Mag-log inShare
Chapter 36: SPG (Continuation)
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
Binili Ako ng CEO Chapter 37: Jayden Shein
Kinabukasan, nang buksan ni Lorelay ang kaniyang mga mata ay wala na si Mr. Shein sa tabi niya. Natulala pa siya ng ilang minuto nang marealize na nakatulog siya. “Hala! Nakatulog ako?” hindi makapaniwalang tanong niya sa sarili. Pinalo niya ang sarili niya sa kagagahan na nagawa niya. “Sabi mo hindi ka matutulog dahil titignan mo pa mukha niya? So ano ‘to? Bakit nauna pa siyang nagising sa ‘yo?” kastigo niya sa sarili. Tinignan niya ang sarili at nakitang nakasuot na siya ng damit. Tumayo siya at napa-aray nang maramdaman ang sakit sa gitnang bahagi ng hita niya. Pagkababa niya ay nakita niya si Harold na humihikab. Pinagkrus niya ang kamay niya at pinagsingkitan ng mata ito. “Pagod yata,” mahinang aniya sa sarili. “Malamang, hindi ka tinantanan e.” Sagot rin niya. Napaatras si Lorelay at napasandal sa dingding saka parang maiiyak na sinabunutan ang sarili. “Nababaliw na ba ako? Pati sarili ko ay sinasagot ko na.” Naiinis na aniya sa sarili niya. “What are you doing?” napatalon sa
Binili Ako ng CEO Chapter 38: Tattoo Reveal
Pagkatapos ng araw na iyon, tahimik lagi si Harold at madalas ko na ring nakikita si Lee na dumadalaw sa bahay. Minsan ay si Richmoon o di kaya ang akalde. Alam kong may itinatago sila sa akin kasi kapag lumalapit ako sa kanila ay natatahimik sila bigla. Kahit si Mr. Shein ay tahimik lang kapag magkatabi kami. Halatang may pino-problema. Kung tatanungin ko naman siya anong problema, sasabihin niya ay tungkol sa work. Tahimik lang akong nagmamasasid sa kanila sa loob ng dalawang linggo. Ngayon nga ay pupunta kami sa inay dahil sasabihin namin kay Dave iyong tungkol sa scholarship. Nauna ako sa sasakyan at hinihintay ko si Harold na makasakay. Nakita ko siyang papalabas ng bahay. Nagtama ang paningin namin. Ngumiti ako ngunit agad na nawala nang makita ang lungkot sa mga mata niya. Pagpasok niya sa loob ay tumingin ako sa kaniya. Nagpakawala siya ng malalim na buntong hininga saka lumingon sa akin. Ngumiti siya at hinalikan ako sa noo. “Gusto kong magbakasyon muna sa inyo. Papayag ka
Binili Ako ng CEO Chapter 39: Revelations
Magkaiba ang tattoo nila ni Mr. Shein. Mali ba ako ng hinala? Hindi ba siya ang asawa ko? Tumila na ang ulan at nasa loob na kami ng bahay. Hindi na kami ang nagsabi kay inay na manatili kami sa bahay dahil siya na mismo ang nagkusa na doon kami matulog. Pagkalito at pangamba ang nararamdaman ko ngayon. Konsensya ang kumakain sa buong sistema ko mula ng makita ko ang tattoo kanina. Hindi ko aakalain na sa tanang buhay ko ay nagkamali ako ng akala sa isang bagay. Masayang nakipag-kwentuhan ang inay at Dave kay Harold. Hindi ko kayang makasabay sa kanila. Tumayo ako kaya lahat sila ay napatingin sa ‘kin. Ngumiti ako sa kanila, “a-ano.. Punta lang muna ako kay Shiela, nay.” “Ano? Gabi na ah!” Sabi ng nanay. Umiling ako at hilaw na ngumiti. “Si inay naman. Parang hindi sanay. Kahit nga madaling araw na pumunta ako sa kanila ay ayos lang dahil kilala naman ako ng mga tao dito.” Sabi ko sa kaniya. “Kahit na,” “Sige na ‘nay.” Pangungumbinsi ko sa kaniya. Bumuntong hininga siya at tuman
Binili Ako ng CEO Chapter 40: Revelations II
Hindi ako umuwi ng bahay ng gabing iyon. Alam naman ng inay kung nasaan ako kaya alam kong ayos lang sa kaniya. Kinaumagahan, hinatid ako ni Shiela sa amin. Naroon si Harold at kausap ang kapatid ko. Nang makita niya ako ay nakita ko siyang palapit papunta sa gawi ko. Nang makita ko ang pakay niya ay agad akong lumihis ng daan at hinanap si inay sa kusina. "Oh, nandito ka na pala," sabi niya. Tumakbo ako para yumakap sa kaniya. Sobrang bigat ng nararamdaman ko ngayon pagkatapos kong malaman ang mga nangyayari. Ayaw kong maniwala sana ngunit sapat na sa akin ang litrato na nasa kay Shiela. Litrato kung saan ay gumraduate kami no'ng high school. I saw him. Nakasuot ng hood at nakatingin sa 'kin. ------------ 8 years ago "Brute, c'mon. We need to go!" Hindi nakinig si Mr. Shein sa sigaw ni Lee. Nag diri-diritso siya ng lakad kaya walang nagawa ang kaibigan kun'di ang sundan siya. "Shein, where are you going?" nawawalan ng pasensya na sabi nito. "It's her graduation," sagot ni Mr.
Binili Ako ng CEO Chapter 41: Revelations III
Naging tahimik ang buong buhay ko sa loob ng tatlong araw. Hindi rin ako pumasok sa skwelahan dahil ayaw ko siyang makita. Kapag kami lang ni Dave sa sala ay nakikita ko siyang napapatingin sa akin at bumubuntong hininga.Minsan naman ang inay ‘pag nakatingin sa ‘kin ay naroon ang pag-aalala at pagtataka. Nagkukulong lang ako sa kwarto ko. Naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari. Parang gusto ko nalang bumalik sa dati kong buhay.Nong hapon, nakita ko ang inay. Nagtitimpla siya ng kape. Lumapit ako sa kaniya at naupo sa upuan. Wala akong sinabi na kahit na ano. Basta nalang ako umupo at hiniga ang ulo sa mesa.“Namiss mo ba siya?” agad akong nag-angat ng ulo nang marinig na sinabi niya ‘yon. Wala akong makita na pagbibiro sa mukha ng inay. Seryoso ang pagkakasabi niya no’n na para bang alam niya ang mga nangyayari.“May dapat ka bang aminin sa ‘kin Lorelay?” tanong ng inay. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at yumuko. Nakokonsensya ako. Pakiramdam ko ay may alam ang inay. Pakiramda
Binili Ako ng CEO Chapter 42: Engagement
“Where’s your wife?” I wanted to punch his face when I saw him waiting at me in the front door. I glare at him but he just smirk. It’s a shame that he’s my brother.“Oliver, my baby. Welcome home,” I hugged mom nang makitang palapit siya sa ‘kin. She’s still my mother kahit na itinakwil ko na sila. And Dad who’s sitting in the center part of the table together with the Penuela Households who are also present in this dinner.The head of Penuela. Don Artyano greeted me with formality together with his son, sir Emman, the chairman of the school where my wife enrolled. He’s the father of Veronica. “Hijo! It’s so nice to see you here.” My dad looks proudly as his business partner looked at me with admiration. Disgusting.Madame Vienna also greeted me. I kissed her cheek as she smiled. They are a friend of this family that makes me and Veron as childhood friend.“You’re still beautiful tita,” I said. Tita Vienna is a great mom. Kahit may pagka suwail si Veronica, hindi niya ito kinukunsinti
Binili Ako ng CEO Chapter 43: Her Slap
Tahimik ang tatlo habang binabaybay na nila ngayon ang daan papunta sa mansion ng Shein. Isa’t kalahating oras ang byahe para makarating doon. Agad na sinama na nila si Lorelay kahit na iyon lang ang suot. Hindi rin alintana ni Lorelay ang lamig sa labas kanina at sa sasakyan dahil naka sentro ang isipan niya sa asawa niya. Hindi alam ng tatlo kung ibibigay ba nila ang jacket na suot nila kay Lorelay o hindi. But in the end, TG take off his jacket at nilagay sa balikat ni Lorelay. Ni nakalimutan na nga nito magsuot ng tsinelas. Tahimik lang ang apat. Hindi nila alam kung ano ang sasabihin nila kay Lorelay. Si Lee na nakatingin sa salamin habang nagmamaneho ay nakaramdam ng awa para dito. ‘Matagal na hinintay ni Shein ‘to Ms. Lorelay. I’m happy that you’re now reciprocating his feelings for you.’ Ani Lee sa kaniyang isipan. Pagkadating nila sa village ng Shein, agad na pinapasok ng guard ang tatlo dahil kilala sila ng mga ito. Ngunit, malayo palang ay kita na nagkakagulo sa loob. Ag
Binili Ako ng CEO Chapter 44: Lorelay
“Who is she?” dumadagundong ang boses ng lalaking kamukha ni Harold mali- ni Mr. She- ng asawa ko habang masamang nakatingin sa akin. May iba ring tao ang naroon na hindi pamilyar sa akin. Tanging si Jayden at Veronica lang ang namumukhaan ko.Humarap ako sa asawa ko. Agad na nanuot sa puso ko ang galit nang makita ang putok sa labi niya. Galit na binalingan ko si Jayden. “Wala kang kwentang kapatid!” Sigaw ko sa harapan niya. Dumaan ang galit sa mata niya ngunit hindi ako nagpasindak. Gusto ko siyang sampalin ulit.“I SAID, WHO THE HELL ARE YOU?” bumaling ulit ako sa lalaking sumigaw. Natatakot ako sa presensya niya ngunit naramdaman ko ang pagsiklop ng asawa ko sa kamay ko at hinalikan ito. Nang tignan ko siya ay agad niya ‘kong hinila papalapit sa kaniya at niyakap. Tila ay pinoprotektahan sa mga tao na naroon at nakatingin sa amin dalawa.Ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko. Sa gulat ko ay nakalimutan ko sandali na may ibang tao pa sa paligid namin. “I missed you so much, baby.
Pinakabagong kabanata
Binili Ako ng CEO NOTE FOR 5TH BOOK
Hello everyone, I don’t know kung may nakaabot sa chapter na ito dito banda e. Haha. As you see, iyong tatlong book e posted na as separate book pero dahil may ibang readers na hindi yun mahanap so I decided na isama ang apat na book dito.Naisip ko po na dagdagan pa ito ng isa pang book na hindi pa nababasa or hindi ko pa na post. Agree ba kayo na dagdagan ko pa? Story po ito ni Laris Shein.Hesitant akong ipagpatuloy siya kasi baka mamaya e wala palang nagbabasa na ng story na umabot hanggang dito. Haha. What do you think po? Dapat ko bang ipagpatuloy? Or hindi? Wait po ako sa reply niyo.Kapag umabot ito ng siguro 100 comments (chareng), ipagpapatuloy ko ang 5th book.SALAMAT PO. WAITING AKO SA REPLY NIYO LAHAT. (Sana meron. huhu)
Binili Ako ng CEO END
HULI(THIRD PERSON)“Are you not bothered na laging kuya mo ang napupuri?” Rit smiled at the ladies at umiling.“Why would I?”“He’s the eldest so hindi ba parang sa kaniya una mapupunta ang yaman ng pamilya niyo?”Dalawa lang sila ni Kuarter yet they were always be compared to each other by the lads.“I can get rich if I want,” Rit answered as he si pped his wine from the glass.“Your parents allowed you to drink?” manghang tanong ng mga kaedaran niya na kasama sa social gatherings ng elites.“Yeah. I have an amazing parents,”Kanina pa gustong umuwi ni Rit. Wala lang siyang choice kun’di makipagplastikan sa mga taong kailangan niyang makasalamuha.He’s a college student but already reigning an empire at the young age. Even the Shein didn’t know that. Rit pretended to be dumb and a weakling baby where in face he’s dangerous like his ancestors.Bored niyang tinitignan ang ilang mga numero na pumapasok sa bank account niya. Profits from the investments he made since he was in high schoo
Binili Ako ng CEO BANCEO 113
ZEYM“Coffee?” nag-angat ako ng tingin at nakita si Eli na inaabutan ako ng kape. Si Sico ay kausap si Rachelle kasama ni Lando.“Ang lalim ng iniisip. Tungkol ba ito kay Hanny?”“Kua said that he saw her. Naaawa ako sa anak natin. Kung saan maayos na siya, bumalik na naman ang trauma niya.”“Baka kamukha lang ni Hanny ang nakita niya. We’re there at nakita naming nilibing ang abo niya,”Alam ko. Lahat din nang nakakita ay sinabing patay na si Hanny. Ang amin lang ay sana makalimutan na ni Kua ang batang iyon dahil ayaw naming makita siyang pawisan na gumigising sa gitna ng gabi.Hinawakan ni Eli ang kamay ko at ngumiti. “Everything will be fine. Dalawa tayong ina niya ang magtutulungan para malampasan niya ulit ang mga bangungot ng nakaraan niya.”Eli is right. Dapat kong alisin ang mga negatibong ideya sa isipan ko.Enjoyin ko nalang ang outing namin ngayon. Narito kami lahat sa bahay ni Eli at Sico. Nandito rin si daddy Zee kasama ni Doc Mia at ibang mga kaibigan ni papa gaya ni unc
Binili Ako ng CEO BANCEO 112
ZEYMIsang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko matapos kong basahin ang libro na binili ni Lando sa akin. Kanina pa ako nakangiti na parang baliw pero ang totoo ay umuusok na itong ulo ko sa inis sa kaniya.“Sweetie, you want te—err what happened?” nabitin sa ere ang sasabihin niya nang makita ang itsura ko.“You wanna die?”He looked confuse.“What’s this?” sabi ko at pinakita sa kaniya ang librong binili niya.“A book?” hindi niya sure na sagot. Bigla siyang napalunok nang makita na mas lalong lumabas ang kunot sa noo ko.“Mukha ba akong s3x addict?” nanlaki ang mata niya at tinignan ang libro na hawak ko. Mukhang na-realize niya anong libro ang binili niya sa akin.“Ah—actually, I forgot something—"“Come here,”Magpapalusot pa siya para makaalis.“What?”“I said, come here,”Napalunok siya at kinakabahan na humahakbang papunta sa akin.Do I look like a monster at ganiyan siya katakot?Umupo siya sa kama, sa tabi ko. Lumapit ako sa kaniya na agad niyang ikinapikit. Akala
Binili Ako ng CEO BANCEO 111
Nasa likuran ako ni Kua at tinitignan namin ang mga tao na hinahatid ang abo ni Hanny sa paglalagyan niyo.Akala ko nga ay ilalagay ng pamilya ni Hanny ang abo niya sa bahay but it turned out na ilalagay din pala pa rin nila ito sa sementeryo.I’m wondering bakit kailangan e-cremate kung ililibing din pala nila?Kung sabagay, mula sa nalaman ko ay minamaltrato ang bata kaya siguro ayaw ng pamilya niya panatilihin ang abo nito sa bahay nila.Nasa malayo kami ni Kua, umiiyak ang anak ko habang nakatingin sa malaking picture portrait ni Hanny.Hindi ko siya kilala personally, pero kung sino man siya, alam kong mabuting bata siya dahil gustong gusto siya ng anak ko.Matapos ang libing, umuwi na kami agad.Sinalubong kami ni Rit na nag-aalala sa kuya niya. Kua on the other hand went to his room. Ayaw niya sigurong makita na nag-aalala kami sa kaniya.“Is he gonna be okay, mama?” tanong ng anak ko.Tumango ako.“Yes cause your brother is strong anak,”“I’m afraid he’s not, mama,” tumingala
Binili Ako ng CEO BANCEO 110
ELIZABETHMy boys were so OA to the point na hindi ko alam kung miinis o matatawa ako sa pinaggagawa nila. It’s been almost 2 weeks nang makalabas ako, at naghihilom na ang sugat ko.Nakauwi na nga rin kami ni Sico sa bahay namin, and as for Kua, he asked Zeym to stay with us. Zeym agreed dahil aalis rin naman sila ni Lando for 1 month.Alam na kung saan ang pakay nila. Anyway, masaya kaming lahat para kay Zeym. Kung ano ang trato sa kaniya ng lahat no’ng sila pa ni Sico, ay ganoon pa rin naman ngayon.It’s just that, everyday na siyang nakangiti at blooming. Halatang masaya siya sa piling ni kuya Lando.Kakabalik lang ni Sico sa trabaho, dahil halos ayaw niya akong iwan mag-isa sa bahay lalo’t kapag may pasok ang mga bata kaya natagalan talaga ang pagbalik niya. Tambak na ang trabaho niya sa opisina.Si Rit, sa public school pa rin siya pumapasok. I asked him kung gusto ba niyang lumipat ng school noon kung nasaan ang school ng kuya niya, he firmly said NO kahit na lagi niyang ginaga
Binili Ako ng CEO BANCEO 109
RICOPinitik ako ni papa sa noo. Ang sakit!“Tuwang tuwa ka pa na pinakaisahan niyo ni Lando ang kapatid mo?” tumingin si papa kay Lando, na agad na yumuko.“Sorry ulit tito,” sabi ni Lando sa tabi ni Zeym.“Oh ayan… Sige papa, pagalitan niyo ang dalawang iyan.” Sabi ni Zeym na ginagatungan si papa.Sinamaan ko siya nang tingin pero pinitik lang ni papa ang noo ko ulit.“Oh nasaan na ang tapang niyo kanina?” sabi ni Zeym.Tumingin ako kay Sico na walang malay. Nasa couch siya. Matapos sabihin ng nurse kanina na na-cremate si Elizabeth ay bigla siyang nahimatay.Maayos naman ang vitals ng gago. Ayaw lang niyang gumising.“Papa masakit na,” reklamo ko. Nakita ko si Moni na kumakain ng ice cream at tinatawanan ako.Bakit parang magkakampi sila dito sa bahay?Si Elizabeth ay nasa tabi lang ni Sico, hawak ang kamay at pinupunasan ang pawis ni Sico gamit ang panyo.“Linisin niyo ni Lando mamaya ang mga sasakyanan ko,” sabi ni papa sa akin na ikinalaki ng mata ko.“Pa/tito?” sabay na react n
Binili Ako ng CEO BANCEO 108
Pagdating ko ng bahay, sinalubong ako agad nina tita at tito kasama ni Moni at mga anak ko.“Mama, we’re so worried about you…” Sabi ni Kua na umiiyak at nakayakap sa akin.“Mama, I missed you so much. Are you still sick mama?” inosenteng tanong ni Rit sa akin. Wala akong masabi kun’di ang ngumiti sa dalawang anak ko.Masiyado akong na overwhelmed sa pinapakita nila sa akin.“I’m sorry… Nag-aalala ba kayo kay mama?”Sabay silang tumango, ang cute.“Asus.. Ang mga baby ni mama ay… Miss na miss ko kayo mga anak.” HinaIikan ko sila sa mga labi nila kahit na pati ako ay naiiyak na rin.Para na kaming timang dito lahat na nag-iiyakan.“I promise you mama, from now on, I will protect you from danger,” ang sabi ni Kua, seryosong sinasabi sa akin na po-protektahan niya ako.Nasabi sa akin ni Zeym na tinuturuan niya si Kua sa martial arts at kung paano humawak ng baril. Wala naman aknong nakikitang problema doon at isa pa, alam kong babantayan niya ng maigi ang anak namin.“Me too mama, Rit pr
Binili Ako ng CEO BANCEO 107
SICOWhere am I?“Sico,” napabangon ako nang marinig ang boses ni Eli.“Where are you going? Why are you going that way?”She smiled and continue to walk. I started to run to catch her up but she’s unbelievably fast.“Honey? Where are you going?”Hindi ulit siya nakinig. Nanitili lang siyang naglalakad kahit alam niyang sinusundan ko siya. Each step I make to move forward, mas lalong lumalakas ang kaba sa dibdib ko.What’s happening? Bakit nasa labas siya? Wait—where are we? Why are we in the garden?Whose garden is this?“Eli,” tawag ko ulit sa kaniya but this time, huminto na siya.“Stay Sico,” matapos niyang sabihin iyon, hindi ko na magalaw ang paa ko.“Anong ginagawa mo? Why I can’t move?”“Sico, thank you for loving me.” She smiled, then naalala ko na nasa hospital siya.“Bakit? Saan ka pupunta?” tanong ko.Kinakabahan na ako, ayokong iwan niya kami.“Sico, you need to be strong dahil may mga anak pa tayo,” ang sabi niya.“Stop it Eli. Saan ba ito? Come here baby… Please, I miss
