagayan ni Lucas.Napakasakit para sa akin ang makita siyang nagkakaganito. Hindi ko matanggap sa sarili ko. Ang sakit sakit. Parang pinipiga ang puso ko sa mga sandaling ito.Lucas! Alam kong matapang ka. Hindi ka pwedeng mawala. Kailangan lumaban ka Lucas. Kailangan ka ng anak natin. Kailangan kita Lucas.Alam kong minsan mo na akong minahal. Minsan mo nang inalay ang sarili mo sa akin. Minsan mo nang pinaranas sa akin ang mga bagay na hindi ko naranasan noon. Umaasa ako na hanggang sa huli ako pa rin ang mamahalin mo. Ako pa rin ang nag-iisang babae sa buhay mo Lucas. Ako lang ang babaeng nagmamay-ari sa puso mo.Bahagya kong pinunas ang mga luhang gumagapang sa pisngi ko. Seeing my husband in a critical condition. Always make me cry. Hindi ko mapigilan na hindi ako mapahikbi sa bawat segundo.Namilog ang mga mata ko sa kuryusidad nang gumalaw ang isang kamay ni Lu
"How could you." sigaw ko sa pagmumukha ni Iris."Enough Clara. Stop doing this hell." Akma kong susugurin si iris ay sumigaw ang mom ni Lucas. Nanlaki ang mga mata kong napalingon sa kaniya. Kita ko ang galit sa kaniyang mga mata. Kinamumuhian niya ako higit pa."Tama na Clara. Kilala ka na kung sino ka. Wala ka nang dapat patunayan. You need to stop this hell. Sinisira mo lang ang lahat." Nanlalaki lamang ang mga mata ko. Hindi ako makapaniwala. Ang taong nakilala kong napakabait ay kinasusuklaman ako. Gusto niya akong magising sa katotohanan.No! Walang sino man ang pwedeng pumigil sa akin. Ako ang kailangan nilang sambahin. Ako ang dapat maghari sa lahat. Walang sino man ang pwedeng sumira sa mga plano ko. I'm Clara Mondragon will be a queen of the highness. And everybody will worship me in my throne."Pinaniwala mo kami sa baluktok na isipan. Ginawa mo kaming mga tau-tauhan. Ginawa mo kaming tanga. Pinaikot." Halos sumabog ang mom ni Lucas sa galit. Namimilog ang kaniyang mg
Iris's POV"I know you are worrying son. But I hope you are okay! I'm sorry!"Humihikbi lamang si Andrie habang nakatingin sa mga mata ko. Nasasaktan siya. Alam kong hindi siya makapaniwala sa nasaksihan niya kanina. Ang bata pa niya para madamay sa ganitong gulo. Pero hindi ko maitatago sa kaniya ang katotohanan. Isinama ko siya rito sa hospital para makita niya si Lucas. Ang kaniyang ama.Iyon ang pangarap ni Andrie. Ang makita niya ang kaniyang ama. Para kahit minsan maibsan ang lungkot sa kaniyang puso.Alam kong doon lang magiging masaya si Andrie. Na minsan niyang makitang buo ang kaniyang pamilya. Pero alam kong sa ngayon ay hindi siya magiging masaya. Dahil alam kong hindi niya matatanggap ang kalagayan ng kaniyang ama. Ang kalagayan ni Lucas.Kasalanan ang lahat ng ito ni Clara. Kung hindi dahil sa kaniyang mga hangarin. Hindi sana nangyari ito. Hindi sana si Lucas nagkakaganito.Sobra akong nasasaktan nang ginawa ni Clara. Gusto kong pagbayaran niya ang lahat na ginawa niy
Lucas's POV"Thank God! You are awake! I worried about you son!" saad ng babaeng nasaharapan ko ngayon.Nagtataka lamang akong nakatingin sa kaniya. Nalalaki ang mga mata ko sa kuryusidad. Nakaupo na ako sa mga sandaling ito. Pero ang pinagtataka ko. Kung sino siya? Kung sino ang babaeng nasaharapan ko ngayon! Hindi ko siya kilala. Tinawag niya akong son? Ano ang ibig niyang sabihin? Anak niya ako?No!Pero bakit wala akong maalala? Wala akong matandaan na anak niya ako! Kung siya ang ina ko? Bakit hindi ko siya kilala? Naguguluhan ako.Napahawak ako sa noo ko nang sumakit ang ulo ko. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari sa akin? Bigla na lang sumakit ang ulo ko. Parang nawala ako sa sarili ko. Anong nangyayari sa akin? Nang kumalma ang sakit ng ulo ko. Uli akong tumingin sa kanila. Dalawang babae ang nasaharapan ko at may kasama itong isang batang lalaki? Hindi ko sila kilala kung sino? Wala akong maalala sa kanila.Napalingon ako sa buong paligid. Hindi ako magkakamaling