Chapter 5

TOP

In the midst of thousands strangers, we accidentally meet.

"Where did you meet him?" My Psychiatrist asking me ramdomly. Kakapasok ko lang ng clinic niya tapos itong tanong ang isasalubong niya sa akin.

Salubong ang mga kilay na sinalubong ang mga titig niya sa akin. Imbes na maupo, natungo ako sa malaking aquarium at pinagmasdan ang mga maliliit na isda roon.

"Airport Terminal 3. Two months ago." Sagot ko. Hindi pa rin ako nakaharap sa kanya.

"He knows?"

Umiling ako. "He didn't recognize me. Sino ba naman ako para maalala niya? Sa dami ng tao roon, maaalala niya pa ba ako? No."

It's been two months since the day I meet him—Axecel. Kitang-kita sa mukha nito noong araw na iyon na stress siya dahil hindi niya matawagan ang kuya nito, sa kadahilan lowbat ang phone niya. I offer him. Nahiya pa siya no'ng una dahil hindi naman kami magkakilala, pero dahil emergency at kailangan niya nang magpasundo sa kuya nito, he grab my offer. He calls his kuya and after an hour dahil na rin sa trapiko sa Pasay dumating ang sundo ni Execel. Actually, hindi rin ako umalis ng airport na iyon hangga't hindi siya na-pick ng kuya niya. He even thanks me, and I'm so glad. But we didn't expect we meet again, at sa mini bar pa talaga. Akala ko maaalala niya ako o makikilala, but no. We're strangers from each other.

"You didn't tell him you meet him months ago?"

"Why would I?"

"Parang ayos ka naman. You want do some test?"

Tumango ako.

"Okay! Here's the paper and read it all the questions." ngumiti siya. "Don't disappointed me." Aniya saka tahimik na itong lumabas ng kwarto.

Napatingin ako sa nag-iisang puting papel na may maraming nakasulat roon. Matagal kong tinitigan hanggang sa nakapagdesisyon nang sagutin ang mga tanong doon.

SIX DAYS AGO

"Everything fine? Nasa bus na ba ang lahat na kailangan natin?" Alfred asking me.

"Hmmm... Sabihan mo na 'yung iba na pumasok na ng bus nang makaalis na tayo. Alas-kwatro 'y medya na ng hapon, Alfred."

"Okay! Iga-gather ko na sila dito para makaalis na tayo."

Tinawag ni Alfred ang mga myembro ng swimming club. Lumayo muna ako saglit para sagutin ang tawag ng kapatid ko—my older brother.

"Why?" I ask him.

"Hindi mo sinabi na nakabalik ka na pala ng Maynila—almost three months na."

"Hmmm... Why?"

Natawa siya. "Free ka ba tonight?"

"No. My training ang swimming club."

"At bumalik ka pa talaga sa pag-aaral mo? Mabuti naman. When you free?"

"On Mariam's birthday?"

"I see. Okay! See you later. Ingat."

"Okay! You too, see you later."

Kaagad ko din pinutol ang linya ng tawag saka bumalik ng bus. Nasa loob na ang lahat, at ako nalang pala ang hinihintay. Nang makapasok, suminyas na si Alfred ba maupo katabi sa kanya. Pero imbes na tumabi sa kanya ay naagaw ng pansin ko itong si Axecel. Sa kanya ako tumabi dahil bakante ang isang upuon doon. Hindi niya katabi ang room mate niyang si Gelo.

He's sleeping.

"Anong oras ka na ba natulog kagabi't parang puyat na puyat ka?" Mahina kong tanong sa kanya kahit na alam kong 'di ako sasagutin nito.

"Alas-dyes." Napatingin ako sa kanya.

Akala ko tulog. Tulog-tulugan lang pala.

I offer him a drink. Tubig lang.

"Drink, nang magising 'yang diwa mo." Sabi ko sabay abot sa kanya ng water bottled nang buksan ko iyon. Nang kunin niya iyon, tahimik niyang ininom at nagpasalamat.

"Mahaba ba ang byahe? Ilang oras?" Taning niya. Nasa labas ang tingin.

"Depende sa trapik—dalawang oras." Pagtatama ko.

"Saan resort ba? Sorry kung matanong ako. Gusto ko lang malaman."

Ngumiti ako saka ginulo ang buhok niya.

"Laguna. Resort ng kakilala ko." Ayaw ko naman ipaalam sa kanya na ako ang may ari ng resort. Ayaw kong mag-isip siya ng kakaiba sa akin o baka layuan niya ako.

"Ah? Okay." Nakangiti siya. Bawat ngiti niya ay gumagaan ang pakiramdam ko. Komportable ako kapag siya talaga ang kausap ko.

"Matulog ka nalang muna diyan. Mahaba pa naman ang byahe." Suhisyon ko.

"Huwag na. Enjoy ko nalang 'tong tanawin," sabi niya. "Nakakamis ang probinsya." Bumaling siya sa 'kin saglit saka bumalik ng tingin sa labas. Napatingin din ako sa tanawin.

"Uli ta Mindanao? Laag ta sa inyoha puhon."

"Hindi ako marunong mag bisaya. Pure hiligaynon ako—Ilonggo." He explain.

Oo nga pala, Axecel is Ilonggo. Hindi ako marunong ng salita nila dahil sa Dabaw mga bisaya ang mga tao roon or mostly naririnig ko english. Bisaya o Cebuano good in english. Sa pitong buwan kong nanatili sa Lungsod ng Dabaw ay natuto din ako kahit papaano, but I rathered to speak english than Dabawenyo dialect.

"Oo nga pala. But you understand, right?"

"Kunti, pero magtagalog nalang tayo, ha? Budlay kasi mag english."

Natawa ako. After a long conversation naidlip ako saglit. Hindi ko namalayan na nakatulog din pala si Axecel sa balikat ko. I let him sleep, at maging ako ay bumalik din sa idlip. May isang oras pa ang byahe.

"Top? Top?" Nagising ako nang marinig ko ang boses ni Alfred. Napatingin muna ako sa katabi ko na ngayon ay tulog pa rin. Natawa si Alfred dahil buong byahe pala kaming tulog ni Axecel.

"Talagang tinulugan ninyo ang buong byahe ah? Saan ba kayo galing kagabi't puyat na puya kayong dalawa?" Wika pa niya. Tinulak ko siya palayo.

Imbes na sagutin ang tanong nito, tumayo ako saka ginising din si Axecel.

"Aw! Nakaratin na pala tayo?" Sabi niya. Tumango ako.

"Let's go." Aya ko saka lumabas na rin Alfred na dala-dala ang sports bag nitong hand carry. Sinundan na rin namin si Alfred hanggang sa lobby ng resort. Kaagad naman kami sinalubong ng mga staff.

"Magandang gabi po, Sir." Bati ng mga staff sa amin.

"Pasensya kung ginabi na kami ng dating," sabi ni Alfred. "Handa na ba ang hapunan?" Napailing nalang ako saka binalingan ang naka-incharge sa kusina.

"Pakihanda nalang po ng hapunan namin. Salamat." Wika ko. Kilala ako ng mga staff kaya walang dahilan para tanungin pa nila ako.

Mayamaya ay may inabot ang isa pang staff kay Alfred.

"Ito po 'yong susi ng mga kwarto, Sir. Apat po na kwarto."

Nang kunin ni Alfred ang mga susi, isa-isa niyang inabot iyon sa amin.

"Oo nga pala. Two person per room. Bahala na kayo kung sino isasama ninyo sa isang kwarto as long as komportable kayo. Tatawagin nalang tayo ng staff mamaya kapag ready na ang hapunan."

"Ay! Akel, sama tayo sa kwarto—"

"He's with me." Inunahan ko na si Gelo.

"Hah? Tayong dalawa sa isang kwarto?" Takang tanong ni Axecel.

"Hmm... Let's go!" Saka ko siya hinila papuntang kwarto namin.

"Hoy! Paano naman ako?! Akel?!"

"You with me, Gelo." Rinig kong sabi ni Alfred.

"Teka! Ayos lang ba si Alfred na si Gelo ang kasama sa isang kwarto?" tanong ni Axecel. "Makulit 'yung kaibigan ko na iyon." Sabi pa niya.

"Don't worry about him. Instead of worry about yourself."

"Hah? Hoy! Tumigil ka nga diyan, Top!"

Natawa ako. Masyadong nyerbyoso.

"Don't worry, I'll be gentle to you." Pabulong kong sabi sabay bukas ng pinto ng kwarto namin saka hinila siya papasok roon.

Natawa ako sa reaksyon niya dahil bigla nalang siyang lumayo sa akin—na akala mo'y susunggaban ano mang oras.

"Are you scared?"

"No! Takot ako na baka mahuli nila tayo! Kaya umayos ka diyan. May mga bounderies tayo, at napag-usapan na natin iyan, Top."

"I know. Pero nasa kwarto tayo; ikaw at ako lang ang nandito. Saka sino ba naman nagsabi na magpapahuli tayo?"

"Ah! Basta! Diyan ka lang! Huwag kang lalapit!"

The other side of Axecel; He's a kind of introvert person.

Napabuntong hininga ako. Mayamaya ay naupo akonsa paanan ng kama saka ko siya tinawag na maupo sa tabi ko. Ayaw niya pa sana kung 'di ko pa sinabi na may pag-uusapan kami ay hindi pa ito lalapit.

Naupo siya sa tabi ko saka tumingala sa kisame habanh ako naman ay nahiga sa kama—nakatitig din sa kisame.

"Can I ask you?" Panimula ko.

"Hmm..." Mahinang tugon niya.

"Have you ever been in a relationship? I mean, a serious relationship?"

"Wala. Pero noong nasa Probinsya pa ako nag-aaral nagugustuhan ako sa university namin. Hanggang paghanga lang 'yon pero—" Nahinto siya saglit.

Binalingan ko siya dahil do'n.

"Pero?" I ask him.

"Lalaki siya. As in straight guy tapos swimmer din siya, at ahead din siya sa akin."

"What happen? Gusto mo pa rin ba siya hanggang ngayon?"

Thr conversation continue. Mas naging seryoso.

"We used to be friend before. Walang may nakakaalam na may gusto ako sa kanya dahil we both guy. Kaya ako lang nakakaalam. Funny, right?"

Tatango-tango akong sumang-ayon. Pero may nais pa akong malaman bungod pa roon.

"What happen?"

"What happen? About what?"

"About the guy. I mean, may gusto ka sa kanya pero hindi mo man lang nasabi, tapos magkaibigan at the same time swimmer din like you. What happens next?"

"Ah? Gusto mo talagang malaman?"

Natawa ako. "Hindi naman sa gusto kong malaman. Ang nais ko lang naman ay bakit hindi mo sinabi na gusto mo siya?"

Tahimik siya ulit. Nahiga na rin siya katulad ko saka bumaling sa akin.

"He mad at me. Nagalit siya nang malaman niya na ang isang katulad kong bisexual nagkagusto sa kanya."

"Sinabi mo? Inamin mo?"

Umilinh siya. "May nagsabi sa kanya, pero hindi ko na inalam kung sino. Nagulat nalang ako nang bigla akong hinalikan ni Allen sa araw ng birthday niya in front of many people—his friends to be exact. I shocked. Pero mas nagulat ako nang pinahiya niya ako sa mga kaibigan niya."

"Are you okay?" Sinalubong ko ang mga titig niya.

"I am, eventually." He said with his bitterness smile

Lumapit pa ako sa kanya nang isang pulgada. Magkalapit ang mga mukha habang hindi inaalis ang mga titig sa isa't-isa.

"I know you're scared, but let me handle this," sabi ko saka siya hinalikan sa noo. Isang magaan na halik sa noo. "I am willing to do my best as your buddy." Saka ko ulit siya hinalikan, but this time sa labi niya lumapat ang mga labi ko. He response. Inaasahan ko na iyon hanggang sa pumaibabaw na ako sa katawan niya.

"Have you done this before?"

Umiling siya. "Pero gusto kong maranasan kung ano ang pakiramdam." I smile and kiss him.

"Then let's have a deal. I'm a top and you're the buttom," sabi ko. "I promise, I'll be gentle, and I won't hurt you. As I said; I am willing to do my best part, Axecel." Then I kiss him and he kiss me, too.

It's important to find people who make you realize there's nothing wrong with being who you are. He found me. No. I found him. You are enough.