Chapter 39: Please

Please

(Thala's Point of View)

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nabatukan ko na si Alaric, na hindi ko naman talaga sinasadya. “Masakit?” Napakagat-labi ako habang tinitignan siyang pumikit ng ilang segundo. Gusto ko siyang hawakan o kalabitin ngunit ayaw kong galitin pa siya lalo.

Nang magmulat siya ay sobrang sama na ng paraan ng pagtitig niya sa akin. His dark eyes narrowed. He licked his lips and I saw how his jaw clenched. Hinila niya ako sa baywang palapit sa kanya at inalalayan ako upang makatayo ng maayos.

“You are right. Huwag muna tayong umuwi,” makahulugan niyang wika na hindi inaalis ang mga mata sa akin.

“A-Anong gagawin n-natin, Alaric?” Kinakabahan kong hinintay ang magiging sagot niya. Kung kanina ay galit na galit ako sa kanya, ngayon ay nakaramdam ako ng kakaibang takot. Para kasi siyang sinapian kung makatingin.

“Ano sa tingin mo, Zara?” mababang boses niyang sagot na may multo na ng ngiti sa labi.

Ang isa niyang kamay ay patuloy pa ring nakayapos sa baywang k