LOGINShare
ตอนที่ 8 ลืมอายกับชายแปลกหน้า nc
Last Updated:
2025-02-12 20:38:02“คุณพีร์...”
เธอมองหน้าคนตัวโตที่ยังขยับสะโพกอย่างไม่หยุดพัก ความเสียวซ่านที่ได้รับยังไม่จางหาย หญิงสาวหอบเหนื่อย กอดรัดเขาไว้แน่นและรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเสียวซ่านขึ้นอีกครั้ง
“เสียวอีกแล้วใช่ไหม ต่อเลยนะ”
พูดจบเขาก็โจนจ้วงแรงเร็วขึ้นไปตามอารมณ์ตัณหา ความคับแน่นตอดรัดจนเขาครางแหบต่ำก่อนจะก้มลงดูดเม้มยอดดอกบัวที่ชูชันอย่างกระหาย พิจิกาก็แอ่นขึ้นตอบสนองเขาให้เขาได้ดูดกินอย่างไม่หวงตัว
ชายหนุ่มใช้มือดันแผ่นหลังเล็ก เพื่อให้ให้ ความอวบอิ่มพอดีกับปากของร้อน เบื้องล่างก็ยังเคลื่อนขยับอย่างไม่รู้เหนื่อย เสียงหวานที่เรียกชื่อเขาไม่ขาดปากนั้นช่างไพเราะและน่าฟังกว่าเพลงบทเพลงทุกชนิด
“คุณพีร์”
“ว่าไงครับ เสียวไหม ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
“ไม่เจบ”
“ตอบไม่ครบนะ”
เขาพูดพลางกดย้ำจุดกระสันอย่างไม่ปรานีจนหญิงสาวครางอีกครั้ง
“สะ..เสียวค่ะคุณพีร์ผิงเสียวไปหมดแล้ว”
“ผมก็เสียว คุณเอามันมาก ของคุณมันแน่นสุดๆ เร่าร้อนกว่าที่ผมเคยเจอ ผมดีใจนะทีได้เป็นคนแรกของคุณ”
“คุณดีใจเหรอคะ”
“แน่นอนผู้ชายทุกคนก็อยากเป็นคนแรก”
“ฉันคิดว่าจะเก็บครั้งแรกให้เขา แต่เขาหักหลังฉัน”
“เสียใจไหม ที่ผมเป็นคนแรก”
“คุณบอกผิงเองว่าคุณดีใจที่เป็นคนแรกของผิง แล้วผิงจะเสียใจทำไมคะ ช่วยผิงนะคะช่วยให้ผิงลืมผู้ชายเลวๆ”
“ยินดีครับ ผมจะทำให้คุณลืมเขาและจำแค่ว่าคุณมีผมแค่คนเดียวเท่านั้น”
เอวหนาเริ่มขยับอีกครั้ง มันทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกเมื่อหญิงสาวตรงหน้าจ้องมองเขาด้วยแววตาที่หวานเชื่อม กายสูงใหญ่ปรนเปรอทุกจุดจนเสียงหวานครางกระเส่า ช่องทางรัดบีบรัดเป็นจังหวะถี่ขึ้น
“อ่าห์..เสียวที่สุด เด็ดมากใครที่มันทิ้งคุณผมว่าคงโง่มาก”
เขาโหมกระหน่ำเข้าหาความคับแน่นอย่างหนักหน่วง ยิ่งเธอ ครางเสียงดังมากเท่าไร เขาก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าหาเธอแรงมากขึ้นเท่านั้น
“คุณพีร์ ไม่ไหวแล้วค่ะ มันเสียว”
“ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เราไปพร้อมกันนะ ไปเก็บดวงดาวด้วยกันนะผิง”
พีราวัชรเร่งจังหวะอย่างรุนแรงและหนักหน่วงหญิงสาวก็ดิ้นเร่าเพราะความเสียวซ่าน ก่อนที่ทั้งสองจะระเบิดความสุขสมออกมาพร้อมๆ กัน
ชายหนุ่มครางแหบต่ำ ใบหน้าหงายไปด้านหลังขณะที่กระแทกเข้าลึกสุดในครั้งสุดท้ายแล้วค้างไว้ เขารู้สึกดีที่หญิงสาวตอดรัดเขาอย่างรุนแรง
เขาหนุ่มค่อยๆ ถอดถอนความเป็นชายออกช้าๆ ก่อนจะซบใบหน้าลงบนอกอิ่มอย่าอ่อนแรง
“คุณตัวหมอจัง ขอผมนอนพักแป๊บนะ”
“ลงไปก่อนได้ไหม ผิงหนัก”
“แป๊บเดียวไม่ถึงห้านาทีนะ ให้ผมอยู่แบบนี้นะผิง”
เขากอดเธอแน่น ความรู้สึกหวงแหนกำลังจู่โจม อยากให้เธอมีแค่เขาเพียงคนเดียว แต่จะให้เขายอมคบหาเป็นแฟนก็คงยาก เพราะเขาไม่ชอบผูกมัดและยังไม่พร้อมที่จะคบหาใครอย่างจริงจัง แต่ถ้าปล่อยเธอไปก็คงโง่ไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น
“ผิง”
“คะ”
“รู้แล้วใช่ไหมว่าทำไม่คนเราถึงชอบการมีเซ็กซ์” เขาดันกายลุกขึ้นแล้วมองใบหน้าหวานอย่างต้องการคำตอบ
“รู้ค่ะ”
“แล้วชอบไหม” คนถามไล้มือไปตามเอวคอดและหน้าท้องแบนราบ หญิงสาวรับเอามือของตนมาจับเมื่อเขาไว้ เธอไม่รู้ว่าจะตอบเขายังไง พีราวัชรมองท่าทางอายๆ แล้วยิ้ม เขาจับมือเธอมาจุมพิตเบาๆ
“มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนล้วนมีความต้องการด้วยกันทั้งนั้น”
“ผิงรู้”
“ถ้างั้นก็ตอบมาก่อนสิว่าชอบที่ผมทำให้ไหม”
“ถ้าตอบว่าไม่ชอบล่ะคะ คุณจะโกรธไหม”
“ถ้าตอบว่าไม่ชอบ ผมก็จะเริ่มทำอีกครั้งเพื่อให้คุณชอบ”
“งั้นผิงขอตอบว่าชอบค่ะ”
“งั้นผมทำอีกนะ”
“ก็บอกว่าชอบแล้วทำไม่ยังทำอีก”
“ก็เวลาคนเราชอบอะไรก็มันจะทำแบบนั้นซ้ำไงครับ”
“แต่ผิงว่าเรา..”
เสียงเธอถูกกลืนหายเมื่อเขาก้มลงมาประจบจูบที่ริมฝีปากบางจูบที่หวานปนเร่าร้อนทำให้สติของเธอแตกกระเจิงได้อย่างง่ายดาย คนอ่อนประสบการณ์กำลังถูกเพลิงตัณหาเผาผลาญอีกครั้ง
“จูบคุณหวานนะผิง จริงๆ แล้วผมว่าคุณหวานไปทั้งตัวเลยแหละล่ะ”
พีราวัชรตอกย้ำคำพูดด้วยการก้มต่ำลงไปครอบครองเต้าอวบแล้วใช้ปลายลิ้นดุนดันจนหญิงสาวเสียวซ่านไปทุกอณูกาย
“อื้อ...”
เมื่อร่างกายถูกกระตุ้นหญิงสาวก็ปล่อยกายปล่อยใจไปตามแรงปรารถนา ไม่ว่าพีราวัชรจะชักนำไปทางไหนเธอก็ตามเขาไปทุกที่ เพราะเชื่อว่าหนทางที่เขาไปนั้นมันจะมีแต่ความสุข
ชายหนุ่มเคลื่อนกายเข้าออกโพรงถ้ำอย่างไม่ออมแรง เขาบรรเลงบทรักซ้ำไปมาสร้างความสุขและเสียงครางดังไปทั้งห้องอีกครั้งและอีกครั้งพิจิกาสุขจนล้น ไม่คิดเลยว่าความสุขที่ได้รับมันจะไม่รู้จักจบสิ้นเช่นนี้
“คุณพีร์ขา ไม่ไหวแล้วผิงไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ”
“อีกนิดเดียวนะคนเก่ง อ่าห์...ตอดแบบนั้นครับเก่งมาก ผิงเก่งที่สุด”
“อื้อ คุณพีร์ อ้าห์...”
“โอ่ววซ์ สุดยอด.....”
สองเสียงดังประสานลั่นห้อง หญิงสาวเกร็งกระตุกอีกครั้ง ร่างชื้นไปด้วยเหงื่อนั้นหอบเหนื่อยย่างหนัก
ขณะที่ช่องทางรักก็ตอดรัดอย่างรุนแรงจนพีราวัชรก็พวยพุ่งน้ำแห่งรักออกมาอีกครั้ง
“พอแล้วนะคะผิงไม่ไหว ผิงเหนื่อย”
“งั้นตอบมาก่อนว่าดีไหม มีความสุขไหม ถ้าคุณตอบตามตรงผมจะให้คุณพักนะครับ ตอบให้ผมชื่นใจหน่อยนะ” เขาอ้อนเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน พิจิกาทำให้เขาคนเงียบขรึมอย่างเขากลายเป็นคนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“แน่นะคะ”
“ครับ”
“ผิงมีความสุขมากค่ะ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการนอนกับใครสักคนมันจะมีความสุขแบบนี้ ถึงคุณจะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม แต่คุณก็ทำให้ผิงมีความสุขค่ะ คุณอาจจะมองว่าผิงใจง่าย แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่าผิงไม่ได้ง่ายกับทุกคน” หญิงสาวเสียงสั่นเครือเมื่อนึกถึงอดีตของตนเอง
“ถ้าคุณง่ายจริงผมคงไม่ใช่คนแรกหรอกครับ”
“ขอบคุณนะคะที่ไม่มองแบบนั้น”
“ผมไม่รู้นะว่าคุณเจออะไรมา แต่คุณเล่าให้ผมฟังได้นะ ผมสัญญาจะเป็นผู้ฟังที่ดีและไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“ผิงเหนื่อยเกินกว่าจะเล่าแล้วล่ะคะคุณพีร์”
“งั้นนอนพักนะครับ เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกเยอะนะ พรุ่งนี้ผมจะอยู่กับคุณทั้งวันเลย”
“ถ้าคุณไม่หนีไปไหนฉันก็จะเล่าให้คุณฟังค่ะ”
พีราวัชรมองร่างที่ชื้นเหงื่อเขาจูบไซ้ไปทั่ว ซอกคอขาวผ่อง ในขณะที่เธอนอนหลับตาพริ้ม
“ผิง คุณทำให้ผมมีความสุขมาก”
พีราวัชรกระซิบข้างหู ก่อนจะกอดเธอไว้อย่างหวงแหน นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยนอนกอดใครแบบนี้ พิจิกาซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่ง เธอรู้สึกอบอุ่นที่ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ ชายหนุ่มจุมพิตไปบนหน้าผากเธออีกครั้งก่อนจะหลับตาลงด้วยในรู้สึกเป็นสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
Related chapters
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 9 มันก็แค่ลมปาก
พีราวัชรรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เช้า เขานอนมองหน้าคนที่ซุกอยู่กับแผงอกของตนเองแล้วยิ้ม นานแต่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยร่วมรักกับใครจนหมดแรงแบบนี้มาก่อน ทุกครั้งเขาไม่เคยให้ใครนอนกับเขาถึงเช้า ผู้หญิงทุกคนของเรารู้ดี หลังจากพวกเธอจะมอบความสุขให้เขาแล้วพวกเธอก็จะหยิบเช็คที่เขาวางไว้และกลับออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัด มันทำให้เขาไม่เบื่อเพราะผู้หญิงแต่ละคนก็มีความหลากหลาย มีเพียงไม่กี่คนที่เขาจะเรียกใช้ซ้ำ แต่นั่นต้องเป็นคนที่เขาถูกใจจริงๆ หรือไม่ก็ตอนนั้นอยู่ใกล้กับเขาในเวลาที่เขาต้องการจนทนรอไม่ไหว “อื้อ..ปวดหัวจัง” หญิงสาวเอามือกุมขมับแต่พอขยับจะลุกก็ถูกท่อนแขนใหญ่รั้งไว้ เธอหันกลับมาก็เจอกับผู้ชายตัวโตนอนยิ้มอยู่ข้าง “คุณคงไม่เคยดื่มหนักแบบนั้นมาก่อน”“คุณ...” สมองประมวลผลอย่างรวดเร็วจากนั้นใบหน้าสวยก็แดงซ่านเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเธอมองหน้าผู้ชายแปลกหน้าที่แขนยังกอดเอวเธอไว้ด้วยแววตาตื่นตระหนก “อย่าบอกนะ ว่าเมื่อคืนเมาจนจำอะไรไม่ได้ “ พีราวัชรรู้ว่าเธอเมาแต่ก็ไม่ถึงกับจำอะไรได้คนถูกถามหน้าแดงยิ่งก
Last Updated : 2025-02-12CEOซ่อนรัก ตอนที่ 10 บรรยากาศไม่เป็นใจ
พิจิกานอนดูทีวีจนกระทั่งบ่าย นานมากแล้วที่หญิงสาวไม่ได้นอนพักแบบนี้ เพราะในแต่ละวันนอกจากจะเปิดร้านที่ห้างสรรพสินค้าแล้วเธอยังขายของผ่านช่องทางออนไลน์และช่วยมารดาขายของในตอนเช้าอีกด้วย ครอบครัวเธอมีกันแค่สองคน ญาติคนอื่นๆ ก็อยู่ต่างจังหวัดกันหมด ส่วนผู้เป็นบิดานั้น หญิงสาวไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเพราะมารดาไม่เคยพูดถึง แม้ตอนเด็กๆ เธอจะพยายามถามแต่ก็ไม่ได้คำตอบ พอโตมาก็เข้าใจอะไรมากขึ้นจึงเลิกถามเพราะคิดว่าถ้ามารดาอยากให้เธอรู้ท่านก็คงจะบอกเอง ขณะกำลังนอนดูรายการทีวีเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงฝนตก หญิงสาวเดินไปดูบริเวณด้านนอกตอนนี้ฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก ทั้งที่เมื่อเช้าท้องฟ้ายังคงแจ่มใส เสียงฝนบวกกับเสียงคลื่นจากทะเลก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายไปอีกแบบ แต่ก็แอบเสียดายเพราะถ้าเป็นแบบนี้เธอคงอดไปดูพระอาทิตย์ตกดินแน่ๆพิจิกาเหลือเวลาอยู่ที่นี่อีกแค่คืนเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้เช้าเธอต้องออกจากที่พักก่อนเที่ยง เพื่อขึ้นเรือก่อนจะนั่งรถตู้กลับเริ่มงานต่อในวันรุ่งขึ้น โอกาสที่จะได้มาเที่ยวแบบไม่เสียเงินแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองแน่ๆ ขณะนั่งมองสายฝนกระทบกับพื้
Last Updated : 2025-02-12CEOซ่อนรัก ตอนที่ 11 ให้อภัยแต่ไม่เหมือนเดิม
เรื่องราวในอดีตถูกถ่ายทอดออกมาจากปากบางสีสวยอย่างพรั่งพรู หญิงสาวเล่าไปด้วยเสียงสั่น ส่วนคนฟังก็รู้สึกเห็นใจกับความที่ผิดหวังของพิจิกาทั้งจากเพื่อนสนิทและจากคนรัก แต่เขาก็ได้แค่รับฟังเพราะตัวเองยังไม่เคยรักใครจริงจังเหมือนกับเธอมาก่อนจึงไม่ได้ให้คำแนะนำออกไป สองแขนแกร่งที่โอบกอดอยู่กระชับแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้ากำลังร้องไห้ พีราวัชรรอจนหญิงสาวหยุดร้องแล้วเขาก็พูดในสิ่งที่ตนเองคิดออกไป “ผมเสียใจด้วยนะ แต่ผมว่าคุณยังโชคดีที่รู้เรื่องของเขาก่อน มันคงดีกว่ามารู้ตอนที่ตกลงแต่งงานกันแล้ว” “แต่ผิงก็ยังเสียใจอยู่ดี” “เสียใจเพราะเขาไม่รักหรือเสียใจที่รู้ว่าเขากับเพื่อนแอบมีอะไรกัน” “คิดว่าเป็นอย่างหลังค่ะ มันเหมือนโดนหักหลังยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเขาไปมันคนอื่นก็คงไม่เจ็บเท่านี้” “คุณกับเพื่อนคบกันมานานหรือยัง” “ตั้งแต่เรียน ม.ปลายแล้วค่ะ เกือบสิบปีแล้วค่ะ ฟางเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังติดต่อกันตลอด ส่วนเพื่อนคนอื่นก็นานๆ ถึงจะโทรหากันที” “ถ้าเขามาขอโ
Last Updated : 2025-02-14CEOซ่อนรัก ตอนที่ 12 นึกว่าจะให้ค้างที่นี่
“แม่ครับ ผมยังกลับตอนนี้ไม่ได้จริงๆ”“แต่พีร์ไปหลายวันแล้วนะ ไม่ห่วงงานเหรอลูก”“ห่วงสิครับแม่”“ห่วงแล้วทำไมรีบกลับล่ะ หรือมีใครโทรไปบอกอะไรลูก”“บอกอะไรเหรอครับแม่” เขาทำเป็นไม่รู้เรื่อง“ไม่มีก็แล้วไป แล้วตอนนี้พีร์อยู่ไหนล่ะลูก แม่ก็อยากพักผ่อนเหมือนกันเผื่อว่าพรุ่งนี้แม่จะไปหา” คุณประภัสสรถามเลขาของลูกชายแล้วแต่เธอก็ไม่รู้ว่าเจ้านายไปที่ไหน“ผมอยู่ที่เชียงใหม่ครับแม่ พอดีว่าเจอพ่อเลี้ยงอินทัช เขาชวนมาพักที่บ้าน ถ้าแม่จะมาผมเกรงว่าเราจะรบกวนเขามากเกินไป เอาไว้คราวหน้านะครับแม่”“อยู่กับพ่อเลี้ยงๆ จริงๆ นะๆไม่ใช่แอบไปเที่ยวกับสาวที่ไหนล่ะ”“ผมยังไม่มีแฟนนี่ครับ จะไปเที่ยวกับใครล่ะแม่”“เอาแต่บ่นว่าไม่มีแฟน พอแม่จะแนะนำผู้หญิงก็หนีไปตั้งแต่เช้า” เธอยังเคืองบุตรชายไม่หายที่นัดกันอย่างดิบดีแต่พอตื่นเช้ามาก็หายเข้ากลีบเมฆ“ผมจะเที่ยวกับใครได้ล่ะครับ แม่จะคุยกับพ่อเลี้ยงไหมล่ะครับ เผื่อจะสบายใจขึ้น” พีราวัชรรู้ดีว่ามารดาของตนไม่มีทางคุยเพราะเธอจะให้เกียรติลูกชายอย่างเขาเสมอ“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แม่ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าแม่เป็นแม่ที่จู้จี้”“แม่ผมไม่จู้จี้สักหน่อย ผมรู้ว่าที่ว่าแม่เป็น
Last Updated : 2025-02-14CEOซ่อนรัก ตอนที่ 13 คนเจ้าเล่ห์ NC
เมื่อเห็นพิจิกายืนนิ่ง พีราวัชรก็ยิ้มก่อนจะกด ริมฝีปากร้อนลงบนต้นคอระหง จูบเบาๆ ขบเม้มผิวนุ่มฝากรอยคริสมาร์กสีแดงระเรื่อชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ฝ่ามือร้อนขยับเข้า กอบกุมปทุมคู่งามที่เต่งตึงเต็มมือใหญ่ขย้ำอย่างเพลินมือ จมูกและปากซุกไซ้ไปตามผิวเนียนละเอียดจนคนที่ยืนอยู่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว“คุณพีร์...” เสียงหวานขาดหายเมื่อเขารั้งใบหน้าสวยให้หันมาแล้วประกบจูบอย่างดูดดื่ม เร่าร้อนเนิ่นนานเสียจนเธอแทบขาดใจ“ขอได้ไหม”“ผิงยังเจ็บอยู่”“ผมจะทำเบาที่สุดนะ ได้โปรดเถอะผิง ผมต้องการคุณจริงๆ นะ”“ครั้งเดียวนะคะ”พีราวัชรไม่ตอบเพราะไม่รู้ว่าตนเองจะทำได้อย่างที่เธอขอหรือไม่เพราะเรือนร่างและกลิ่นกายของเธอมันช่างยั่วยวนจนเขาแทบคุมตัวเองไม่อยู่ชายหนุ่มอุ้มพิจิกาไปยังห้องนอน วางเธอลงอย่างทะนุถนอม มือใหญ่ถอดชุดนอนและชั้นในทั้งบนล่างของเธอออกอย่างเร็ว“ผิง คุณสวยมาก”“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะคุณพีร์”“ก็คุณสวย มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ”หญิงสาวอายจนหน้าแดง นั่นยิ่งทำให้พีราวัชรมองเธอราวกับขนมหวาน ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้วเพราะเธอบอกเองว่าชื่อของเธอหมายถึงขนมชนิดหนึ่ง คงไม่ผิดอะไรถ้าเขาจะกินขนมผ
Last Updated : 2025-02-14CEOซ่อนรัก ตอนที่ 14 วิวทะเล nc
หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะดึกแบบนี้มันก็คงจะเห็นแต่ความมืด “มันจะเห็นอะไรล่ะคะ” “เห็นสิครับ นะไปดูวิวทะเลกัน” “งั้นก็คุณพีร์ก็ออกไปก่อนสิคะ ผิงจะได้ลุก” “ผมอยากอุ้มผิงไปมากกว่า เอาขารัดเอวผมไว้นะ” “ว๊าย คุณพีร์” พิจิการ้องเสียงหลง สองมือคล้องไปบนลำคอ สองขาเกี่ยวเอวเขาแน่น เมื่อชายหนุ่มยกเธอขึ้นทั้งที่ร่างกายของทั้งสองยังคนประสานกันอย่างลึกซึ้ง แล้วเขาก็สอดประสานเธออีกครั้งอย่างหนักหน่วงจนเสียงครางดังระงมขึ้นมาอีกครั้ง “คุณพีร์ ผิงไม่ไหว แบบนี้มันเสียวเกินไปแล้ว” “ก็ผมอยากให้คุณเสียวนี่ครับ เกาะดีๆ นะ” เขาจับสะโพกผ่ายดึงห่างกายก่อนจะดึงเข้าหาตัวขณะที่สะโพกของเขากระแทกเข้าลึก “ดีไหมผิง คุณตัวเบามาก ต่อให้ผมอุ้มคุณแบบนี้ทั้งคืนผมก็ไม่ไหวนะ” “แต่ผิงไม่ไหวค่ะ...” พีราวัชรหัวเราะในลำคอก่อนจะกระแทกกระทั้นอย่างหนักส่งเธอให้สุขสมอีกครั้ง เสียงลมหายใจและเสียงกระเส่าที่ข้างหูทำให้
Last Updated : 2025-02-14CEOซ่อนรัก ตอนที่ 15 คงไม่บังเอิญ
“ขอบคุณสำหรับของฝากนะคะน้องผิง เป็นไงบ้างเที่ยวสนุกไหม”“ก็ดีค่ะพี่ญา น่าเสียดายที่พี่ญาไม่ได้ไปด้วย”“พี่ก็เสียดายค่ะ เอาไว้ครั้งหน้าเราเก็บตังไปเที่ยวกันนะเองก็ได้นะ”“ค่ะ นานๆ ทีได้ไปพักผ่อนก็ดีเหมือนกันค่ะ”“ได้เจอหนุ่มหล่อๆ บ้างไหมล่ะคะ”คำถามของรุ่นพี่ทำให้พิจิกาต้องรีบหลบสายตา เพราะนอกจากเธอจะเจอหนุ่มหล่อแล้วการไปเที่ยวครั้งนี้ก็ยังได้เจอกับประสบการณ์ที่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง“ไม่มีหรอกค่ะ” พิจิกาตอบพร้อมรอยยิ้ม และโชคดีที่มีลูกค้าเข้ามาเสียก่อนญาดาจึงหยุดคุยตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดเธอกับพีราวัชรก็ยังติดต่อผ่านทางตัวหนังสือ เลยทำให้พิจิกาไม่อึดอัดเท่าไหร่ เพราะคิดว่าอีกไม่นานทั้งเขาและเธอก็จะค่อยๆ ลืมเลือนกันไป เธอยังจำได้ดีว่าเวลาที่อยู่กับเขานั้นมีความสุขมากแค่ไหน แต่ถ้าจะคิดถึงขั้นคบหากันก็คงเป็นไปได้ยาก เพราะคงไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงใจง่ายมาเป็นแฟนอยู่แล้วตลอดทั้งบ่ายวันนี้หญิงสาวขายของแทบไม่ได้พัก กว่าจะได้จับโทรศัพท์อีกครั้งก็เกือบจะสองทุ่ม ความเหนื่อยหายไปราวกับปลิดทิ้งเมื่อเห็นว่าเขาส่งภาพพระอาทิตย์ตกดินมาให้เธอตามสัญญา“ยิ้มหวานเชียวนะครับน้องผิง” เสียงพี่ช้
Last Updated : 2025-02-14CEOซ่อนรัก ตอนที่ 16 ใต้จมูก
ตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดพีราวัชรก็ยังคงติดต่อกับพิจิกาผ่านทางไลน์ตลอด เขาอยากโทรหาเธออยากเห็นหน้าอยากได้ยินเสียง แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมในแต่ละวันจึงได้คุยกันผ่านตัวหนังสือเพียงเท่านั้น “คุณพีร์คะ สัญญาเช่าพื้นที่แต่ละสาขาเฉพาะรายใหม่ค่ะ ฝ่ายกฎหมายตรวจสอบแล้วคุณพีร์เซ็นได้เลยค่ะ”“ไม่รีบใช่ไหมครับคุณกิ่ง”“ไม่ค่ะ”“งั้นพรุ่งนี้ค่อยมาเอานะครับ”“ค่ะ”“คุณกิ่งครับ คุณกิ่งพอจะรู้จักขนมผิงไหมครับ”“รู้จักสิคะ คุณพีร์อยากทานเหรอคะ”“ครับ”“เดี๋ยวกิ่งให้คนไปซื้อให้ค่ะ”“ขอบคุณครับ”พีราวัชรมองตามหลังคุณกิ่งแก้วเลขาคู่ใจที่ทำงานกับเขามาตั้งแต่เขาเข้ามารับตำแหน่งรองประธานรวมเวลาแล้วก็แปดปีกว่าตอนนี้เธอกำลังตัวครรภ์ลกคนที่สอง เขาอาจจะต้องหาผู้ช่วยมาให้เธอสกคน เพราะถ้าอีกหน่อยเธอท้องโตมากกว่านี้คงตามเขาไปทำงานข้างนอกไม่ได้ เนื่องจากห้างที่เวียดนามกำลังจะเริ่มก่อสร้างเขาอาจจะต้องบินไปดูเป็นระยะปกติแล้วเรื่องนี้เขาจะให้ฝ่ายบุคคลจัดการแต่ครั้งนี้มันแปลกไปเพราะคนที่พีราวัชรอยากให้มาเป็นเลขาของตนนั้นกลับเป็นผู้หญิงที่เขาเจอที่เสม็ด มันคงดีไม่น้อยที่ได้ทำงานกับเธอ แต่ปัญหา
Last Updated : 2025-02-15
Latest chapter
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 40 จุดเริ่มต้น nc (ตอนจบ)
เรื่องราวทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงตอนนี้พิจิกาและพีราวัชรก็แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้ว คุณกิ่งแก้วที่ลาไปคลอดลูกก็ยังไม่กลับมาทำงานทำให้สองสามีภรรยามีเวลาหวานด้วยกันทั้งที่บ้านและที่ทำงาน “ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเราจะได้แต่งงานกัน” “ถ้าคืนนั้นผมไม่มาส่งผิงที่นี่ ผมคงเสียดายไปจนตาย” “ผิงไม่คิดเลยนะคะว่าความเมาจะทำให้ผิงได้สามีที่หล่อแบบนี้” “ผิงรู้ไหม ว่าผมแอบมองผิงตั้งแต่ผิงออกไปเต้นแล้ว” “เหรอคะ” “ครับ ผิงสวยสะดุดตาผมมาก ผมดีใจมากแค่ไหนรู้ไหมที่ผิงเดินกลับมาดื่มต่อที่บาร์” “แล้วคุณคิดจะมาส่งผิงแล้วกลับหรือคิดอย่างอื่น” “ผมสารภาพเลยครับว่าผมคิดไม่ซื่อกับผิงตั้งแต่ต้น ผมเคยเจอผู้หญิงในบาร์แล้วเราก็ไปต่อกันจากนั้นทุกอย่างก็จบภายในคืนเดียว ผมแทบไม่รู้ชื่อพวกเธอด้วยซ้ำ แต่พอเจอผิง ผมกลับลืมไม่ลง” “เพราะอะไรคะ จะว่าเพราะหน้าตาก็ไม่น่าจะใช่เพราะคนสวยกว่าผิงมีเยอะไปหมด” “ผมเองก็หาเหตุผลไม่ได้ ผมรู้แค่ต้องเป็นผิง ผมรู้แค
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 39 แม่ขอแค่นี้
เริ่มงานวันแรกหลังจากหยุดยาว พิจิกาไม่ค่อยมีสมาธิทำงานเท่าไหร่เพราะเย็นนี้เธอจะต้องเข้าไปทานอาหารเย็นที่บ้านของพีราวัชร แม้จะเคยเจอบิดามารดาของเขาแล้ว แต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งที่แล้ว เพราะเขาจะพาเธอเข้าไปในฐานะคนรักไม่ใช่ผู้ช่วยเลขาอย่างครั้งก่อน“ผิง มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”“นิดหน่อยค่ะพี่กิ่ง”“เล่าให้พี่ฟังได้นะ”“ผิงก็อยากเล่าค่ะ แต่เรื่องนี้ผิงบอกใครไม่ได้จริงๆ ค่ะ เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับผิงคนเดียว”“คงเป็นเรื่องสำคัญมากใช่ไหม”“ค่ะพี่กิ่ง”“พี่ไม่รู้นะว่าเรื่องไร เอาเป็นว่าพี่ให้กำลังใจผิงก็แล้วกันนะ ใช้สติให้มาก พี่ว่าปัญหาทุกอย่างจะผ่านได้ด้วยดี”“ขอบคุณค่ะพี่กิ่ง พี่กิ่งจะกลับเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวตรงนี้ผิงทำต่อเองค่ะ”“แล้วผิงไม่รีบกลับบ้านเหรอวันนี้เจ้านายไม่อยู่น่าจะรีบกลับนะ”“กลับตอนนี้รถเมล์แน่นค่ะพี่กิ่ง ผิงรออีกนิดดีกว่าค่ะ”“งั้นพี่ไปก่อนนะ”“ค่ะพี่กิ่ง”พอเลขารุ่นพี่กลับไปแล้วพิจิกาก็จัดการงานตรงหน้าต่ออย่างไม่เร่งรีบเพราะพีราวัชรเพิ่งลงจากเครื่องเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน กว่าเขาจะขับรถมาถึงที่นี่ก็คงอีกนานเมื่อทำงานตรงหน้าเสร็จแล้วหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำสำรวจความเรีย
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 38 ไม่กลับได้ไหม
เกือบสิบโมงเช้าของวันใหม่สองหนุ่มสาวก็ยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ความสุขที่มีร่วมกันมันมากมายราวกับเป็นความฝัน พิจิกาตื่นตั้งนานแล้วแต่เธอยังไม่อยากขยับออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเขา เธอเงยมองใบหน้าหล่อที่ตอนเช้าไรหนวดเขียวเริ่มเห็นชัดเจนและมันเพิ่มเสน่ห์ในตัวเขาได้เป็นอย่างดี หญิงสาวไล้มือไปตามสันกรามอย่างแผ่วเบา และคิดว่าถ้าเขาเอาใบหน้านี้ซุกไซร้ไปตามลำตัวเธอมันจะจั๊กจี้หรือเสียวซ่านมากแค่ไหน เธอสำรวจใบหน้าของเขานานไปหน่อยตอนนี้เจ้าตัวก็เลยและทำให้คนที่แอบมองต้องรีบหลบตา“แอบมองแบบนี้คิดอะไรอยู่”“ผิงไม่ค่อยได้เห็นเวลาหน้าคุณพีร์มีหนวดเลย ปกติคุณพีร์โกนทุกวันเหรอคะ”“ครับ ผมต้องโกนทุกเข้า”“อยู่ที่นี่กับผิงไม่โกนได้ไหมคะ ผิงชอบนะคะ มันเซ็กซี่ดีค่ะ”“ผมไม่อยากให้มันทิ่มผิงเวลาที่ผมจูบผิงนี่ครับ”“นิดหน่อยเองไม่เป็นไรหรอกค่ะ นะคะ”“ก็ได้ครับแล้วถ้าเจ็บอย่ามาบ่นก็แล้วกัน”“แล้วผิงเคยบ่นให้คุณพีร์ฟังไหมล่ะคะ”“ไม่เลย ผิงไม่เคยบ่นว่าเจ็บ ผมไม่รู้เพราะผิงไม่เจ็บหรือเพราะผิงทนเพื่อผม”“ถ้าบอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ถูกหรอกค่ะ ผิงเจ็บแต่มันไม่มากถึงขั้นทนไม่ไหว คุณพีร์ทำให้ผิง
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 37 ขนมผิงที่แสนหวาน nc
ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในสภาพเปลือยเปลา พีราวัชรขึ้นมาคร่อมทับตัวหญิงสาว เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ก่อนบดจูบลงบนริมฝปากบางอยางดูดดื่ม มือหนาทั้งสองข้างคลึงเคลาสองปทุมอวบอิ่มอย่างมันมือ ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถันปลุกเร้าจนเสียงหวานครางระงม“อื้อ....”จูบจนพอใจเขาก็ลากไล้ความเปียกชื้นไปตามซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มดูดดึงไปตามแรงอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูง ผิวเนียนนุ่มขึ้นรอยแดงไปทั้งทุกจุดที่ปากร้อนเลื่อนผ่าน ลากไล้มาจนถึงร่องปทุมอวบอิ่ม ลิ้นร้อนลากปัดป่ายบนยอดสีสวย ก่อนจะส่งปากร้อนครอบครองด้วยความเสน่ห์หาหญิงสาวได้แต่ดิ้นพล่านเสียงหวานครางเพื่อระบายความเสียว เขาหยอกเย้าดูดกินจนอิ่มหนำก็เลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆ จนหยุดกลางขาเรียวทั้งสองข้าง เธอชันเข่าขึ้นอย่างรู้งานไม่นานความสุขก็แตกกระจายเข้าสู่กายของพิจิกา หญิงสาวหอบสะท้านก่อนจะถูกเขาโน้มกายลงหาตัวเธอนอนคว่ำไปกับที่นอน ขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังคงกระตุกอยู่ในกายเธออย่างยาวนาน ปากร้อนพรมจูบลงบนแผ่นหลังอย่างหลงใหล“ผมไม่เคยเจอใครที่สุดยอดเหมือนคุณมาก่อน ที่รัก ผมรักคุณนะผิง”“ผิงก็รักคุณพีร์ค่ะ”พิจิกายิ้มอย่างมีความสุข เมื่อชายหนุ่มถอด
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 36 สวรรค์ที่เธอพาไป nc
เป็นครั้งแรกที่พี่จิกต้องนั่งเครื่องคนเดียวข้ามประเทศแต่พอลงจากเครื่องก็ได้เจอกับพีราวัชรที่รออยู่ตรงจุดรับกระเป๋า“บังเอิญจังเลยนะครับที่ได้เจอกันที่นี่”“ค่ะ บังเอิญมาก ว่าแต่จะบังเอิญพักที่เดียวกันด้วยไหมคะ” พิจิกาถามก่อนที่ทั้งสองจะเดินตามกันไปยังรถของโรงแรมที่จอดอยู่เที่ยวบินที่พวกเขาโดยสารมาเป็นเที่ยวบินที่ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิดึกที่สุดพอมาถึงสิงคโปร์และเข้าที่พักก็เกือบจะตีหนึ่ง โรงแรมที่ชายหนุ่มพาเธอมาพักเป็นโรงแรมหรูห้าดาวที่อยู่บริเวณอ่าวมารีนา สามารถมองเห็นวิวยามค่ำคืนรวมถึงแลนด์มาร์คสำคัญอย่างสิงคโปร์ฟลายเออร์ได้อีกด้วย“สวยจังค่ะคุณพีร์ ผิงไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาพักโรงแรมหรูแบบนี้” พิจิกตื่นเต้นกับภาพความสวยตรงหน้า“ถ้าผิงชอบเราจะมากันทุกวันหยุด”“ไม่เอาหรอกค่ะ ราคาห้องมันคงแพงมาก”“แพงแค่ไหนผมก็ยอมจ่ายถ้าผิงชอบ” พีราวัชรเดินมาสวมกอดเธอด้านหลัง“ค่ะผิงชอบ แต่ถ้ามาบ่อยๆ ผิงกลัวว่าคุณพีร์จะหมดตัวเสียก่อน”“ถ้าผมหมดตัวผิงยังจะรักผมไหม”“รักสิค่ะ ผิงไม่ได้รักคุณพี่ที่เงิน”“ผมรู้ ผมถึงได้รักผิงมากยังไงล่ะ”“วิวสวยมากเลยนะคะ เหมือนอยู่บนสวรรค์”“เคยเห็นเหรอครับว่าสวรรค์เป
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 35 นานแค่ไหนก็จะรอ
หลังจากเคลียร์เอกสารทุกอย่างเสร็จแล้วพีราวัชรก็เรียกกิ่งแก้วและพิจิกาเข้ามาในห้องทำงาน“นั่งก่อนทั้งสองคนนั่นแหละ”“ขอบคุณค่ะ/ ขอบคุณค่ะ” เลขาและผู้ช่วยเลขาพูดพร้อมกันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะของรองประธาน“ผมอย่างจะถามคุณกิ่งว่าผ่านมาสองเดือนแล้วพิจิกาทำงานเป็นยังไงบ้าง”“น้องผิงทำงานเรียบร้อยดีค่ะ เรียนรู้ได้เร็วมากค่ะ”“แล้วคุณมั่นใจไหมว่าถ้าคุณหยุดงานไปหกเดือนงานทุกอย่างจะไม่มีปัญหาอะไร”“กิ่งมั่นใจค่ะ ที่ผ่านมาน้องผิงไม่เคยทำงานพลาดเลย เธอรอบคอบและมีไหวพริบมากกว่ากิ่งด้วยซ้ำ”“ถ้าอย่างนั้นช่วงที่คุณลางานผมคงไม่ต้องหาใครมาเพิ่มใช่ไหม”“ผิงคิดว่าไหวไหม” กิ่งแก้วหันมาถามผู้ช่วย“คิดว่าไหวค่ะพี่กิ่ง”“ถ้าไหวก็ดี เอาล่ะเรื่องงานผ่านไปแล้ว ทีนี้ก็มาถึงเรื่องวันหยุดยาว”“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณพีร์”“ผมอยากให้คุณกิ่งช่วยดูให้หน่อยว่าหลังวันหยุดผมต้องไปเจอลูกค้าหรือไปตรวจงานที่สาขาไหนหรือเปล่า”“สักครู่นะคะ” กิ่งแก้วเปิดตารางงานของเจ้านายขึ้นมาดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบเขาอีกครั้ง“คุณพีร์ต้องไปร่วมงานเปิดสาขาใหม่คู่ค้าที่สิงคโปร์ค่ะ”“เดี๋ยวผมจัดการจองตั๋วเองนะ”“ได้ค่ะ ครั้งนี้คุณพีร์จะใ
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 34 แค่สนุกได้ แต่ห้ามจริงจัง
กลับมาจากเวียดนาม ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ พิจิกาทำงานได้เป็นอย่างดี จนกิ่งแก้วรู้สึกวางใจถ้าเธอจะต้องลางานถึงหกเดือนพิจิกาเองก็ปรับตัวได้ดีกับทั้งเรื่องงานและเรื่องของความรัก หลังเลิกงานหญิงสาวก็จะรอกลับพร้อมกับพีราวัชร แต่บางวันก็ขอไปทานข้าวเย็นกับมารดาบ้าง พีราวัชรก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาเองก็ต้องแบ่งเวลาให้กับครอบครัวเหมือนกันอย่างเย็นวันนี้ชายหนุ่มมาส่งเธอที่บ้าน ก่อนจะรีบขอตัวกลับไปที่บ้านของตนเอง เพราะมารดาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยเขาไม่รู้ว่าเรื่องที่มารดาจะพูดนั้นเป็นเรื่องอะไร พอไปถึงและทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว พีราวัชรก็ถูกเรียกมานั่งคุยที่ห้องทำงานซึ่งวันนี้ใบหน้าของมารดานั้นดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก“พีร์มีอะไรจะสารภาพกับแม่ไหม”“ไม่มีนี่ครับ”“แน่ใจนะว่าไม่ได้ทำอะไรผิดหรือแอบทำอะไรลับหลังแม่” คุณประภัสสรมองหน้าบุตรชายอย่างคาดคั้น“พีร์ พ่อว่ามีอะไรก็รีบสารภาพไปเถอะ เผื่อบางทีอาจจะได้ลดโทษบ้าง”“ทำไมพ่อกับแม่ทำเหมือนกับว่าผมไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละครับ”“แม่จะไม่อ้อมค้อมแล้วนะ”“ครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าผมไปทำอะไรผิดมา” ชายหนุ่มมั่นใจว่าตนเองไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดและเรื่องของต
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 33 ผมให้ผิงเอาคืนนะ nc
“ผิง ถ้าคืนนั้นไม่เจอผมคุณก็คงเลือกมันใช่ไหม”“คุณกำลังดูถูกผิงอยู่”“ยังจะเถียงก็เห็นอยู่ว่าพอเจอกันก็หน้าระรื่น”“หึงเหรอคะ”“...” พี่ราวัชเงียบ เขาเพิ่งรู้ตัวเองว่ากำลังหึงและไม่มีเหตุผล“คุณพีร์ขา ผิงไม่คิดอะไรกับเขาเลย” เธอพยายามใจเย็น เพราะดูแล้วเขาจะทั้งเมาและโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่“คุณจะมีผมคนเดียวใช่ไหม”“แน่นอน ผิงมีคุณคนเดียว”“คุณพีร์เมาแล้ว ผิงพาไปนอนนะคะ”พิจิกาพยุงคนเมามายังที่นอนกว้างแต่พอถึงเตียงเขากลับผลักให้เธอลงไปนอนพร้อมกับกระชากชุดของเธอออกอย่างรวดเร็วก่อนโน้มใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าสวย สัมผัสจูบแผ่วเบาบนเรียวปากทำให้พิจิการู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังกลับมาเป็นพีราวัชรคนเดิมของเธอแล้ว “อ้าห์....”เสียงครางหลุดออกมาจากลำคอระหงเมื่อปากร้อนเข้าครอบครองปทุมถันเต่งตึง สลับกับมือใหญ่บีบเคล้นอีกข้างพิจิกาเริ่มดิ้นเพราะถูกความรู้สึกเสียวซ่านเข้าจู่โจม เธอแอ่นร่างเปิดทางเชื้อเชิญเขาดูดดึง หยอกล้อกับความอวบอิ่มของตนมากขึ้นพีราวัชรเลื่อนใบหน้าลงต่ำมาไปตามผิวเนียนนุ่มจนถึงหน้าท้องแบนราบที่กำลังเกร็งสะท้านกับสัมผัสร้อนที่รินรดไปทั่วผิวกาย เขาเหมือนจะควบคุมความต้องการข
CEOซ่อนรัก ตอนที่ 32 ไม่อยากคุยกับคนเมา
มาถึงดานังในเวลาบ่าย พอเอาของเข้าที่พักแล้วก็ใช้บริการรถโรงแรมให้ไปส่งที่เมืองฮอยกันซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก ทั้งสองพากันมาเดินเล่นย่านเมืองเก่า พิจิกาถ่ายรูปไปทั่วเพราะอยากจะเอาไปอวดมารดาโดยมีพีราวัชรเป็นตากล้องให้ พอเดินจนเหนื่อยก็ทานอาหารที่นั่นก่อนจะพากันนั่งรถกลับมายังโรงแรมพิจิกานั่งพิงกับไหล่หนาใบหน้ายิ้มอย่างมีความสุขขณะที่ดูรูปในมือถือ“พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันคะ”“ผิงอยากไปไหนล่ะครับ”“บานาฮิลล์ค่ะ คุณพีร์เคยไปไหมคะ”“ยังเลยครับ เดี๋ยวถ้ากลับถึงโรงแรมแล้วผมจะถามโรงแรมให้นะครับว่าจะไปที่นั่นได้ยังไงบ้าง”จากนั้นพิจิกาก็นั่งหลับมาจนถึงโรงแรม พีราวัชรพาเธอมาส่งที่ห้องก่อน ส่วนตัวเขานั้นกลับไปยังหน้าล็อบบีของโรงแรม ซื้อสำหรับสองคนเพื่อไปเที่ยวบานาฮิลล์ตามที่พิจิกาอยากไปเขากลับมาบนห้องอีกครั้งคนที่อยากเที่ยวก็หลับไปก่อนแล้ว พีราวัชรรีบอาบน้ำแล้วตามเธอขึ้นบนเตียงแม้ในใจอยากจะทำมากกว่ากอดแต่เพราะพรุ่งนี้จะต้องออกเดินทางจากโรงแรมตั้งแต่เช้าจึงต้องข่มใจให้นอนกอดเธอไปแบบนั้นเช้าวันใหม่พิจิกาแต่งตัวสดใส เธอกับเขาพากันลงมาทานอาหารตั้งแต่เช้า พอแปดโมงครึ่งรถบัสก็มารับนักท่องเที่ยวที่ซื
