Chapter 3

TOP

"How's life in Province? Long time no see. How are you this past few months?"

"I guess, I'm good?"

"You're not pretty sure, huh? Now, tell me what's going on? Hindi ako natutuwa na makita kitang bumalik rito, pero masaya ako dahil magkakaroon na naman ako ng regular client."

I deeply sigh. I smile bitterness.

Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magsalita. Hindi ko rin alam kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko. At hindi ko rin alam bakit bumalik ako sa lugar na ito, na matagal ko nang hindi napuntahan.

"It's been six months since I saw you. And I thought I'm okay, but-" Napahinto ako nang ngumiti siya habang nilalaro ang pulang panulat sa kamay niya.

"Tell me your story, and I'll listen. I'm your Theraphist, Christopher," ngiti niya. "Bakit ka bumalik rito? May mga bumabagabag na naman ba sa isipan mo? Kumusta ang tulog mo? Your medicine? Tell me." He knows me.

Umiling ako. "I stop taking meds. I can't even sleep peacefully."

Tatango-tangong siyang sumagot habang nakatitig lang sa akin.

"Why? Dahil pa rin ba ito sa nangyari sa nakaraan mo? Or panibagong karanasan?"

Umiling ako. "I don't know. Actually, I'm fine. I am really fine nang bumalik ako ng Maynila since day one, but lately-I mean, last few weeks medyo hindi ko naiintindihan ang sarili ko. There's something inside me na hindi ko maipaliwanag."

"You're confuse? Right?"

"Maybe. I don't know."

"Who's that person?"

"Excuse me?"

"Who is he/she?"

Matagal ako bago nakasagot sa kanya. Titig na titig siya sa mga mata ko habang ako ay tahimik at nag-iisip nang malalim. Mayamaya ay tahimik akong natawa.

"He-"

"He? You mean, a guy?"

Tumango ako. Nilalamig ang mga palad sa kamay.

"He's a transferee student and now he's a swimming club member. And I think, I like him."

FIVE DAYS AGO

"You have a high tolerance of alcohol. Remember last-" hindi natuloy ang sasabihin ko nang takpan ni Axecel ang aking bibig. Ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Kaya kaagad kong nakabisado ang itsura nito. "Cute." Wika ko kahit nakatakip ang mga bibig ko gamit ang palad ng kanyang kamay.

Mayamaya ay inalis niya rin iyon at naupo ng maayos. Magkatabi lang kami ng upuan.

"Hoy! Ano 'yan?!" Wika ni Alfred.

"Axecel? Right?" Esra ask Axecel his name. He nod. "I'm Esra. You can call me Mister Wrong." I glare at him, pero dahil nakainom na siya, hindi na tumatalab iyon sa kanya.

Apat na oras na kaming tumatagay pero pansin kong 'di pa natatamaan itong katabi ko-si Axecel. Mataas talaga ang tolerance ng alcohol sa katawan niya-hindi mabilis malasing. Not like Esra. Siguro dahil sa maingay, madaldal at panay kanta sa video-oke kaya mabilis itong malasing. Samatalang si Alfred naman ay panay na rin kaway ng mga kamay-may amats na rin.

"You okay?" I ask Axecel.

"Oo. Teka, banyo lang ako." Paalam niya.

Nang makaalis ay sinundan ko pa ito ng mga mata ko. He's not a kind of person na inosente, at hindi rin sabi na wild. Sakto lang na may alam at hindi mo rin basta maloloko. He's smart kid.

"Hey! Stop staring at him." Puna sa akin i Alfred.

"Do you like him? He's cute, Brod! I like him." Sabi naman ni Esra.

"You two, shut up! You guys talking nonsense." Sagot ko naman sa kanila.

Lumipat ng upuan ang dalawa. Pinagitaan ako.

"When were your last relationship?" Alfred ask.

"Don't play with him, Top." Banat naman ni Esra.

"Pinagsasabi niyo?! Nothing between us, okay?" Depensa ko naman.

"Your body language tells everything. And do you think mapapaniwala mo kami na wala lang kayo? Sa trials kanina pansin ko na kaagad na may something kayo na dalawa. Hindi iyon ang unang beses na nakilala mo siya, right?"

Hindi kaagad ako nakasagot. Alfred knows me. Hindi man kaagad ako nakasagot alam na nila na tama ang mga sinasabi nila. But, I'm still nanchalant.

"We're friend. Stop asking me about him." Sagot ko.

"He knows that you were a, bi'?" Esra said.

I deeply sigh and nodded. Esra and Alfred just stares at me with a meaningful looks.

"His reactions?" Alfred ask.

"I don't know, but-" I stop for a seconds.

"But?" Segunda ng dalawa.

Hindi ako sumagot, imbes tumingin lang ako sa kanila.

"I knew it!" Alfred yelled. Napairap ako.

"Top, friendly reminders. Don't hurt him." Esra said.

"We know our bounderies. We're just friends, that's all, nothing else." Paninigurado ko.

Bumalik na ang dalawa sa kanilang kinauupuan nang bumalik na rin si Execel galing ng mens room. Ngumiti ang dalawa sabay laguk ng alak. Nagkukunwaring mga lasing lang pala ang mga ugag.

''Brod? I guess uwi na kami ni Alfred,'' sabi ni Esra. Tumingin pa sa wrist watch nito. ''It's alreary late na rin, and no need na ihatid ako kasi kasama ko nalang si Alfred." Yumakap pa sa akin si Esra-ugaling gusto ko sa kanya bilang matagal ko ng kaibigan.

Tumango ako. "Ingat kayo."

"By the way, Top," ani Alfred. "May confirmation na ba 'yung resort on friday? Ten person." Ngumiti siya sa akin saka bumaling sa katabi kong si Axecel.

Sunod-sunod akong tumango. "Confirm na iyon. Nakausap ko na 'yung owner do'n."

"Owner do'n? E, ikaw ang may ari ng resort na iyon!" Wika ni Esra na natawa pa.

"Shut up! Sige na, ingat kayo. Mayamaya uuwi na rin ako, at ako na bahala kay Axecel maghatid."

Nang makaalis ang dalawa, nagpatuloy kami ni Axecel. Very quiet person.

"Mayaman ka pala." Sabi niya. Binalingan ko siya ng tingin.

Napangiti ako. "Mayaman? Ako?"

Tumango siya. "May ari ng resort? I'm impress."

"Hmmm... pero hindi ako ang nagma-manage. As you can see nag-aaral pa ako."

"Humble, huh? Nga pala, anong kurso mo? Business Ad?"

Umiling ako. Lumagok muna ako ng alak saka ko sinagot ang tanong niya.

"Fine arts."

"Fine arts?! Ibig sabihin magaling ka mag drawing?"

Nagkibit balikat ako bilang sagot. Hindi ko naman masabi na magaling ako, pero nakakapagpinta naman kahit papaano.

"Arts. Beach. Nature are my safe zone," binalingan ko siya. "How about you?" Ayos lang kung sasagutin niya tanong ko o hindi. Ang importante may nakikinig ng sinasabi ko. He's a good listener, too.

First encounter ko sa kanya; lahat na mga sinasabi ko pinapakinggan niya at may sinasabi din siya. Hindi man mahaba, atleast he responds.

"Wala," he said. "As I said before; I don't have friends maliban kay Gelo. Laking Mindanao ako pero wala akong maraming kaibigan sa amin. Batang bahay ako, at hindi ako mahilig makipaglaron since Ten years old." He explain.

"Why? You have a siblings?"

Tumango siya. "I'm the youngest. Ikaw?"

"Middle child. Nasa Dubai ang panganay."

"Ang bunso?"

Saglit akong matahimik. "Wala na-twelve years ago."

Hindi siya kaagad napagsalita.

"Ah? O-okay! Inom nalang tayo."

"Uuwi ka na ba pagkatapos nito?"

"Hmmm... Bakit?"

"Nothing. Ihahatid na kita."

To be honest. I wanted to spend my night with him. I don't know, but I'm more comfortable when I'm with him like; my safe zone.

Nagpaalam si Execel sa boss niya na uuwi na ito. Ipinagkatiwala naman niya sa akin si Execel dahil alam niyang kaibigan ko ito. Hindi pala kalayuan ang apartment ni Execel sa mini bar at ganun din sa university. Which is walking distance lang ito.

"Maraming salamat sa paghatid, Top." Sabi ni Execel. Nasa loob pa kami ng sasakyan ko.

Tumango ako saka ngumiti nang humarap sa kanya.

"Execel? Sa friday susunduin kita rito."

"Huwag na! Ang lapit-lapit ng uni sa apartment ko, oh! Saka baka hanapin ka ni Vice Alfred."

"Friday morning may klase ka ba?"

"Meron. Isang subject lang naman. Bakit?"

"Pwede mo ba ako samahan mag grocery? We need to buy some stuff para sa friday night."

"Sige! Just call me." Ngiti niyang sabi.

Nauubusan na ako nang sasabihin sa totoo lang. Pero iwan ko ba bakit panay ang salita ko sa kanya.

"Salamat ulit, Top. Good night. "

Nang palabas na si Execel ng kotse ay nagawa ko pang pigilan siya, dahilan para magtaka ito.

"Execel?"

Kaagad naman siyang lumingon.

"Bakit, Top? May nakalimutan ka ba?"

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko na gawin ko iyon.

I grab his arm and pull towards me, then I give him a kiss in his lips. As usual. Nagulat si Execel sa ginawa ko. Naistatwa siya nang kumilos ng kusa ang mga labi ko sa labi niya. Pero ang hindi ko inaasahan ay ang paganti niya sa halik ko.

Ako pala ang magugulat. Axecel responds me. Sa mga oras na iyon, ang tagal bago natapos.

"Just tell me to stop," wika ko nang humiwalay ang mga labi namin pero magkadikit ang mga noo. "Just tell me, Execel, and I'll stop—" Umiling siya na may ngiti sa labi.

Ako ang naakit niya. I kiss him until he moan, and bite his lower lips dahil sa pangigigil ko sa kanya.

"Kel—" I call him. I couldn't stop.

"Top—" He calls me. "We should know our bounderies." He stop. Kumalma ako pero gusto ko pang huwag siyang tigilan. I tried to kiss him again, but he stop me.

"Top."

"I know. I won't tell to everybody. Just the two of us."

"Yeah! Right. Just the two of us."

"Are we okay, right?" I ask him.

"You probably do this a lot, right?"

Umiling ako. "I never kiss a guy before. But, I know how to do this."

"Let me ask you right now. Our relationship right now, we both are beneficial from it, aren't we? Nobody got advantage of, right?"

"Yes we are."

"If you got bored?" He ask me. Hindi ko inaasahan na magtatanong siya ng ganito sa akin.

"Then let's break-up!" I answer him.

I grab his neck and kiss him again. This time from lips down to his neck, going down to his chest.

END OF FLASHBACK

"We kiss."

"And?" My Theraphist ask me over and over and over again.

"We both are beneficials." I answer him.

"And now you're confuse about your feelings?"

I nod. "Yes. I don't know. All I can say, we both in a good conditions."

Tumango siya. "Are you happy?"

"For now? Yes. I am. We both happy."

"You sure?"

Hindi ako sumagot. Bigla nalang lumalim ang iniisip ko.

Masaya ba ako? Masaya ba kami? Paano kung sa simula lang? Paano kung isang araw bigla nalang siya o ako magsawa? Masaya pa ba ang tawag do'n?

"I'm scared. Natatakot ako na baka isang araw hindi na ako masaya ulit."

"Hindi mo malalaman kung hindi mo susubukan. Nakikita ko sa mga mata mo; nag aalinlangan ka pa at hindi ka pa talaga sigurado. Natatakot kang mag-isa at maiwan—ulit."

"Doc..."

He smile. "Live your life, Christopher. Never be afraid. People have a right to change their mind."

I deeply sigh and leave the room.