Asher’s grip on his phone tightened as the voice on the other end continued.
"There’s been a breach in the company’s financial security system. Sinusuri pa namin ang pinsala, pero mukhang may nakapasok sa mga kumpidensyal na file ng proyekto. We need you here immediately."
Asher’s jaw clenched. "I’m on my way."
He hung up, his mind racing. This wasn’t just a minor setback—someone was deliberately targeting him. At sa pagkawala ni Thalia, masyadong kahina-hinala ang tiyempo para ipagsawalang-bahala.
Agad siyang kumilos, sumakay sa kanyang sasakyan, at mabilis na tinungo ang punong tanggapan ng kumpanya. Lumabo ang mga ilaw ng lungsod habang dumaraan siya, but his focus remained sharp. He needed to fix this. He needed answers.
Pagdating niya sa kumpanya, kaguluhan na ang bumalot sa paligid. Nagkakagulo ang mga empleyado, IT specialists were working furiously to contain the breach, and his most trusted executives stood waiting for him at the entrance.
Yna approached first, bakas sa mukha ang pag-aalala. "Nangyari ang paglabag isang oras na ang nakalipas. Someone bypassed the security system and extracted data from the upcoming acquisition files. If this gets leaked, maaaring masira ang ilang buwang negosasyon."
Asher exhaled sharply, running a hand through his hair. "Have you tracked the source?"
"We’re trying," she replied. "But whoever did this covered their tracks well. It might be an inside job."
Asher’s eyes darkened. "Get me everything. Now."
Diretso siyang naglakad patungo sa conference room, kung saan abala na ang isang grupo sa pagsusuri ng surveillance footage. As he entered, Paul was standing at the head of the table, his expression grim. "This isn’t just a simple hack. Someone wants to cripple us."
Asher met his father’s gaze, understanding the weight of his words. Kung gumagalaw na ang kanilang mga kaaway ngayon, it meant they thought he was vulnerable. They weren’t entirely wrong—between Thalia’s disappearance and the company’s crisis, mabilis na lumalala ang sitwasyon.
Taking a deep breath, he straightened. "Then let’s show them they made a mistake."
Umupo siya at handang sirain kung anumang banta ang sumulpot. Pero sa kabila ng lahat, may isa pang bagay na hindi maalis sa kanyang isip—si Thalia.
Where was she? And was this connected to the warning she had received?
Dahil kung oo, hindi na lang ito tungkol sa negosyo. It was personal.
+++++
Alex seemed oblivious to the security guard's warning habang paulit-ulit niyang pinipindot ang pindutan ng elevator, determined to force his way inside. The security guard quickly stepped forward to block him.
"Sir, I'm sorry, but you need an appointment to enter the company. Please cooperate," the guard said firmly.
Napairap si Alex, halatang naiinip. "Sinabi ko na sa’yo, bayaw ko siya. Just inform your president."
Hindi niya pinansin ang babala at muling sinubukang pumasok, dahilan upang bahagyang mag-alangan ang guwardiya. Habang tumitindi ang tensyon sa pagitan nila, Yna entered the lobby after returning from outside. She immediately noticed the commotion.
"What's going on here?" she asked, matalim ang tingin habang sinusuri ang sitwasyon.
Mabilis na tumindig nang tuwid ang guwardiya at magalang na sumagot, "Ma'am Yna, sinasabi po ng ginoong ito na bayaw siya ni Boss Asher at nagpupumilit siyang makita siya."
Inilipat ni Yna ang kanyang tingin kay Alex, pinagmamasdan ito nang may bahagyang pag-aalinlangan. Wala siyang nakikitang pagkakahawig nito kay Thalia.
Ngumisi si Alex na parang alam niya ang iniisip ni Yna. "Si Thalia talaga ang kapatid ko. Kung hindi ka naniniwala, go ask your CEO Asher."
Saglit na natahimik si Yna bago dahan-dahang tumango. "Let him go up."
Lumihis ang guwardiya upang bigyang daan si Alex. Sa halip na mainis sa pagkaantala, ngumiti si Alex at itinuro ang sarili. "Kita mo? Sinabi ko na eh, bayaw ko si CEO Asher, but you still wouldn’t believe it."
Hindi na siya nagsayang ng oras at sumunod kay Yna papasok sa elevator patungo sa opisina ng CEO sa pinakamataas na palapag.
+++++
Upon arriving at the outer office, Yna gestured for him to wait. "Stay here for a moment. I’ll inform CEO Asher."
She knocked on the door and spoke in a low voice. "Sir?"
A deep, composed voice answered from inside. "Come in."
Dahan-dahang binuksan ni Yna ang pinto at pumasok, ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang itinulak ni Alex ang pinto at walang pakundangang pumasok.
"Asher, are you really divorcing Thalia?" he blurted out.
Yna froze mid-step.
Mula sa kanyang desk, itinaas ni Asher ang kanyang tingin at malamig na sinulyapan si Yna.
Feeling a sudden chill on her back, Yna hurriedly explained, "Mr. Alex came in by himself."
Mabilis na inirapan ni Alex si Yna. "Oo na, ako na ang pumasok! Nag-aalala lang ako!"
Pagkatapos, humarap siya kay Asher, seryoso ang mukha. "Ano bang nangyayari sa inyo? Why did you suddenly get divorced? Thalia is leaving tomorrow."
Asher’s hand, which had been resting on his computer mouse, paused for a fraction of a second. Hindi ito nakaligtas sa mapanuring mata ni Yna na agad napansin ang bahagyang pagbabago sa kanyang kilos.
Still, Asher’s expression remained unreadable as he met Alex’s gaze. "Is there something you need?"
Alex hesitated, suddenly feeling out of place. "Well… not really. Nag-alala lang ako nang marinig kong naghiwalay kayo."
"There’s nothing to worry about. She and I are fine," Asher replied evenly.
Alex, sensing the cold reception, awkwardly cleared his throat. "By the way, brother-in-law, about that resort project from last time…"
+++++Thalia’s flight was scheduled for 6 PM, and her good friend, Ylana, took time out of her busy schedule to see her off at the airport."Why did you suddenly decide to get a divorce and go back to school?" Ylana asked habang iniaangat ang maleta ni Thalia sa conveyor belt sa check-in counter.She turned to face her friend with a curious expression.Thalia and Ylana had met in high school after Thalia transferred.Magkasama sila sa iisang klase noong huling taon nila at kalaunan ay nag-aral sa parehong unibersidad, maging sa parehong kurso. Kahit magkaiba ang kanilang personalidad—one being lively and outgoing, the other reserved and quiet—their bond had remained strong over the years.Pagkatapos ng kolehiyo, pinili ni Ylana ang isang karera sa labas ng kanilang kurso. Pumasok siya sa isang kumpanya ng real estate kung saan siya ang namamahala sa mga pamumuhunan sa mga shopping mall. Dahil sa kanyang trabaho, madalas siyang nasa mga business trip and she was rarely in one place for
Alex ay hindi mapakali, pilit na ngumiti habang pinag-aaralan ang hindi mabasang ekspresyon ni Asher. "Naalala mo pa ba ang proyekto sa resort? Iyong nabanggit ko noon? Iniisip ko kasi, since Thalia is still your wife—""Dating asawa," malamig at matigas ang boses ni Asher nang itama siya. "Itutuloy mo?"Napalunok si Alex, ngunit agad niyang tinakpan ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha. "Tama. Pero mahal ka pa rin niya! Siya mismo ang nagsabi sa akin. Handa siyang manatili sa tabi mo, Asher. Kahit pa maging kasambahay mo siya, basta't makasama ka lang! At kaya ka rin niyang bigyan ng tagapagmana—" Bigla siyang tumigil, pinakikiramdaman ang reaksyon ni Asher.Umupo si Asher nang mas kumportable sa kanyang upuan, pinagtagpo ang mga daliri at binigyan si Alex ng malamig na tingin. "Akala mo hindi kita nababasa?"Nabawi ni Alex ang kumpiyansa niya, ngunit may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang tinig. "A-anong ibig mong sabihin?""Hindi ka nandito dahil nagmamalasakit ka kay Thalia," mah
Saglit na sumulyap si Henry sa kanyang relo bago tumango. "May oras pa ako. Gustong-gusto kong sumama sa inyo."Ngumiti si Ylana. "Ayos! Hanap tayo ng makakainan."Umalis ang tatlo sa lobby ng paliparan at nagtungo sa isang malapit na restawran. Isa itong maaliwalas na lugar, may mainit na ilaw at payapang kapaligiran. Matapos makahanap ng mesa at umorder ng pagkain, nagsimula silang magkumustahan.Umupo si Henry nang mas kumportable, palipat-lipat ang tingin kina Thalia at Ylana. "Matagal na rin. Kumusta na kayo?""Abala," sagot ni Ylana habang nagbuntong-hininga nang dramatiko. "Kinakain ng trabaho ang oras ko. Palipat-lipat ng siyudad, pakikitungo sa mga investor—nakakapagod."Tumawa si Henry. "Kaya ko nang isipin. Pero mahilig ka naman sa mabilis na takbo ng buhay, hindi ba? Mas gumagana ka sa ganung kapaligiran."Napangisi si Ylana. "Kilala mo talaga ako. Ikaw naman, senior? Narinig kong nagtayo ka ng sariling kompanya pagkatapos ng graduation. Kumusta naman?""Maaari ko nang sab
Hinawakan ni Asher nang mahigpit ang pulsuhan ni Thalia, ang kanyang hawak ay mapanupil at hindi bumibitaw. "Sasama ka sa akin.""Asher, bitiwan mo ako," singhal ni Thalia habang sinusubukang bawiin ang kanyang braso, ngunit mas malakas siya kaysa sa kanya. Tumayo si Henry, handang makialam, ngunit mabilis na umiling si Thalia, senyales na huwag itong makisali. Ito ay usapan lamang sa pagitan nilang dalawa ni Asher.Hinila siya ni Asher palabas ng restaurant at patungo sa madilim na lansangan. Makapal ang tensyon sa pagitan nila, at ang hangin ay punung-puno ng emosyon na wala ni isa sa kanila ang gustong pigilan.Giit ni Thalia ang kanyang mga ngipin. "Nasasaktan mo ako."Sa sandaling marinig ito ni Asher, para bang napaso siya at agad na binitiwan ang kanyang kamay. Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa pulso ni Thalia, na ngayon ay namumula na dahil sa kanyang higpit na hawak. Saglit na sumilay sa kanyang mga mata ang pagsisisi, ngunit agad ding napalitan ng inis."Sino ba t
Apat na taon na ang lumipas mula nang maglaho si Thalia mula sa kanilang buhay.Ngunit ang kanyang pangalan ay patuloy na umaalingawngaw sa mga pader ng mansyon sa mga bulung-bulungan sa mga hapag kainan, at higit sa lahat, sa mga buhay nina Alex at ng kanyang ina, si Maria.They were relentless, their obsession with keeping her alive in the public eye bordering on madness. As much as Thalia wanted to escape na putulin ang mga ugnayang nagbabalot sa kanya sa kanila, ayaw nilang pakawalan siya.Ginagamit nila ang kanyang pangalan tulad ng isang sandata, minamanipula ito upang magamit sa kanilang kapakinabangan, nagpapalaganap ng mga tsismis, at naghahabi ng isang kwento na pabor lamang sa kanila.Isang gabi, nakaupo si Alex sa harap ng kanyang ina sa kanilang madilim na study, ang mukha niya’y puno ng pagkabigo. Ang mga papel ay nakakalat sa makintab na mesa, karamihan sa mga ito ay mga kontratang kanilang ipinasa sa mga investors.Amoy ang bango ng mga lumang sigarilyo at tinta sa han
Asher’s impatience boiled over. He couldn’t wait any longer. The message had come, ngunit tumagal pa ng ilang oras, na nag-iwan sa kanya ng lumalaking pagkabigo. Agad niyang tinawagan ang mga koneksyon niya, his voice cold and controlled but tinged with urgency.He needed answers. Kailangan niyang malaman kung nasaan si Thalia at kung bakit siya bumalik.The calls were frustrating—one after another, narinig niya ang parehong sagot.Maybe it was a mistake. We haven’t seen her since she disappeared. No one knows where she is.The people who had once been so eager to help him now only offered vague responses at ang bawat sagot na iyon ay lalong nagpapainit ng kanyang galit. Hindi na lang siya naghahanap ng kasagutan—naghahanap siya ng kahit sinong makakapagbigay sa kanya ng katotohanan.Hinawakan ni Asher ng mahigpit ang telepono at kumurap ang mga mata niya. Tapos na siya sa paghihintay. “Wala akong pakialam kung anong akala mo, hanapin mo siya. Ngayon na.”Nag-atubili ang boses sa kabi
Niyakap siya ni Asher bago pa niya mapigilan ang sarili. Nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Thalia laban sa kanya, may isang bagay sa loob niya na parang lumapat sa tamang lugar—isang matagal nang nawawalang piraso na sa wakas ay natagpuan ang tahanan nito.Ngunit bago pa siya makapagsalita, bago pa niya lubusang namnamin ang sandali, naramdaman niyang nanigas ang katawan ng dalaga sa kanyang bisig.Hindi agad gumalaw si Thalia. Blangko ang kanyang isip, at sa loob ng ilang saglit, hinayaan niya ang sarili niyang mahulog sa yakap nito.Pamilyar ang pakiramdam—ligtas, mainit—ngunit kasabay nito ay may hatid din itong panganib. Dahil alam niyang hindi siya dapat narito. Hindi sa ganitong paraan.Biglang bumagsak sa kanya ang reyalidad na parang isang malakas na alon.Isa itong pagkakamali.Pumunta siya rito dahil may isang bahagi sa kanya na gustong makita si Asher. Marahil ay dala ng kuryosidad, marahil ay may mas malalim pang dahilan. Ngunit ngayon, napagtanto niyang hindi si
Malalim na huminga si Asher, ninanamnam ang malamig na hangin ng umaga habang nakaupo sa likod ng kanyang mesa, pinagmamasdan ang mga ulat na nakalatag sa harapan niya.Ang mga nagdaang linggo ay naging isang mabilis at matinding pagbabago—mga pagbabagong siya mismo ang nagdesisyon. Tuluyan na siyang tumigil sa pag-inom, itinapon ang bawat bote ng alak sa kanyang penthouse at nilayo ang sarili mula sa masasamang bisyong dati niyang kinagawian.Ang kanyang kumpanya na dating nasa bingit ng pagkalugi ay unti-unti nang bumabangon. Pinaghirapan niya ito. Ilang gabi siyang hindi natutulog, inaayos ang gulong kanyang nilikha, doble ang sipag kumpara noon.Nagulat ang kanyang mga empleyado sa biglaang pagbabago.Ang CEO na dating hindi dumadalo sa mga pagpupulong at nilulunod ang sarili sa alak ay siya ngayong pinakaunang dumarating sa opisina at pinakahuling umaalis.Sinisigurado niyang dumadalo siya sa bawat talakayan, personal na kinakausap ang mga mamumuhunan, at sinisiguradong ang bawat
Sa presinto, tahimik na nakaupo si Thalia habang inaayos ng pulis ang kanyang pahayag. Ramdam pa rin niya ang panginginig ng kanyang kamay, pero hindi niya hinayaang makita ito ng mama niya at Alex. Malakas na siya ngayon. Hindi na siya ang dating Thalia na kayang paikutin at lokohin.Katabi niya si Asher, tahimik ngunit matatag ang presensya. Minsan-minsan ay tinitingnan siya nito, tinitiyak na ayos lang siya. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta nito."Kailangan niyo pong pumirma rito, Miss Thalia," sabi ng pulis, iniaabot sa kanya ang dokumento ng reklamo laban kay Alex.Walang pag-aalinlangan niyang kinuha ang ballpen at pumirma. Isang mabigat na hakbang ito, ngunit alam niyang kailangan niyang gawin."Tapos na ba?" tanong ni Asher, mababa ang boses ngunit may awtoridad."Oo, pero kung gusto niyang maghain ng isa pang reklamo, maaari siyang magsampa laban sa iba pang sangkot," sagot ng pulis.Tumingin si Thalia kay Lisa, na ngayo'y namumutla. Alam niyang oras na para tapusi
Tumayo si Alex at lumapit kay Thalia, ang tingin nito ay puno ng panggigipit. "Huwag mo nang gawin pang mahirap ito, Thalia. Ibigay mo na lang sa amin ang kailangan namin. Alam mong utang mo ‘to sa amin."Hindi makapaniwala si Thalia sa naririnig niya. "Anong utang? Wala akong utang sa inyo! Ako ang iniwan niyo noon! Ako ang naghirap mag-isa!"Sumingit si Lisa, ang boses nito ay punong-puno ng paninisi. "Hindi mo ba naisip ang iniwan mong responsibilidad, Thalia? Kung hindi mo tinanggihan si Asher, hindi sana tayo nagkakaganito! Pero ano? Iniwan mo siya at umalis ka nang wala man lang iniwang tulong sa amin!"Napailing si Thalia. "Hindi ko kailangang ipaliwanag sa inyo ang naging desisyon ko. At hindi ko hahayaang kunin niyo ang pinaghirapan ko!"Biglang lumapit si Alex, ang mga mata nito ay nanlilisik. "Alam mo, Thalia, pwede ko namang kunin ‘to sa paraang ayaw mong mangyari. Kung hindi mo ibibigay nang kusa, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ‘yan."Naramdaman ni Thalia ang takot na
Tahimik na tumango si Thalia habang inaalala ang sinabi ni Nathan. Alam niyang seryoso ito. Hindi lang ito basta pangarap—ito ang direksyong gusto nitong tahakin sa buhay."Alam mo, Nathan," mahina niyang sabi, nakatingin sa labas ng bintana. "Makakamit mo ‘yan balang araw. At sana, makasama mo ang tamang tao—‘yung pareho mong gusto ang pangarap mo."Saglit na hindi sumagot si Nathan, pero nang lumingon si Thalia sa kanya, nakita niya ang isang kakaibang ngiti sa mukha nito. Isang tingin na parang may gustong iparating, pero hindi niya masabi kung ano."Salamat, Thalia," sagot nito, hindi inaalis ang tingin sa kanya. "Sana nga, no?"Napatigil siya, pero bago pa siya makasagot, narating na nila ang harap ng bahay niya. Binitawan ni Nathan ang manibela at humarap sa kanya. "Sigurado ka bang okay ka na dito mag-isa?"Napangiti si Thalia, pilit na nagpapakita ng pagiging matatag. "Oo naman. Ako pa? Malakas ako! Kahit pa hindi nag-work ang plano ng kapatid ko noong isang araw, hindi ibig s
Habang naglalakad sina Nathan at Thalia pabalik sa kanilang sasakyan, hindi pa rin napuputol ang sunod-sunod na jokes ni Nathan. Kahit na malamig ang simoy ng hangin, tila ito napapalitan ng init ng kanilang tawa."Alam mo ba kung anong sinabi ng upuan sa mesa?" tanong ni Nathan, may pilyong ngiti sa labi.Napangiwi si Thalia. "Ano na naman?""Hindi ako tatayo para sa'yo!"Napapailing si Thalia habang pilit na pinipigilan ang tawa. "Nathan, bakit ang babaw ng jokes mo tapos minsan hindi naman nakakatawa, pero natatawa na lang ako kasi kung paano mo ideliver sa akin?""Uy, hindi mababaw ‘yun! Alam mo, minsan, ang buhay parang upuan at mesa. Kailangan mo lang umupo at magpahinga kahit saglit." depensa ni Nathan habang tinapik ang sarili sa dibdib na kunwari'y may lalim ang sinabi niya."Hay naku, ang corny mo talaga," natatawang sagot ni Thalia.Habang patuloy silang naglalakad, saglit na natahimik si Thalia. Nasa isipan niya ang hindi niya matanong kanina sa restawran. Sa kabila ng mga
Pagdating nila sa isang maliit ngunit maaliwalas na restawran, agad silang tinanggap ng staff at inihatid sa isang mesa sa tabi ng bintana. Mula rito, tanaw ang kumikinang na ilaw ng siyudad sa di-kalayuan. Habang hinihintay ang kanilang order, patuloy ang palitan ng biruan nina Nathan at Thalia."Sige, Nathan, patunayan mong sulit ‘tong dinner na ‘to. Anong joke mo ngayon?" may hamong sabi ni Thalia habang nakasandal sa upuan, sinasabayan ng pag-irap na kunwari’y inis pero hindi maitago ang aliw sa mukha niya.Ngumiti si Nathan, tila ba may naisip nang bagong biro. "Okay, okay, ito na. Ano ang sinabi ng bato sa tubig?"Napaisip si Thalia. "Hmm... ano?""Wag mo akong basain, hindi pa ako handa!’" sabay tawa ni Nathan sa sarili niyang joke.Napailing si Thalia, pero hindi niya napigilang matawa rin. "Ano ba ‘yan, Nathan! Ang babaw talaga ng jokes mo.""Hoy, bawal manghusga! Pang-matalino ‘yung joke ko, hindi mo lang na-appreciate agad," sagot ni Nathan na kunwari’y nagtatampo."Kung pa
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik na minaneho ni Nathan si Thalia palabas ng gusali. Ilang minuto silang walang imik, hanggang sa siya na ang bumasag ng katahimikan."Alam kong nag-aalinlangan ka sa akin," mahinahong sabi ni Nathan, panandaliang lumingon kay Thalia bago muling ibinalik ang tingin sa kalsada. "Pero gusto ko lang linawin, wala akong masamang balak sa'yo."Hindi agad sumagot si Thalia. Hinayaan niyang dumaan ang ilang segundo bago siya tumugon. "Hindi ko naman iniisip na may masama kang balak, Nathan. Medyo nainis lang ako na itong demolisyon kasi biglaan, parang pinalala pa ni Asher dahil sa ‘yo. At pati na rin sa amin."Bahagyang natawa si Nathan. "Alam mo, parang ang sungit mo yata ngayon. Para kang si Madam Principal noong elementary pa ako."Napangiwi si Thalia sa biro nito pero hindi niya napigilang mapangiti. "Ikaw lang talaga ang may ganang magbiro sa ganitong sitwasyon.""Syempre naman! Wala tayong magagawa kung hindi pagtawanan na lang ang ilang bagay, ‘di
Matapos pumirma ni Thalia, isang mabigat na katahimikan ang bumalot sa silid. Isa-isa, ang natitirang mga negosyante ay lumapit na rin upang ilagay ang kanilang pirma. Sa huli, halos lahat ay pumayag sa redevelopment project, maliban sa ilang matitigas ang ulo na nanatiling tumututol."Para sa lahat ng hindi pumirma," malamig na anunsyo ni Asher, "hindi kayo makakatanggap ng anumang benepisyo mula sa proyekto. Sa oras ng demolisyon, mawawalan kayo ng puwesto, at wala kaming obligasyong bigyan kayo ng bagong lugar para sa inyong negosyo."Nagkatinginan ang iilan, napagtatanto ang bigat ng sinabi ni Asher. Isa-isa, ang ilan sa kanila na hindi pa pumipirma ay sumunod na lang dahil para rin naman sa business rin nila. Sa huli, halos wala nang natira sa panig ng tumututol.Matapos ang opisyal na pagpirma ng kasunduan, isa-isa nang nagsilisan ang mga negosyante. Ang ilan ay mukhang kuntento sa kanilang desisyon, habang ang iba ay may halong pangamba sa kanilang mukha.Sa gitna ng lahat ng i
Ang ingay sa loob ng meeting hall ay unti-unting lumakas habang nagkakagulo ang mga negosyante sa lugar. Mahigit kalahati sa kanila ang mariing tumututol sa plano ng redevelopment, at hindi nila hinayaang makapagsalita si Asher o ang kanyang team."Hindi namin hahayaan na basta niyo na lang baguhin ang lahat!" sigaw ng isang may-ari ng karinderya. "Kami ang mawawalan dito!""Oo nga! Hindi kami papayag!" dagdag ng isa pang negosyante. "May karapatan kaming tumanggi!""Huwag tayong magpadalos-dalos! Hindi natin alam kung ano ang hatid ng proyektong ito para sa atin," kontra naman ng isang mas batang negosyante na mukhang bukas sa pagbabago. "Pakinggan muna natin sila bago tayo humusga."Ngunit mas marami ang hindi pa rin kumbinsido. "Paano kung mawalan kami ng kabuhayan? Wala tayong kasiguraduhan!" sigaw ng isa pang may-ari ng maliit na tindahan."Hindi ba pwedeng magkaroon ng alternatibong plano na hindi naman tayo pinapaalis agad?" suhestiyon ng isa. "Baka pwedeng baguhin ang redevelo
Sa opisina ni Asher, matindi ang tensyon. Nakaupo siya sa harap ng mahabang mesa, habang ang mga investors niya ay abala sa pagsasalita, halatang hindi sang-ayon sa kanyang desisyon."Sir Asher, hindi ito ang napag-usapan natin!" sigaw ng isang matandang lalaki, si Mr. Henders, isa sa pinakamalaki niyang investor. "Ang ibibigay mong kompensasyon sa kanila at ang mababang renta ay magpapababa sa kita natin! Hindi ito makatarungan sa amin na naglagay ng malaking puhunan!""Tama si Henders!" dagdag ni Mr. Cole, isa pang investor na halatang hindi masaya. "Hindi ba dapat mas pinaprioritize natin ang kikitain ng kumpanya? Ano ang silbi ng negosyo kung ibibigay mo lang ng libre ang mga ari-arian?"Napangisi si Asher. Tahimik niyang hinayaan silang maglabas ng sama ng loob bago siya sumandal sa kanyang upuan. Nang makitang tahimik na ang lahat, mahinahon siyang nagsalita."Alam ko kung ano ang iniisip niyo," aniya, diretso ang tingin sa kanila. "Pero hindi ko babaguhin ang plano. Ang mga tao