Thalia stood still for a moment, her fingers trembling around the jade necklace she had found. The weight of everything—the pressure from her family, the tension with Asher—was becoming unbearable. She turned to leave, ngunit habang papalapit sa pinto, narinig niya ang boses ng kanyang ina na tumaas sa galit.
"Nasaan si Asher?" Lisa screamed, her tone filled with frustration.
"He’s not here," Thalia replied coldly, turning to face her mother.
Without warning, Lisa’s face twisted into a scowl. "I don’t care about your excuses, Thalia!" she yelled, stepping toward her and shoving her hand into Thalia’s chest. "You’re useless!"
Before Thalia could react, Lisa, in a fit of rage, grabbed a glass from the counter and hurled it at her. The glass shattered against Thalia’s arm, at napanganga siya sa sakit nang magka-embed ang mga piraso ng baso sa kanyang balat.
Thalia staggered back, clutching her arm as blood began to seep out. Ngunit bago siya makapagsalita, bumukas ang pinto at pumasok si Asher. Mabilis niyang sinuri ang sitwasyon, his gaze flicking from Thalia’s bleeding arm to her mother.
Lisa froze, nanginginig ang mukha niya nang makita si Asher na nakatayo doon, at ang presensya niya ay malakas pa rin tulad ng dati. Agad siyang bumagsak sa kanyang mga tuhod, fake tears streaming down her face. "I didn’t mean to!" she sobbed, her voice shaking. "It just slipped—"
Asher’s face remained emotionless as he walked straight to Thalia, taking her wrist and pulling her toward him. "We’re leaving," he said, his voice as firm as steel.
Thalia, still in shock from what just happened, let him drag her out of the house. Paglabas nila, tumulo na ang mga luha ni Thalia, at ang realidad ng buhay niya ay bumagsak sa kanya. "Gusto ko na lang makaalis sa buhay na ito," she cried, her voice breaking.
She glanced up at Asher, her chest tight with frustration. But he said nothing, his expression unreadable as he kept his gaze forward. The lack of any reaction from him stung. It made her angrier.
Why was he so cold? Why couldn’t he show even the slightest bit of empathy for me?
Thalia wiped her tears furiously, her voice rising. "I regret everything! I regret that we even got involved! Dapat hindi tayo nagkaroon ng kahit anong relasyon. Malupit ang mundo at tama lang na hindi ko ipinanganak ang anak ko dito!"
Asher remained silent, his gaze distant, his face hard and unmoving. Ang pagtingin sa kanya na nakatayo roon nang walang pakialam ay nagpatulak kay Thalia na mawalan ng kontrol.
"YOU don’t understand!" she screamed, her heart pounding. "I was just a pawn in this world—sa mundong ito na malupit at brutal—at wala kang pakialam! Pareho ka lang nila!"
She turned on her heel, fury and pain burning in her chest as she stormed toward her car. She slammed the door shut and sped off, the engine roaring in defiance.
Ang puso niya ay mabilis na tumibok habang ang sasakyan ay gumalaw sa kalsada, her mind racing with every thought of the pain she had just experienced. But then, her phone buzzed, and an unknown number flashed on the screen. With a shaky breath, she answered it.
"Hello?" she asked, trying to steady her voice.
"You don’t know who Asher really is, do you?" the voice on the other end said coldly. "You can’t trust anyone around you."
Thalia’s heart skipped a beat. "Who is this?" she demanded, her voice rising with confusion and fear.
The voice on the other end was unsettlingly calm. "Speed up. You’ll feel better. Just speed up and end it. You’ll be free."
Isang alon ng galit ang dumaan sa kanya.
Was this Asher’s doing? Was this another cruel game he was playing?
Her hands gripped the steering wheel tighter, and her chest tightened with fury.
"Why don’t you tell me who you really are?" she spat into the phone. "I’m not going to fall for this. None of you care about me. You’ve never cared!"
The voice urged again, "Speed up and let go."
Her eyes burned with frustration, her pulse hammering in her temples. Tumingin siya sa kalsadang nasa harap, ang kanyang paningin ay malabo mula sa mga luha, ngunit may isang bagay sa loob niya na ayaw magpadala. Hindi siya magpapatalo sa kanila. Hindi siya magpapatalo sa kahit sino.
Instead of speeding, she slammed her foot on the brake, angry at everyone who had ever made her feel small. Hindi na niya halos maramdaman ang sakit ng kaniyang sugat sa sobrang inis sa lahat. "I’ll get out of your lives," she muttered to herself. "I’ll be free. Soon, I’ll be free."
As the car screeched to a halt, natapos ang tawag, ngunit alam ni Thalia na isang bagay at iyon ay tapos na siya sa lahat. She was going to find her own way out, no matter the cost.
+++++
Asher stormed up to Thalia’s apartment, his anxiety growing with every step. When he reached her door and found it unlocked, his heart sank. The apartment was eerily quiet, the lights off, and Thalia was nowhere to be found.
Paulit-ulit niyang tinawagan siya, ngunit walang sagot. Habang lumilipas ang oras, ang frustrasyon niya ay naging panic.
He sent messages to everyone who might know her whereabouts, but as minutes passed, his anger began to boil over. Where the hell are you, Thalia?
Just as he was about to call again, a message popped up on his phone.
Unknown:
It was probably best the kid didn’t make it at all after the shittest two families were combined. You can never run from the past, and karma is just starting to do its work.
A cold shiver ran down Asher’s spine. Someone knew about Thalia, and it didn’t sit right with him. His worry intensified. Anuman ang gusto ng taong ito, tinatarget nila si Thalia—at wala siyang ideya kung nasaan siya.
He tried calling again, but she didn’t pick up. His mind raced. Is she in danger?
His anger flared once more, but it was mixed with guilt. I should’ve done more to protect her.
Hindi mawala sa isip ni Asher ang pakiramdam na ang nagpadala ng mensahe ay may koneksyon sa kanilang nakaraan, and Thalia was caught in the middle. He stormed out, determined to find her.
This was no longer just about their fight. Someone was after her, and Asher wasn’t going to let them win.
Suddenly, his phone rang once again, and he answered it immediately.
"Sir, we have some bad news."
Asher’s grip on his phone tightened as the voice on the other end continued."There’s been a breach in the company’s financial security system. Sinusuri pa namin ang pinsala, pero mukhang may nakapasok sa mga kumpidensyal na file ng proyekto. We need you here immediately."Asher’s jaw clenched. "I’m on my way."He hung up, his mind racing. This wasn’t just a minor setback—someone was deliberately targeting him. At sa pagkawala ni Thalia, masyadong kahina-hinala ang tiyempo para ipagsawalang-bahala.Agad siyang kumilos, sumakay sa kanyang sasakyan, at mabilis na tinungo ang punong tanggapan ng kumpanya. Lumabo ang mga ilaw ng lungsod habang dumaraan siya, but his focus remained sharp. He needed to fix this. He needed answers.Pagdating niya sa kumpanya, kaguluhan na ang bumalot sa paligid. Nagkakagulo ang mga empleyado, IT specialists were working furiously to contain the breach, and his most trusted executives stood waiting for him at the entrance.Yna approached first, bakas sa mukha
+++++Thalia’s flight was scheduled for 6 PM, and her good friend, Ylana, took time out of her busy schedule to see her off at the airport."Why did you suddenly decide to get a divorce and go back to school?" Ylana asked habang iniaangat ang maleta ni Thalia sa conveyor belt sa check-in counter.She turned to face her friend with a curious expression.Thalia and Ylana had met in high school after Thalia transferred.Magkasama sila sa iisang klase noong huling taon nila at kalaunan ay nag-aral sa parehong unibersidad, maging sa parehong kurso. Kahit magkaiba ang kanilang personalidad—one being lively and outgoing, the other reserved and quiet—their bond had remained strong over the years.Pagkatapos ng kolehiyo, pinili ni Ylana ang isang karera sa labas ng kanilang kurso. Pumasok siya sa isang kumpanya ng real estate kung saan siya ang namamahala sa mga pamumuhunan sa mga shopping mall. Dahil sa kanyang trabaho, madalas siyang nasa mga business trip and she was rarely in one place for
Alex ay hindi mapakali, pilit na ngumiti habang pinag-aaralan ang hindi mabasang ekspresyon ni Asher. "Naalala mo pa ba ang proyekto sa resort? Iyong nabanggit ko noon? Iniisip ko kasi, since Thalia is still your wife—""Dating asawa," malamig at matigas ang boses ni Asher nang itama siya. "Itutuloy mo?"Napalunok si Alex, ngunit agad niyang tinakpan ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha. "Tama. Pero mahal ka pa rin niya! Siya mismo ang nagsabi sa akin. Handa siyang manatili sa tabi mo, Asher. Kahit pa maging kasambahay mo siya, basta't makasama ka lang! At kaya ka rin niyang bigyan ng tagapagmana—" Bigla siyang tumigil, pinakikiramdaman ang reaksyon ni Asher.Umupo si Asher nang mas kumportable sa kanyang upuan, pinagtagpo ang mga daliri at binigyan si Alex ng malamig na tingin. "Akala mo hindi kita nababasa?"Nabawi ni Alex ang kumpiyansa niya, ngunit may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang tinig. "A-anong ibig mong sabihin?""Hindi ka nandito dahil nagmamalasakit ka kay Thalia," mah
Saglit na sumulyap si Henry sa kanyang relo bago tumango. "May oras pa ako. Gustong-gusto kong sumama sa inyo."Ngumiti si Ylana. "Ayos! Hanap tayo ng makakainan."Umalis ang tatlo sa lobby ng paliparan at nagtungo sa isang malapit na restawran. Isa itong maaliwalas na lugar, may mainit na ilaw at payapang kapaligiran. Matapos makahanap ng mesa at umorder ng pagkain, nagsimula silang magkumustahan.Umupo si Henry nang mas kumportable, palipat-lipat ang tingin kina Thalia at Ylana. "Matagal na rin. Kumusta na kayo?""Abala," sagot ni Ylana habang nagbuntong-hininga nang dramatiko. "Kinakain ng trabaho ang oras ko. Palipat-lipat ng siyudad, pakikitungo sa mga investor—nakakapagod."Tumawa si Henry. "Kaya ko nang isipin. Pero mahilig ka naman sa mabilis na takbo ng buhay, hindi ba? Mas gumagana ka sa ganung kapaligiran."Napangisi si Ylana. "Kilala mo talaga ako. Ikaw naman, senior? Narinig kong nagtayo ka ng sariling kompanya pagkatapos ng graduation. Kumusta naman?""Maaari ko nang sab
Hinawakan ni Asher nang mahigpit ang pulsuhan ni Thalia, ang kanyang hawak ay mapanupil at hindi bumibitaw. "Sasama ka sa akin.""Asher, bitiwan mo ako," singhal ni Thalia habang sinusubukang bawiin ang kanyang braso, ngunit mas malakas siya kaysa sa kanya. Tumayo si Henry, handang makialam, ngunit mabilis na umiling si Thalia, senyales na huwag itong makisali. Ito ay usapan lamang sa pagitan nilang dalawa ni Asher.Hinila siya ni Asher palabas ng restaurant at patungo sa madilim na lansangan. Makapal ang tensyon sa pagitan nila, at ang hangin ay punung-puno ng emosyon na wala ni isa sa kanila ang gustong pigilan.Giit ni Thalia ang kanyang mga ngipin. "Nasasaktan mo ako."Sa sandaling marinig ito ni Asher, para bang napaso siya at agad na binitiwan ang kanyang kamay. Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa pulso ni Thalia, na ngayon ay namumula na dahil sa kanyang higpit na hawak. Saglit na sumilay sa kanyang mga mata ang pagsisisi, ngunit agad ding napalitan ng inis."Sino ba t
Apat na taon na ang lumipas mula nang maglaho si Thalia mula sa kanilang buhay.Ngunit ang kanyang pangalan ay patuloy na umaalingawngaw sa mga pader ng mansyon sa mga bulung-bulungan sa mga hapag kainan, at higit sa lahat, sa mga buhay nina Alex at ng kanyang ina, si Maria.They were relentless, their obsession with keeping her alive in the public eye bordering on madness. As much as Thalia wanted to escape na putulin ang mga ugnayang nagbabalot sa kanya sa kanila, ayaw nilang pakawalan siya.Ginagamit nila ang kanyang pangalan tulad ng isang sandata, minamanipula ito upang magamit sa kanilang kapakinabangan, nagpapalaganap ng mga tsismis, at naghahabi ng isang kwento na pabor lamang sa kanila.Isang gabi, nakaupo si Alex sa harap ng kanyang ina sa kanilang madilim na study, ang mukha niya’y puno ng pagkabigo. Ang mga papel ay nakakalat sa makintab na mesa, karamihan sa mga ito ay mga kontratang kanilang ipinasa sa mga investors.Amoy ang bango ng mga lumang sigarilyo at tinta sa han
Asher’s impatience boiled over. He couldn’t wait any longer. The message had come, ngunit tumagal pa ng ilang oras, na nag-iwan sa kanya ng lumalaking pagkabigo. Agad niyang tinawagan ang mga koneksyon niya, his voice cold and controlled but tinged with urgency.He needed answers. Kailangan niyang malaman kung nasaan si Thalia at kung bakit siya bumalik.The calls were frustrating—one after another, narinig niya ang parehong sagot.Maybe it was a mistake. We haven’t seen her since she disappeared. No one knows where she is.The people who had once been so eager to help him now only offered vague responses at ang bawat sagot na iyon ay lalong nagpapainit ng kanyang galit. Hindi na lang siya naghahanap ng kasagutan—naghahanap siya ng kahit sinong makakapagbigay sa kanya ng katotohanan.Hinawakan ni Asher ng mahigpit ang telepono at kumurap ang mga mata niya. Tapos na siya sa paghihintay. “Wala akong pakialam kung anong akala mo, hanapin mo siya. Ngayon na.”Nag-atubili ang boses sa kabi
Niyakap siya ni Asher bago pa niya mapigilan ang sarili. Nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Thalia laban sa kanya, may isang bagay sa loob niya na parang lumapat sa tamang lugar—isang matagal nang nawawalang piraso na sa wakas ay natagpuan ang tahanan nito.Ngunit bago pa siya makapagsalita, bago pa niya lubusang namnamin ang sandali, naramdaman niyang nanigas ang katawan ng dalaga sa kanyang bisig.Hindi agad gumalaw si Thalia. Blangko ang kanyang isip, at sa loob ng ilang saglit, hinayaan niya ang sarili niyang mahulog sa yakap nito.Pamilyar ang pakiramdam—ligtas, mainit—ngunit kasabay nito ay may hatid din itong panganib. Dahil alam niyang hindi siya dapat narito. Hindi sa ganitong paraan.Biglang bumagsak sa kanya ang reyalidad na parang isang malakas na alon.Isa itong pagkakamali.Pumunta siya rito dahil may isang bahagi sa kanya na gustong makita si Asher. Marahil ay dala ng kuryosidad, marahil ay may mas malalim pang dahilan. Ngunit ngayon, napagtanto niyang hindi si
Habang nasa biyahe sina Thalia at Nathan papunta sa kabilang siyudad, tahimik lang si Thalia, nakatingin sa labas ng bintana. Kahit anong gawin niya, hindi niya maalis sa isip ang nangyari kanina sa opisina—lalo na ang presensya ni Asher.Nang makita niya itong personal na iniabot ang tseke, para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Walang kahit isang salita ang lumabas sa bibig nila. Alam niyang wala na siyang karapatang umasa, pero bakit ganoon kasakit?Napansin ni Nathan ang pananahimik ni Thalia kaya nagdesisyon siyang magpatawa. "Uy, Thalia, mukha kang nawalan ng dalawang milyon ah. Sabagay, literal naman talaga!" sabay tawa niya.Napangiti si Thalia nang bahagya pero hindi ito tumagal. "Hindi ko inasahan na siya mismo ang mag-aabot ng tseke," mahina niyang sabi."Kaya nga nagulat din ako," sagot ni Nathan. "Pero at least, tapos na ‘yan. Nakuha mo na ‘yung dapat sa’yo. Iwanan mo na sa nakaraan."Tumango lang si Thalia pero hindi siya sigurado kung kaya niyang gawin iyon. Mas lal
Kakatapos lang ng call at biglang kumatok si Nathan sa pintuan ni Thalia. Malakas ang pagkatok niya, na para bang nagmamadali o may mahalagang sasabihin."Thalia, bumangon ka na! Kailangan natin umalis ngayon din," sigaw niya mula sa labas.Medyo groggy pang binuksan ni Thalia ang pinto, suot ang simpleng oversized na t-shirt at pajama. "Ano bang problema? Para namang may nangyayaring masama," reklamo niya habang hinihikab.Napakamot sa batok si Nathan at diretsong sinabi, "Ngayon na pala ibibigay ang compensation mula sa kontrata. Kailangan nating pumunta agad."Nanlaki ang mata ni Thalia at biglang napawi ang antok niya. "Ha? Akala ko ba sa susunod na linggo pa ‘yon?""Hindi na raw. Pinapapunta na tayo ngayon sa opisina para kunin."Napakurap si Thalia at unti-unting napuno ng kaba ang dibdib niya. "Nandun ba si Asher?"Saglit na tumigil si Nathan bago umiling. "Wala raw," sagot niya, pero may kung anong hindi siya sigurado sa sinabi niya.Napabuntong-hininga si Thalia at tumango. "
Tahimik na pumasok si Nathan sa kusina at kumuha ng baso ng tubig. Saglit siyang tumigil, tila nag-iisip kung paano magsisimula."Alam mo, Thalia, hindi ko madalas ikwento 'to sa iba," panimula niya habang iniikot ang tubig sa baso. "Pero since ikaw naman ang nagbukas ng puso mo sa'kin, siguro panahon na para ibahagi ko rin ‘yung sa akin."Napatingin si Thalia sa kanya, nag-aabang."Lumaki akong hindi talaga marangya ang buhay. Sa totoo lang, mahirap lang kami noon," pag-amin ni Nathan. "Tatlo kaming magkakapatid, at ako ang panganay. Hindi madali ang buhay dahil simula pagkabata, kinailangan kong tumulong sa mga magulang ko. Madalas, ako ang tagabantay ng mga kapatid ko habang si Mama at Papa nagtatrabaho."Tahimik na nakikinig si Thalia, nakatuon ang pansin sa kanya."Madalas akong mabugbog noon," patuloy ni Nathan, bahagyang napangiti na tila sinusubukang gawing magaan ang usapan. "Alam mo na, lumaki ako sa isang lugar na hindi ka dapat nagpapakita ng kahinaan. Konting mali, suntok
Habang nakaupo sa sofa at naghahati ng fried chicken, sinimulan nilang panoorin ang pelikulang pinili ni Nathan. Isa itong action-comedy film na puno ng eksena ng habulan, suntukan, at mga eksaheradong reaksyon ng mga tauhan.Nagsimula nang lumubog si Thalia sa kwento, pero hindi niya mapigilan ang sarili na maalala ang mga nangyari sa kanya at kay Asher.Sa eksena kung saan nagkaroon ng matinding dramang pagtatapat ang dalawang bida, biglang sumingit sa isip ni Thalia ang mga huling sandali nila ni Asher—ang mga yakap nito, ang pag-aalaga, at ang sakit ng pagkakatuklas niya sa lihim nitong tinatago.Napalunok siya at hindi mapakali. Pakiramdam niya ay naiinitan siya kahit hindi naman ganoon kainit sa loob ng bahay."Mainit," mahina niyang sabi sabay tayo. Kinuha niya ang unan sa gilid at niyakap iyon, saka lumipat ng upuan sa malapit sa bentilador.Hindi ito pinansin ni Nathan noong una, pero nang mapansing medyo tahimik si Thalia, iniligay nito ang plato at tinapik ang braso niya. "
Pagkatapos ng tawag, nanatiling nakaupo si Thalia sa gilid ng kama. Nakapikit siya, pilit na pinapakalma ang kanyang sarili mula sa biglaang rebelasyon. Gusto niyang isipin na baka isang panibagong problema na naman ito, pero sa ngayon... hindi pa niya kayang harapin ang katotohanan.Huminga siya nang malalim at pumikit. "Kalma lang, Thalia," bulong niya sa sarili. "Pwede namang hindi mo muna isipin ‘yon, ‘di ba? Kahit ngayon lang… kahit sandali lang, magpahinga ka muna."Naramdaman niya ang bigat sa kanyang dibdib, pero naalala rin niya ang ekspresyon ni Nathan kanina—ang lungkot sa mata nito nang makitang labis siyang nasasaktan. Kahit papaano, may isang taong handang samahan siya ngayon.Dahil doon, pinilit niyang itulak ang mga alalahanin sa likod ng kanyang isipan. Gusto niya munang bigyan ng pansin ang kasalukuyan at hindi ang mga bagay na maaaring masaktan siya ulit.Tumayo siya at lumabas ng kwarto.Pagdating niya sa kusina, naamoy agad niya ang pamilyar na amoy ng nilulutong
Sa bigat ng kanyang damdamin, hindi namalayan ni Thalia na nakatulog siya. Isang oras ang lumipas, at nagising siya sa mahinang katok sa kanyang pinto. Mabilis niyang pinahid ang mga natuyong luha sa pisngi at pilit na inayos ang sarili.Hindi niya alam kung sino ang nasa labas, pero wala siyang lakas para makipag-usap pa. Nang muling kumatok, napabuntong-hininga siya bago dahan-dahang binuksan ang pinto."Nathan?" gulat niyang bulong nang makita kung sino ang nasa labas.Nakahawak si Nathan sa isang paper bag ng pagkain, may bahagyang pag-aalala sa kanyang mukha. "Thalia, kumain ka na ba?" tanong nito, dahan-dahang inaabot ang dala niya.Napakagat-labi si Thalia at umiwas ng tingin. Alam niyang hindi siya makakapagsinungaling kay Nathan. "Hindi pa," mahina niyang sagot."Alam ko namang hindi," mahinang sagot ni Nathan habang pumapasok sa loob nang walang pag-aalinlangan. "Pinuntahan kita kasi alam kong hindi mo kayang mag-isa sa ganitong sitwasyon."Pinanood lang ni Thalia ang paggal
Sa mahigpit na yakap ni Asher, unti-unting bumibigat ang talukap ng mata ni Thalia. Ramdam niya ang init ng katawan nito na tila isang proteksyong hindi niya akalaing muling mararamdaman.Sa tahimik na sandali, ang kanyang mga daliri ay gumuhit ng maliliit na bilog sa kanyang braso, isang kilos na hindi niya napansin ngunit para kay Asher ay isang bagay na gusto niyang tandaan."Mahalaga ka sa akin," mahina ngunit buong tapat na bulong ni Asher sa kanya.Hindi sumagot si Thalia. Hinayaan niyang lumubog sa kanya ang mga salitang iyon, ngunit sa likod ng kanyang isip, may munting takot na namumuo. Ngunit sa ngayon, gusto lang niyang namnamin ang yakap nito.Matapos ang ilang minutong katahimikan, unti-unting kumilos si Asher. "Saglit lang, pupunta lang ako sa banyo, okay?"Tumango si Thalia, bahagyang umayos ng upo habang pinapanood itong lumayo. Nang marinig niya ang pagsara ng pinto, bumuntong-hininga siya at ipinikit ang mga mata. Gusto niyang isipin na tama ang ginagawa nila, na tot
Hindi na nila inisip kung ano ang tama o mali sa sandaling iyon. Sa pagitan ng malalalim na paghinga, dahan-dahan nilang binura ang distansya sa pagitan nila. Naramdaman ni Thalia ang mainit na kamay ni Asher sa kanyang likod, bahagyang humihigpit ang hawak—hindi nagmamadali ngunit puno ng pagpipigil, tila sinusubukang alalahanin kung hanggang saan siya maaaring lumapit."Thalia..." bulong ni Asher, hinahaplos ang kanyang pisngi na may halong pag-aalinlangan at pananabik. Parang may gustong sabihin ngunit hindi sigurado kung dapat bang ipaalam ito.Ngumiti si Thalia, ramdam ang kilig na bumabalot sa kanya, ngunit kasabay nito ay may kaba rin siyang pilit itinatago. "Hmm?"Bahagyang tumigil si Asher, tinitigan ang kanyang mga mata na parang nagbabasa ng pahintulot. Ang titig nito ay puno ng emosyon—pagmamahal, pagnanasa, at isang di-maipaliwanag na pangungulila na tila matagal nang itinago.Sa halip na sumagot, siya mismo ang humila sa binata, muling inilapat ang kanyang labi sa kanya.
Matapos ang ilang tagay ng alak, naramdaman na nilang pareho ang init sa kanilang katawan. Hindi naman sila lasing, pero sapat na ang nainom nila para maging mas kampante ang pakiramdam nila sa isa’t isa. Nakasandal si Thalia sa sofa habang si Asher naman ay nakaupo sa tabi niya, hawak ang remote control."Manonood tayo ng pelikula?" tanong ni Thalia, pinaglalaruan ang baso niya.Tumango si Asher. "Para malibang tayo. Horror o romance?""Horror muna. Para may dahilan akong dumikit sa’yo ‘pag natakot ako," biro ni Thalia.Napangiti si Asher at umiling bago pinindot ang play button. "Sige. Pero ‘wag kang sisigaw sa tenga ko, ah."Habang tumatakbo ang pelikula, nagsimula silang maghagikgikan."Ano ‘to? Ang pangit ng CGI ng multo! Para lang itong pinatong sa screen," puna ni Thalia habang kinakain ang popcorn."Ang arte pa ng biktima. Sinugod ang dilim tapos sumisigaw siya ng ‘Who’s there?’ Eh kung ako ‘yun, takbo agad!" dagdag ni Asher, sabay tawa.Natatawa silang dalawa habang tinutulig