CHAPTER 03

NATAWA ITO SA SINABI NIYA. Makikita sa ekspresyon ni Drake na hindi siya sineryoso.

“Ikaw magre-resign? Huwag kang magpatawa, Maeve. Sa tingin mo bibigyan kita ng pangalawang pagkakataon kapag umalis ka sa kumpanya?” 

Mas iniurong ni Maeve ang sobre kung saan nakalagay ang resignation letter niya.

“Paano ang mga utang na kailangan mong bayaran? Baka nakakalimutan mong nakakulong pa ang nanay mo—”

“Problema ko na iyon Mr. Revera. Alam ko ang sinasabi ko. Huwag ka ring mag-alala, hindi ko tatakbuhan ang utang ko sa pamilya mo.”

“Hindi ko tatanggapin ang resignation na iyan. Tapos ang usapan!” sabi nito bago nagmadaling tumayo upang lumabas ng opisina.

“Hindi pa ako tapos magsalita, Mr. Revera!”

“Do I care? Bumalik ka sa trabaho mo. I will not allow you to resign! Crucial ang oras ko ngayon sa investor! Sino ang aasahan kong sekretarya?” 

Hindi magawang makatingin ni Maeve sa paligid. Alam niyang siya na naman ang tampulan ng usapan ng mga katrabaho.

“Ginagawa mo ba ito para tumaas ang posisyon mo dahil akala mo magmamakaawa ako? Huwag mong gawing katawa-tawa ang sarili mo, Maeve. Ipagpatuloy mo lang ang pagsunod mo, wala tayong magiging problema—”

Mas tumindi ang pagkuyom ng kamao ni Maeve dahil sa narinig. Hindi lang siya basta sinabihan nito ng masasakit na salita, mas inilubog pa siya sa kahihiyan sa harap ng kanyang mga katrabaho.

Hindi niya inakala na sa ganito siya hahantong. Na pagkatapos niyang igapang ang pag-aaral upang hindi maliitin ng kahit na sino ay babaliktad kaagad ang tingin sa kanya ng lahat dahil lamang sa lalaking naging abusado sa kabaitan niya.

“Kung gusto mong makaalis, kailangan mo munang bayaran ang lahat ng pagkakautang mo. Pinal ang usapan!” 

Pigil ni Maeve ang pagsabog ng kanyang emosyon. Hindi siya pwedeng mag-eskandalo.

“Ayos ka lang—”

“I’m fine!” 

Hindi siya iiyak sa harap ng mga katrabaho. Magmumukha lamang siyang katawa-tawa.

Dali-dali ang pagtakbo niya patungo sa rooftop ng kumpanya…

Pag-akyat sa itaas, ganoon na ang malakas niyang pagsigaw dahil sa prustrasyon na nararamdaman. 

Makikita sa dalaga ang matinding galit na pinipigil magsimula pa kanina. Masyadong matigas si Maeve para ipakita sa ibang nasasaktan na siya. Walang tigil ang pagpatak ng luha niya. Ilang ulit din ang naging paghampas niya sa kanyang dibdib dahil sa pagbabakasakaling mawawala ang sakit ng tila milyong palaso na tumusok doon.

Dali-dali ang paghubad niya sa kanyang kwintas upang tingnan ang larawan ng kanyang nanay.

Ngunit, hindi iyon nakatulong sa bigat ng kanyang nararamdaman. Lalo niya lamang naramdaman kung gaano siya kababa ngayon.

“Gusto ko ng sumuko, Nay. Napapagod na ho ako… pero… kung gagawin ko iyon, hindi ka makakalabas ng bilangguan. Hindi natin mapapatunayan na wala kang kasalanan…”

Awtomatikong nabaling ang tingin niya sa kalangitan nang marinig ang malakas na pagkulog. 

“Anong gagawin—”

“Sumuko ka na lang! Ikaw lang ang gumugulo sa relasyon namin ni Drake,” maarteng turan ni Ethel na biglaang sumulpot galing sa kung saan. “What a weird taste! Suot mo pa rin ang cheap na kwintas na ‘to?”

“I-ibalik mo sa akin ‘yan!” 

Kaba ang kanyang nararamdaman nang maalala kung paano nito sinira ang pangalan niya noong nasa kolehiyo sila. Dahil sa paggawa nito ng kwento, lumabas na magnanakaw siya. Madali nitong napaniwala ang lahat dahil na rin sa pagiging mahirap niya. 

Sa isang iglap, nasira ang reputasyong iniingatan niya…

“Aww… ito ba iyong nanay mong nakulong? Kamukha mo!”

“Ibalik mo sa akin ‘yan—”

Ganoon na lamang ang paglaki ng kanyang mga mata nang itapon nito ang kwintas niya. 

Tila huminto ang mundo ni Maeve nang mga sandaling nahulog iyon.

Ang kwintas na suot lamang ang dahilan kung bakit hindi pa siya nasisiraan ng bait ngayon. Ang bigay ng nanay niya ang kinakapitan niya upang makapagpatuloy sa buhay. 

Walang pagdadalawang-isip, dali-dali ang pag-akyat ng dalaga sa pasamano ng rooftop ng building upang hanapin ang kanyang kwintas. Maaaring sumabit lang iyon sa bakal na estante sa ibaba.

“Are you trying to kill yourself?” natatarantang tanong ni Ethel. “Bumaba ka riyan! Tinatakot lang naman kita…”

“Nasaan na ang kwintas ko?” puno na ng luha ang kanyang mga mata habang natataranta sa paghahanap. “N-nay, ang kwintas ko, nawawala.”

“She’s crazy, Drake. Gustong magpakamatay ng fiancé mo!” paghahabi ni Ethel ng kwento nang tawagan ang ex-fiancée niya. “Pumunta ka kaagad dito!”

Patuloy ang naging paghahanap niya. 

Hindi bumababa si Maeve kahit makailang ulit ng tinawag ni Ethel ang pangalan niya.

“What the fvck are you doing?” iyon naman ang naging tanong ni Drake nang makarating din sa rooftop ng building. “Akala ko tinanggap mo na ang pakikipaghiwalay ko sa ‘yo. Ito pala ang plano mo? Ganito ka na ba kadesperada, Maeve? Bumaba ka riyan!”

“P-pinapunta niya ako rito, Drake. Akala ko tatanggapin niya na ang mayroon tayo. Nagulat na lang ako nang takutin niya ako na magpapakamatay kapag hindi kita hiniwalayan!”

Hindi ipinagtanggol ng dalaga ang kanyang sarili. Wala siyang pakialam sa mga kasinungalingan sasabihin pa nito.

“Hindi na magbabago ang isip ko, Maeve! Kung gusto mong magpakamatay, pumili ka ng tahimik na lugar. Hindi iyong ikaw ang magiging dahilan ng pagkasira ng pangalan ko!”

“A-anong gagawin natin, Babe?” mas matindi pa kung umiyak na tanong ni Ethel. “Kung alam ko lang na tatakutin niya ako, hindi na sana ako nakipagkita sa kanya!”

“Don’t worry, tumawag na ako ng security!”

Dali-dali ang paghahanap ng dalaga nang may pag-iingat sa pagtulay. Magkamali lang siya ng tapak, alam niyang iyon na ang katapusan niya.

“Get down here, Maeve!”

Ganoon na lamang ang tuwa ni Maeve nang makuha ang kwintas. Ngunit kasabay niyon ay nawalan naman siya ng balanse!

Akala niya’y katapusan niya na… na doon na matatapos ang lahat sa kanya.

Nang may humila sa dalaga paakyat.

Ang malakas na tili ni Ethel ang nakapagpabalik sa kanya sa kasalukuyan na naging dahilan upang idilat niya ang mga mata.

“Ma’am, ayos lang kayo?”

“T-thank you…” may panginginig pa ang kanyang boses dahil sa takot nang magpasalamat sa dalawang security na nagligtas sa kanya.

“Are you trying to kill yourself?” 

“Hindi kayo ganoon kaespesyal para sayangin ko ang buhay ko, Drake.”

“Mahilig ka talagang gumawa ng eksena!”

“Pwede kang maging author, Ethel. Magaling kang humabi ng kwento. Bagay kayo. Parehas na delusyonal…”  

Katulad ng inaasahan niya, mabilis na kumalat ang tsismis sa kanilang mga katrabaho ang kwentong magpapakamatay raw siya kung hindi babalikan ni Drake. Lumabas na hinahabol niya  ang lalaki kahit hindi naman siya nito gusto.

Nakayuko at wala pa rin sa sarili nang lumabas si Maeve ng building nila. Alam niyang nasa kanya ang tingin ng lahat kaya ganoon na lamang ang matinding paghawak niya sa kwintas upang kumuha ng lakas.

“What was that, Maeve—”

“Huwag mo sabihing naniniwala ka sa sinabi ng babae mo?” natawa siya. “Uulitin ko, hindi ka espesyal, Drake. Paniwalaan mo na ang gusto mong paniwalaan. Pagod na ako.”

“Sa susunod na may gawin ka kay Ethel, ako ang makakalaban mo—”

“Sa tingin mo, natatakot pa ako?” 

Sa unang pagkakataon, nakita siya nitong sumabog sa galit na kailanman ay hindi niya ginawa sa lalaki.

“Ito ang tatandaan mo, ito na ang huling beses na magpapakatanga ako ng dahil sa ‘yo, Drake! Sa susunod na ako naman ang habulin mo, kahit magmukha ka ring aso, hindi na ako maaawa para balikan ka…”