CHAPTER 4 ( Ako Ang Asawa Mo)

“Nagkaroon ng blood clott sa ulo ang nanay mo. She needs to undergo prompt

medical evaluation and treatment. You will need a big sum of money for it. Please

prepare.” Iyon agad ang bungad ng doctor kay Solene. 

Pasuko na siya talaga. Malapit na siyang masiraan ng bait. Sunod-sunod naman yata. Hindi na niya alam kung paano niya itong lalampasan.

Pera na naman. Ni wala na siyang ipon, kailangan pa ng nanay niyang maipagamot. Hindi na niya alam ang gagawin niya.

“S-Sige po. G-Gagawan ko po ng p-paraan.” Walang buhay niyang sagot. Pagod na pagod na siya. Bagsak ang balikat niyang naglakad na tila hindi niya alam saan siya dadalhin ng mga paa niya.

Ilang oras na rin siyang umiiyak. Tila wala na siyang pag-asa.

Pero bigla niyang naalala ang asawa niya. Mukhang ito na lang ang natatanging paraan. Kailangan niyang kapalan ang mukha niya. Makapal na kung makapal. Hindi naman iyon makakabawas ng yaman nila 'di ba? Kaunting tulong lang ang kailangan niya. 

“M-Ma, aalis lang ho ako. B-Babalik ho ako agad. Huwag po kayong bibitiw ha?

Huwag kayong mag-alala. Hahanap ako ng pera.”

Nagmamadali siyang sumakay ng taxi. Alam niya ang address ng tinutuluyan ng asawa niya. Malakas siya kay Grandma, e. Balak niya nga itong puntahan. Napag-

alaman niya na isa isang condo ito nakalagi ngayon matapos nitong umuwi mula sa ibang bansa. Sobrang hiyang-hiya siya sa gagawin niya pero wala na siyang iba pang malalapitan.

Pag-aari nina Holden ang buong gusali. Isa ito sa mga negosyo nila. Ang condominium mismo kung saan ito nakatira ay milyon milyon na ang halaga isang unit pa lang. Lalo pat may sampung floors ito at bawat isang floor ay may apat na kwarto.

Sumakay siya ng elevator at pagkalabas na pagkalabas niya ay hindi niya inaasahan ang makikita niya. Pag minamalas ka nga naman. Bakit ba lagi na lang siyang sinusubok?

“Oh, babe. Anong ginagawa mo rito? Are you looking for me? Ready ka na ba na

isuko sa ‘kin ‘yang little p*ssy mo? Sinadya mo pa talaga ako rito, ah.” Mayabang na bungad ni Wilhelm. Siguro ay nakatira rin siya rito. Iba talaga ang mga mayayaman.

Naikuyom ni Solene ang palad niya sa inis.

Umiling-iling siya. “Tabi! H-Hindi ikaw ang hinahanap ko.” Pagmamatigas nito.

Hinawi ng binata ang buhok niya saka ito hinila dahilan para mapaangat ang ulo ng dalaga. “A-Aray, a-ano ba?! N-Nasasaktan ako!”

“Don’t act innocent, Solene. Kunwari ka pa na hindi ka pa nakakatikim ng lalaki, e.

V*rgin ka pa ba? Ha? H-Hindi naman na, hindi ba?” bulong nito sa kanyang tenga.

Diring-diri si Solene sa ginagawa nito. Feeling his breath in her skin is disgusting

her.

Pilit na nagpumiglas ito. “Sinabi nang bitawan mo ‘ko!”

“’Yan ang gusto ko sa ‘yo, e. Lumalaban ka. Hindi ka easy. Mas lalo tuloy akong

natu-turn on sa ‘yo—”

“What is happening here?”

Nagkatitigan ang tatlo. It was Holden. Tila naguguluhan ito habang nagpapalipat-

lipat ang tingin kina Solene at Wilhelm.

“Cous!”

“What are you doing to her, Wilhelm?” nagtataka nitong tanong saka niya pinasadahan ng tingin si Solene. Tila ba pamilyar ito sa kanya. Parang nagkita na sila. 

Agad na napabitaw si Wilhelm. “Oh, cous, ang babaeng ‘to kasi. Manloloko! She

took my money! Huwag kang maniwala sa sasabihin niya. Gusto niya lang akong takasan!”

“H-Hindi ko ‘yon ginawa! Hina-harass niya ako! S-Sir, h-hinahanap ko lang ang asawa ko rito. K-Kailangan ko lang siyang m-makausap.” Paliwanag niya. 

Tila naubo si Wilhelm sa mga narinig. “At pinaninindigan mo talaga na may asawa ka? You're such a crazy little b*tch. Alam mo ba, cous' itong babaeng ito pinagkakalat na isang Anderson ang asawa niya? Which is very impossible. How come? Paano kang makakapangasawa ng isang Anderson? Tingnan mo nga iyang sarili mo!” 

Muling nagsalubong ang mga kilay ni Holden. "Y-You married an Anderson? D-Do you have a proof?"

"I-I do! P-Pero hindi ko d-dala." Bagsak ang balikat na sagot ni Solene. 

"Alright. Kung Anderson nga ang asawa mo, what's his name?" Paghahamon naman ni Wilhelm. 

Humugot muna ng buong lakas niya ang dalaga. Sinusubukan talaga siya ng mga ito. "Holden. Holden ang pangalan niya. Holden Anderson."

Napahagalpak ng tawa si Wilhelm. “Kita mo na, cous kung gaano siya kamanloloko? Sinong asawa mo? Si Holden? Holden my ass! Kaharap mo na ang sinasabi mong asawa mo, stupid!" 

Halos manlamig ang buong katawan ni Solene sa mga narinig niya. I-Itong makisig at guwapong lalaki sa harapan niya ang pinakasalan niya isang taon na ang nakalilipas? Hindi niya akalain na ganito itong kagwapo. Napakakisig ng katawan nito at tila ba isa itong anghel na ibinaba sa lupa. Palagay niya nang mga oras na iyon ay humawi ang ulap sa kalangitana at nagkaroon siya bigla ng pag-asa.

Unti-unti siyang humakbang papalapit kay Holden. Bawat hakbang niya ay naging maingat siya. "H-Holden? I-Ikaw si Holden? A-Ang apo ni Grandma Lustria?" Pagkukumpirma niya pa habang nanginginig ang kanyang mga palad. "A-Ako ang asawa mo." Dagdag niya pa while she's almost gasping for air.

The secret marriage. The marriage on paper. Siya nga ba iyon? Ito ang naglalaro

sa kanyang isipan.

"Kita mo na? You're claiming that he is your husband e ni hindi mo nga kilala. Nababaliw ka na. Ang mabuti pa ay sumama ka na lang sa 'kin at paliligayahin kita higit pa sa inaakala mo--" 

Hindi pa natatapos ni Wilhelm ang sinasabi niya nang biglang magsalita si Holden.

“Come with me.” Malamig na utos na lamang ng binata kay Solene. 

Bago umalis ay huminto muna ito sa tapat ng pinsan niyang si Wilhelm. "And shut your mouth," aniya rito while gritting his teeth.

Sumunod naman sa kanya si Solene hanggang sa unit nito.

Pagpasok na pagpasok nila doon sa unit ay sobrang laki ng space. Halos malula siya sa mga kagamitan na naroon. Para bang hindi niya iyon kayang hawakan dahil baka madumihan at mawalan ng kinang. Ganon! Sala pa lang ay parang buong bahay na nila.

May kausap pa si Holden sa phone nito kaya hindi na muna nagsalita pa si Solene.

She waited patiently and roamed her eyes around the unit. Hindi siya makapaniwala na ang lalaking kasama niya ngayon sa iisang bahay ay ang asawa niya.