Ano ka ba talaga Colton, nag-aalala o gusto ulit maka-score kay Fily?
KABANATA 11Buong linggo habang nagpapagaling ako ay hindi kami nagpapansinan ni Colton. Maaga siyang umaalis sa condo at late na umuuwi. Kaya sa tuwing umaalis siya ay tulog pa ako at pag-uwi niya ay tulog na rin ako. At dahil wala akong magawa ngayong araw ay pumunta muna ako ng hospital upang tignan si inay at kamustahin ang kalagayan ni itay at bunso. “Tay! Ano na pong balita kay inay? Hindi pa rin ho ba siya nagigising?” tanong ko kay itay ng makita ko itong nasa labas ng private room ni inay. “Hindi pa anak, pero stable naman daw ang kalagayan ni Mariel. Sana talaga ay gumising na siya,” nakangiting saad ni itay ngunit alam kong malungkot siya tuwing nakikita si inay na wala pa ring malay. “Manalig lang tayo itay, alam ko gigising si inay para sa atin.”“Malakas si Mariel anak, kayang kaya niya lagpasan ang pagsubok na ito.”Inaya ko na ring kumain si itay dahil magtatanghali na. Kahit papaano ay may binigay na pera si Colton kaya may pambili ako ng pagkain namin ni itay. An
Kabanata 12:Araw-araw ay ipinagluluto ko si Colton, alam ko namang hindi biro ang gastos sa doktor at room ni inay kaya kahit sa ganitong paraan man lang ay may naibabalik ako sa lalaki. Habang naghihiwa ng sibuyas ay may balitang kumuha ng atensyon ko kaya iniwanan ko muna ang hinihiwa at nanuod ng telebisyon. “Kitang-kita sa mga litrato ang masayang engagement party ni Mr. Colton Noah Villagonzalo at Ms. Devia San Agustin. Isa na sa mga haka-haka ang nabigyan ng kasagutan, totoong magkarelasyon ang dalawa. Kailan kaya ang kasal ng dalawang maimpluwensyang indibidwal sa buong pilipinas.” Napatakip na lang ako ng kamay sa aking dibdib, sabi ko na nga ba at nakita ko na si Colton dati. Ang tanga tanga mo Fily para hindi i-check na may kasintahan na pala ang lalaki. Tumutulo ang luha ko ng biglang bumukas ang pintuan ng condo ni Colton, nakita ko ang lalaki na may dalang box ng cake at bulaklak sa kamay nito. “Anong nangyari Fily? Bakit ka umiiyak?” nag-aalalang tanong sa akin ng lal
KABANATA 13: Pagod na pagod ako ngayong araw dahil madaling araw na akong tinigilan ni Colton. Paggising ko ay nakayakap ang kamay ng lalaki sa aking bewang. “Saan ka pupunta? I still want my cuddles Fily.” inaantok pa ang boses niya ng sabihin niya iyon at hinigpitan ang pagkakayap sa ‘kin. “Colton, tanghali na, wala ka bang trabaho ngayon?” mahinang saad ko sa lalaki habang nakatalikod pa rin sa kanya. Naramdaman ko ang mumunting halik ng lalaki ng gawaran ako ng halik nito sa aking balikat. Hindi ko maintindihan pero naramdaman kong bumilis ang tibok ng puso. Hindi naman ako ganito ng magkakilala kami pero ngayong matagal ko siyang nakakasama ay tila kinikilig ako sa mga galaw at kilos nito. At nalulungkot ako sa tuwing nakikita ko ito sa telebisyon kasama si Devia. “Hindi ka ba hahanapin ni Devia?” tanong ko sa lalaki at humarap sa gawi niya. Nagtama ang mata naming dalawa, matagal akong tinitigan ni Colton. Hindi ko binawi ang tingin ko sa lalaki at hinihintay ang sagot nit
KABANATA 14: “Janna, i-serve mo raw ito sa table 9,” utos sa akin ng manager ng club na kumausap sa akin sa bar. Isang linggo pa ang nakalipas ay hindi pa rin umuuwi si Colton. At idi-discharge na rin si inay sa hospital, hindi sapat ang perang iniwan ni Theo para sa gamot at maintenance ni inay. Kaya tinawagan ko yung calling card na binigay sa ‘kin ng bakla, mabuti na lang ay may sumagot kaagad at pinapapunta ako dito sa bar. “Sige po Sir,” sagot ko at kinuha ang tray na may lamang iba’t ibang inumin. Hindi ko alam iyon pero wala na akong pakialam basta makapagtrabaho lang ako. “Miss magkano isang gabi sa ‘yo?” tanong ng isang lalaking nakasalubong ko pero umiling lang ako sa kanya at dumiretso na sa table number 9 na paghahatiran ko nitong inumin. “Sir, ito na po ang order niyo,” wika ko at nilapag isa-isa ang kanilang inumin. Aalis na sana ako ng kausapin ako ng lalaking kung makatingin ay para akong kakatayin. Sobrang nakakatakot kapag tumitingin siya kaya napaayos ako ng tay
KABANATA 15: Sa hindi malamang dahilan ay nasipa ko ang nasa gitna ng hita ng lalaki. At tumakbo mula sa pagkakahawak niya. Wala naman akong mapupuntahan pero tumakbo pa rin ako palayo sa kanya. “Fily, fuck bakit kailangan mo sipain ang-” sigaw ng lalaki pero hindi ko na narinig ng lumiko ako sa isang eskinita. Habol ang hiningang napahawak ako sa aking tuhod dahil buong buhay ko ay ngayon lang ako tumakbo ng ganun kabilis. “Baka masundan niya pa ko ha, ang bilis na ng tinakbo ko-” hindi ko na natuloy ang sinabi ko ng may humila sa braso ko. “Tinatakbuhan mo na ko ngayon? Filoteemo, ilang araw ka ng hindi umuuwi sa condo. Kung saan-saan na kita hinanap tapos dito lang kita makikita sa bar? Anong ginagawa mo doon?” mahabang saad ni Colton habang mahigpit na hawak ang kamay ko. “Ano ba Colton nasasaktan ako!” sigaw ko sa kanya at kinukuha ang kumay ko ngunit mas malakas siya kaya wala ring saysay ang pagpupumiglas ko. “Masasaktan ka talaga Fily kapag hindi ka nagsabi ng totoo! An
KABANATA 16:“Listen Filoteemo, sa susunod na makita kita sa bar na ‘yon ay ipapasarado ko ang punyetang bar!” Mariing bulong ni Colton habang sinasagad ang kahabaan niya sa aking pagkababae. Tanging ungol lang ang naisagot ko sa kanya dahil maging ang pagtango o pagsasalita ay nahihirapan ako dahil sa sarap na pinapadama niya sa ‘kin. “C-colton, malapit na ‘ko…… ahhhhh,” sigaw ko at naramdaman ko rin ang nilabas na t***d ng lalaki sa aking kaloob-looban. “Nagpa-check up at nagpaturok ka na ba sa ospital? Ayokong makakuha ng sakit at magkaanak Fily.” Matigas na sinabi iyon ng lalaki bago umalis sa aking ibabaw at pumasok sa banyo. “Hinding hindi ko nakakalimutan na magpaturok Colton. Tsaka alam mong ikaw lang ang nakakagalaw sa ‘kin, hindi ba dapat ako pa ang magamba sa ‘yo?” tanong ko sa kanya pero dire-diretso lang itong pumasok sa banyo. Hindi ko matanggap na ako pa ang sinabihan ng lalaki na parang ako pa ang kumakalantari ng iba. E siya naman itong may fiancee, hindi na rin n
KABANATA 17: Naglakad na paalis si Devia habang tulala pa rin ako sa mga sinabi niya, pero bumalik ako sa katinuan ng muling humarap sa ‘kin si Devia. “Akala mo talaga mamahalin ka ni Colton? Na kaya niya ngang maghanap ng ibang babae. Ngayon pa kaya? Hindi mo ba naisip na pinaglalaruan ka niya? Stop being so stupid Fily, hindi ka pa rin ba graduate diyan?” makahulugang sambit ni Devia kaya napatitig ako sa babae. Andami nilang parang nakilala ko na dati pero hindi ko alam kung saan ko nakita, or baka dahil sa panaginip kong ginagawa lang ng isip ko. “Kilala mo ba ako miss? Nagkita na ba tayo dati? Gaano mo ako kakilala kung ganoon?” tanong ko kay Miss Devia pero ngumisi lang ito at marahang umiling. “If I happen to be your friend, matagal na kitang itinakwil. Dahil wala akong magiging kaibigan na ahas!” sigaw niya at tinulak ako ng malakas. Dahil sa sobrang lakas nun ay hindi ko naibalanse ang katawan ko at tumama ako sa counter ng kitchen ni Colton. Medyo tumama rin ang ulo ko
KABANATA 18:Nagising ako ng tumunog ang cellphone ko. Sobrang sakit ng ulo ko pero mas minabuti ko ng tumayo at inabot ang tumunog na cellphone sa lamesa. “Hello!” galit na sigaw ni Cotlon. Nakita ko sa call log na madami ng missed calls sa ‘kin ang lalaki. Ayoko namang magsabi na pinuntahan ako ng fiancee niya at pinamukha ang pagiging kabit ko. “P-pasensya na, kakagising ko lang kasi,” palusot ko habang hawak pa rin ang medyo sumasakit na ulo. Mukhang malakas ang pagtulak ni Devia kaya nahilo ako sa lakas ng impact na iyon. “B-bakit ka pala napatawag? May kailangan ka ba?” tanong ko kay Colton dahil hindi naman yun madalas tumawag lalo na kapag umaalis ito. Wala sa katinuan niya ang magpaalam, siguro kay Devia kaya niya pa. Pero sa aking binabayaran niya lang ay malabo.“W-wala lang, sagutin mo lagi ang phone mo! Baka may iutos ako sa ‘yo. Sige na, kailangan ko ng bumalik sa meeting.”Hindi pa ako nakakapagpaalam ay narinig ko na ang ‘beep’ sound ng cellphone palatandaan na bina
KABANATA 129Nung gabing iyon ay iniyak na namin lahat ng sakit, hindi ko man buong alam kung anong nangyari sa pagitan nila ni Kassius. Ramdam ko kung gaano kabigat iyon para sa aking sekretaryana itinuring ko na ring mahalagang parte ng aking buhay. Alam ko sa sarili kong ibubuwis ko rin ang buhay ko para kay Pam. Isa siya sa mga taong walang pagdadalawang isip na pagbibigyan ko nga buhay ko basta kapalit nun ay ligtas at masaya siya. Galit na galit ako kay Kassius pero sinabi na ng babae na ayaw niya ng makialam pa kami sa buhay ng lalaki. Sapat na raw ang pagiging tanga at bulag niya sa nakalipas na panahon para pag-aksayahan pa ito ng panahon. “Are you still sleeping, Fily? Mauuna na ako sa company,” pagpapaalam ni Pam. Napabalikwas ako sa higaan ng marinig ang kaswal na boses niya na nagpapaalam. Bumuntong hininga muna ako bago ko binuksan ang pintuan para sana paghingahin muna siya. “Pam! I told you, wag ka ng pumasok ngayon. Ako na ang bahala muna sa kumpanya okay? Just r
KABANATA 128“You’re clearly angry to me, Ms. CEO?” mapanuyang saad niya kaya nilingon ko ito gamit ang nanlilisik kong mata. Kanina pa siya sunod ng sunod kahit sinabi kong wag siyang sumunod. Alam kong napakababaw ng dahilan kung bakit naiirita ako sa kanya. Pero hindi ko rin naman maiwasang magpantig ang tenga lalo na sa tuwing tinatawag ako nito sa pangalan ko. Mas naaalala ko lang siya!Kaya mas gusto kong hindi niya ako tinatatawag kasi mas lalo lang akong nangungulila. Pero alam ko ring wala na akong Colton na babalikan, lalo na at inamin niya na rin naman na mahal niya talaga si Devia. “Kailangan mo ng abogado para sa Dad mo diba?” tanong nito kaya napahinto ako sa pagmamadaling makaalis sa harapan niya. Ito naman talaga ang dahilan kung bakit ginusto kong pumunta ng Manila. Ang humanap ng magaling na abogado para kay itay. Hindi lang basta abogado na ipipresinta siya sa korte subalit ilalathala rin ang katotohanan sa buong korte at medya. Sirang sira ang imahe ni itay da
KABANATA 127Tatawagan ko na sana si Pam ng mauna na itong tumawag sa akin. Magsasalita pa sana ako ng mauna na itong mag-panic sa kabilang linya. “Shit Fily, alam kong papunta ka ngayon sa kumpanya. At God knows na gusto kitang samahan pero kailangan ako ni Kassius ngayon e. Pwede bang ikaw na muna ang tumapos kahit yung sa interview lang?” nagmamadaling tanong nito. At dahil wala naman akong magagawa ay umuo na lang ako, mukhang may malaking problema si Kassius kaya tarantang taranta ang gaga. “Alright, alright. Just calm down Pamela! You better drive sane! Kumalma ka dahil baka ikaw pa ang problemahin ni Kassius,” sigaw ko kaya naman unti-unti kong narinig ang pagkalma nito. Goodjob Pam!Pagkatapos niyang ibaba ang telepono ay mabilis na akong pumasok ng kumpanya at dumiretso na sa function hall kung saan ginaganap ang interview. Huli akong pumasok kaya nagulat ang mga recruiter, isang head ng marketing, head ng human resources at si Pam dapat. Palagi naman ay walang palya ang
KABANATA 126Buong akala ko ay isang malungkot at madrama na naman ako buong byahe pero dahil sa katabi ko. Hindi ko alam kung nandito ba ito para bwisitin ako o sandali niyang tinatanggal lahat ng hinanaing at sakit na tinatamasa ko.Gayunpaman, kapatid pa rin ito ng lalaking nanakit at nagpakulong kay itay. Kaya hindi ko siya lubos na mapagkatiwalaan, pero heto pa rin ako at nagpipigil ng tawa dahil sa mga sinasabi niya.“May interview ako ngayon, pero hindi pa ako nakakapag-ensayo dahil sayo,” sumbat bigla nito kaya naman napasimangot ako. “Aba! Sino bang nagdadadaldal sa tabi ko ha?” masungit na tanong ko sa kanya. Siya itong kanina pa nagsasalita sa tabi ko. Ngayong kinakausap ko na rin siya ay bigla niya akong pupunahin kaya hindi siya makapag-practice dahil sa ‘kin.“Joke lang, masyado na akong magaling para mag-practice no! Baka makita pa lang nila ako pasado na agad to!” pagyayabang nito kaya hindi ko mapigilang humagalpak ng tawa.Dahil sa lakas ng tawa ko ay napapatingin
KABANATA 125Nakatayo lang ako dun habang walang magawa kundi umiyak at magmakaawang huwag nilang kunin ang itay. Pero kahit anong iyak at hagulgol ko ay ni isa ay walang makarinig ng boses ko. Maging sarili ko ay hindi ko na rin marinig dahil sa paulit-ulit na tunog ng police car, sigawan ng mga tao, maging ang ingay sa daan. Nang tumahimik na lahat ay nakita ko na lang ang sarili kong napaupo sa bakuran namin. Ang dating bahay na puno ng saya ay parang kusang nawalan ng ligaya. Maging ang mga halaman sa paligid ay mukhang malungkot dahil mga nakatungo ang mga dahon nito. Hindi ko alam kung malungkot rin ba sila dahil kinuha ng mga pulis ang matiyagang tumutulong kay inay upang diligan sila o sadyang malalanta na sila. “Wala ng magdidilig ng isang timba sa inyo,” pabirong bulong ko pero naalala ko lang ang masasayang kwentuhan at asaran habang nagdidilig sa bakuran na ito. “A-anak, a….anong gagawin natin? H…hindi kayang pumatay ng itay ninyo. B-bakit ayaw maniwala ng mga pulis?
KABANATA 124Mukhang nakikiayon rin ang kalangitan sa tinatamasa kong pighati, malakas ang bawat patak ng ulan pero hindi nun napapawi ang sakit ng mga salita ni Colton. Muli, siya lang ay may kayang dumurog sa ‘kin ng ganito bukod sa mga mahal ko sa buhay. Habang naglalakad sa gitna ng galit na galit na ulan, walang ibang pumapasok sa utak ko kundi paano ko palalakihin mag-isa ang anak ko. Pero isa lang ang sigurado ako, mamahalin at lalaking puno ng pagmamahal ang batang nasa sinapupunan ko. Hinintay kong habulin niya ako, pigilan na wag siyang iwanan pero hanggang sa makarating ako sa sakayan ay walang Colton ang tumawag at pumigil sa ‘kin. Happy Anniversary! Mas lalo akong nanghina at nanlumo ng makita ang naka-schedule sa calendar ko. Simula ng makaalala ako ay nga-notes ako ng mga special dates. At isa na roon ay ang anibersaryo namin ni Colton, excited pa akong i-surpresa siya ngayong araw pero hindi nangyari dahil na-hospital ako. Nakalagay sa notes na bibili sana ako ng
KABANATA 123“May importante ka bang sasabihin sa kapatid ko Miss?” nakangising tanong nito bago pinasadahan ng tingin ang kabuuan ko. Kung wala lang akong kailangan sa kanya ay baka sinapak ko na ‘to sa paraan ng pagtitig niya! Hanggang makaabot kami sa tenth floor ay puro tanong ang binabato nito sa akin kaya naman dahil sa inis ko ay napasigaw na ako. “Girlfriend ako ng kapatid mo, okay na? Kung wala ka ng ibang gustong tanungin pwede bang lubayan mo na ako? Kasi gustong gusto ko ng makita si Colton,” sigaw ko kaya naman napahinto ito. “Chill, if that’s what you want iiwan na kita rito.” Nakangisi pa rin ito habang paalis kaya napakalaki ng pagkakaiba nila ng kapatid niyang bugnutin at masungit. Nang iwanan niya ako ay mabilis na akong pumunta sa opisina ni Colton at walang katok-katok akong pumasok. “Love, I miss yo-” naputol sa ere ang sasabihin ko ng makita si Colton na may kahalikang babae. Para akong tinusok ng libo libong patalim sa nakita ko. Kaya ba hindi niya ako mabi
KABANATA 122Sobrang saya ko ng malaman ko na buntis ako, mas ginanahan akong kumain at maglakad-lakad para makalabas kaagad ng hospital. Nakakita rin ako ng mga batang naglalaro kaya naman pinanuod ko itong maglaro, sa susunod na taon ay baka ako naman ang naghahabol sa ganyan kalaking bata. “Are you girl or boy kaya baby? Pero kahit anong gender mo, mahal na mahal na agad kita,” naluluhang sambit ko habang haplos ang aking tiyan na wala pang senyales ng pagbubuntis. Wala man sa plano ang bata ay alam kong magugustuhan at mamahalin rin ito ng tatay niya. Palagi kong nakikita si Colton na palaging tumitingin sa mga bata at minsan ay nakikipaglaro pa sa mga ito. May isang beses pa nga na halos ayaw na siyang bitawan nung bata dahil wala siyang kapaguran sa pakikipaglaro sa mga ito.“Medyo malungkot lang si mommy anak, sabay sana naming nalaman ng daddy mo na ipinagbubuntis kita,” patuloy na haplos ko sa aking tiyan. Wala man siya ngayon ay ipinangako ko naman na siya ang pinakaunan
KABANATA 1213 days have passed at hindi ko na ulit nakita si Colton. Hinihintay ko siyang bumisita pero kahit anino niya ay hindi ko man lang naramdaman. I texted and calld him pero kung hindi available ang numero niya ay pinapatayan niya ako ng tawag. Which is very malayo sa Colton na gusto palaging naririnig at nakikita ako. FLASHBACK“Love, when I happen to be unreachable please be patient with me,” saad ni Colton habang nakayakap sa likod. Nanunuod kami ng movie kung saan bigla na lang siyang naglambing at pumunta sa likod ko. Nakayakap habang nakasandal ang baba sa aking balikat. “Will it happen, love?” tanong ko habang nasa telebisyon pa rin ang tingin pero ang atensyon ko ay nasa lalaking nakayakap sa likod ko. “Hindi ko kayang baliwalain ka Fily. Pero kung sakaling mangyari iyon ay sana alam mong mahal na mahal kita,” bulong nito na nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa kaibuturan ko. This night was suppossed to be a happy one, we were happy not until he came back from the