Thalia stood still for a moment, her fingers trembling around the jade necklace she had found. The weight of everything—the pressure from her family, the tension with Asher—was becoming unbearable. She turned to leave, ngunit habang papalapit sa pinto, narinig niya ang boses ng kanyang ina na tumaas sa galit.
"Nasaan si Asher?" Lisa screamed, her tone filled with frustration.
"He’s not here," Thalia replied coldly, turning to face her mother.
Without warning, Lisa’s face twisted into a scowl. "I don’t care about your excuses, Thalia!" she yelled, stepping toward her and shoving her hand into Thalia’s chest. "You’re useless!"
Before Thalia could react, Lisa, in a fit of rage, grabbed a glass from the counter and hurled it at her. The glass shattered against Thalia’s arm, at napanganga siya sa sakit nang magka-embed ang mga piraso ng baso sa kanyang balat.
Thalia staggered back, clutching her arm as blood began to seep out. Ngunit bago siya makapagsalita, bumukas ang pinto at pumasok si Asher. Mabilis niyang sinuri ang sitwasyon, his gaze flicking from Thalia’s bleeding arm to her mother.
Lisa froze, nanginginig ang mukha niya nang makita si Asher na nakatayo doon, at ang presensya niya ay malakas pa rin tulad ng dati. Agad siyang bumagsak sa kanyang mga tuhod, fake tears streaming down her face. "I didn’t mean to!" she sobbed, her voice shaking. "It just slipped—"
Asher’s face remained emotionless as he walked straight to Thalia, taking her wrist and pulling her toward him. "We’re leaving," he said, his voice as firm as steel.
Thalia, still in shock from what just happened, let him drag her out of the house. Paglabas nila, tumulo na ang mga luha ni Thalia, at ang realidad ng buhay niya ay bumagsak sa kanya. "Gusto ko na lang makaalis sa buhay na ito," she cried, her voice breaking.
She glanced up at Asher, her chest tight with frustration. But he said nothing, his expression unreadable as he kept his gaze forward. The lack of any reaction from him stung. It made her angrier.
Why was he so cold? Why couldn’t he show even the slightest bit of empathy for me?
Thalia wiped her tears furiously, her voice rising. "I regret everything! I regret that we even got involved! Dapat hindi tayo nagkaroon ng kahit anong relasyon. Malupit ang mundo at tama lang na hindi ko ipinanganak ang anak ko dito!"
Asher remained silent, his gaze distant, his face hard and unmoving. Ang pagtingin sa kanya na nakatayo roon nang walang pakialam ay nagpatulak kay Thalia na mawalan ng kontrol.
"YOU don’t understand!" she screamed, her heart pounding. "I was just a pawn in this world—sa mundong ito na malupit at brutal—at wala kang pakialam! Pareho ka lang nila!"
She turned on her heel, fury and pain burning in her chest as she stormed toward her car. She slammed the door shut and sped off, the engine roaring in defiance.
Ang puso niya ay mabilis na tumibok habang ang sasakyan ay gumalaw sa kalsada, her mind racing with every thought of the pain she had just experienced. But then, her phone buzzed, and an unknown number flashed on the screen. With a shaky breath, she answered it.
"Hello?" she asked, trying to steady her voice.
"You don’t know who Asher really is, do you?" the voice on the other end said coldly. "You can’t trust anyone around you."
Thalia’s heart skipped a beat. "Who is this?" she demanded, her voice rising with confusion and fear.
The voice on the other end was unsettlingly calm. "Speed up. You’ll feel better. Just speed up and end it. You’ll be free."
Isang alon ng galit ang dumaan sa kanya.
Was this Asher’s doing? Was this another cruel game he was playing?
Her hands gripped the steering wheel tighter, and her chest tightened with fury.
"Why don’t you tell me who you really are?" she spat into the phone. "I’m not going to fall for this. None of you care about me. You’ve never cared!"
The voice urged again, "Speed up and let go."
Her eyes burned with frustration, her pulse hammering in her temples. Tumingin siya sa kalsadang nasa harap, ang kanyang paningin ay malabo mula sa mga luha, ngunit may isang bagay sa loob niya na ayaw magpadala. Hindi siya magpapatalo sa kanila. Hindi siya magpapatalo sa kahit sino.
Instead of speeding, she slammed her foot on the brake, angry at everyone who had ever made her feel small. Hindi na niya halos maramdaman ang sakit ng kaniyang sugat sa sobrang inis sa lahat. "I’ll get out of your lives," she muttered to herself. "I’ll be free. Soon, I’ll be free."
As the car screeched to a halt, natapos ang tawag, ngunit alam ni Thalia na isang bagay at iyon ay tapos na siya sa lahat. She was going to find her own way out, no matter the cost.
+++++
Asher stormed up to Thalia’s apartment, his anxiety growing with every step. When he reached her door and found it unlocked, his heart sank. The apartment was eerily quiet, the lights off, and Thalia was nowhere to be found.
Paulit-ulit niyang tinawagan siya, ngunit walang sagot. Habang lumilipas ang oras, ang frustrasyon niya ay naging panic.
He sent messages to everyone who might know her whereabouts, but as minutes passed, his anger began to boil over. Where the hell are you, Thalia?
Just as he was about to call again, a message popped up on his phone.
Unknown:
It was probably best the kid didn’t make it at all after the shittest two families were combined. You can never run from the past, and karma is just starting to do its work.
A cold shiver ran down Asher’s spine. Someone knew about Thalia, and it didn’t sit right with him. His worry intensified. Anuman ang gusto ng taong ito, tinatarget nila si Thalia—at wala siyang ideya kung nasaan siya.
He tried calling again, but she didn’t pick up. His mind raced. Is she in danger?
His anger flared once more, but it was mixed with guilt. I should’ve done more to protect her.
Hindi mawala sa isip ni Asher ang pakiramdam na ang nagpadala ng mensahe ay may koneksyon sa kanilang nakaraan, and Thalia was caught in the middle. He stormed out, determined to find her.
This was no longer just about their fight. Someone was after her, and Asher wasn’t going to let them win.
Suddenly, his phone rang once again, and he answered it immediately.
"Sir, we have some bad news."
Asher’s grip on his phone tightened as the voice on the other end continued."There’s been a breach in the company’s financial security system. Sinusuri pa namin ang pinsala, pero mukhang may nakapasok sa mga kumpidensyal na file ng proyekto. We need you here immediately."Asher’s jaw clenched. "I’m on my way."He hung up, his mind racing. This wasn’t just a minor setback—someone was deliberately targeting him. At sa pagkawala ni Thalia, masyadong kahina-hinala ang tiyempo para ipagsawalang-bahala.Agad siyang kumilos, sumakay sa kanyang sasakyan, at mabilis na tinungo ang punong tanggapan ng kumpanya. Lumabo ang mga ilaw ng lungsod habang dumaraan siya, but his focus remained sharp. He needed to fix this. He needed answers.Pagdating niya sa kumpanya, kaguluhan na ang bumalot sa paligid. Nagkakagulo ang mga empleyado, IT specialists were working furiously to contain the breach, and his most trusted executives stood waiting for him at the entrance.Yna approached first, bakas sa mukha
+++++Thalia’s flight was scheduled for 6 PM, and her good friend, Ylana, took time out of her busy schedule to see her off at the airport."Why did you suddenly decide to get a divorce and go back to school?" Ylana asked habang iniaangat ang maleta ni Thalia sa conveyor belt sa check-in counter.She turned to face her friend with a curious expression.Thalia and Ylana had met in high school after Thalia transferred.Magkasama sila sa iisang klase noong huling taon nila at kalaunan ay nag-aral sa parehong unibersidad, maging sa parehong kurso. Kahit magkaiba ang kanilang personalidad—one being lively and outgoing, the other reserved and quiet—their bond had remained strong over the years.Pagkatapos ng kolehiyo, pinili ni Ylana ang isang karera sa labas ng kanilang kurso. Pumasok siya sa isang kumpanya ng real estate kung saan siya ang namamahala sa mga pamumuhunan sa mga shopping mall. Dahil sa kanyang trabaho, madalas siyang nasa mga business trip and she was rarely in one place for
Alex ay hindi mapakali, pilit na ngumiti habang pinag-aaralan ang hindi mabasang ekspresyon ni Asher. "Naalala mo pa ba ang proyekto sa resort? Iyong nabanggit ko noon? Iniisip ko kasi, since Thalia is still your wife—""Dating asawa," malamig at matigas ang boses ni Asher nang itama siya. "Itutuloy mo?"Napalunok si Alex, ngunit agad niyang tinakpan ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha. "Tama. Pero mahal ka pa rin niya! Siya mismo ang nagsabi sa akin. Handa siyang manatili sa tabi mo, Asher. Kahit pa maging kasambahay mo siya, basta't makasama ka lang! At kaya ka rin niyang bigyan ng tagapagmana—" Bigla siyang tumigil, pinakikiramdaman ang reaksyon ni Asher.Umupo si Asher nang mas kumportable sa kanyang upuan, pinagtagpo ang mga daliri at binigyan si Alex ng malamig na tingin. "Akala mo hindi kita nababasa?"Nabawi ni Alex ang kumpiyansa niya, ngunit may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang tinig. "A-anong ibig mong sabihin?""Hindi ka nandito dahil nagmamalasakit ka kay Thalia," mah
Saglit na sumulyap si Henry sa kanyang relo bago tumango. "May oras pa ako. Gustong-gusto kong sumama sa inyo."Ngumiti si Ylana. "Ayos! Hanap tayo ng makakainan."Umalis ang tatlo sa lobby ng paliparan at nagtungo sa isang malapit na restawran. Isa itong maaliwalas na lugar, may mainit na ilaw at payapang kapaligiran. Matapos makahanap ng mesa at umorder ng pagkain, nagsimula silang magkumustahan.Umupo si Henry nang mas kumportable, palipat-lipat ang tingin kina Thalia at Ylana. "Matagal na rin. Kumusta na kayo?""Abala," sagot ni Ylana habang nagbuntong-hininga nang dramatiko. "Kinakain ng trabaho ang oras ko. Palipat-lipat ng siyudad, pakikitungo sa mga investor—nakakapagod."Tumawa si Henry. "Kaya ko nang isipin. Pero mahilig ka naman sa mabilis na takbo ng buhay, hindi ba? Mas gumagana ka sa ganung kapaligiran."Napangisi si Ylana. "Kilala mo talaga ako. Ikaw naman, senior? Narinig kong nagtayo ka ng sariling kompanya pagkatapos ng graduation. Kumusta naman?""Maaari ko nang sab
Hinawakan ni Asher nang mahigpit ang pulsuhan ni Thalia, ang kanyang hawak ay mapanupil at hindi bumibitaw. "Sasama ka sa akin.""Asher, bitiwan mo ako," singhal ni Thalia habang sinusubukang bawiin ang kanyang braso, ngunit mas malakas siya kaysa sa kanya. Tumayo si Henry, handang makialam, ngunit mabilis na umiling si Thalia, senyales na huwag itong makisali. Ito ay usapan lamang sa pagitan nilang dalawa ni Asher.Hinila siya ni Asher palabas ng restaurant at patungo sa madilim na lansangan. Makapal ang tensyon sa pagitan nila, at ang hangin ay punung-puno ng emosyon na wala ni isa sa kanila ang gustong pigilan.Giit ni Thalia ang kanyang mga ngipin. "Nasasaktan mo ako."Sa sandaling marinig ito ni Asher, para bang napaso siya at agad na binitiwan ang kanyang kamay. Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa pulso ni Thalia, na ngayon ay namumula na dahil sa kanyang higpit na hawak. Saglit na sumilay sa kanyang mga mata ang pagsisisi, ngunit agad ding napalitan ng inis."Sino ba t
Apat na taon na ang lumipas mula nang maglaho si Thalia mula sa kanilang buhay.Ngunit ang kanyang pangalan ay patuloy na umaalingawngaw sa mga pader ng mansyon sa mga bulung-bulungan sa mga hapag kainan, at higit sa lahat, sa mga buhay nina Alex at ng kanyang ina, si Maria.They were relentless, their obsession with keeping her alive in the public eye bordering on madness. As much as Thalia wanted to escape na putulin ang mga ugnayang nagbabalot sa kanya sa kanila, ayaw nilang pakawalan siya.Ginagamit nila ang kanyang pangalan tulad ng isang sandata, minamanipula ito upang magamit sa kanilang kapakinabangan, nagpapalaganap ng mga tsismis, at naghahabi ng isang kwento na pabor lamang sa kanila.Isang gabi, nakaupo si Alex sa harap ng kanyang ina sa kanilang madilim na study, ang mukha niya’y puno ng pagkabigo. Ang mga papel ay nakakalat sa makintab na mesa, karamihan sa mga ito ay mga kontratang kanilang ipinasa sa mga investors.Amoy ang bango ng mga lumang sigarilyo at tinta sa han
Asher’s impatience boiled over. He couldn’t wait any longer. The message had come, ngunit tumagal pa ng ilang oras, na nag-iwan sa kanya ng lumalaking pagkabigo. Agad niyang tinawagan ang mga koneksyon niya, his voice cold and controlled but tinged with urgency.He needed answers. Kailangan niyang malaman kung nasaan si Thalia at kung bakit siya bumalik.The calls were frustrating—one after another, narinig niya ang parehong sagot.Maybe it was a mistake. We haven’t seen her since she disappeared. No one knows where she is.The people who had once been so eager to help him now only offered vague responses at ang bawat sagot na iyon ay lalong nagpapainit ng kanyang galit. Hindi na lang siya naghahanap ng kasagutan—naghahanap siya ng kahit sinong makakapagbigay sa kanya ng katotohanan.Hinawakan ni Asher ng mahigpit ang telepono at kumurap ang mga mata niya. Tapos na siya sa paghihintay. “Wala akong pakialam kung anong akala mo, hanapin mo siya. Ngayon na.”Nag-atubili ang boses sa kabi
Niyakap siya ni Asher bago pa niya mapigilan ang sarili. Nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Thalia laban sa kanya, may isang bagay sa loob niya na parang lumapat sa tamang lugar—isang matagal nang nawawalang piraso na sa wakas ay natagpuan ang tahanan nito.Ngunit bago pa siya makapagsalita, bago pa niya lubusang namnamin ang sandali, naramdaman niyang nanigas ang katawan ng dalaga sa kanyang bisig.Hindi agad gumalaw si Thalia. Blangko ang kanyang isip, at sa loob ng ilang saglit, hinayaan niya ang sarili niyang mahulog sa yakap nito.Pamilyar ang pakiramdam—ligtas, mainit—ngunit kasabay nito ay may hatid din itong panganib. Dahil alam niyang hindi siya dapat narito. Hindi sa ganitong paraan.Biglang bumagsak sa kanya ang reyalidad na parang isang malakas na alon.Isa itong pagkakamali.Pumunta siya rito dahil may isang bahagi sa kanya na gustong makita si Asher. Marahil ay dala ng kuryosidad, marahil ay may mas malalim pang dahilan. Ngunit ngayon, napagtanto niyang hindi si
Sa presinto, tahimik na nakaupo si Thalia habang inaayos ng pulis ang kanyang pahayag. Ramdam pa rin niya ang panginginig ng kanyang kamay, pero hindi niya hinayaang makita ito ng mama niya at Alex. Malakas na siya ngayon. Hindi na siya ang dating Thalia na kayang paikutin at lokohin.Katabi niya si Asher, tahimik ngunit matatag ang presensya. Minsan-minsan ay tinitingnan siya nito, tinitiyak na ayos lang siya. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta nito."Kailangan niyo pong pumirma rito, Miss Thalia," sabi ng pulis, iniaabot sa kanya ang dokumento ng reklamo laban kay Alex.Walang pag-aalinlangan niyang kinuha ang ballpen at pumirma. Isang mabigat na hakbang ito, ngunit alam niyang kailangan niyang gawin."Tapos na ba?" tanong ni Asher, mababa ang boses ngunit may awtoridad."Oo, pero kung gusto niyang maghain ng isa pang reklamo, maaari siyang magsampa laban sa iba pang sangkot," sagot ng pulis.Tumingin si Thalia kay Lisa, na ngayo'y namumutla. Alam niyang oras na para tapusi
Tumayo si Alex at lumapit kay Thalia, ang tingin nito ay puno ng panggigipit. "Huwag mo nang gawin pang mahirap ito, Thalia. Ibigay mo na lang sa amin ang kailangan namin. Alam mong utang mo ‘to sa amin."Hindi makapaniwala si Thalia sa naririnig niya. "Anong utang? Wala akong utang sa inyo! Ako ang iniwan niyo noon! Ako ang naghirap mag-isa!"Sumingit si Lisa, ang boses nito ay punong-puno ng paninisi. "Hindi mo ba naisip ang iniwan mong responsibilidad, Thalia? Kung hindi mo tinanggihan si Asher, hindi sana tayo nagkakaganito! Pero ano? Iniwan mo siya at umalis ka nang wala man lang iniwang tulong sa amin!"Napailing si Thalia. "Hindi ko kailangang ipaliwanag sa inyo ang naging desisyon ko. At hindi ko hahayaang kunin niyo ang pinaghirapan ko!"Biglang lumapit si Alex, ang mga mata nito ay nanlilisik. "Alam mo, Thalia, pwede ko namang kunin ‘to sa paraang ayaw mong mangyari. Kung hindi mo ibibigay nang kusa, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ‘yan."Naramdaman ni Thalia ang takot na
Tahimik na tumango si Thalia habang inaalala ang sinabi ni Nathan. Alam niyang seryoso ito. Hindi lang ito basta pangarap—ito ang direksyong gusto nitong tahakin sa buhay."Alam mo, Nathan," mahina niyang sabi, nakatingin sa labas ng bintana. "Makakamit mo ‘yan balang araw. At sana, makasama mo ang tamang tao—‘yung pareho mong gusto ang pangarap mo."Saglit na hindi sumagot si Nathan, pero nang lumingon si Thalia sa kanya, nakita niya ang isang kakaibang ngiti sa mukha nito. Isang tingin na parang may gustong iparating, pero hindi niya masabi kung ano."Salamat, Thalia," sagot nito, hindi inaalis ang tingin sa kanya. "Sana nga, no?"Napatigil siya, pero bago pa siya makasagot, narating na nila ang harap ng bahay niya. Binitawan ni Nathan ang manibela at humarap sa kanya. "Sigurado ka bang okay ka na dito mag-isa?"Napangiti si Thalia, pilit na nagpapakita ng pagiging matatag. "Oo naman. Ako pa? Malakas ako! Kahit pa hindi nag-work ang plano ng kapatid ko noong isang araw, hindi ibig s
Habang naglalakad sina Nathan at Thalia pabalik sa kanilang sasakyan, hindi pa rin napuputol ang sunod-sunod na jokes ni Nathan. Kahit na malamig ang simoy ng hangin, tila ito napapalitan ng init ng kanilang tawa."Alam mo ba kung anong sinabi ng upuan sa mesa?" tanong ni Nathan, may pilyong ngiti sa labi.Napangiwi si Thalia. "Ano na naman?""Hindi ako tatayo para sa'yo!"Napapailing si Thalia habang pilit na pinipigilan ang tawa. "Nathan, bakit ang babaw ng jokes mo tapos minsan hindi naman nakakatawa, pero natatawa na lang ako kasi kung paano mo ideliver sa akin?""Uy, hindi mababaw ‘yun! Alam mo, minsan, ang buhay parang upuan at mesa. Kailangan mo lang umupo at magpahinga kahit saglit." depensa ni Nathan habang tinapik ang sarili sa dibdib na kunwari'y may lalim ang sinabi niya."Hay naku, ang corny mo talaga," natatawang sagot ni Thalia.Habang patuloy silang naglalakad, saglit na natahimik si Thalia. Nasa isipan niya ang hindi niya matanong kanina sa restawran. Sa kabila ng mga
Pagdating nila sa isang maliit ngunit maaliwalas na restawran, agad silang tinanggap ng staff at inihatid sa isang mesa sa tabi ng bintana. Mula rito, tanaw ang kumikinang na ilaw ng siyudad sa di-kalayuan. Habang hinihintay ang kanilang order, patuloy ang palitan ng biruan nina Nathan at Thalia."Sige, Nathan, patunayan mong sulit ‘tong dinner na ‘to. Anong joke mo ngayon?" may hamong sabi ni Thalia habang nakasandal sa upuan, sinasabayan ng pag-irap na kunwari’y inis pero hindi maitago ang aliw sa mukha niya.Ngumiti si Nathan, tila ba may naisip nang bagong biro. "Okay, okay, ito na. Ano ang sinabi ng bato sa tubig?"Napaisip si Thalia. "Hmm... ano?""Wag mo akong basain, hindi pa ako handa!’" sabay tawa ni Nathan sa sarili niyang joke.Napailing si Thalia, pero hindi niya napigilang matawa rin. "Ano ba ‘yan, Nathan! Ang babaw talaga ng jokes mo.""Hoy, bawal manghusga! Pang-matalino ‘yung joke ko, hindi mo lang na-appreciate agad," sagot ni Nathan na kunwari’y nagtatampo."Kung pa
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik na minaneho ni Nathan si Thalia palabas ng gusali. Ilang minuto silang walang imik, hanggang sa siya na ang bumasag ng katahimikan."Alam kong nag-aalinlangan ka sa akin," mahinahong sabi ni Nathan, panandaliang lumingon kay Thalia bago muling ibinalik ang tingin sa kalsada. "Pero gusto ko lang linawin, wala akong masamang balak sa'yo."Hindi agad sumagot si Thalia. Hinayaan niyang dumaan ang ilang segundo bago siya tumugon. "Hindi ko naman iniisip na may masama kang balak, Nathan. Medyo nainis lang ako na itong demolisyon kasi biglaan, parang pinalala pa ni Asher dahil sa ‘yo. At pati na rin sa amin."Bahagyang natawa si Nathan. "Alam mo, parang ang sungit mo yata ngayon. Para kang si Madam Principal noong elementary pa ako."Napangiwi si Thalia sa biro nito pero hindi niya napigilang mapangiti. "Ikaw lang talaga ang may ganang magbiro sa ganitong sitwasyon.""Syempre naman! Wala tayong magagawa kung hindi pagtawanan na lang ang ilang bagay, ‘di
Matapos pumirma ni Thalia, isang mabigat na katahimikan ang bumalot sa silid. Isa-isa, ang natitirang mga negosyante ay lumapit na rin upang ilagay ang kanilang pirma. Sa huli, halos lahat ay pumayag sa redevelopment project, maliban sa ilang matitigas ang ulo na nanatiling tumututol."Para sa lahat ng hindi pumirma," malamig na anunsyo ni Asher, "hindi kayo makakatanggap ng anumang benepisyo mula sa proyekto. Sa oras ng demolisyon, mawawalan kayo ng puwesto, at wala kaming obligasyong bigyan kayo ng bagong lugar para sa inyong negosyo."Nagkatinginan ang iilan, napagtatanto ang bigat ng sinabi ni Asher. Isa-isa, ang ilan sa kanila na hindi pa pumipirma ay sumunod na lang dahil para rin naman sa business rin nila. Sa huli, halos wala nang natira sa panig ng tumututol.Matapos ang opisyal na pagpirma ng kasunduan, isa-isa nang nagsilisan ang mga negosyante. Ang ilan ay mukhang kuntento sa kanilang desisyon, habang ang iba ay may halong pangamba sa kanilang mukha.Sa gitna ng lahat ng i
Ang ingay sa loob ng meeting hall ay unti-unting lumakas habang nagkakagulo ang mga negosyante sa lugar. Mahigit kalahati sa kanila ang mariing tumututol sa plano ng redevelopment, at hindi nila hinayaang makapagsalita si Asher o ang kanyang team."Hindi namin hahayaan na basta niyo na lang baguhin ang lahat!" sigaw ng isang may-ari ng karinderya. "Kami ang mawawalan dito!""Oo nga! Hindi kami papayag!" dagdag ng isa pang negosyante. "May karapatan kaming tumanggi!""Huwag tayong magpadalos-dalos! Hindi natin alam kung ano ang hatid ng proyektong ito para sa atin," kontra naman ng isang mas batang negosyante na mukhang bukas sa pagbabago. "Pakinggan muna natin sila bago tayo humusga."Ngunit mas marami ang hindi pa rin kumbinsido. "Paano kung mawalan kami ng kabuhayan? Wala tayong kasiguraduhan!" sigaw ng isa pang may-ari ng maliit na tindahan."Hindi ba pwedeng magkaroon ng alternatibong plano na hindi naman tayo pinapaalis agad?" suhestiyon ng isa. "Baka pwedeng baguhin ang redevelo
Sa opisina ni Asher, matindi ang tensyon. Nakaupo siya sa harap ng mahabang mesa, habang ang mga investors niya ay abala sa pagsasalita, halatang hindi sang-ayon sa kanyang desisyon."Sir Asher, hindi ito ang napag-usapan natin!" sigaw ng isang matandang lalaki, si Mr. Henders, isa sa pinakamalaki niyang investor. "Ang ibibigay mong kompensasyon sa kanila at ang mababang renta ay magpapababa sa kita natin! Hindi ito makatarungan sa amin na naglagay ng malaking puhunan!""Tama si Henders!" dagdag ni Mr. Cole, isa pang investor na halatang hindi masaya. "Hindi ba dapat mas pinaprioritize natin ang kikitain ng kumpanya? Ano ang silbi ng negosyo kung ibibigay mo lang ng libre ang mga ari-arian?"Napangisi si Asher. Tahimik niyang hinayaan silang maglabas ng sama ng loob bago siya sumandal sa kanyang upuan. Nang makitang tahimik na ang lahat, mahinahon siyang nagsalita."Alam ko kung ano ang iniisip niyo," aniya, diretso ang tingin sa kanila. "Pero hindi ko babaguhin ang plano. Ang mga tao