MasukShare
Chapter 39
Terakhir Diperbarui:
2024-08-22 11:24:03Bab terkait
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 40
Chapter 40 Anne pov. Napa ungol ako dahil nangangalay ang aking katawan, kaya ahad kong minulat ang aking mga mata ngunit nagtataka ako kung bakit isang bubung ng kotse ang aking nakita. "Anong nangyari? Bakit andito ako sa kotse natutulog?" mahinang sabi ko sa aking sarili habang nagtataka. Hanggang bumalik sa akin ang mga dahilan kaya napa upo lang ako nang natanto nitong galing kami ng aking amo sa isang meeting at pagkatapos naming manghalian ay nakaramdam ako ng antok kaya bumalik kami sa kumpanya, pero naka tulog ako habang nasa biyahe kami. Napa singhap ako ng nakita kong ang aking amo pala ang ginawang kong unan. Hindi ko namalayang dahan-dahan akong inilapit ang aking kamay sa mukha nito, hinaplos ang kilay, mata, ilong at labi pati hugis sa mukha nito ay hindi ko pina lampas. Agad ko din tinanggal ang aking kamay dahil gumalaw ito. Kaya nag pa kunwari akong bago din ako nagising sabay inat sa katawan at baling sa aking amo. " Pasensya na Sir, naka tulog ako. Gi
Terakhir Diperbarui : 2024-08-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 41
Chapter 41 Dalawang linggo ang bakasyon kaya sinulit namin talaga ang araw. Hanggang tumawag ang amo ni Celyn na kailangan bumalik na ito dahil may pupunta silang bussiness trip sa Hawaii. Kaya wala kaming nagawa kundi umuwi na lamang na may natitira pang dalawang linggo ang aming bakasyon. Mabilis ang lumipas ang mga araw ngayon ay mag limang linggo na akong walang trabaho. " Hay naka babagot na ako dito. Kain tulog lang ang ginawa ko," sabi ko sa aking isipan. Tumayo ito at tumingin sa salamin at pinag masdan ang katawan nito. "Tumaba na talaga ako," sambit ko. "Sino hindi tataba eh ang lakas mo kayang kumain, para kanang baboy hehehe," biglang sambit ni Celyn kaya sinamaan ko ito ng tingin. "Aalis na ako bestie, may gusto kang ipabili sa'kin sa labas?" sila niya. Dahil sa sinabi ni Celyn ay biglang lumiwanag ang mukha ko. "Oo mayroon, bili mo ko ng ice cream at burger. Thank you," sabi ko agad. "Okay, sige bye," sambit nito saka tumalikod upang umalis. " Bye
Terakhir Diperbarui : 2024-08-23CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 42
Chapter 42 " Ano nga pala, ako si Jonathan Lee, you are?" pagpakilala niya sa akin. "Anne Tambalos po, Mr. Lee," ngiti kong sabi. Sabay abot sa kamay ko sa nakalahad na kamay hqngo nag kamayan kaming dalawa. Kahit papaano ay mawala ang aking attention sa dalawang taong nasa aking unahan. "Ahmm.....!" pa wasak sa aming katahimikan. "Mr. Lee upo po kayo," sambit ko. Pag-upo nito ay agad kong tinanong kung ano ang favor ang hinihingi nito sa akin. "If you don't mind, pwede ka ba naming makuhaan ng pictures para sa gagawin naming propaganda sa aming restaurant. Dont worries babayaran ka namin ng Mrs ko," wika niya sa akin. "Im sorry po Mr Lee, hindi kasi ako model at isa pa nag-iingat po ako sa aking pagbubuntis," ngiti kong sabi. "Oh congrats, pero hindi ka naman rarampa, nakaupo ka lang at aaktong kakain ka tulad kanina, lahat ng mga putahi ay ihahain namin. Don't worry, lahat ay libre pati itong kinain mo ay walang bayad at pwede ka ring mag take out lahat na ano
Terakhir Diperbarui : 2024-08-24CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 43
Chapter 43 Fast forward First week of March. Kahit nababagot akong magtrabaho ay wala akong magawa. Ayaw ko makita ang pagmumukha ng amo ko. Naiinis ako dito pero wala akong magawa. "Baby, kapit ka lang ha dahil magtatrabaho si Mama para sa'yo," sabay himas sa aking tiyan. Hindi pa naman ito halata kaya okay lang na magtrabaho pa ako kahit na 3 months na nito ay maliit pa rin ang baby bump ko. "Hoy, buntis tayo na," sabi ni Celyn. Oo nga pala, pinaalam ko kay Celyn at sa Mama ko ang kalagayan ko. Akala ko sisermunan nila ako pero kabaliktaran dahil tuwang-tuwa pa sila na buntis ako at may apo na daw sila. Napangiti pa ako noong sinabi ko sa kanila. Mukha silang tanga sa totoo lang. "Oo na, andyan na," sagot ko agad. "Wag kang masyadong magpapagod doon ha, paano baka himatayin ka na naman," paalala niya sa akin. "Opo, hindi na po." "Sige na, tayo na." Dating kaugalian ko, may bitbit na naman akong pagkain para sa guard sa subdivision at sa tinatrabahoan ko. Hindi nagtaga
Terakhir Diperbarui : 2024-08-25CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 44
Chapter 44 Dixon pov Dahil sa inis ko sa aking step-mom kung bakit pinakialaman niya ang aking disesyon, pinalabas nito ang table ng aking secretary at gusto nito na si Patricia ang kasama ko sa loob ng opisina. 'I need to control myself, I haven't gathered enough evidence yet,' sambit ko sa aking isipan. Kasulukuyan kami nasa elevator ay panay dikit sa akin si Patricia kahit nasa bahay siya nakatira ay sa guest room ko ito pinatuloy. Hindi ko hinayaang makapasok ito sa loob ng kwarto mo. Tulad ng step-mom ko. 'Ano akala nila mauuto ako, walang mga hiya, mga-iina pala ang dalawa. Mga putang-ina,' dagdag kong sambit sa akin sarili. Hanggang tumunog ang elevetor, isa lang ang ibig sabihin nito ay naka rating na kami sa floor kung saan ang opisina ko. Pagbukas pa lang ay natanaw kuna si Anne busy sa pag aayos sa kanyang gamit hanggang na pansin kami, agad itong bumati sa amin. Pero agad ko itong inutusan na ipag templa niya ako ng kape at gatas para kay Patricia. Agad na
Terakhir Diperbarui : 2024-08-26CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 45
Chapter 45 Anne POV Naalimpungatan ako dahil sa aking nararamdaman, may gusto akong gawin na hindi ko maipaliwanag. Pagmulat ng aking mga mata, mukha agad ni Dixon ang nabungaran ko. Bigla akong napalunok dahil parang natutukso akong halikan ito. "Tulog pa siguro siya, isa pa, swak lang, dali lang 'to," sabi ko sa aking sarili. Dahan-dahan kong nilapit ang labi ko sa labi ni Dixon. Agad ko rin itong nilayo, pero nagulat ako nang bigla niyang hinawakan ang aking batok para pigilan ang paglayo ng aking labi. Napasinghap ako at bahagyang naka bukas ang aking bibig, dahilan para maipasok niya ang kanyang dila sa loob ng aking bibig, na parang may hinahanap hanggang sinipsip niya ang aking dila. "Ughhhh," Napaungol ako sa sarap. Hanggang sa binitiwan niya ang aking labi at nagtitigan kami na may pagnanasa sa isa't isa. "Sir Dixon, I want more," sabi ko, hindi ko alam kung bakit ko ito nasabi. Nakita ko na lang sa mata niya ang matinding pagnanasa. Kaya ako na ang kum
Terakhir Diperbarui : 2024-08-27CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 46
Chapter 43 Dixon pov Alimpungatan ako ng nararamdaman kong wala na akong katabi sa higaan kaya kinapa ko ito upang maka siguradong totoo ang aking hinala. Saka ko minulat ang aking mga mata ng nakumpirma kong wala na nga akong katabi. "Fuck, pangatlong pagkakataong iniwan na naman ako!" usal ko sa aking sarili. "Sa susunod nating pagtatalik, i-tatali na talaga kita Anne sa aking kama upang paggising ko ikaw ang aking makita qgad," sambit ko. Para akong baliw naka ngiti habang nagsalita ako. Agad akong tumayo at pumunta banyo para maglinis ng katawan. "Gusto ko pa naman ng morning exercise sa kandungan nya. Oh, fuck gusto ko syang makitang naka higa sa kama ko na walang damit sa araw at gabi," bigkas ko habang ini-imagine kung anong hitsura nito sa aking kama habang walang damit. Dahil sa aking pag-iisip ay nabuhay ang aking alaga kaya napilitan akong ilabas ang namumuno sanaking puson kaysa dadalhin ko nito buong araw. Habang ini-imagine sa na kasama ko si Anne sa loob n
Terakhir Diperbarui : 2024-08-28CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 47
Chapter 44 Anne pov Habang andito ako sa loob ng aking kwarto ay malalim akong mag-iisio ng mga bagay-bagay hanggang napag disesyonan ko na lang na magbihis. Dahil aalis muna ako pupunta sa OB-Gyne para sa monthly check-up naming ni baby upang isahan lamang ang labas ko sa bahay at di-diritso na lamang ako sa aking tina-trabahuan. Pagkatapos kong mag-bihis ay agad akong umalis sa bahay naglakad lang ako papunta sa gate dahil hindi naman kalayuan ito sa tinitirhan ko. Pagdating ko sa may gate ay agad akong binigyan ng snacks ang mga guard. Pagkatapos ay ang guard na mismo kumuha ng taxing sasakyan ko. Hindi nagtagal ay agad nan itong nakakuha pero nagtataka lamang ako dahil ang driver ng taxi noong sinakyan ko ay ito rin ang aking driver pero binawalang bahala ko na lamang ito. Sinabi ko sa driver na sa clinic ni Dr. Chavez. Agad naman itong pinatakbo hindi nagtagal ay agad kaming nakarating sa may clinic kaya agad aking nagbayad dito saka lumabas. Habang naglalakad ako pa
Terakhir Diperbarui : 2024-08-29
Bab terbaru
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
