Chapter 90 Ambition

"Patawarin niyo ako! Hindi ko sinasadya ang lahat! I'm sorry! Nagmamakaawa ako!" napahagulhol ako sa pag-iyak.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Para akong mabaliw. Nakayakap lamang ako sa mga paa ng mom ni Lucas. Umiyak at nagmamakaawa.

Maraming gumugulo sa isipan ko. Paano kung ito na ang huling mga sanali na makita ko si Lucas? Paano kung malawa siya? Paano kung hindi ko na siya makita?

"No!" I whispered. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Parang pinipiga ang puso ko. Ang sakit sakit sobra. Hindi ko matanggap ang mga sandaling ito.

Humigpit ang pagkakayakap ko sa paa ng mom ni Lucas. Napahagulhol ako nang malakas. Para akong isang basahan sa mga mata nila. Isang pulubing nagmamakaawa.

Ilang segundo akong umiiyak pero wala akong marinig. Tahimik ang buong paligid. Ramdam kong pinagmamasdan lang nila ako.

Dahan-dahan kong iniangat ang aking paningin. Doon ko lang nalaman na ang lamig ng mom ni Lucas. Para siyang nakatayong yelo sa harapan ko. Wala siyang emosyon.

Nakita kong may