Mag-log inShare
Chapter 88
“Napaano po ba kayo? Bakit kayo dinala rito?” Nagawa kong itanong sa kanya sa wakas.
“Papunta na sana kami ng Tita Amanda mo sa bahay natin nang makaramdam ako ng pagkahilo. Parang biglang nagdilim ang paningin ko. At paggising ko nga ay nandito na ako sa ospital. Hindi ko na alam kung ano ang nangyari.”
“Ano po ang sabi ng mga doctor na tumingin sa iyo? Teka lang dad, na-check na nga ba kayo ng doktor? At bakit dito kayo sa ospital na ito dinala? Sa dinami rami ng ospital, dito pa talaga?” Dito kasi sa ospital na ito na-confine si Mommy at dito na rin siya namatay. Kaya hate na hate ko ang ospital dahil naaalala ko lang ang naging paghihirap niya sa sakit niya noon.
“Nakow, huwag mo nga akong masyadong alalahanin. Malamang ay mataas na naman ang blood pressure ko. Masyado ka na namang nag aalala na bata ka. Ikaw nga ang dapat na mag isip sa sarili mo. Parang ang laki ng ipinayat mo ngayon. Pinapabayaan mo
Kaugnay na kabanata
Body Shot Chapter 89
“Don’t worry anak. From now on ay ako na uli ang Daddy mo katulad ng dati. I will stay sa bahay natin at hindi na sa office para everyday tayong magkikita.”Hanggang ngayon ay paulit ulit ko pa ring naririnig sa isipan ko ang mga sinabi ni Daddy kanina. Isang oras na yata ang nakalipas pero iyon pa rin ang nasa isipan ko. Ayaw akong patahimikin ng mga sinabi niyang iyon sa akin. Yes, natutuwa naman ako. Natutuwa ako na sa wakas ay regular na kaming magkikita ni Daddy dahil makakasama ko na siya sa bahay namin. At sa tingin ko ay magbabalik na rin ang dati kong Dad, iyong malambing, maalaga at maaalalahanin. Sigurado rin ako na makakakwentuhan ko na rin siya parati katulad noon, makakapag bonding na ulit kami.Ang iniisip ko lang, no more on pinoproblema ko siya. Pinoproblema ko ngayon si Richard, paano na siya? Alam kong hindi siya matutuwa kapag sinabi ko ang balitang ito sa kanya, ibig sabihin kasi ay kinakailangan ko na ring mag-stay
Body Shot Chapter 90
Nandito lang ako sa loob ng kotse, nagpapalipas ng oras habang nanonood ng isang pelikula. Doon ko sana balak tumambay sa clinic ng kaibigan kong resident doctor sa ospital na ito pero nalaman ko na wala pala siyang clinic ngayong araw, kaya heto ako ngayon mag isa dito sa kotse.Nagdadalawang isip kasi ako kung aalis na lang ba ako at babalikan na lamang si Stacy kapag nagpasundo siya sa akin mamaya kaya lang naisip ko naman na baka iba ang isipin noon. Baka isipin noon na iniwan ko siya na hindi nagsasabi sa kanya, may pagka over thinker pa naman ang babaeng iyon. Pagkatapos ay madalas ngayon na may topak dahil nga buntis siya kaya pilit ko na lang iniintindi kahit na minsan ay hindi ko alam ang dahilan ng topak niya at madalas na ako ang panbuntunan noon. Inuunawa ko na lang dahil ang sabi nga ni Lola Cedes sa akin, ang bilin niya ay mas kailangan ngayon ni Stacy ng pang unawa dahil sa kalagayan niya. Na humanda ako sa maraming mood swings nito.Gusto
Body Shot Chapter 91
“Daddy naman, may ibang araw pa naman na pwede mong kilatisin si Richard. Isda ba iyon at kailangan mo pang kaliskisan?”“Stacy naman.” Balik ng tatay ko sa akin. Ngayon na okay na ang relasyon naming mag ama ay bumalik na ang kakulitan niya na sobrang na-miss ko noon. Yes, noon iyon. Ngayon kasi ay parang nagsisisi na ako na bumalik ang pagiging makulit niya. Isang oras pa lang kami naging maayos ay parang na-suffocate na ako sa kanya.“Dad!” Pinaikot ko pa ang mga mata ko tanda na medyo naiinis na ako at na-gets naman ng Daddy ko ang nararamdaman ko ngayon.“Anak, gusto ko lang naman na makilala ng husto ang lalaking ipapalit ng baby ko sa akin, or mas tamang sabihin na ipinalit sa akin ng baby ko. Naku parang sumama ang pakiramdam ko ngayon, para akong nahilo dahil may boyfriend ka na, hindi na ako ang only one mo.” Nginitian pa niya ako, iyong klase ng ngiti na hindi mo maintindihan kung para saan
Body Shot Chapter 92
“O Rekdi, nasaan si buntis?” Bungad sa akin ni Eric, pagkaupong pagkaupo ko sa dining area. Nagsipagtinginan pa ang mga taong ito sa likuran ko sa pag aakalang nahuli lang sa paglalakad ang girlfriend ko. Iba talaga ang charm ng babaeng mahal ko, heto ako sa harapan ng staff ko pero hindi man lang ako binati o alukin ng almusal bagkus ay unang hinanap si Stacy. Nasaan na kaya ang loyalty ng mga ito, nasa akin pa rin kaya o nandoon na kay Stacy?“Itigil n’yo na ang paglingon, wala siya ngayon. Hindi ko siya kasama.” Malungkot na sabi ko. Kagabi pa lang na nagsabi si Stacy na hindi siya sasama sa akin sa pag uwi sa bahay ko ay sobra na ang lungkot na naramdaman ko. At kanina naman, habang papunta ako rito sa location ay ramdam na ramdam ko na may kulang. Wala na akong kasabay papunta rito, walang nakaupo sa tabi ko. Wala iyong magandang tanawin na parati kong nakikita tuwing babaling ako sa kanan habang nagmamaneho ako.“
Body Shot Chapter 93
“Mabuti naman Babe at pwede nang ma-discharge bukas ang Daddy mo. Kamusta na ba ang pakiramdam niya ngayon?”“Ang sabi niya ay ayos na naman daw ang pakiramdam niya. Pero kung ako ang masusunod, gusto ko na dito muna sana siya sa ospital para ma-check siya lagi ng doctor niya. Kaya lang matigas ang ulo eh.” Ramdam ko ang frustration sa boses ng girlfriend ko sa kabilang linya pero parang mas lamang ang happiness sa boses niya eh.Natutuwa ako na nahahalata ko sa boses niya ngayon na masaya siya sa pagkakasundo nila ng Daddy niya. Alam ko na isang tinik ang naalis sa lalamunan niya dahil sa pagkakasundo nilang iyon.“Pagbigyan mo na lang muna Babe. O kaya makipag compromise ka na lang.” Suggestion ko pa sa kanya para kahit papaano ay mabawasan ang frustration niya.“Compromise? Paanong compromise?”“Simple lang, na papayag kang umuwi na siya s
Body Shot Chapter 94
Nagising ako dahil sa katok sa pintuan ng kwarto ko. “Stacy, anak. Gising ka na ba?” mahinang tanong ni Daddy sa likod ng pintuan pagkatapos ay muling kumatok ng tatlong beses.“Opo, Dad. Kagigising ko lang po.” Pagkatapos kong mag unat ay tinatamad at inaantok ko pang tiningnan ang relo sa uluhan ko.Pagkakita na ala una na ng hapon ay napabalikwas ako ng bangon. “Omg! Ala una na!”May usapan kami ni Richard na pagkatapos ng meeting nila ay dito na siya sa bahay namin didiretso, dito na siya kakain ng lunch. Pero mukhang imposible yata iyon, ala una na pero wala pa akong nailuluto na kahit anong pagkain.Pagkarating namin ni Dad kaninang umaga galing sa ospital ay nagpaalam siya sa akin na magpapahinga na muna sa kuwarto niya. Habang ako naman, since masyado pang maaga para magluto ng pananghalian dahil alas nuwebe pa lang kanina ay nagpasya rin na umidlip na muna pagkatapos ong mag-shower. Alam ko na idl
Body Shot Chapter 95
“Dad naman, bakit ngayon mo lang po ako ginising?” Pagkatapos kong ngitian ng matamis si Richard na kasalukuyang nakaupo ngayon sa mahabang sofa namin ay agad kong sinita ang tatay ko. Ipiakita kong naiiinis ako, nakahalukipkip ako habang nakatayo sa tabi ng tatay ko. Naiinis pa rin ako dahil kanina pa pala si Richard dito pagkatapos ay ngayon niya lang ako ginising. Ano na ang mangyayari sa plano kong magluto ng pananghalian namin, mauuwi na naman kami sa food delivery? Hangga’t maaari ay gusto kong umiwas sa mga pagkaing ganoon dahil alam kong hindi iyon makakabubuti para kay baby. Healthy food lang ang dapat kong kainin at hindi mga pagkaing maraming preservatives. Nabasa ko kasi na makakatulong iyong masustansyang pagkain sa pagdevelop ng brain ni baby.“Bakit ba mukhang alalang alala ka?” Imbes na sumagot ay sinita pa ako ng tatay ko.Ako naman ay mabilis na umupo na sa tabi ng boyfriend ko. “Sorry, nakatulog pala
Body Shot Chapter 96
“Hala! Bakit ang dami?” Narinig kong tanong ng girlfriend ko pagkapasok na pagkapasok namin sa dining area nila. Nakahanda na kasi sa mesa ang mga pagkaing dala ko kanina. Magkatulong kaming nag ayos nito kanina ni Mr. Mendoza habang in-interrogate niya ako kanina. Yes, iyon nag tingin ko sa ginawa niya kanina sa akin. Sa akin ay wala namang problema doon dahil totoo naman lahat ng sinabi ko. Talagang mahal ko si Stacy at malinis ang hangarin ko sa kanya. Kung papayag nga lang ito ay willing na willing akong pakaslaan siya kahit na anong oras.“See?” Ang daddy niya naman. “Kaya naman walang point ang pagwo-worry mo kanina anak, kahit yata abutin ng isang linggo ay hindi pa rin natin mauubos ang lahat ng ito.”“Sobra sobra naman ang dala mo, tatlo lang naman tayong kakain eh.” Sabi ni Stacy sa akin pagkaharap niya sa akin. Sa totoo lang, noong maihain namin iyon ay na-realize ko rin medyo naparami nga ang nad
Pinakabagong kabanata
