KABANATA 98Bumabagabag sa ‘kin yung mga marinig kay Devia kaya mas lalo akong na-curious sa nangyayari sa kanya. Ngunit pagbalik sa opisina ay sunod-sunod ang inaayos ko kaya naman hindi na muling sumapit sa isipan ko ang ideyang iyon. “Call the hospital for the bill and settle it,” utos ni Colton at itinawag na lang iyon sa ‘kin. Mukhang napakabusy niya kaya maging ang pagtayo sa kinauupuan ay hindi na magawa. Naiintindihan ko naman dahil may nakita rin akong media sa baba kanina. Mabilis kong tinawagan ang hospital at binayaran ang hospital bills. Pero kahit pwede ko namang bayaran through phone call ay mas pinili kong umalis ng kumpanya para sa ibang bagay. Kikitain ko si Pam ngayon para sa importanteng papeles na kailangan kong pirmahan. Kinailangan ko pang maghintay saglit sa kanya dahil traffic daw. “Ma’am, pasensya na po! Sobrang traffic po talaga sa daan,” humihingal na saad ni Pam. Kahit nagmamadali ito ay kitang kita pa rin ang gandang taglay, hindi ko nga alam kung ba
KABANATA 99“Ako, Fily!” malalim na saad ng boses galing sa likod ko. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig ng mapagtanto kung sinong nasa likod ko. Hindi ko man lingunin ay kilala ko na siya, malakas na rin ang tibok ng puso ko kaya naman mas lalo akong natuod sa kinauupuan ko. “C-colton!” utal na saad ko at tiningala siya. Mapanuri ang mga mata nito na tila hinahalukay kung anong nasa isip ko. “That’s a confidential information, Kassius!” mariing saad ni Colton pero sa ‘kin pa rin nakatingin at naghila ng upuan para tumabi sa ‘kin. Pupwede namang pang-apatan ang lamesa pero bakit kailangan niyang sumiksik sa tabi ko? Mas lalo tuloy akong hindi mapakali dahil nagtatama ang braso namin. “Well, ikaw ang umamin bro. I am not planning na sabihin sa kanya na ikaw ang nagpapa-background check though,” kibit balikat na saad naman nitong si Kassius at ngumiti ng bahagya ng makita ang secretary kong pabalik. Hindi man lang nahiya ang lalaking ito na titig na titig sa babae, “Baka mat
KABANATA 100All through out siguro ng pagkain ay namumula ang mukha ko. I highly depended myself pa naman na we don’t feel exactly the same ni Colton. Pero heto kami ngayon at sabay na kumakain! At sa iisang plato pa, ano na Fily? Hindi pala pareho ng nararamdaman pero kinikilig habang kasalo siya? “Looks like you’re still smitten bro,” nakangising saad ni Kassius habang nakasandal sa upuan at nakatitig sa kaibigan niyang napasandal na rin sa upuan ngayon. “Just look kung hindi ka mafa-fall,” saad naman nitong katabi ko kaya naman siniko ko ito ng matahimik na. “Stop it, Colton.” Pinanlakihan ko na siya ng mata at inginuso ang pagkain na nasa harapan. Ibig sabihin ay kumain na lang kaya naman natawa na lang ito at ginamit pa ang kutsara ko para kumain.Matapos kumain ay nagpaalam na rin si Pam at Kassius dahil may trabaho pa sila bukas. Nandito kami ni Colton sa tapat ng coffee shop habang kumakaway sa papaalis na magkasintahan. “Call me anytime, Pam!” sigaw ko at ngumiti sa kan
KABANATA 101After saying those words, he swiftly move out of the car and opened the passenger door. He shyly smile while offering his hand, walang pag-aalinlangan ko namang inabot iyon at lumabas na rin ng sasakyan.“Thank you,” nahihiyang sambit ko at magkahawak kamay kaming pumasok ng coffee shop.This is the first time na bumisita kami ng coffee shop pagkatapos ng aksidente sa Manila. Naamoy ko kaagad ang napakabangong aroma ng kape pagkapasok pa lang. I like coffee shop but most of the time mas bet ko ang non-coffee drinks nila. I don’t like bitter drinks and for me binibigay yun ng coffee beans. Kaya everytime I visit coffee shop, I would just appreciate the coffee aroma from the grinded coffee beans. But I would order something na walang coffee or either a meal. “Can I get a matcha strawberry latte? A-and a banana pudding?” saad ko sa cashier na mabilis namang tumango at may pinindot sa POS machine. “Of course Ma’am? How about sa husband ninyo?” tanong nito at tinuro si Col
KABANTA 102I have a hunch kung sino pero gusto kong makapaglatag muna ng ebidensya bago ko sabihin ang impormasyon. “I-i’m s-sorry,” nakayukong sambit ko lalo na ng mag-sinked in sa ‘kin ang sinabi ni Colton. What if I did cheat? What if I really did something I couldn’t imagine now?What if I really betray someone I cherish and love?What if I really hurt him beyond I could imagine?Those what if was all running around my head, and the next thing I knew, I was begging for his forgiveness. “I-i didn’t know, h-hindi ko alam na magagawa ko iyon. I-im s-so sorry, C-colton.”“W-what can I do p-para mapatawad mo ako?” desperadong tanong ko habang nakatingin ng masinsinan sa lalaki. “Really? Would you do anything?” tanong nito habang nakangisi kaya hindi ko alam kung nilalagay ko ba sa kapahamakan ang sarili ko or I am just trying to redeem myself para makawala sa sakit ng katotohanang may niloko akong tao.“Then, you can redeem yourself by packing your stuffs and come with me in bagu
KABANATA 103Kakalabas ko lang ng bahay ng may bumusinang van sa harap ng gate namin. May lumabas na driver mula sa driver’s seat at mabilis na kinuha ang maletang dala ko. “Goodmorning,” saad ni Colton pagkabukas ko ng pintuan ng van. Umusod siya papunta sa bintana kaya naman umupo na ako sa tabi niya. This van is very comfortable and unique. May 2 seats lang sa pagkakalaki ng van na ito, sadyang tag-isa lang kami ni Colton. Sobrang komportable dahil sofa type pa ang upuan kaya sobrang lambot, may settings rin na pwedeng gawing massage chair siya. Pero hindi ko na pinakialamanan dahil nakakahiya naman. May kape na rin sa harapan at iilang pagkain kaya natatakam na napapatingin ako doon. “Did you eat breakfast? Nagpa-order ako sa driver kanina, you can eat while sitting,” saad niya at bumalik na sa ginagawa niya sa kanyang ipad. “A-ah, k-kumain ka na rin ba?” tanong ko sa kanya at sinulyapan siya. Nakita kong napahinto siya pero muling nagtipa sa kanyang ipad bago siya sumagot.
KABANATA 104He regrets it!Dahil sa mga sinabi niya ay buong byahe tuloy akong hindi mapakali hanggang sa nakatulog na lang ako sa kakaisip. Dumagdag pa na masama ang naging gising ko ng si manong driver pa ang gumising sa ‘kin dahil nauna na pala ito at may kausap na babae. Habang nakatingin sa dalawa ay hindi ko mapigilang mapatingin sa sarili ko. Nakasuot lang ako ng palaging sinusuot ko sa office na blazer at tube top sa loob at trouser pants. Kung ihahambing nga naman sa kasama ni Colton na nakasuot ng napakagandang sun dress at kitang kita kung gaano kapulido ito gumalaw. Parang tinuruan talaga kung paano dalhin ang sarili dahil pareho silang nasa mataas na katayuan ng buhay. “Ako na po manong,” sambit ko kay manong driver na isa-isa ng hinihila ang mga maleta namin. Mas lalo lang nag-sink in sa ‘kin na nandito nga pala ako para sa trabaho at hindi para magtampo at magselos sa makikita ko. “Ayos lang po ba ma’am? Pwede ko naman pong ihatid sa naka-booked niyo pong hotel.”
KABANATA 105“Fily, this is Alice. Inaanak ni Mom,” pagpapakilala ni Colton sa babaeng kasama niya noong kadarating lang namin sa The Forest Lodge. “Alice, this is my secretary, Fily and I’m also court-”“Nice meeting you Ma’am Alice!” mabilis na saad ko at pinutol ang sasabihin ni Colton. Alam kong may gusto ang babaeng ito at baka siya na yung bagong fiancee na gusto ng mom niya. Kita naman sa pagkislap ng mata niya kung gaano niya kagusto si Colton. Panay pa ang hawak sa braso ng lalaki kahit palagi itong umiiwas. “Shall we have breakfast first, Fily?” tanong ni Colton at tinuro ang malapit na restaurant sa loob ng hotel ng The Forest Lodge. “Yes please! You guys should also eat breakfast first para may laman naman ang tiyan niyo para sa work later,” sabat ni Alice habang hila-hila na si Colton sa braso. Napabuntong hininga na lang ako at sumunod sa dalawa dahil nagugutom na rin ako sa pagkukulong ko sa kwarto ng ilang araw. He tried freeing himself but Alice won’t really budg
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A
KABANATA 130Habang nagtatrabaho ay biglang dumaan sa isip ko ang mangga at bagoong. Pero dahil madami rin akong inaasikaso para sa isang event ay ipinagsawalang bahala ko muna iyon. Kanina pa rin ako pabalik-balik sa portfolio ni Devia dahil kasali siya sa line up ng mga models na kailangan para sa event ng bench. Hindi maipagkakaila na magaling at hinahangaan ang babae sa larangan ng kanyang career. Nang buksan ko pa ang telepono ay bumungad na naman sa akin yung mga mangga na may napakadaming alamang. Mas nangasim din ako ng makitang pwede rin lagyan ng chili garlic oil at mas masarap daw. “Hello po, pwede po bang umorder through food panda?” tanong ko kaagad sa isang tindera na nag-PM sa akin. “Ay! Pasensya na po ma’am, wala pa pong deliver ng mangoes,” hingi ng paumanhin ng isang tindera. Nag-try pa akong maghanap ng ibang seller pero wala na akong makita. Sunod-sunod na rin na nagsisilabasan ang iba’t ibang version ng green mangoes with alamang. Darn those green mangoes!I
KABANATA 129Nung gabing iyon ay iniyak na namin lahat ng sakit, hindi ko man buong alam kung anong nangyari sa pagitan nila ni Kassius. Ramdam ko kung gaano kabigat iyon para sa aking sekretaryana itinuring ko na ring mahalagang parte ng aking buhay. Alam ko sa sarili kong ibubuwis ko rin ang buhay ko para kay Pam. Isa siya sa mga taong walang pagdadalawang isip na pagbibigyan ko nga buhay ko basta kapalit nun ay ligtas at masaya siya. Galit na galit ako kay Kassius pero sinabi na ng babae na ayaw niya ng makialam pa kami sa buhay ng lalaki. Sapat na raw ang pagiging tanga at bulag niya sa nakalipas na panahon para pag-aksayahan pa ito ng panahon. “Are you still sleeping, Fily? Mauuna na ako sa company,” pagpapaalam ni Pam. Napabalikwas ako sa higaan ng marinig ang kaswal na boses niya na nagpapaalam. Bumuntong hininga muna ako bago ko binuksan ang pintuan para sana paghingahin muna siya. “Pam! I told you, wag ka ng pumasok ngayon. Ako na ang bahala muna sa kumpanya okay? Just re