Mag-log inShare
Chapter 43
Huling Na-update:
2024-08-25 12:30:33
Kaugnay na kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 44
Chapter 44 Dixon pov Dahil sa inis ko sa aking step-mom kung bakit pinakialaman niya ang aking disesyon, pinalabas nito ang table ng aking secretary at gusto nito na si Patricia ang kasama ko sa loob ng opisina. 'I need to control myself, I haven't gathered enough evidence yet,' sambit ko sa aking isipan. Kasulukuyan kami nasa elevator ay panay dikit sa akin si Patricia kahit nasa bahay siya nakatira ay sa guest room ko ito pinatuloy. Hindi ko hinayaang makapasok ito sa loob ng kwarto mo. Tulad ng step-mom ko. 'Ano akala nila mauuto ako, walang mga hiya, mga-iina pala ang dalawa. Mga putang-ina,' dagdag kong sambit sa akin sarili. Hanggang tumunog ang elevetor, isa lang ang ibig sabihin nito ay naka rating na kami sa floor kung saan ang opisina ko. Pagbukas pa lang ay natanaw kuna si Anne busy sa pag aayos sa kanyang gamit hanggang na pansin kami, agad itong bumati sa amin. Pero agad ko itong inutusan na ipag templa niya ako ng kape at gatas para kay Patricia. Agad na
Huling Na-update : 2024-08-26CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 45
Chapter 45 Anne POV Naalimpungatan ako dahil sa aking nararamdaman, may gusto akong gawin na hindi ko maipaliwanag. Pagmulat ng aking mga mata, mukha agad ni Dixon ang nabungaran ko. Bigla akong napalunok dahil parang natutukso akong halikan ito. "Tulog pa siguro siya, isa pa, swak lang, dali lang 'to," sabi ko sa aking sarili. Dahan-dahan kong nilapit ang labi ko sa labi ni Dixon. Agad ko rin itong nilayo, pero nagulat ako nang bigla niyang hinawakan ang aking batok para pigilan ang paglayo ng aking labi. Napasinghap ako at bahagyang naka bukas ang aking bibig, dahilan para maipasok niya ang kanyang dila sa loob ng aking bibig, na parang may hinahanap hanggang sinipsip niya ang aking dila. "Ughhhh," Napaungol ako sa sarap. Hanggang sa binitiwan niya ang aking labi at nagtitigan kami na may pagnanasa sa isa't isa. "Sir Dixon, I want more," sabi ko, hindi ko alam kung bakit ko ito nasabi. Nakita ko na lang sa mata niya ang matinding pagnanasa. Kaya ako na ang kum
Huling Na-update : 2024-08-27CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 46
Chapter 43 Dixon pov Alimpungatan ako ng nararamdaman kong wala na akong katabi sa higaan kaya kinapa ko ito upang maka siguradong totoo ang aking hinala. Saka ko minulat ang aking mga mata ng nakumpirma kong wala na nga akong katabi. "Fuck, pangatlong pagkakataong iniwan na naman ako!" usal ko sa aking sarili. "Sa susunod nating pagtatalik, i-tatali na talaga kita Anne sa aking kama upang paggising ko ikaw ang aking makita qgad," sambit ko. Para akong baliw naka ngiti habang nagsalita ako. Agad akong tumayo at pumunta banyo para maglinis ng katawan. "Gusto ko pa naman ng morning exercise sa kandungan nya. Oh, fuck gusto ko syang makitang naka higa sa kama ko na walang damit sa araw at gabi," bigkas ko habang ini-imagine kung anong hitsura nito sa aking kama habang walang damit. Dahil sa aking pag-iisip ay nabuhay ang aking alaga kaya napilitan akong ilabas ang namumuno sanaking puson kaysa dadalhin ko nito buong araw. Habang ini-imagine sa na kasama ko si Anne sa loob n
Huling Na-update : 2024-08-28CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 47
Chapter 44 Anne pov Habang andito ako sa loob ng aking kwarto ay malalim akong mag-iisio ng mga bagay-bagay hanggang napag disesyonan ko na lang na magbihis. Dahil aalis muna ako pupunta sa OB-Gyne para sa monthly check-up naming ni baby upang isahan lamang ang labas ko sa bahay at di-diritso na lamang ako sa aking tina-trabahuan. Pagkatapos kong mag-bihis ay agad akong umalis sa bahay naglakad lang ako papunta sa gate dahil hindi naman kalayuan ito sa tinitirhan ko. Pagdating ko sa may gate ay agad akong binigyan ng snacks ang mga guard. Pagkatapos ay ang guard na mismo kumuha ng taxing sasakyan ko. Hindi nagtagal ay agad nan itong nakakuha pero nagtataka lamang ako dahil ang driver ng taxi noong sinakyan ko ay ito rin ang aking driver pero binawalang bahala ko na lamang ito. Sinabi ko sa driver na sa clinic ni Dr. Chavez. Agad naman itong pinatakbo hindi nagtagal ay agad kaming nakarating sa may clinic kaya agad aking nagbayad dito saka lumabas. Habang naglalakad ako pa
Huling Na-update : 2024-08-29CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 48
Chapter 48 Anne POV Paglabas ko nakita ko si Manong sa labas na parang hinihintay akong makalabas. Ningitian ko ito na parang walang nangyari man lang. "Iha, okay ka lang ba?" tanong niya sa akin na nag-alala. "Sinaktan ka ba nila?" dagdag nitong tanong. "Okay lang po ako, Manong. Salamat sa pagmalasakit mo," ngiti kong sambit. "Wag kang mag-alala, iha! Naniwala akong hindi mo magawa iyong. Sa loob ng tatlong buwan mong pagtatrabaho dito ay nakita ko kung anong klase kang tao. Sadyang may mga taong nakaka-angat sa atin na apak-apakan lamang tayo upang maging lalong makapangyarihan," malungkot nitong sabi. "Tama kayo, Manong. Pero hindi ako magpapa-api sa kanila, pero sa ngayon ay aalis muna ako dito. At sa mag krus muli ang aming landas ag sisiguraduhin kong lahat na kanilang ginawa ay pagbabayaran nila ng double," mahinahon pero may madiin na salitang binitiwan ko. "Mag-iingat ka palage, iha!" malungkot na sabi ni manong sa akin. Saka ako tuluyan na naglakad, ng
Huling Na-update : 2024-08-30CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 49
Chapter 49 Kinabukasan, maaga akong gumising dahil maghahanap ako ng trabaho para sa panganganak ko. Agad akong lumabas ng bahay at naglakad patungo sa labasan. Hindi nagtagal, may dumaan na taxi. Siguro ay doon din ito nakatira kaya dali-dali ko itong pinara. Nagpasalamat na lang ako dahil walang sakay. Pagkasakay ko, agad kong sinabi kung saan ako papahatid. "Sa Ayala City Mall po, kuya!" sabi ko sa driver. "Okay po, ma'am," sagot ng driver. Hindi nagtagal, dumating din kami doon. Binayaran ko ang pamasahe saka ako lumabas ng taxi. "Kakain muna tayo, anak, ha?" sabi ko sa sarili ko, habang iniisip ang aking dinadala. Pumasok ako sa isang fast food at nag-order ng makakain. Pagkatapos, naghanap ako ng mauupuan. Buti na lang at may nakita akong bakante kaya agad akong nagtungo doon at umupo. Nakatanaw ako sa labas ng glass wall at kita ko ang mga tao at sasakyan na dumadaan. "Here’s your order, ma'am," bigkas ng crew. "Thank you," sagot ko. "Welcome, ma'am," tugon niya. Ha
Huling Na-update : 2024-08-30CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 50
Chapter 50Someone's POV"Boss, nagawa na namin ang inyong inuutos. Nasa bahay na siya at ngayon ay sinusubaybayan namin lahat ng lakad niya. Kasalukuyan siyang kumakain sa isang fast food," sabi ni Jonas."Very good, Jonas. Sabihin mo sa kasama mo na gawin ang lahat para hindi mahanap ni Mr. Flod ang apo ko. At ang nagtangka sa apo ko ay bigyan mo ng leksyon na hindi nila malilimutan," utos ng boss."Copy, boss.""Kontakin mo si Lady Red. Sabihin mo na mag-report siya sa opisina ko.""Yes, boss.""By the way, Jonas, sabihin mo kay Angel na i-grocery niya si Anne at ipapadala ko ang ating OB-GYN na doktor para sila ang mag-alaga sa apo ko sa tuhod.""Copy, boss."Pagkatapos nilang mag-usap ng kanyang boss, agad niyang tinawagan ang kanyang partner na si Dark Angel, o a.k.a Angel."Hello, asawa ko," agad nitong sagot sa tawag ko."F*** you, Dark," sagot ko dito."Oh, I like it. Gusto ko hard ha," malandi nitong sabi."Umayos ka dyan, babae.""Ito naman, di mabiro. Alam mo naman na bori
Huling Na-update : 2024-08-30CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 51
Chapter 51Anne POVSobrang blessed ako dahil may mga taong tumulong sa akin, lalo na ang KAHITAS-AN na hindi ako pinabayaan sa pamamagitan ng mga taong nakapaligid sa akin at handang tumulong nang walang kapalit. Dalawang araw na pala ang lumipas mula noong kausapin ko ang aking Mama at sinabi ko ang aking kalagayan. Pati si Celyn ay tinawagan ko rin.FlashbackKinakabahan ako, hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang kalagayan ko. Bahala na, kailangan na malaman niya na okay lang ang aking kalagayan.Ring ring ring."Hello?" sagot sa kabilang linya."Ma!" tanging bigkas ko lang."Anak, bakit ngayon ka lang tumawag? Asan ka ngayon? Tumawag si Celyn na umalis ka raw sa inyong tinitirhan na bahay," tanong ng aking ina."Ma, nasa private subdivision ako, S at T subdivision, at huwag kang mag-alala dahil okay lang ako. Nawala ako sa trabaho ko, Nay, dahil hindi ko na matiis ang mapagmata-pobreng ina ng amo ko. Pinag-usapan nila ako ng mga kwentong hindi totoo," sumbong ko dito.Biglang
Huling Na-update : 2024-08-30
Pinakabagong kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
