Hindi ko napigilan ang sarili ko't napa hagulgol na lang ako sa pag iyak nang malaman ko 'yon.
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya. Kasi nakakatakot. Nakakatakot na malaman ang katotohanan na siya ang naging dahilan kung bakit nangyare ang aksidenteng 'yon.
Pero kung sakaling totoo man 'yon, mas pipiliin ko pa ring wag na lang marinig o malaman pa 'to kahit kelan. Kasi hindi ko 'yon matatanggap kahit kailan.Pero ano pa bang magagawa ko? Ito na 'to eh, sinasabi na niya sa mismong harap ko na siya ang puno't dulo ng aksidenteng nangyare noon.
Papano naging siya at puno't dulo ng aksidenteng 'yon? Papano nangyare 'yon?
Pinunasan ko ang mga luha ko at inangat ang ulo ko para tingnan siya.
"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo." sabi ko.
Pilit kong itinayo ang sarili ko kahit wala akong lakas at muli siyang hinarap.
"Wesley, alam kong sinasabi mo lang 'to dahil—"
Napatigil ako nang bigla siyang mag
Nag decide akong puntahan siya sa ospital. Ayokong gawin 'to pero kahit gano'n ka laki 'yong nagawa niyang kasalanan sakin, siya naman ang naging dahilan kung bakit naging masaya ako simula no'ng makilala ko siya.Tama, naging masaya lang ang buhay ko matapos ang aksidente na 'yon simula no'ng makilala ko siya. Inaamin ko no'ng una na naiinis ako sa pagmumukha niya noon, pero no'ng naging magkasundo kami naisip ko na ang saya saya pala na magkaroon ka ng totoong kaibigan.Totoong kaibigan lang ang nararamdaman ko sakanya sa simula, pero hindi ko akalain na mas higit pa pala do'n ang mararamdaman ko sakanya.Umaga pa lang no'ng umalis ako para puntahan siya.No'ng makarating ako sa ospital ayhinanap ko 'yong kuwarto niya kaya naman nagtanong ako sa registrar kung saan 'yong kuwarto ni Wesley Clemente.Pinuntahan ko 'yon no'ng malaman ko at no'ng nasa harap na ako ng pinto ng kuwarto niya ay hindi pa man ako tuluyang naka pasok ay bigla ito
Hindi ko maalis sa aking mga labi ang napakalawak at abot hanggang tenga kong ngiti habang naka sakay sa kotse kasama ang mga magulang ko at ang driver namin na nag mamaneho pa uwi. Galing kami sa isang resort para mag bakasyon ng mga ilang araw at ngayon pa lang kami uuwi. Napa yakap ako sa pareho kong mga magulang habang nakikinig ng kanta sa radyo. Aliw na aliw ako habang naka tingin sa labas ng bintana ng kotse at pinagmasdan ang napakaraming puno na nadadaanan namin dito sa mabubukid na lugar. No'ng nasa may bandang palikuan na kami malapit parin dito sa lugar kung saan kami nagbakasyon ay may isang truck na mabilis ang pagtakbo nito nang sa hindi namin inasahan ay mabilis itong lumipat sa kabilang lane ng daan na tila may iniiwasan itong kotse upang hindi mabangga at agad na sinalubong ang kotse namin. Masyadong mabilis ang pangyayare no'ng mga oras na 'yon. Minulat ko ang mga mata ko't napa hawak sa noo ko at gano'n na lam
"Callie!" Lumingon ako para tingnan kung sino 'yong tumawag sakin. Mula sa dulo ng hallway, nakita ko si Carlo–este Carla pala na tumatakbo papunta sakin.May hawak siyang mga hard copy na nakalagay sa isang folder na tila para yata 'yon sa research report nila.Hinintay ko lang siya hanggang sa makarating siya sa harap ko. "Uy kamusta? " tanong ko nang makalapit ito. Isang malalim na buntong hininga ang binungad niya bago Ito nag salita. “Ito, sobrang stress. Ang dami kong tinatapos ngayong semester." "Ako nga rin eh. Okay lang 'yan. Ganyan talaga ang buhay." sabi ko sabay tapik sakanya sa balikat. "Sinabi mo pa. Nga pala, may klase ka pa ba bakla?" dagdag pa niya. "Wala na bakla. Pero mamayang alas dos meron." sabi ko't napa tingin pa sa relo ko. Napatingin sa paligid si Carla na tila may hinahanap kaya nag taka ko siyang tiningnan. "Asan na pala sina Kaye at Sarah?" tanong niya. "Nasa Cafeteria. N
Ano 'yong ginawa ko? Kinuha ko lang naman 'yong cellphone number ni Zaiden sa cellphone ni Prince. Saktong pabalik na si Prince no'n at kakatapos ko lang i save 'yong cellphone number ni Zaiden sa cellphone ko. Binalik ko 'yong cellphone ni Prince sakanya and without any words, nag punta ako sa labas para mag pa hangin. Pero sana man lang hindi na halata ni Prince 'yong ginawa ko. Pag labas ko, Do'n ko nakita si Zaiden na naka tayo sa labas habang naka titig sa kalangitan. Napa ngiti na lang ako bigla, knowing na nandito siya ngayon. Sobrang dilim na ng paligid no’ng mga oras na 'yon dahil mag a-alas nuebe na ng Gabi.Napa yakap ako sa aking sarili at nagsimulang manginig dahil sa lamig ng simoy ng hangin na dumadampi sa aking katawan. Habang naglalakad ako patungo sa kinatatayuan niya, unti unti kong binabagalan ang bawat hakbang dahil sa nagdadalawang isip akong lapitan siya. Napatingin siya s
Napa mulat ako mula sa pagka pikit at dahan dahang nilingon si Zaiden. No'ng mga oras na 'yon, na ubusan na ako ng mga pwedeng i dahilan. Wala na akong ma isip na bagay para makapag deny. Wala na. Alam na niya. Buking na ako.Kilala na niya kung sino ‘yong Dweyne na ka text niya. Tiningnan ko siya sa mga mata niya. Alam kong naghihintay siya ng sagot ko.Di ko alam ang sasabihin sakanya. Ni ayaw ngang bumuka nitong mga bibig ko. Parang naka pause kaming tatlo no’ng mga oras na 'yon. Kahit itong lalakeng masungit gano’n din. Ni hindi na nga rin siya nag salita simula no’ng lumapit si Zaiden samin. Alam ko sa peripheral view ko na nakatingin lang siya sakin. Pinapanood ‘yong mga reaksyon ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Pero kung mag bibigay man ako ng sagot, 'yon ay masaya na may halong kaba. Masaya dahil sa wakas ay kilala na niya ako. Alam na niya kung sino ako. At kinakabahan dahil baka ma turn off si
Itinaas nito ang kaliwang kamay niya at bahagyang itinuro ako no'ng mapagtantong ako nga ang kaharap niya ngayon at naglabas siya ng isang nakakatakot na ngiti. "Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya at ibinaba na ang kamay nito na nakaturo sakin at muling ipinatong sa kabilang balikat ko. Agad naman akong napa iwas ng tingin at pilit sinasabi sa utak ko na sana panaginip lang 'to at hindi talaga kami nagkita ngayon dito. "Woi!" tawag niya ngunit 'di ko siya pinansin. Tanging sa Videoke lang ako nakatingin at pinagmamasdan ang kung ano mang lumalabas dito. Batid kong nakatingin siya sakin at hinihintay ang sagot ko sa tanong niyang 'yon ngunit nagpapanggap lamang ako na hindi ko 'yon narinig. Mas lalo niyang hinigpitan ang paghawak sakin sa magkabilang balikat ko at muling inulit ang tanong niya kanina. "Anong ginagawa mo dito?" pag uulit nito. Kagat
Nasa library ako no'n no'ng mapagtanto kong wala 'yong cellphone ko sa bulsa ko.Napakamot ako sa ulo ko at pilit na inalala kung saan ko inilapag 'yon kanina. Para akong mababaliw. Pag hindi naisuli sakin 'yon, paniguradong 'di na ako makakabili pa ng panibagong cellphone lalo na't mamaya pa lang ako magsisimula sa bago kong trabaho sa isang convenience store. Hindi ko kakayanin pag nawala 'yon dahil hindi ko memorize 'yong cellphone number ni Zaiden. At isa pa, nando'n na lahat ng convo namin. Mahalaga sakin 'yon kaya hindi ko kayang mawala 'yon. "May problema ka ba, Callie?" tanong sakin ni Kaye saka kinuha sakin 'yong isang makapal na libro na hawak ko. "Kasi 'yong cellphone ko, nawala ko. Hindi ko alam kung saan ko naiwan kanina." "Gano'n ba. Malabo nang isuli pa 'yon ng naka kita. Mas okay kung bumili ka na lang ng bago. Unless kung may mahalagang laman 'yong cellphone mo." Kung may pera lang ako hindi ako mag pa-panic ng tudo
"Bakit ba pilit pinag tatagpo ang landas namin ng lalakeng 'yon?" Kabadong tanong ko sa sarili ko. Dalawang minuto akong nag stay do'n habang inaantog-antog 'yong ulo ko do'n sa likod ng pinto. Maya maya pa ay sumilip ulit ako pero sinara ko ulit 'yong pinto ko no'ng makitang andon pa rin siya nakatayo habang nakasandal sa labas ng pinto ng isang unit na kaharap lang ng unit ko. May suot siyang headphone habang naka tutok sa cellphone niya. Sinara ko ang pinto ang muling sumandal do'n. "Ano kaya ang ginagawa niya rito?Hindi naman siguro siya nandito dahil sakin?" tanong ko sa sarili ko at napa iling bigla, "huh! Definitely not!" Pero pano kung ako talaga ang sadya niya rito?Pano kung nasundan niya ako no'ng hinatid niya ako pa uwi dati? Sinabi ko 'yong ibang address pero pano kung sinundan niya ako no'ng mga oras na 'yon? Impossible! Sinigurado kong umalis na siya no'n bago ako naglakad patungong apartment kaya impo
Nag decide akong puntahan siya sa ospital. Ayokong gawin 'to pero kahit gano'n ka laki 'yong nagawa niyang kasalanan sakin, siya naman ang naging dahilan kung bakit naging masaya ako simula no'ng makilala ko siya.Tama, naging masaya lang ang buhay ko matapos ang aksidente na 'yon simula no'ng makilala ko siya. Inaamin ko no'ng una na naiinis ako sa pagmumukha niya noon, pero no'ng naging magkasundo kami naisip ko na ang saya saya pala na magkaroon ka ng totoong kaibigan.Totoong kaibigan lang ang nararamdaman ko sakanya sa simula, pero hindi ko akalain na mas higit pa pala do'n ang mararamdaman ko sakanya.Umaga pa lang no'ng umalis ako para puntahan siya.No'ng makarating ako sa ospital ayhinanap ko 'yong kuwarto niya kaya naman nagtanong ako sa registrar kung saan 'yong kuwarto ni Wesley Clemente.Pinuntahan ko 'yon no'ng malaman ko at no'ng nasa harap na ako ng pinto ng kuwarto niya ay hindi pa man ako tuluyang naka pasok ay bigla ito
Hindi ko napigilan ang sarili ko't napa hagulgol na lang ako sa pag iyak nang malaman ko 'yon.Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya. Kasi nakakatakot. Nakakatakot na malaman ang katotohanan na siya ang naging dahilan kung bakit nangyare ang aksidenteng 'yon.Pero kung sakaling totoo man 'yon, mas pipiliin ko pa ring wag na lang marinig o malaman pa 'to kahit kelan. Kasi hindi ko 'yon matatanggap kahit kailan.Pero ano pa bang magagawa ko? Ito na 'to eh, sinasabi na niya sa mismong harap ko na siya ang puno't dulo ng aksidenteng nangyare noon.Papano naging siya at puno't dulo ng aksidenteng 'yon? Papano nangyare 'yon?Pinunasan ko ang mga luha ko at inangat ang ulo ko para tingnan siya."Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo." sabi ko.Pilit kong itinayo ang sarili ko kahit wala akong lakas at muli siyang hinarap."Wesley, alam kong sinasabi mo lang 'to dahil—"Napatigil ako nang bigla siyang mag
So ayon na nga, naging kami ni Wesley matapos ang araw na 'yon.Sa totoo lang, sobrang saya ko dahil gusto rin niya ako. Sinabi niya sakin na gusto niya ako.At siyempre masaya naman para sakin 'yong mga kaibigan ko dahil successful daw 'yong lahat ng efforts na ginawa ko.Na bilib sila sakin dahil napa amin ko rin siya sa wakas.Lumabas ako sa unit ko at umakyat kami sa rooftop tapos nakinig ng music ng naka earphone.Hindi ko maalis ang mga ngiti sa labi ko habang nakikinig ng kanta kasama siya.Tinext ko na rin sina Zaiden at Kevin. Sinabi ko sakanila na kami na ni Wesley.At siyempre, itong si Wesley parang timang. Ang sabi niya wag ko daw sabihin kay Kevin na kami na dahil baka mag wala 'yon do'n sa resort ngayon.Ito namang si Wesley kitang nananahimik 'yong eh.Pero siyempre alam ko naman na biro lang niya 'yon.No'ng sumunod na araw, nag punta kaming bookstore. Nag pa sama ako sakanya dahil bumili
Habang pinagmamasdan kong umiikot sa gitna ng lamesa yong bote ay hinihiling ko na sana pag tumigil 'yon ay sakanya mismo tumutok.Ayoko nang patagalin pa 'to. Gusto ko na agad malaman kung gusto nga ba niya ako o hindi.Pero no'ng tumutok 'yon sakin ay na badtrip agad ako.Bakit sakin pa? Bakit hindi na lang sakanya?! Ang daya!"Okay, ako magtatanong." sabik na sabik na sabi ni Carla.Hinanda ko naman ang sarili ko para sagutin 'yong kung ano man 'yong itatanong sakin ni Carla. Actually, hindi na kasi namin napag usapan pa 'yong kung ano 'yong itatanong namin sa isa't isa kung sakaling kami 'yong taya."Sabihin mo samin kung bakit mo gusto si Wesley."Kita ko ang gulat sa mukha ni Wesley no'ng sinabi 'yon ni Carla gano'n din kay Russell. Ni hindi nga siya makapaniwala na gusto ko 'yong kaibigan niya.Ngumiti ako kasi ang ganda ng tanong niya. Saktong sakto dahil kaharap ko siya ngayon.Tinitigan si Wes
Oo nagulat siya no'ng sinabi ko 'yon sakanya. Pero nawala din kaagad ang 'yong gulat na 'yon sa mukha niya na tila parang wala lang sakanya na umamin ako ng feelings.Kinuha niya 'yong gulp niya saka niya 'yon mabilis na ininom tapos tinuro niya 'yong pagkain ko."Tapusin mo na 'yang pagkain mo." sabi niya. "Hintayin na lang kita sa labas." tumayo siya at umalis kaya naman tumayo na rin ako para sundan siya.No'ng makalabas na ako do'n sa seven eleven ay mabilis akong tumakbo para maabutan siya at hinila ko 'yong wrist niya."Sandali lang." sabi ko at napa tigil naman siya no'ng hilahin ko siya pabalik. Dahan dahan siyang humarap sakin, napatitig siya sa mga mata ko pero umiwas din kaagad ng tingin. "Sagutin mo muna ako, gusto mo rin ba ako?"Hindi siya sumagot sa tanong ko. Ni hindi nga siya makatitig sakin ng maayos. Para bang nag iisip siya ng paraan kung papano niya maiwasan 'tong tanong ko kaya naman inulit ko 'yon. Tinanong ko ulit siya
Umakyat ako sa rooftop dahil nakakaramdam ako ng sobrang init kahit na sobrang lamig naman ngayong gabi. Hindi naman ako uminom do'n sa club pero bakit ganito? Bakit namamawis ako ngayon?At hanggang ngayon iniisip ko pa rin 'yong mga sinabi niya sa lalake kanina.Totoo kaya 'yon na gusto niya ako hanggang ngayon?Kasi kung oo, masaya ako dahil pareho na kami ng nararamdaman.Hindi na unfair 'yon para sakin.Sana pala no'ng hinatid niya ako pa uwi kanina ay tinanong ko siya kung totoo 'yong sinabi niya.Kaso lang, hindi na niya ako kinausap no'n kaya hindi ko na nagawang mag tanong.Bumukas 'yong pinto ng rooftop. Magtatago pa sana ako kasi akala ko siya 'yon pero no'ng makita kong si Kevin lang 'yon ay napa buntong hininga ako.Nagulat si Kevin no'ng makita ako rito kaya naman napatanong siya."Bakit gising ka pa, anong oras na kaya.
Aaminin ko na ba sakanya na gusto ko siya? Na totoong siya ang dahilan kung bakit kami nag break ni Zaiden?Chance mo na 'to para magtapat ng nararamdaman mo sakanya, Callie.Wag ka ng mag pa ligoy ligoy pa dahil ito na ang tamang pagkakataon.Hindi mo ba naisip na ang romantic ng ganitong klaseng eksena? Para kang nasa drama. I'm sure maging successful itong confession mo sa taong gusto mo na nasa harap mo na ngayon.Seryoso akong napatitig sa mga mata niya. Naglabas ako ng isang malalim na buntong hininga and i smiled at him."Ang totoo niyan... Tama— ay!"Biglang bumukas 'yong elevator at dahil sa gulat ay naitulak ko si Wesley papalayo sakin.Napatingin ako sa mga taong bumukas ng elevator at nandon si Kevin kasama nila.Lumapit siya samin at halatang nakita nila 'yong kung papano ko itulak si Wesley.Naks! I'm sure iba inisip nila.Badtrip naman. Bakit ba kasi ang malas malas ko?"Bakit hindi man lan
Hanggang sa pag uwi ko hindi pa rin maalis sa isip ko si Kaye.Gusto kong sabihin sakanya na tinu-two time siya ni Prince kaso lang hindi pa ako sigurado at hindi ko pa alam ang buong kuwento.Pero kung totoo man talaga 'yon, naawa ako sa kaibigan ko.Gusto kong kausapin si Prince at tanungin sakanya kung bakit niya ginawa 'yon kay Kaye. Mabait na tao si Kaye at kahit kailan wala siyang naka away na kahit sino. 'Yon ang pagkakakilala ko sakanya.Hindi ko alam kung ano pa ba ang kulang sakanya at nagawang mang two time nitong si Prince. Ano kaya ang sumapi sa isang 'yon?Sinabi pa niya sakin no'ng nakaraan na nag cheat daw sakanya si Kaye kaya sila nag break. Baliw talaga ang lalakeng 'yon.Buti na lang napigilan ko 'yong bibig ko kanina at hindi ko siya binalikan sa loob para tanungin ng harap harapan.Gusto kong tulungan at mapalayo si Kaye sa taong 'yon.Muli akong lumabas sa unit ko at tinawagan si Kaye kaso lang hindi siya ma c
Halos madurog ang puso ko nang marinig ko 'yon sakanya mismo.Ang sakit... Ang sakit sakit na marinig na hindi ako ang gusto niyang makita rito.The way kung papano niya sabihin ang salitang 'yon ay parang tinutusok ng karayom ang puso ko.Kung hindi ako, sino? Sino at para kanino ang text message na 'yon?!Para na akong maiiyak sa harap niya ngunit pinipigilan ko ang sarili ko na umiyak. Ayokong mapahiya sa harap niya ngayon. At ayoko rin na makahalata siya tungkol sa nararamdaman ko para sakanya.I look at him in the eye and i smiled.Pinilit kong ngumiti kahit ang sakit sakit na."Gano'n ba," sabi ko.Nahiya ako sa sarili ko dahil sa inasta ko. Nag assume ako na para sakin talaga 'yon. Sinabi ko pa naman kay Kevin ang tungkol sa text. Hindi ko alam kung papano ko sasabihin sakanya na hindi pala para sakin 'yon at na wrong send lang si Wesley."Sorry, Hindi ko na check matapos kong i-send. Hindi ko tuloy na bawi