Deserve(Thala's Point of View)Alam kong magkagalit sila ni Franz pero bakit umabot na ng isang linggo at hindi pa rin niya ako pinapansin? Wala naman akong ginawang masama, ah? Do I need to beg again and again just for him to believe me? Nasa pasado ala-una na ng madaling araw nang magising ako dahil sa pagsarado ni Alaric ng pinto. Ganito na lang palagi. Hindi pa nga kami ikinakasal at wala pa nga kaming label pero ganito na kahirap ang nararanasan ko. Naiintindihan ko naman kung saan nanggagaling ang galit niya pero tangina naman, ang tigas ng puso niya.“Kumain ka na ba? Gusto mong initin ko ang pagkain...” nanuyo ang lalamunan ko sapagkat nilagpasan niya ako, “...Alaric?” Naiwan sa ere ang tanong ko sapagkat umakyat na siya sa hagdan. Para bang wala siyang nakita o narinig man lang.Huminga ako ng malalim at may kasamang hinanakit. “Ano pa bang gagawin ko, Alaric? Do I need to suffer like this just because I helped someone?” Napahilamos ako sa aking mukha at dahan-dahang umupon
(Thala's Point of View)Mas maganda sanang pumunta sa Doomscape kaso naalala kong lungga pala iyon ng tuso kong fiance. Pagkapasok ko ay maraming mga mata ang nakasunod sa akin. Hindi dahil nagniningning ako, it's the opposite. Kadalasan kasi ng nakikita ko rito ay halos kita na ang kaluluwa sa suot samantalang ako ito, haggard na nga manang look pa sa suot na bestida.“I’m sorry, girl. I think nagkamali ka ata ng napuntahan. Hindi nga pala ito library,” kantyaw ng babaeng tinatamaan na ng alak. Nakitawa na rin ang mga kasamahan niya. Isa sa nakita ko rito ay si Sylvia. Ang isa sa nakaaway ko noon dahil kay Nekolauv. Wait, bakit 'di ko nga pala ma-recall ang lahat ng ala-ala ko sa gabing iyon? Weird.“Uy, ikaw pala 'yan, Myrthala. Anong nangyari sa'yo? Ilang lalaki na ba ang gumamit sa'yo at naging lusyang ka bigla?” panunuya ni Sylvia na kumapit sa braso ng isang nakangising lalaki. “Ikaw? Ilang lalaki na ba ang pinantakip mo sa butas para makalimutan si Nekolauv?” pang-iinis ko ka
Like(Thala's Point of View)Napangiwi ako sapagkat hindi ko naman talaga alam kung totoo ba 'yong sinabi niya. Bumalik ako sa pagkanta at binalewala na siya. “I do care raw pero hindi nga ako pinapansin ng isang linggo,” mahinang sambit ko. “Lokohin mo 'yong multo, huwag ang buhay.” Napahagikhik ako sa mga iniisip ko at nakuha pang isandal ang likod sa inuupuan.“Enough with this,” protesta ni Alaric na kulang na lang ay busalan ang bibig ko sa ingay na aking ginagawa. “If you are just jealous, quit your childish act now. Let's talk once you're sobber.” Hinila niya ang braso ko upang maiharap niya ako sa kanya.“No I am not jealous. Bakit? Tayo ba?” pambabara ko sa kanya. Pumikit ako at humiga sa sofa dahil mas lalong sumasakit ang ulo ko kapag nakikipagsagutan sa kanya. “Umuwi ka na nga. Busy ka 'di ba?” “Zara!” bulyaw niya na talagang naubusan na ng pasensiya sa ginagawa ko. “Do you think I'll leave you with those clothes?” Lumapit siya sa akin at hinila mga kamay ko patayo.Nagaw
Please(Thala's Point of View)Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nabatukan ko na si Alaric, na hindi ko naman talaga sinasadya. “Masakit?” Napakagat-labi ako habang tinitignan siyang pumikit ng ilang segundo. Gusto ko siyang hawakan o kalabitin ngunit ayaw kong galitin pa siya lalo.Nang magmulat siya ay sobrang sama na ng paraan ng pagtitig niya sa akin. His dark eyes narrowed. He licked his lips and I saw how his jaw clenched. Hinila niya ako sa baywang palapit sa kanya at inalalayan ako upang makatayo ng maayos.“You are right. Huwag muna tayong umuwi,” makahulugan niyang wika na hindi inaalis ang mga mata sa akin.“A-Anong gagawin n-natin, Alaric?” Kinakabahan kong hinintay ang magiging sagot niya. Kung kanina ay galit na galit ako sa kanya, ngayon ay nakaramdam ako ng kakaibang takot. Para kasi siyang sinapian kung makatingin.“Ano sa tingin mo, Zara?” mababang boses niyang sagot na may multo na ng ngiti sa labi.Ang isa niyang kamay ay patuloy pa ring nakayapos sa baywang k
Smile(Thala's Point of View)Nagising ako dahil sa matigas na brasong yumakap sa akin. Noong una ay komportable ako ngunit nang matantong may kayakap ako sa kama ay napabalikwas ako ng tayo. Kapansin-pansin ang walang pang-itaas na damit na si Alaric. Nakapikit pa rin ito kahit na nasagi ko kanina.Pigil-hininga kong dinungaw ang suot ko at nakahinga ako ng maluwag dahil nakadamit pantulog ako. “Pero ano naman kung may nangyari sa amin kagabi? Ikakasal na rin naman kami 'di ba?” bulong ko sabay naitagilid ang ulo sa kalituhan.Inilibot ko ang aking paningin silid at napagtantong nasa kwarto ako ni Alaric. Lito kong nilapitan ang tulog na bilyonaryo at tinitigan ito na para bang masasagot nito ang mga katanungan ko. Napangiti ako at patagong napapahiyaw dahil kahit pala tulog siya ay may ilalaban pa rin ang kanyang karisma. “Why are you stealing glances when we can cuddle like this.” Napatalon ako sa gulat nang hilahin ako pabalik ni Alaric sa kanyang kama. Niyakap niya akong muli na
(Thala's Point of View)Sinundan ko ng tingin ang paglabas ni Alaric. Nilingon niya ako dahilan kung bakit ako naalerto at napaayos ng tayo. Nagtataka ko siyang sinipat sapagkat humakbang siya pabalik sa aking direksiyon.“Bakit ka bumalik? Late ka na, Alaric,” saway ko sa kanya dahil balak pa atang i-cancel ang mga naka-schedule na meeting.“Are you sure you are not coming with me? Dapat kasama ko ang secretary sa meeting,” pangungulit niya kahit alam naman nitong ngayon ako magsusukat ng wedding dress. “Can't I come with you instead?” hirit niya pa.Inirapan ko siya. “I am not going anywhere, Alaric. Isa pa, hindi ka nga pwedeng sumama—bawal kang sumama. Ayaw kong makita mo ako habang isinusukat ang wedding dress. Nasa pamahiin na—”“Alright, I understand.” Tumango siya na animo ay tinatanggap ang pagkatalo sa aming naging argumento. “Pero huwag kang magseselos kapag sinabi ko sa'yong kasama sa meeting namin si Avory. Baka maglasing ka na naman at gapangin ako,” panunukso niya na ka
Flowers(Franz’s Point of View)“Akala ko ba ikaw na ang bahala? Bakit tuloy pa rin ang kasal no'ng dalawa?” pangungulit sa akin ni Penelope na binalewala ko lamang.“Huwag kong sabihing naduwag ka? Isang Franz De Angelo? Bumahag ang buntot sa kanyang pinsan? What a humorous news!” Penelope added sarcastically.Napuno na ako sa mga pinagsasabi niya kaya dala ng galit ay inihagis ko sa direksiyon niya ang flower vase sa aking tabi. “You don't need to tell me what to do. I am not your dog and I never agreed on joining your stupid plan! Lumabas ka ng opisina ko, Penelope!” sigaw ko na naikuyom pa ngayon ang kamao. “Napakahina mo, Franz. Ano? Lumambot ka na ba matapos lokohin ng pinsan ko? Magaling iyon sa bait-baitan. Kita mo? Hulog na hulog ka,” madilim niyang halakhak na hindi pa rin nasisindak sa ginawa ko kanina.“Bakit? Anong pinagkaiba natin? Hindi ba at lumapit ka sa akin...pinipilit na makipagtulungan dahil alam mo sa sarili mong hindi mo rin siya kayang patumbahin? Sinong mahin
Introduction (Thala's Point of View) Palinga-linga ako sa paligid sapagkat ni isa, wala akong makausap. Nasa isang exclusive bar kami ng fiancé ko para maipakilala niya ako sa circle of friends niya. It turned out na, magiging out of place lang ako sa kanila. Nekolauv is busy talking ang enjoying with his friends while here I am, animo'y guard na tagapanood lamang sa mga ginagawa nila. Bigating mga anak ng businessman ang mga kaibigan niya and I can sense na hindi nila ako gusto para kay Nekolauv. “Sylvia, you like Nekolauv right?” sambit n'ong Abby na nakuha pang itulak kay Nekolauv ang katabing babae. Pulang-pula ang pisngi nito at nahihiyang napapatingin kay Nekolauv. “Do you?” natatawang tanong ni Nekolauv. Para bang hindi ako nag-e-exist. Mas lalo nilang tinukso ang dalawa. Ni hindi man lang iniiisip kung ano ang mararamdaman ko. “Dapat kayo na lang, eh. Well, mas tuso 'yong isa kaya.” Binalingan ako ni Abby sa maarteng paraan at nagkibit-balikat. The fvck? Ni hindi ko