Nasa library ako no'n no'ng mapagtanto kong wala 'yong cellphone ko sa bulsa ko.
Napakamot ako sa ulo ko at pilit na inalala kung saan ko inilapag 'yon kanina.Para akong mababaliw. Pag hindi naisuli sakin 'yon, paniguradong 'di na ako makakabili pa ng panibagong cellphone lalo na't mamaya pa lang ako magsisimula sa bago kong trabaho sa isang convenience store.
Hindi ko kakayanin pag nawala 'yon dahil hindi ko memorize 'yong cellphone number ni Zaiden. At isa pa, nando'n na lahat ng convo namin. Mahalaga sakin 'yon kaya hindi ko kayang mawala 'yon.
"May problema ka ba, Callie?" tanong sakin ni Kaye saka kinuha sakin 'yong isang makapal na libro na hawak ko.
"Kasi 'yong cellphone ko, nawala ko. Hindi ko alam kung saan ko naiwan kanina."
"Gano'n ba. Malabo nang isuli pa 'yon ng naka kita. Mas okay kung bumili ka na lang ng bago. Unless kung may mahalagang laman 'yong cellphone mo."
Kung may pera lang ako hindi ako mag pa-panic ng tudo
"Bakit ba pilit pinag tatagpo ang landas namin ng lalakeng 'yon?" Kabadong tanong ko sa sarili ko. Dalawang minuto akong nag stay do'n habang inaantog-antog 'yong ulo ko do'n sa likod ng pinto. Maya maya pa ay sumilip ulit ako pero sinara ko ulit 'yong pinto ko no'ng makitang andon pa rin siya nakatayo habang nakasandal sa labas ng pinto ng isang unit na kaharap lang ng unit ko. May suot siyang headphone habang naka tutok sa cellphone niya. Sinara ko ang pinto ang muling sumandal do'n. "Ano kaya ang ginagawa niya rito?Hindi naman siguro siya nandito dahil sakin?" tanong ko sa sarili ko at napa iling bigla, "huh! Definitely not!" Pero pano kung ako talaga ang sadya niya rito?Pano kung nasundan niya ako no'ng hinatid niya ako pa uwi dati? Sinabi ko 'yong ibang address pero pano kung sinundan niya ako no'ng mga oras na 'yon? Impossible! Sinigurado kong umalis na siya no'n bago ako naglakad patungong apartment kaya impo
Naka upo ako sa bench sa may tabi ng puno habang papahangin. Well, lunch break namin ngayon pero 'di na ako nag lunch dahil tinitipid ko lang 'yong pera ko. Ala una pa naman 'yong klase ko kaya nag hanap muna ako ng lugar kung saan pwede akong mag muni-muni. At heto ako ngayon, naka upo sa bench habang naka pikit ang mga mata at pinapakiramdaman ang paligid. Naalala ko na naman 'yong nangyare no'ng isang gabi.Curious ako kung may nag tulak nga ba sakin? At kung tama ako, sino naman 'yon?Ang alam ng lahat, nahilo lang ako kaya ako nahulog. Pero hindi eh, naramdaman ko talaga na may tumulak sakin. Minulat ko ang mga mata ko at napatitig sa kalawakan.Ang ganda ng kulay ng langit. Kulay asul lang at walang masyadong clouds napaka kalmado tingnan. Hindi rin mainit sakto lang at isa pa may naka harang na malaking puno sa bandang inuupuan ko kaya lalong napaka kumportable sa pakiramdam. Napatingin ako sa field, may mga naglalakad, 'yong iba naka
Naka upo kami ngayon sa isang coffee shop. Hindi pa rin tumitila ang ulan, gano'n parin katulad kanina. Iniwan muna namin 'yong payong niya sa labas para patuyuin. Napatingin ako sa kabilang table, nakita kong caffe latte 'yong iniinom ng isang babae. Napa buntong hininga na lang ako saka napa sabi sa isip na 'sana 'yan na lang ang pinabili ko sakanya.'Well, kasalanan ko naman, tahimik lang ako kanina no'ng itinanong niya sakin kung anong kape ba gusto kong inumin. Kaya heto, Caffe latte 'yong binili sakin. Well, I should be thankful kasi bilang sa daliri pa lang ako naka inom ng mga ganitong mamahaling kape. Napatingin ako kay Wesley at napa iwas din agad no'ng tumama ang paningin namin pareho.Ayan na naman siya, nakatingin na naman sakin. Kanina pa siya nakatitig lang pero hindi kami nagkikibuan. Naiilang tuloy ako. At naabutan pa niya akong nagkaganon kanina. Para akong bata na umiyak dahil na dapa at nagka sugat. Kinuha k
Pinikit ko ang mga mata ko kasabay ng mabilis na pagtibok ng puso ko dahil sa kaba.Kung totoong mangyare man 'to, ito ang magiging unang halik ko. Matagal. Matagal akong naka pikit habang hinihintay ang gagawin niya.At talagang hinintay ko pa?! Ang kapal! Minulat ko ang mga mata ko at basta basta ko na lang siyang sinuntok siya tiyan no'ng makita kong naka ngiti siya habang tinititigan akong naka pikit. "Baliw!" sigaw ko kasabay ng pag suntok ko sa tiyan niya. Napahawak siya do'n at mukhang napa aray pa dahil sa lakas ng pagka suntok ko. Gusto kong magalit at mapikon dahil sa ginawa niya ngunit kinabahan ako no'ng napa upo ito habang napapahawak siya tiyan niya't napa aray dahil sa lakas ng pagka suntok ko. Agad ko naman siyang nilapitan dahil nag alala ako na baka napalakas nga 'yong pag suntok ko sakanya. Hinawakan ko siya sa balikat at lumuhod sa harap niya, "okay ka lang?" nag aalalang tanong ko ngunit patul
Wala siyang naging reaksyon sa ginawa kong pag yakap ng mahigpit sakanya. Para nga siyang nanigas no'ng mga oras na 'yon na hindi man lang magawang gumalaw. Hindi ko nga alam kung nagagawa pa ba niyang huminga habang yakap yakap ko siya ng sobrang higpit. Naka pikit lang ako dahil sa takot at isa lang ang napansin ko no'ng mga oras na 'yon... Ang pabango niya. Ang bango ng pabango niya. Hindi ko alam kung anong pangalan ng pabango na 'yon pero pamilyar 'yong amoy no'n sakin. Para bang naamoy ko na 'yon dati pero hindi ko alam kung saan. Biglang bumukas 'yong mga ilaw at napa bitaw na lamang ako sa pag yakap ko sakanya.Do'n ko lang din napansin na nakakahiya at nakakailang pala 'yong ginawa ko. Napakamot ako sa ulo ko at tila hindi alam ang gagawin.Napatingin ako sakanya pero umiwas agad siya ng tingin. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o totoong nakikita kong namumula ang mukha nito. Hindi pa ako nakakita ng lalakeng nag b-b
2 hours later. Habang naglalakad ako patungo sa unit ko ay hindi ko mapigilang hindi mapangiti dahil sa pinaghalong saya at kilig na nararamdaman ko ngayon. Hindi ako makapaniwalang umamin din siya na may gusto siya sakin. Grabe! Hanggang ngayon tandang tanda ko pa ang mga sinabi niya kanina. Tanda ko pa kung papano niya banggitin ang salitang 'GUSTO DIN KITA' hindi talaga ako makapaniwalang sinabi niya 'yon kanina. Akala ko kanina nag ha-hallucinate lang ako, hindi pala. Totoong umamin siya sakin at pareho kami ng nararamdaman. Hindi ako makapaniwalang mangyayare 'to. Buong buhay ko, akala ko hindi ko na mararamdaman ang ganitong klase ng saya. Sabi na nga ba, Impossible things can be possible. Lahat ng bagay ay may kabaliktaran. There's no permanent things in this world. Kaya ang isang impossible ay pwede rin maging possible. No'ng nasa harap na ako ng unit ko ay biglang bumukas 'yong pinto ng unit ni Wesley at
Napatingin ako sa loob ng kotse para hanapin si Wesley pero mukhang wala naman siya sa loob kaya naman iginala ko ang paningin ko sa buong paligid dahil nagbabakasakali akong nandito lang siya. Hindi naman niya ako ite-text kung wala siya rito. Muli akong napatingin sa text message niya. Pinapasakay niya ako sa kotseng 'to? Ibig ba niyang sabihin mag papanggap ako na kotse ko 'to? Napatingin ako kay Manong driver na kanina pa ako hinihintay na sumakay. Lumabas na rin siya para pag buksan ako kaya naman napatingin ako kay Zaiden. Ayoko sanang gawin 'to pero wala na kasi akong maisip na dahilan. "Uhm. Kailangan ko na mauna, nandito na kasi ang sundo ko." pagsisinungaling ko. Tiningnan ni Zaiden 'yong driver ng maigi. Kinabahan ako dahil baka kilala pala niya 'tong driver ni Wesley at baka mabisto pa niya ako.Muli siyang napatingin sakin at nawala 'yong kaba ko no'ng ngumiti siya. "Okay sige. Mag ingat ka." sabi niya.
Kung pwede lang sanang i delete ang pangyayareng 'to ngayon, I'm sure kanina ko pa ginawa. Parang gusto ko na lang lamunin ako ng lupa. Hindi ko alam kung papano ko ipapaliwanag kay Zaiden mamaya 'tong mga sinasabi ng Russell na 'to. Eh kung bakit ba kasi nagkita kita pa kaming lahat dito sa cafeteria? Ugh! Ang malas ko talaga palagi. Although, wala naman talaga akong dapat ika-bahala, pero kasi baka iba 'yong iisipin nila sa sinabi ni Russell.What if ma miss-interpret nila? Anong gagawin ko? Napatingin ako kay Wesley. Kahit siya hindi rin makagalaw sa kinatatayuan niya. Siguro kasi nagulat din siya dahil hindi rin niya inasahan 'to ngayon. "What do you mean?" tanong ni Sarah kay Russell. "Will you please say it again?" Gusto kong takpan na lang ang bibig ni Russell para hindi na niya masagot 'yong tanong ni Sarah kaya lang hindi ko naman 'yon pwedeng gawin. Wala naman akong karapatang gawin 'yon dahil nakakahiya.
Nag decide akong puntahan siya sa ospital. Ayokong gawin 'to pero kahit gano'n ka laki 'yong nagawa niyang kasalanan sakin, siya naman ang naging dahilan kung bakit naging masaya ako simula no'ng makilala ko siya.Tama, naging masaya lang ang buhay ko matapos ang aksidente na 'yon simula no'ng makilala ko siya. Inaamin ko no'ng una na naiinis ako sa pagmumukha niya noon, pero no'ng naging magkasundo kami naisip ko na ang saya saya pala na magkaroon ka ng totoong kaibigan.Totoong kaibigan lang ang nararamdaman ko sakanya sa simula, pero hindi ko akalain na mas higit pa pala do'n ang mararamdaman ko sakanya.Umaga pa lang no'ng umalis ako para puntahan siya.No'ng makarating ako sa ospital ayhinanap ko 'yong kuwarto niya kaya naman nagtanong ako sa registrar kung saan 'yong kuwarto ni Wesley Clemente.Pinuntahan ko 'yon no'ng malaman ko at no'ng nasa harap na ako ng pinto ng kuwarto niya ay hindi pa man ako tuluyang naka pasok ay bigla ito
Hindi ko napigilan ang sarili ko't napa hagulgol na lang ako sa pag iyak nang malaman ko 'yon.Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya. Kasi nakakatakot. Nakakatakot na malaman ang katotohanan na siya ang naging dahilan kung bakit nangyare ang aksidenteng 'yon.Pero kung sakaling totoo man 'yon, mas pipiliin ko pa ring wag na lang marinig o malaman pa 'to kahit kelan. Kasi hindi ko 'yon matatanggap kahit kailan.Pero ano pa bang magagawa ko? Ito na 'to eh, sinasabi na niya sa mismong harap ko na siya ang puno't dulo ng aksidenteng nangyare noon.Papano naging siya at puno't dulo ng aksidenteng 'yon? Papano nangyare 'yon?Pinunasan ko ang mga luha ko at inangat ang ulo ko para tingnan siya."Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo." sabi ko.Pilit kong itinayo ang sarili ko kahit wala akong lakas at muli siyang hinarap."Wesley, alam kong sinasabi mo lang 'to dahil—"Napatigil ako nang bigla siyang mag
So ayon na nga, naging kami ni Wesley matapos ang araw na 'yon.Sa totoo lang, sobrang saya ko dahil gusto rin niya ako. Sinabi niya sakin na gusto niya ako.At siyempre masaya naman para sakin 'yong mga kaibigan ko dahil successful daw 'yong lahat ng efforts na ginawa ko.Na bilib sila sakin dahil napa amin ko rin siya sa wakas.Lumabas ako sa unit ko at umakyat kami sa rooftop tapos nakinig ng music ng naka earphone.Hindi ko maalis ang mga ngiti sa labi ko habang nakikinig ng kanta kasama siya.Tinext ko na rin sina Zaiden at Kevin. Sinabi ko sakanila na kami na ni Wesley.At siyempre, itong si Wesley parang timang. Ang sabi niya wag ko daw sabihin kay Kevin na kami na dahil baka mag wala 'yon do'n sa resort ngayon.Ito namang si Wesley kitang nananahimik 'yong eh.Pero siyempre alam ko naman na biro lang niya 'yon.No'ng sumunod na araw, nag punta kaming bookstore. Nag pa sama ako sakanya dahil bumili
Habang pinagmamasdan kong umiikot sa gitna ng lamesa yong bote ay hinihiling ko na sana pag tumigil 'yon ay sakanya mismo tumutok.Ayoko nang patagalin pa 'to. Gusto ko na agad malaman kung gusto nga ba niya ako o hindi.Pero no'ng tumutok 'yon sakin ay na badtrip agad ako.Bakit sakin pa? Bakit hindi na lang sakanya?! Ang daya!"Okay, ako magtatanong." sabik na sabik na sabi ni Carla.Hinanda ko naman ang sarili ko para sagutin 'yong kung ano man 'yong itatanong sakin ni Carla. Actually, hindi na kasi namin napag usapan pa 'yong kung ano 'yong itatanong namin sa isa't isa kung sakaling kami 'yong taya."Sabihin mo samin kung bakit mo gusto si Wesley."Kita ko ang gulat sa mukha ni Wesley no'ng sinabi 'yon ni Carla gano'n din kay Russell. Ni hindi nga siya makapaniwala na gusto ko 'yong kaibigan niya.Ngumiti ako kasi ang ganda ng tanong niya. Saktong sakto dahil kaharap ko siya ngayon.Tinitigan si Wes
Oo nagulat siya no'ng sinabi ko 'yon sakanya. Pero nawala din kaagad ang 'yong gulat na 'yon sa mukha niya na tila parang wala lang sakanya na umamin ako ng feelings.Kinuha niya 'yong gulp niya saka niya 'yon mabilis na ininom tapos tinuro niya 'yong pagkain ko."Tapusin mo na 'yang pagkain mo." sabi niya. "Hintayin na lang kita sa labas." tumayo siya at umalis kaya naman tumayo na rin ako para sundan siya.No'ng makalabas na ako do'n sa seven eleven ay mabilis akong tumakbo para maabutan siya at hinila ko 'yong wrist niya."Sandali lang." sabi ko at napa tigil naman siya no'ng hilahin ko siya pabalik. Dahan dahan siyang humarap sakin, napatitig siya sa mga mata ko pero umiwas din kaagad ng tingin. "Sagutin mo muna ako, gusto mo rin ba ako?"Hindi siya sumagot sa tanong ko. Ni hindi nga siya makatitig sakin ng maayos. Para bang nag iisip siya ng paraan kung papano niya maiwasan 'tong tanong ko kaya naman inulit ko 'yon. Tinanong ko ulit siya
Umakyat ako sa rooftop dahil nakakaramdam ako ng sobrang init kahit na sobrang lamig naman ngayong gabi. Hindi naman ako uminom do'n sa club pero bakit ganito? Bakit namamawis ako ngayon?At hanggang ngayon iniisip ko pa rin 'yong mga sinabi niya sa lalake kanina.Totoo kaya 'yon na gusto niya ako hanggang ngayon?Kasi kung oo, masaya ako dahil pareho na kami ng nararamdaman.Hindi na unfair 'yon para sakin.Sana pala no'ng hinatid niya ako pa uwi kanina ay tinanong ko siya kung totoo 'yong sinabi niya.Kaso lang, hindi na niya ako kinausap no'n kaya hindi ko na nagawang mag tanong.Bumukas 'yong pinto ng rooftop. Magtatago pa sana ako kasi akala ko siya 'yon pero no'ng makita kong si Kevin lang 'yon ay napa buntong hininga ako.Nagulat si Kevin no'ng makita ako rito kaya naman napatanong siya."Bakit gising ka pa, anong oras na kaya.
Aaminin ko na ba sakanya na gusto ko siya? Na totoong siya ang dahilan kung bakit kami nag break ni Zaiden?Chance mo na 'to para magtapat ng nararamdaman mo sakanya, Callie.Wag ka ng mag pa ligoy ligoy pa dahil ito na ang tamang pagkakataon.Hindi mo ba naisip na ang romantic ng ganitong klaseng eksena? Para kang nasa drama. I'm sure maging successful itong confession mo sa taong gusto mo na nasa harap mo na ngayon.Seryoso akong napatitig sa mga mata niya. Naglabas ako ng isang malalim na buntong hininga and i smiled at him."Ang totoo niyan... Tama— ay!"Biglang bumukas 'yong elevator at dahil sa gulat ay naitulak ko si Wesley papalayo sakin.Napatingin ako sa mga taong bumukas ng elevator at nandon si Kevin kasama nila.Lumapit siya samin at halatang nakita nila 'yong kung papano ko itulak si Wesley.Naks! I'm sure iba inisip nila.Badtrip naman. Bakit ba kasi ang malas malas ko?"Bakit hindi man lan
Hanggang sa pag uwi ko hindi pa rin maalis sa isip ko si Kaye.Gusto kong sabihin sakanya na tinu-two time siya ni Prince kaso lang hindi pa ako sigurado at hindi ko pa alam ang buong kuwento.Pero kung totoo man talaga 'yon, naawa ako sa kaibigan ko.Gusto kong kausapin si Prince at tanungin sakanya kung bakit niya ginawa 'yon kay Kaye. Mabait na tao si Kaye at kahit kailan wala siyang naka away na kahit sino. 'Yon ang pagkakakilala ko sakanya.Hindi ko alam kung ano pa ba ang kulang sakanya at nagawang mang two time nitong si Prince. Ano kaya ang sumapi sa isang 'yon?Sinabi pa niya sakin no'ng nakaraan na nag cheat daw sakanya si Kaye kaya sila nag break. Baliw talaga ang lalakeng 'yon.Buti na lang napigilan ko 'yong bibig ko kanina at hindi ko siya binalikan sa loob para tanungin ng harap harapan.Gusto kong tulungan at mapalayo si Kaye sa taong 'yon.Muli akong lumabas sa unit ko at tinawagan si Kaye kaso lang hindi siya ma c
Halos madurog ang puso ko nang marinig ko 'yon sakanya mismo.Ang sakit... Ang sakit sakit na marinig na hindi ako ang gusto niyang makita rito.The way kung papano niya sabihin ang salitang 'yon ay parang tinutusok ng karayom ang puso ko.Kung hindi ako, sino? Sino at para kanino ang text message na 'yon?!Para na akong maiiyak sa harap niya ngunit pinipigilan ko ang sarili ko na umiyak. Ayokong mapahiya sa harap niya ngayon. At ayoko rin na makahalata siya tungkol sa nararamdaman ko para sakanya.I look at him in the eye and i smiled.Pinilit kong ngumiti kahit ang sakit sakit na."Gano'n ba," sabi ko.Nahiya ako sa sarili ko dahil sa inasta ko. Nag assume ako na para sakin talaga 'yon. Sinabi ko pa naman kay Kevin ang tungkol sa text. Hindi ko alam kung papano ko sasabihin sakanya na hindi pala para sakin 'yon at na wrong send lang si Wesley."Sorry, Hindi ko na check matapos kong i-send. Hindi ko tuloy na bawi