CHAPTER 1: A Fool’s Heartbreak

NAPATITIG si Mia sa mataas na building ng Madrigal Corporation kung saan ay CEO ang kanyang nobyo. Kilala bilang tanyag na negosyante ang mga Madrigal. Her boyfriend comes from a family of billionaires. Halos mukha ng pamilya Madrigal ang makikita mong billboard sa Makati. Napangiti siya… Balang- araw ay magiging Madrigal na rin siya.

Mabagal na umaakyat ang elevator patungo sa opisina ni Alonzo Madrigal nang maisip ni Mia si Alonzo. Hindi niya nakita nang kalahating buwan ang nobyo dahil umuwi sila sa probinsya ng kanyang ina at napuno ng pananabik at tamis ang kanyang puso lalo na at namiss niya ito ng husto. Isa pa nang magkausap sila ni Alonzo ay sinabi nitong may magandang balita itong ibabalita sa kanya at wala siyang ibang maisip na magandang ibabalita nito kundi ang mag-propose sa kanya ng kasal lalo na at matagal na niyang hinihintay ang araw na iyon.

Hawak ni Mia ang isang lalagyan ng caldereta na pinagpuyatan niya pang lutuin upang ipagluto nang espesyal si Alonzo. Balak niya itong sorpresahin lalo na at alam niyang hindi naman ito umaalis sa Madrigal Corporation. Doon na kasi halos nakatira ang nobyo. Bumili rin siya ng buko juice para sa nobyo, isa pa baka matuyuan siya kapag nagpropose na ito sa kanya. Mabuti nang may maiinom siya kung sakali. Baka mamaya ay hindi pa siya makasagot ng yes! Napapngiti na lamang siya sa kanyang naiisip.

Basta’t gusto ni Alonzo lahat ay handa siyang gawin---- kahit ano para sa nobyo nang may kasiyahan.

Nang makarating sa pinakatuktok na palapag ng building ay hindi na makapaghintay si Mia na lumabas ng elevator at magtungo sa opisina ng nobyo. May isa't kalahating oras pa bago magsimula ang trabaho, kaya tahimik ang buong pasilyo…Gusto niyang sorpresahin si Alonzo kaya dahan-dahan siya sa paglalakad. Hindi na rin siya tumawag dito.

Nang makarating sa kanyang opisina ay itinulak niya ang pinto ngunit laking gulat niya nang mapansin niyang bahagyang nakabukas ang pinto ng opisina nito at may maririnig siyang mahihinang pag-uusap mula sa loob. Bumangon ang kaba sa kanyang puso. Hindi niya maintindihan kung bakit kinabahan siya ng mga oras na iyon.

Natigilan si Mia. Tumingin siya sa pintuan ng opisina dalawang metro ang layo at dahan-dahang lumapit. Dahan-dahan niyang itinulak ang pinto ngunit walang tao sa loob. Sa loob ng opisina ni Alonzo ay mayroon itong kwarto kung saan ito natutulog. Ang naririnig niyang boses ay galing sa loob ng kwarto nito. Idinikit niya ang kanyang tenga sa pinto at nakinig.

"Hmmmmmm. Huwag diyan, Alonzo, nakikiliti ako!" may panunuksong wika ng isang babae.

Puno ng lambing at matinding pagnanasa ang boses na kanyang naririnig kung kaya nanginig na siya. Hindi siya maaaring magkamali sa kanyang narinig. Parang may malakas na kulog na biglang dumagundong sa kanyang ulo. Ang saya na nadarama niya ay biglang naglaho.

Kahit gaano pa siya kainosente, alam niyang may nangyayaring hindi tama. Umiling siya. Matinong tao ang nobyo niya. Imposible! Nasa loob si Alonzo at ang naririnig niyang babae? Hindi! Nagkakamali lamang siya.

Pilit niyang pinakalma ang sarili at sinasabing hindi si Alonzo ang kasama ng malanding babae sa loob….

Huminga siya ng malalim. Narinig niya nang malinaw ang bawat salita ngumit ayaw niyang maniwala…Hindi siya naniniwala na ang lalaking minahal niya mula pa noong highschool ay magagawa ang ganitong bagay. Kailanman ay hindi siya niloko ng nobyo.

“Hindi niya magagawa ito! Hindi talaga! Hindi niya ako sasaktan!” hiyaw ng kanyang isipan.

Ngunit isang pamilyar na boses ang muli niyang narinig at sa isang iglap, nadurog ang kanyang huling hibla ng pag-asa.

"Baby, ahmmmm you are so beautiful! Mahal na mahal kita!" wika ni Alonzo. Hindi siya maaring magkamali. Kahit dekada man silang hindi mag-usap ni Alonzo, ang tinig na iyon ay galing sa lalaking mahal niya ngunit sa sinabi nito ay parang sinaksak ang kanyang puso sa sakit.

"Alonzo, mahal din kita... Pero paano kung malaman ito ng kuya mo? Ako pa rin ang fiancée niya. Babalik na siya bukas at kapag nalaman niyang magkasama tayo siguradong papatayin niya ako,” tinig ng babae na ikinagulat niya. Naguguluhan siya sa kanyang mga naririnig mula sa loob.

"Hindi ako makakapayag! Kuya ko pa rin siya at maiitindihan niya tayo, pero ikaw? Buntis ka at dinadala mo ang anak ko. Alam mo bang matagal nang gustong magkaroon ng apo ng mama ko? Kapag nalaman niya ito, siguradong tutulungan niya tayong kumbinsihin si kuya.”

"Paano si Mia, yung maliit mong sekretarya? Hindi ba’t ipinagkasundo kayo mula pagkabata? Ano ang gagawin mo sa kanya?"

"Ang tanga na 'yun? Wala siyang kwenta! Huwag mo siyang isipin. She’s nothing. Kung hindi lang dahil sa kabutihang ginawa ng tatay niya sa akin noon ay matagal ko na siyang itinapon palabas ng Madrigal Building… Baby, Ikaw lang ang mahal ko at alam mo yan hindi ba?"

Pagkasabi ni Alonzo ng mga salitang iyon ay muli niyang narinig ang mg ungol mula sa office ng nobyo, kasabay ng mahihinang tunog ng kama na umiindayog. Sunod-sunod na nag-unahan ang kanyang luha sa pagbagsak. Niloko siya ng lalaking akala niya ay mahal siya.

Siyam na taon!

Mula pa noong highschool, minahal niya ang lalaking ito. Hindi niya akalaing matapos ang siyam na taon ay isa lang pala siyang hangal sa mata nito?

Tuluyang bumuhos ang kanyang luha sa sakit ng kanyang natuklasan. Sa pagkabigla, nalaglag sa sahig ang pagkaing dinala niya na ginawa niya nang may buong pagmamahal.

Patuloy na bumagsak ang kanyang mga luha, ngunit sa kabila ng sakit ay isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.

Siyam na taon siyang nagpakatanga sa lalaking ang tingin sa kanya ay tanga… Lahat ng gustuhin ni Alonzo ay ginagawa niya. Kung minsan nga ay nakakalimutan niya na ang sarili. Basta sabihin ng kanyang nobyo ay ginagawa niya.

Pero ano ang narinig niya ngayon?

Tanga? Hangal?

Tama….. Isa siyang hangal. Isang katawa-tawang hangal at kailanman hindi man lang pinagdudahan ito…

Naningkit ang mga mata niya dahil sa galit. Alam niyang natigilan ang mga ito dahil sa nabitawan niyang pagkain na nagkalat sa sa sahig.