Kabanata 12:Araw-araw ay ipinagluluto ko si Colton, alam ko namang hindi biro ang gastos sa doktor at room ni inay kaya kahit sa ganitong paraan man lang ay may naibabalik ako sa lalaki. Habang naghihiwa ng sibuyas ay may balitang kumuha ng atensyon ko kaya iniwanan ko muna ang hinihiwa at nanuod ng telebisyon. “Kitang-kita sa mga litrato ang masayang engagement party ni Mr. Colton Noah Villagonzalo at Ms. Devia San Agustin. Isa na sa mga haka-haka ang nabigyan ng kasagutan, totoong magkarelasyon ang dalawa. Kailan kaya ang kasal ng dalawang maimpluwensyang indibidwal sa buong pilipinas.” Napatakip na lang ako ng kamay sa aking dibdib, sabi ko na nga ba at nakita ko na si Colton dati. Ang tanga tanga mo Fily para hindi i-check na may kasintahan na pala ang lalaki. Tumutulo ang luha ko ng biglang bumukas ang pintuan ng condo ni Colton, nakita ko ang lalaki na may dalang box ng cake at bulaklak sa kamay nito. “Anong nangyari Fily? Bakit ka umiiyak?” nag-aalalang tanong sa akin ng lal
KABANATA 13: Pagod na pagod ako ngayong araw dahil madaling araw na akong tinigilan ni Colton. Paggising ko ay nakayakap ang kamay ng lalaki sa aking bewang. “Saan ka pupunta? I still want my cuddles Fily.” inaantok pa ang boses niya ng sabihin niya iyon at hinigpitan ang pagkakayap sa ‘kin. “Colton, tanghali na, wala ka bang trabaho ngayon?” mahinang saad ko sa lalaki habang nakatalikod pa rin sa kanya. Naramdaman ko ang mumunting halik ng lalaki ng gawaran ako ng halik nito sa aking balikat. Hindi ko maintindihan pero naramdaman kong bumilis ang tibok ng puso. Hindi naman ako ganito ng magkakilala kami pero ngayong matagal ko siyang nakakasama ay tila kinikilig ako sa mga galaw at kilos nito. At nalulungkot ako sa tuwing nakikita ko ito sa telebisyon kasama si Devia. “Hindi ka ba hahanapin ni Devia?” tanong ko sa lalaki at humarap sa gawi niya. Nagtama ang mata naming dalawa, matagal akong tinitigan ni Colton. Hindi ko binawi ang tingin ko sa lalaki at hinihintay ang sagot nit
KABANATA 14: “Janna, i-serve mo raw ito sa table 9,” utos sa akin ng manager ng club na kumausap sa akin sa bar. Isang linggo pa ang nakalipas ay hindi pa rin umuuwi si Colton. At idi-discharge na rin si inay sa hospital, hindi sapat ang perang iniwan ni Theo para sa gamot at maintenance ni inay. Kaya tinawagan ko yung calling card na binigay sa ‘kin ng bakla, mabuti na lang ay may sumagot kaagad at pinapapunta ako dito sa bar. “Sige po Sir,” sagot ko at kinuha ang tray na may lamang iba’t ibang inumin. Hindi ko alam iyon pero wala na akong pakialam basta makapagtrabaho lang ako. “Miss magkano isang gabi sa ‘yo?” tanong ng isang lalaking nakasalubong ko pero umiling lang ako sa kanya at dumiretso na sa table number 9 na paghahatiran ko nitong inumin. “Sir, ito na po ang order niyo,” wika ko at nilapag isa-isa ang kanilang inumin. Aalis na sana ako ng kausapin ako ng lalaking kung makatingin ay para akong kakatayin. Sobrang nakakatakot kapag tumitingin siya kaya napaayos ako ng tay
KABANATA 15: Sa hindi malamang dahilan ay nasipa ko ang nasa gitna ng hita ng lalaki. At tumakbo mula sa pagkakahawak niya. Wala naman akong mapupuntahan pero tumakbo pa rin ako palayo sa kanya. “Fily, fuck bakit kailangan mo sipain ang-” sigaw ng lalaki pero hindi ko na narinig ng lumiko ako sa isang eskinita. Habol ang hiningang napahawak ako sa aking tuhod dahil buong buhay ko ay ngayon lang ako tumakbo ng ganun kabilis. “Baka masundan niya pa ko ha, ang bilis na ng tinakbo ko-” hindi ko na natuloy ang sinabi ko ng may humila sa braso ko. “Tinatakbuhan mo na ko ngayon? Filoteemo, ilang araw ka ng hindi umuuwi sa condo. Kung saan-saan na kita hinanap tapos dito lang kita makikita sa bar? Anong ginagawa mo doon?” mahabang saad ni Colton habang mahigpit na hawak ang kamay ko. “Ano ba Colton nasasaktan ako!” sigaw ko sa kanya at kinukuha ang kumay ko ngunit mas malakas siya kaya wala ring saysay ang pagpupumiglas ko. “Masasaktan ka talaga Fily kapag hindi ka nagsabi ng totoo! An
KABANATA 16:“Listen Filoteemo, sa susunod na makita kita sa bar na ‘yon ay ipapasarado ko ang punyetang bar!” Mariing bulong ni Colton habang sinasagad ang kahabaan niya sa aking pagkababae. Tanging ungol lang ang naisagot ko sa kanya dahil maging ang pagtango o pagsasalita ay nahihirapan ako dahil sa sarap na pinapadama niya sa ‘kin. “C-colton, malapit na ‘ko…… ahhhhh,” sigaw ko at naramdaman ko rin ang nilabas na t***d ng lalaki sa aking kaloob-looban. “Nagpa-check up at nagpaturok ka na ba sa ospital? Ayokong makakuha ng sakit at magkaanak Fily.” Matigas na sinabi iyon ng lalaki bago umalis sa aking ibabaw at pumasok sa banyo. “Hinding hindi ko nakakalimutan na magpaturok Colton. Tsaka alam mong ikaw lang ang nakakagalaw sa ‘kin, hindi ba dapat ako pa ang magamba sa ‘yo?” tanong ko sa kanya pero dire-diretso lang itong pumasok sa banyo. Hindi ko matanggap na ako pa ang sinabihan ng lalaki na parang ako pa ang kumakalantari ng iba. E siya naman itong may fiancee, hindi na rin n
KABANATA 17: Naglakad na paalis si Devia habang tulala pa rin ako sa mga sinabi niya, pero bumalik ako sa katinuan ng muling humarap sa ‘kin si Devia. “Akala mo talaga mamahalin ka ni Colton? Na kaya niya ngang maghanap ng ibang babae. Ngayon pa kaya? Hindi mo ba naisip na pinaglalaruan ka niya? Stop being so stupid Fily, hindi ka pa rin ba graduate diyan?” makahulugang sambit ni Devia kaya napatitig ako sa babae. Andami nilang parang nakilala ko na dati pero hindi ko alam kung saan ko nakita, or baka dahil sa panaginip kong ginagawa lang ng isip ko. “Kilala mo ba ako miss? Nagkita na ba tayo dati? Gaano mo ako kakilala kung ganoon?” tanong ko kay Miss Devia pero ngumisi lang ito at marahang umiling. “If I happen to be your friend, matagal na kitang itinakwil. Dahil wala akong magiging kaibigan na ahas!” sigaw niya at tinulak ako ng malakas. Dahil sa sobrang lakas nun ay hindi ko naibalanse ang katawan ko at tumama ako sa counter ng kitchen ni Colton. Medyo tumama rin ang ulo ko
KABANATA 18:Nagising ako ng tumunog ang cellphone ko. Sobrang sakit ng ulo ko pero mas minabuti ko ng tumayo at inabot ang tumunog na cellphone sa lamesa. “Hello!” galit na sigaw ni Cotlon. Nakita ko sa call log na madami ng missed calls sa ‘kin ang lalaki. Ayoko namang magsabi na pinuntahan ako ng fiancee niya at pinamukha ang pagiging kabit ko. “P-pasensya na, kakagising ko lang kasi,” palusot ko habang hawak pa rin ang medyo sumasakit na ulo. Mukhang malakas ang pagtulak ni Devia kaya nahilo ako sa lakas ng impact na iyon. “B-bakit ka pala napatawag? May kailangan ka ba?” tanong ko kay Colton dahil hindi naman yun madalas tumawag lalo na kapag umaalis ito. Wala sa katinuan niya ang magpaalam, siguro kay Devia kaya niya pa. Pero sa aking binabayaran niya lang ay malabo.“W-wala lang, sagutin mo lagi ang phone mo! Baka may iutos ako sa ‘yo. Sige na, kailangan ko ng bumalik sa meeting.”Hindi pa ako nakakapagpaalam ay narinig ko na ang ‘beep’ sound ng cellphone palatandaan na bina
KABANATA 19: “Ikaw ba ang anak ni Mariel?” tanong bigla ng estrangherong lalaki kaya napalingon ako sa kanya. Marahan akong tumango sa kanya kaya nakita ko ang ngiti nito. “Sino po kayo? Kaibigan po ba kayo ng inay?” tanong ko sa lalaki at habang papalapit ako kay inay at hinawakan ang kamay nito.“Higit pa sa kaibiga-” “Pwede bang umalis ka na Xavier? May pag-uusapan pa kami ng anak ko,” biglang saad ni inay kaya tumawa ang estrangherong lalaki. “Oo nga pala, aalis na ‘ko. Sa susunod na lang Yel.”Nang tuluyang umalis ang lalaki ay narinig ko ang malakas na buntong hininga ni inay kaya tinignan ko ito. “Sino iyon inay?” Sasagot pa sana si inay ng biglang bumukas ng malakas ang pintuan at bumungad si itay na namumula sa galit ang mukha. “Ginulo ka ba ng Villagonzalo na iyon, Mariel? Nakita ko siya palabas ng hallway,” galit na saad ni Dad kaya napatingin sa ‘kin si Mom. “Kenzo, mamaya natin pag-usapan,” mahinahong wika ni inay pero tila hindi titigil si itay hanggat hindi nakaka
KABANATA 142FILY’S POVKitang kita ko ang nakangising pagmumukha ni Villagonzalo pagkalabas pa lang ng sasakyan. Napatiim bagang na lang ako dahil tama ang hinala kong napa-kidnap sa akin. Hindi talaga siya titigil hanggat may mga taong kumakalaban sa kanya. Gagawin niya ang lahat para lang mapatahimik ang mga taong may panlaban at ebidensya ng kahayupan niya. “Ikaw pa talaga ang tatraydor sa ‘kin? I remember how I like you back when you are my secretary, na-miss ko ang pagkendeng ng mga pwet mo,” nakangising sabi nito kaya mas lalong sumama ang tingin ko sa kanya. Kung patalim lang ang mga tingin ko ay baka kanina pa siya nakabulagta sa harapan ko. Mas lalo lang umusbong ang galit na nararamdaman ko sa kanya. “You betrayed me first, how can you blame someone innocent for your own good?” matapang na sigaw ko sa kanya habang nakatayo na ito sa harapan ko. “Really? I betrayed you? You should have questioned your father who used to be my bestfriend not until she pursued my woman,”
KABANATA 141COLTON’S POVHinahanap ng mata ko ang nag-iisang babae na hinahanap nito. Si Filoteemo, pero kahit anong suyod ko sa court room ay hindi ko siya makita. “Craise, nasaan si Fily?” tanong ko sa nakababatang kapatid habang nag-aayos ito ng gamit at mga dokumento para sa gaganaping trial. Hindi ko na napigilan ang sarili kong tanungin ang kapatid ko dahil hindi maganda ang pakiramdam ko na wala siya ngayon. Alam ko naman kung gaano kadelikado ang Dad pero sinisigurado kong hindi siya makakatunog sa mga ginagawa namin. I also secretly put a tracker in Fily’s phone, upon checking napahinga ako ng malalim dahil nasa loob ito ng kumpanya. Mas nakapag-focus ako sa kasong kinakaharap ng kapatid at mariin na pinapakinggan kung gaano basurahin ng kapatid ko ang sarili naming ama. I know his dirty tactics, his mistresses and his bribery. Lahat yun ay maibubunyag sa loob ng court room, at ipinapako ko iyon sa relasyon naming natapos dahil sa kagustuhan kong pagbayarin ang aking ama
KABANATA 140Ngayon ang araw para sa unang trial ni itay pero mukhang malelate ako dahil may kailangan pa nga akong kuhanin sa opisina. Nagmamadali na ako para naman makaabot ako at makita ang progreso ng kaso ni itay. Gusto kong malaman kung anong mangyayari kay Mr. Villagonzalo lalo na at marami kaming ebidensya na nakalatag para sa kanya. Habang hinahanap ang papeles ay biglang nagbukas ang pintuan ng aking opisina pero hindi ko na ito pinansin dahil baka isa lang sa mga empleyado ko. Pero paglingon ko ay si Devia ito at may hawak-hawak na vase at malakas na pinukpok ito sa aking ulo. “Fuck,” nasasaktan na daing ko. Nanlalabo ang paningin ko pero mas inalala ko ang anak ko kaya naman napahawak ako sa tiyan ko. “D-devia,” bulong ko at nagtaas ng kamay baka sakaling tulungan ako nito. Masakit ang balakang ko dahil patagilid akong bumagsak sa sahig habang nakaalalay ang kamay sa aking tiyan. “Hindi ka talaga titigil hanggat hindi ka namamatay no?” masungit na tanong nito at hinaw
KABANATA 139Buong linggo ay wala akong ginawa kundi magpaka-busy sa kaso ni itay, kasama ko si Craise habang sabay kaming nagb-brainstorming kung paano namin gagamitin ang mga ebidensya sa tatay niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Colton ay nag-focus ako para patunayan sa kanya at maging sa ama niya na mali ang kinalaban nila. If he is dirty enough to do these insane things, well babalikan ko ang mga kawalang hiyaan niya at ibubunyag ko iyon sa publiko. “Hindi ba pwedeng pumunta si Kuya dito sa condo mo, Fina?” nakasimangot na tanong ni Craise sa akin. Kanina pa siya palabas-labas dahil sa katatanong ng mga detalye tungkol sa kaso. Malamang ay mas maraming alam si Colton kaya duon siya nagtatanong. “You we’re so makulit sa pagiging abogado ko, pero hindi mo alam lahat ng information?” tanong ko sa kanya na ikinasimangot nito lalo. “Bakit ba ayaw mong makita ang kuya ko? Ako na ang nahihirapan sa inyong dalawa, yung isa palaging tinatanong kung kumain ka na, ikaw naman ayaw mo
KABANATA 138Tulala at malalim ang iniisip ko habang pabalik ng hospital. Hindi ko alam kung paano ako nakapag-drive habang naalala ang mga impormasyon na tumatak sa aking isipan. Ang mga taong tinanggalan nito ng hanap-buhay, mga magsasakang pilit inuutakan para sa pansariling interes, at mga taong inapakan sa kadahilanang mas may kapangyarihan ito. Kasama ang mga protesta na hindi napakinggan dahil sa hindi na-establish na balita. Naunahan ng pera bago pa ang katotohanang kayang bilhin ng mga mayayaman ang mga taong puno ng pagsisikap. Ang mga taong nagsasakripisyo sa initan at magdamag na tayuan para lang may maiuwing katiting na biyaya sa kanilang pamilya. Ang kasong ito ay hindi na lamang para sa aking itay, ito ay para na rin sa mga taong naapi, nawalan ng hanapbuhay at mga taong nasagasaan ng isang mapanakit at mapangabuso na demonyo. “Still up pa rin ba ang offer mo?” tanong ko kay Craise ng sagutin nito ang tawag ko. “A-ano….anong offer?” tanong nito habang halata na na
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa