ตอนที่ 7 เมาสวาท nc

 

          เสียงหวานครางประท้วงเมื่อเขาถอดนิ้วออกจากความเป็นสาวแล้วแทนที่ด้วยปลายลิ้นเปียกชื้น ส่วนมือใหญ่ก็เปลี่ยนมาเคล้นคลึงอกอวบทั้งสองข้าง ปลายนิวบีบขยี้ตุ่มไตที่แข็งชันสู้มืออย่างเมามัน

ทกจุดกระสันถูกโจมตีจนหญิงสาวหูอื้อตาลายไปหมด เธออยากบอกให้เขาหยุด แต่ร่างกายกับตอบสนองด้วยการเบียดสะโพกงอนงามเด้งรับกับปลายลิ้น สองมือดึงรั้งผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่าน แต่มันก็ยังไม่หาย หญิงสาวปล่อยมือจากผ้าปูมากดศีรษะเข้าให้จมไปกับกลางกาย อีกคนก็ไม่ขัดขืน ยิ่งเธอกดเขาก็ยิ่งรัวลิ้นอย่างชำนาญ

ยิ่งเขาดูดเลียอย่างกระหายพิจิกาก็ยิ่งหลงไปกับเพลิงราคะที่แผนเผา สะโพกหญิงสาวยกขึ้นจากที่นอนส่ายไปมา อย่างซ่านกระสัน กิริยาเชิญชวนแบบนี้ทำให้พีราวัชรชอบใจ เขาครางต่ำก่อนละยอมปล่อยมือจากอกอิ่มมาจับสะโพกของเธอไว้

“ชอบแบบนี้เหรอผิง เดี๋ยวผมจะทำให้คุณรู้สึกดีกว่านี้อีกนะ”

เขากระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำก่อนก้มใบหน้าหล่อลงกลางกลีบกุหลาบอีกครั้ง ปลายลิ้นพลิ้วไหวสะบัดถี่ ส่งให้เสียงหวานร้องครางดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เธอทั้งเสียวทั้งทรมานเกินกว่าที่จะนอนนิ่ง

“คุณพีร์ ช่วยผิงด้วย ผิงว่าผิงใจจะขาด”

เสียงหวานเอ่ยขอให้เขาช่วยพาเธอออกจากความทรมานที่มันเพิ่มมากขึ้น ร่างกายของเธอร้อนราวกับไฟ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดออก ความเสียวซ่านมารวมอยู่ที่ใจกลางความเป็นสาวที่เขากำลังปรนเปรออยู่

“อื้อ..คุณพีร์...ผิง อื้อ.....”

เสียงหวานกรีดร้องเมื่อทุกอย่างระเบิดออก ร่างกายเธอกระตุกติดๆ กันอย่างคุมไม่ได้เรียวขาสั่นเกร็งสะโพกหยัดขึ้นสูง ความรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ท่ามกลางหมูดาว เหมือนเป็นสวรรค์ที่เธอไม่เคยพบพานมาก่อน

พีราวัชรวางร่างที่หมดแรงลงบนที่นอนอีกครั้ง ก่อนจะรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองจนเปลือยเปล่าแล้วทาบทับลงมาบนร่างหญิงสาวอีกครั้ง พิจิกามองคนตัวโตที่คร่อมทับด้วยสายตาหวานเชื่อมยอมรับอย่างไม่อายว่านอกจากเขาจะหล่อถูกใจแล้วเรือนร่างของเขาก็น่าสัมผัสจนเธออดใจไม่ไหว หญิงสาวเอื้อมมือลากไล้ไปตามกล้ามเนื้อที่ขึ้นรูปสวยอย่างแผ่วเบา

“อ่าห์ ผิง”

เสียงต่ำครางแหบพร่าเมื่อมือนุ่มนิ่มลากไปตามมัดกล้าม เขาชอบสัมผัสที่เธอกำลังทำอยู่นี้ มันไม่ได้เร่าร้อนหรือเสแสร้งเหมือนกับที่เคยเจอมาจากคู่นอน แต่แววตาที่มองอย่างซุกซนนั้นกระตุ้นให้เขาอยากจะครอบครองเธอโดยเร็ว

ชายหนุ่มจดจูบไปยังเรียวปากบางสีสวย สอดปลายลิ้นควานหาความอุ่นนุ่ม ลิ้นหยอกล้อเป็นพัลวัน เขาพอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวรู้จักตอบสนองแม้จะดูเงอะงะ หากแต่มันทำให้เขารู้สึกดีได้อย่างคาดไม่ถึง เขาจูบอย่างเร่าร้อนจนหญิงสาวเคลิบเคลิ้มขณะที่มือก็สวมเกาะป้องกันให้กับอาวุธประจำกายจากนั้นแยกเรียวขาสวยให้ออกจากกันอย่างง่ายดาย

มือข้างหนึ่งกอบกุมความอวบอิ่มเอาไว้คลึงเคล้นให้เธอผ่อนคลาย ส่วนข้างที่เหลือก็จับท่อนเอ็นร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบสวยให้น้ำหวานชโลมจนทั่ว ก่อนจะกดเข้าหาโพรงอุ่นนุ่มอย่างช้าๆ

“อ่าห์...เข้ายากฉิบ”

ชายหนุ่มสบถเมื่อตัวตนของเขามันเข้าในกายของเธอได้ยากกว่าที่คิดไว้ ความคับแน่นของหญิงสาวทำให้เขาอยากจะกระโจนเข้าหา

“อ๊ะ! เจ็บ คุณพีร์”

พิจาการ้องเสียงหลงเมื่อตัวตนของทะลุป่านเยื่อบางๆ เข้ามาในกาย เธอรู้สึกราวกับว่าร่างกายกำลังจะถูกแยกออกเป็นเสี่ยง ความเมาเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง หญิงสาวมองหน้าผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด แล้วแบบนี้เหรอจะเรียกว่าเป็นความสุขได้เหรอ เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเจ็บแบบนี้ทำไมคนเรายังต้องการมันอีก

“ไม่เอาแล้ว ฉันไม่เอาแบบนี้แล้ว ไหนว่าจะมีความสุข นิทานหลอกเด็กชัดๆ”

มือเล็กทุบตีแผงอกเขาอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ชายหนุ่มก็ชะงักค้าง เขามองหน้าเธออย่างสงสัย ไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่

“มันก็แค่เริ่มต้นนะผิง”

“แต่ผิงเจ็บคุณพีร์เอาออกก่อนได้ไหม”

“ผมก็เจ็บเหมือนกัน คุณรัดผมแน่นมาก ให้ผมทำต่อนะรับรองว่าอีกนิดเดียวคุณจะมีแค่ความสุข”

หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างชั่งใจ เธอหวงแหนสิ่งมีค่ามาตลอด แต่วันนี้ทุกอย่างมันจบสิ้นแล้ว ในเมื่อเรียกร้องคืนมาไม่ได้เธอก็ควรจะยอมรับและหาความสุขกับมัน เพราะคนที่เธอตั้งใจจะเก็บไว้ให้ก็ไม่ต้องการมันอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบและตอนนี้แก่นกายของเขาก็ปวดร้าวจนแทบระเบิดเขาก็ไม่อาจจะทนอยู่นิ่งๆ ได้ พีราวัชรเริ่มขยับนวดให้ความอ่อนนุ่มได้ปรับตัวก่อนจะถอยออกแล้วขยับเข้าหาใน จังหวะเนิบนาบ ใบหน้าของเขาแดงก่ำพยายามข่มความต้องการอย่างที่สุด

พิจิกาอยากปฏิเสธแต่พอเขาเริ่มขยับ ความเจ็บปวดเมื่อครู่ก็ค่อยๆ เลือนหายแต่กลับมีอีกความรู้สึกเข้ามาแทนที่

“อื้อ..คุณพีร์”

“ดีขึ้นใช่ไหม อีกนิดเดียวคุณจะมีความสุขจนลืมไม่ลงเลย เชื่อผมนะ”

เสียงหวานครางรัญจวนชายหนุ่มก็เพิ่งจังหวะให้เร็วขึ้น แรงขึ้น เขาโจนจ้วงเข้าหาความคับแน่นอย่างบ้าคลั่ง ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกที่ได้เป็นคนแรกไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเป็นคนแรก แต่ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงได้อิ่มเอมใจมากมายถึงเพียงนี้

ความเสียวซ่านที่พีราวัชรมอบให้หญิงสาวไม่เคยได้รับมาก่อน ร่างกายของเธอตอบสนองไปตามสัญชาตญาณ อกแอ่นเข้าหาปากร้อนที่ดูดดึงขบเม้มเต้าคู่อวบจนเปียกชุ่ม สะโพกยกขึ้นสูงส่ายรับกับท่อนเอ็นร้อนเป็นจังหวะประสานที่ลงตัว

“อ๊ะ!  อื้อ..ตรงนั้น”

“ตรงนี้ใช่ไหม ถูกใจใช่ไหม อ่าห์..รัดผมจะขาดแล้วนะ”

พีราวัชรกดย้ำไปยังจุดเดิมซ้ำๆ จุดภายในที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะทำให้ตนเองเสียวซ่านได้มากถึงเพียงนี้

“คุณพีร์ขา... ไม่ไหว ผิงใจจะขาด มันทรมาน”

“ใกล้แล้วใช่ไหม จะถึงแล้วใช่ไหม ปลดปล่อยนะ เรียกชื่อผม ผมอยากได้ยิน”

หญิงสาวไม่รู้ว่าใกล้อะไร รู้แต่ตอนนี้ร่างกายกำลังจะระเบิดอีกครั้ง ความเสียวซ่านที่กลางกายมันมากว่าเมื่อครู่ไม่รู้กี่เท่า ชายหนุ่มถาโถมเข้าลึกสุดแรง

“อื้อ คุณพีร์ ขา คุณพีร์ อร๊ายยยยย...”

หญิงสาวกรีดร้องเมื่อความสุขสมมาเยือนอีกครั้งมันสุขจนคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะได้รับ ร่างกายเกร็งสะท้าน กอดเขาแน่นสองมือจับไปบนไหล่กว้างอย่างหาที่ระบาย

“ดีไหม ผิง เชื่อแล้วใช่ไหมว่ามันจะมีความมุข”

“คุณพีร์...”

“บอกผมสิว่าคุณมีความสุข”

พีราวัชรถามขณะที่สะโพกยังขยับอยู่ในกายสาว เพียงแต่จังหวะไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อครู่

“ค่ะ ผิงมีความสุข”

คนฟังคำตอบยิ้มพราว เธอมีความสุขไปแล้วก็เหลือแต่เขาที่ยังไปไม่ถึงไหน