Treasure(Thala's Point of View)“Are you sure you're fine? Pwede naman tayong dumaan bukas para ibigay kay lola ang regalo mo,” pamimilit niya na nakabuntot lang sa akin. “Stop bugging me, Alaric. Gusto kong maibigay ang regalo ko sa kanya sa mismong kaarawan niya,” sagot ko, patagong iniinda ang sakit sa aking gitna.Shit, ganito pala ito kasakit! Sana hindi nila ito mapansin mamaya. Kapag nagkataon, magpapalamon na lamang talaga ako sa lupa.“Kaarawan ng lola ko pero pakiramdam ko ako ang nakatanggap ng biyaya,” bulong niya sa likuran.Masama ko siyang sinipat at inirapan dahilan kung bakit humalakhak siya sa inaasta ko. Tumabi siya sa akin sa paglalakad at patuloy akong kinulit. “You're a good singer on bed, Zara. Hmm, sana nag-record ako para magamit kong ringtone—ouch!” Ngumisi siya ng nakakaloko at ngumuso. “Record kaya tayo mamaya,” suhestiyon niya.“Alaric!” Kinurot ko ang braso niya at sinungitan. Pinagkakatuwaan niya na naman ako. Itong tusong 'to, ang sarap ding busalan a
Happy Ending(Thala's Point of View)Matapos kaming umalis ni Alaric ay umuwi na kami sa Kiken. Masyadong mabilis ang mga pangyayari kaya heto ako sa aking kama, nakatingala sa kisame. Masakit ang gitna pero nakangiti dahil sa pagtatanggol ni Alaric sa akin. I am smiling ear to ear. Sa kabila kasi ng nangyari sa akin, nakukuha ko pa ring ngumiti dahil sa kanya.Sa gitna ng aking pag-iisip ay tumunog bigla ang aking cellphone. It's midnight and Franz is calling me. Matagal na kaming hindi nagkikita at ayaw ko rin naman siyang makita talaga. Pero bakit kaya bigla siyang napatawag sa kalagitnaan pa ng gabi?Out of curiosity sinagot ko ang tawag, “What do you want, Franz?” naisatinig ko na kababakasan ng inis.“I am a waitress at the Shadyground, ma'am. Lasing na lasing po kasi si Sir Franz at ayaw niyang umuwi kung hindi ka raw po magpapakita,” paliwanag niya na halata ang panginginig sa boses. “Sir Franz, please calm down!” Narinig kong sigaw ng waitress nang may mabasag.“Wala ba siyan
Trust (Alaric’s Point of View) Pinilit kong matulog pero ayaw pa ng mga mata kong magpahinga. Damn, I can only picture out Zara’s soft lips and beautiful eyes. Hindi rin mawala-wala sa utak ko kung paano siya pinahiya ng mga kaibigan ni lola. They're gonna pay for it. Fuck, Zara's all I think about right now! Nababaliw na nga yata ako. Nasa pasado alas-dos na ng gabi subalit gusto kong silipin ang kwarto ni Zara. May kakaiba kasi akong pakiramdam at kapag nagkakaganito ako, nagiging totoo ang mga hinala ko. Hindi na ako kumatok. Baka sakaling tulog na siya at maistorbo ko pa. Pinihit ko ang door knob at nang silipin ang kwarto niya ay bumungad sa akin ang walang katao-tao niyang silid. Pumasok ako at hinanap siya kung saan-saan. Tinignan ko ang mga gamit niya at nakahinga ako ng maluwag dahil nandoon pa naman sa closet ang mga ito. Ngunit nasaan siya? Dali-dali akong bumaba at hinanap ko siya kung saan. “Did she fucking left because of what happened earlier? Oh shit!” Ginu
Deserve(Thala's Point of View)Alam kong magkagalit sila ni Franz pero bakit umabot na ng isang linggo at hindi pa rin niya ako pinapansin? Wala naman akong ginawang masama, ah? Do I need to beg again and again just for him to believe me? Nasa pasado ala-una na ng madaling araw nang magising ako dahil sa pagsarado ni Alaric ng pinto. Ganito na lang palagi. Hindi pa nga kami ikinakasal at wala pa nga kaming label pero ganito na kahirap ang nararanasan ko. Naiintindihan ko naman kung saan nanggagaling ang galit niya pero tangina naman, ang tigas ng puso niya.“Kumain ka na ba? Gusto mong initin ko ang pagkain...” nanuyo ang lalamunan ko sapagkat nilagpasan niya ako, “...Alaric?” Naiwan sa ere ang tanong ko sapagkat umakyat na siya sa hagdan. Para bang wala siyang nakita o narinig man lang.Huminga ako ng malalim at may kasamang hinanakit. “Ano pa bang gagawin ko, Alaric? Do I need to suffer like this just because I helped someone?” Napahilamos ako sa aking mukha at dahan-dahang umupon
(Thala's Point of View)Mas maganda sanang pumunta sa Doomscape kaso naalala kong lungga pala iyon ng tuso kong fiance. Pagkapasok ko ay maraming mga mata ang nakasunod sa akin. Hindi dahil nagniningning ako, it's the opposite. Kadalasan kasi ng nakikita ko rito ay halos kita na ang kaluluwa sa suot samantalang ako ito, haggard na nga manang look pa sa suot na bestida.“I’m sorry, girl. I think nagkamali ka ata ng napuntahan. Hindi nga pala ito library,” kantyaw ng babaeng tinatamaan na ng alak. Nakitawa na rin ang mga kasamahan niya. Isa sa nakita ko rito ay si Sylvia. Ang isa sa nakaaway ko noon dahil kay Nekolauv. Wait, bakit 'di ko nga pala ma-recall ang lahat ng ala-ala ko sa gabing iyon? Weird.“Uy, ikaw pala 'yan, Myrthala. Anong nangyari sa'yo? Ilang lalaki na ba ang gumamit sa'yo at naging lusyang ka bigla?” panunuya ni Sylvia na kumapit sa braso ng isang nakangising lalaki. “Ikaw? Ilang lalaki na ba ang pinantakip mo sa butas para makalimutan si Nekolauv?” pang-iinis ko ka
Like(Thala's Point of View)Napangiwi ako sapagkat hindi ko naman talaga alam kung totoo ba 'yong sinabi niya. Bumalik ako sa pagkanta at binalewala na siya. “I do care raw pero hindi nga ako pinapansin ng isang linggo,” mahinang sambit ko. “Lokohin mo 'yong multo, huwag ang buhay.” Napahagikhik ako sa mga iniisip ko at nakuha pang isandal ang likod sa inuupuan.“Enough with this,” protesta ni Alaric na kulang na lang ay busalan ang bibig ko sa ingay na aking ginagawa. “If you are just jealous, quit your childish act now. Let's talk once you're sobber.” Hinila niya ang braso ko upang maiharap niya ako sa kanya.“No I am not jealous. Bakit? Tayo ba?” pambabara ko sa kanya. Pumikit ako at humiga sa sofa dahil mas lalong sumasakit ang ulo ko kapag nakikipagsagutan sa kanya. “Umuwi ka na nga. Busy ka 'di ba?” “Zara!” bulyaw niya na talagang naubusan na ng pasensiya sa ginagawa ko. “Do you think I'll leave you with those clothes?” Lumapit siya sa akin at hinila mga kamay ko patayo.Nagaw
Please(Thala's Point of View)Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nabatukan ko na si Alaric, na hindi ko naman talaga sinasadya. “Masakit?” Napakagat-labi ako habang tinitignan siyang pumikit ng ilang segundo. Gusto ko siyang hawakan o kalabitin ngunit ayaw kong galitin pa siya lalo.Nang magmulat siya ay sobrang sama na ng paraan ng pagtitig niya sa akin. His dark eyes narrowed. He licked his lips and I saw how his jaw clenched. Hinila niya ako sa baywang palapit sa kanya at inalalayan ako upang makatayo ng maayos.“You are right. Huwag muna tayong umuwi,” makahulugan niyang wika na hindi inaalis ang mga mata sa akin.“A-Anong gagawin n-natin, Alaric?” Kinakabahan kong hinintay ang magiging sagot niya. Kung kanina ay galit na galit ako sa kanya, ngayon ay nakaramdam ako ng kakaibang takot. Para kasi siyang sinapian kung makatingin.“Ano sa tingin mo, Zara?” mababang boses niyang sagot na may multo na ng ngiti sa labi.Ang isa niyang kamay ay patuloy pa ring nakayapos sa baywang k
Smile(Thala's Point of View)Nagising ako dahil sa matigas na brasong yumakap sa akin. Noong una ay komportable ako ngunit nang matantong may kayakap ako sa kama ay napabalikwas ako ng tayo. Kapansin-pansin ang walang pang-itaas na damit na si Alaric. Nakapikit pa rin ito kahit na nasagi ko kanina.Pigil-hininga kong dinungaw ang suot ko at nakahinga ako ng maluwag dahil nakadamit pantulog ako. “Pero ano naman kung may nangyari sa amin kagabi? Ikakasal na rin naman kami 'di ba?” bulong ko sabay naitagilid ang ulo sa kalituhan.Inilibot ko ang aking paningin silid at napagtantong nasa kwarto ako ni Alaric. Lito kong nilapitan ang tulog na bilyonaryo at tinitigan ito na para bang masasagot nito ang mga katanungan ko. Napangiti ako at patagong napapahiyaw dahil kahit pala tulog siya ay may ilalaban pa rin ang kanyang karisma. “Why are you stealing glances when we can cuddle like this.” Napatalon ako sa gulat nang hilahin ako pabalik ni Alaric sa kanyang kama. Niyakap niya akong muli na