Chapter 6: Trapped in the Past

HATING-GABI NA SUBALIT hindi pa rin makatulog si Vivienne. Patuloy pa rin ang ulan sa pagragasa mula sa kalangitan at sinasabayan iyon nang walang humpay na pagkulog at pagkidlat. Malakas din ang ihip ng hangin at nagsasayawan ang mga puno at halaman sa labas. Nawalan na rin ng kuryente at mabuti na lang ay may backup silang supply ng kuryente mula sa generator.

Nakatayo si Vivienne sa harap ng bintana habang sinusubukang sumagap ng signal. Ilang oras na rin simula nang mawala ang signal at magpahanggang ngayon ay hindi pa rin iyon bumabalik. Hindi na niya tuloy alam kung ano na ba ang lagay ni Kairos ng mga oras na ito. Lubusan na siyang nag-aalala sa asawa niya.

At sa gitna nang pag-aalala, bigla niyang narinig ang pag-awang ng pinto. Dali-dali niya iyong hinarap at umaasa siyang si Kairos ang makikita subalit nadismaya si Vivienne nang makita si Rogue.

“What are you doing here?” tanong niya sa lalaki.

Nakapamulsang pumasok si Rogue sa labas. “Hindi mo pa rin ba makontak ang asawa mo?”

“Wala pa ring signal, hinihintay ko ngang bumalik. But I think matutulog na lang ako kaysa hintayin pa. For sure nasa maayos namang kalagayan si Kairos. Ayoko sanang i-gaslight ang sarili ko, but I think I need to.”

“He's fine, for sure.”

“And how can you say that?”

Diretsong tumingin si Rogue sa kaniya. “Nasa duty siya, sigurado naman na nasa station siya. Besides, kung uuwi siya, hindi rin siya makakauwi. The flood is too high to pass through. If I were him, I’d back off.”

Tumango si Vivienne bago lumapit sa kama. “Matutulog na ako, Ros—”

“I'm sorry, Vivi.”

“I said stop calling me Vivi. That was my nickname when we were together, but now that we’re not, you have no right to call me that,” walang emosyong turan ni Vivienne.

“I'm sorry, Vivienne. I'm sorry kung kailangan umabot sa ganito. We were happy naman before, ‘di ba? Just because of a dámn video, you believe that I cheated on you when, in fact, I did not.”

Lumunok si Vivienne. “Ito na naman ba tayo, Ross? Ganito na naman ba tayo? My God, it's been three years, hindi ka pa rin ba nakaka-move on? Red flag iyong ipinakita mo sa video. That's also micro-cheating. The way Celeste touched you, how she rested her head on your shoulder, and your careless attitude towards her actions—these are all signs of cheating behavior. Hindi mo man lang ba inisip ng mga panahong iyon na kasal ka? Na may uuwian ka pang asawa?”

Hindi na napigilan ni Vivienne ang emosyon niya. Tumulo na ang ilang butil ng luha sa mga mata niya habang matamang nakatingin sa direksyon ni Rogue.

“Vivi—”

“Stop, huwag kang lalapit sa akin,” pigil niya kay Rogue nang akmang maglalakad na ito palapit sa kaniya.

“Vivienne, kailan ka ba makikinig sa akin? I wasn't cheating on you at that time. It's just that Celeste and I are very close. Besides, it's my mom's birthda—”

“Birthday ng mommy mo pero hindi ka man lang nag-atubiling imbitahan ako? Yes, Ross, alam ko ang sitwasyon. Ayaw sa akin ng mommy mo, pero hindi ibig-sabihin noon ay kailangan mo na akong baliwalain. Ni hindi mo ako sinabihan na aalis kayo ng mga bata, so anong in-e-expect mong magiging reaksyon ko? Matuwa? I am your wife, Ross. Pero… pero pakiramdam ko noon, hindi mo man lang ipinaramdam sa akin ang pagiging asawa mo. Mas ipinaramdam mo sa akin na wala akong kuwenta. Alam mo, nagsisisi ako na nagpakasal ako sa isang katulad mo!”

Tumango si Rogue. “Vivienne, hindi ako magsasawang sabihin sa iyo na hindi kita niloko. Mahal kita, mahal na mahal kita bilang asawa ko. I even married you because I love you. But I understand how you feel, and… I'm sorry for being an unfaithful husba—”

Hindi pa man natatapos si Rogue sa pagsasalita nang biglang umiyak si Thalia mula sa kabilang silid. Bumaba si Vivienne sa kama at dali-daling nagtungo sa silid ng kaniyang anak. At napa-awang na lang siya nang makitang nasa lapag na ito habang yakap-yakap ang sariling mga tuhod at patuloy pa rin sa pag-iyak.

“I'm here, baby. I'm here.” Niyakap niya si Thalia. “What happened, baby? Don't worry, mommy's here. Hindi kita iiwan.”

“Mommy, I have a nightmare,” umiiyak na sambit ni Thalia habang nakasubsob ang mukha nito sa leeg niya.

“What is that, baby?”

“Mommy, I saw a man… he… he told me he's my father, but… but there's also another man, holding a gún—just like daddy's. Then… then he shot the man who told me he's my father.”

“Shhh, it's just a nightmare, okay? Huwag mo nang isipin iyan. Walang katotohanan iyan.”

“I'm scared, mommy.”

“I know, baby. That's why mommy's here. Hindi kita iiwan, okay?”

Tumango si Thalia. Inalo ni Vivienne ang anak at nang bumalik na ito sa pagkakatulog, marahan niya itong inilapag sa kama nito. Inayos niya ang magulo nitong buhok at siniil ng halik ang noo nito.

“How old is she?” mayamaya pa'y tanong ng isang tinig mula sa hindi kalayuan.

Mula sa pinto, nakita niya si Rogue. Nakatayo ito roon habang nakasandal sa hamba.

“Three…”

“Nabuntis ka agad nang mag-divorce tayo?” seryoso ngunit kalmadong tanong ni Rogue.

“Kairos came into my life a month after we divorced,” tugon ni Vivienne bago tumayo. “He came into my life and helped me move on,” dagdag niya pa bago lumabas ng silid.

“Ganoon ba ako kadaling palitan, Vivienne? You made Kairos your rebound.”

Humarap si Vivienne kay Rogue, seryoso ang mukha niya. “You’re right. I made him my rebound. He helped me cope with the pain I was dealing with. He supported me, and made me realize that you’re nothing. Dahil doon, minahal ko siya.” Inangat ni Vivienne ang kamay niya kung saan nakalagay ang wedding ring niya. “And I even married him,” aniya pa bago tuluyang bumalik sa silid nilang mag-asawa.

Ngunit hindi pa man siya nakakapasok sa loob nang itulak siya ni Rogue sa pader at ikinulong siya nito gamit ang mga braso nito. Tinitigan siya nito sa kaniyang mga mata bago walang pagdadalawang-isip na sinunggaban ang mga labi niya.

“Mommy? Daddy? What are you doing?”

Mabilis na itinulak ni Vivienne si Rogue at binalingan ang nagsalita. At napa-awang siya nang makita si Leander, takang-taka habang nakasulyap sa kanilang dalawa ni Rogue.