Kinabukasan, nagising si Janella na masakit ang buong katawan. Sino ba naman ang hindi sasakit ang katawan kung pinagod siya ni Diego. Hindi niya akalain na alam ni Diego ang mga ganoong bagay ngunit naisip niya rin na lalaki si Diego, natural sa mga lalaki na alam ang pangangailangan nila. Mahinang umunat si Janella at sabay na lumingon sa gilid niya nang maramdamang may yumakap sa tiyan niya. Napamulat ang kanyang mga mata nang makitang nakangiti si Diego habang nakapikit pa rin ang mata. Gising na ito ngunit dinaramdam niya pa ang presensya ni Janella sa kanyang tabi. “Good morning, wife.” In his husky voice at dahan-dahang iminulat ang mga mata. Agad na tumalikod si Janella ngunit hinuli ni Diego ang kanyang mukha para halikan. Sa sobrang kahihiyan na naidulot ni Janella, iniwas niya ang kanyang mukha kay Diego. “What are you doing? Hindi pa ako nag-toothbrush.” Nakatakip ang bibig niya gamit ang kanyang kamay. “Pwede bang maghilamos muna?” Nahihiyang sabi ni Janella. Diego
Ginawa nga ni Janella ang pagluto para sa lunch ni Diego at pumunta sa opisina, ginawa rin ni Diego ang pinangako niyang i-cancel ang mga meeting para lang makasabay si Janella sa lunch break. Lahat ng empleyado ng araw na iyon ay nagtataka kung bakit ibang-iba si Diego sa harap ni Janella samantalang sa kanila ay suplado. Siguro nga, nag-iiba ang isang tao kapag kaharap ang taong nagustuhan nila o ano pa. Hinayaan na lang nila iyon dahil mas nakakabuti rin naman na laging nasa mood si Diego para hindi sila mapagalitan. "Ang sarap mo talaga magluto." Nakangiting sabi ni Diego kay Janella nang matapos silang kumain. Niligpit na ni Janella ang mga kalat at ibinalik ang mga tupperware sa dala niyang food bag. Bumaling siya kay Diego na nakangiti rin. "Bagay na ba ako maging asawa mo?" pilyang tanong ni Janella. Nagulat naman siyang lumapit sa kanya si Diego at niyakap sa likuran, gusto niya sanang umiwas dahil nakaramdadam siya ng awkward ngunit napagtanto niyang sila lang dalawa sa
Hindi makapagsalita sina Mina at Janella dahil sa sinabi ni Diego. Ang kahibangan ni Diego ang nagpagulat sa kanila. Hindi na rin nagreklamo si Janellla at hinayaan na lang ang araw na kasama si Diego sa mall. Nang makarating sila sa mall, hindi sana tatabi si Mina kay janella dahil nga kasama nila si Diego pero sinabi ni Diego na tabihan at samahan si Janella maglakad. “I am okay with this,” he said. Kahit na nagtataka pa rin si Mina sa inasta ng kanyang boss, lumapit siya kay Janella. “Ano ba talagang pinakain mo kay Sir Diego at kahit pati girl’s out ay nagiging buntor mo siya?” bulong ni Mina kay Janella. Bumuntonghininga si Janella at bumaling sa kanya, hindi nga niya alam kung anong nangyayari kay Diego. “Pareho tayong walang alam sa pinaggawa niya, Mina. Ewan ko ba sa lalaking iyan,” sagot ni Janella. Kahit anong isipin ni Janella kung bakit sumama sa kanila si Diego, mababaliw lang siya kaya hinayaan niya na lang kahit na nakakahiya. Sino ba naman ang hindi mahihiya kung
Dumating ang araw ng kasal at lahat ng naibentahan ay maagang dumating sa venue. Sa dressing room, kasama ni Janella si Mina at ang kanyang ina. “Kailangan mo pa ba ng makeup? Maganda ka na,” sabi ni Mina. Natawa naman si Janella dahil sa pambobola ng kaibigan. “Sabagay, dapat ikaw ang pinakamaganda ngayong araw.” Nakangiting sabi ni Mina habang patuloy na inaayusan si Janella. “Si Diego?” tanong ni Janella sa kanyang ina na kanina pa nakangiting tumitingin sa kanya. “Bakit, inay?” Umiling ang kanyang ina at nilapitan siya. Tumingin si Mina sa kanila at nagpaalam na aalis muna dahil kailangan nilang mag-usap mag-ina. “Thanks, Mina.” Nang makalabas si Mina, doon na tuloyang lumapit ang ina ni Janella sa kanya. Hinawakan ang kanyang balikat at sa salamin lang nakatingin. “Bakit paiyak ka na, inay? Hindi ka ba masaya na ikakasal na ako? Gusto mo bang i-cancel ko?” “Crazy.” Hinampas niya si Janella at bahagyang natawa. Paanong naisip ni Janella na hindi na gusto ng kanyang ina ang ka
Nakangising nakatingin si Felicia kay Janella at nang makita ni Janella ang kanang kamay ni Felicia na may hawak na kutsilyo, bigla siyang kinabahan. Palapit nang palapit si Felicia sa kanya, paatras naman siya nang paatras hanggang sa wala na siyang maatrasan kundi pader na lang. “What the hell are you doing, Felicia? Ibaba mo ang patalim!” sigaw ni Janella ngunit mas lalo lang natuwa si Felicia sa reaction ni Janella, takot na takot si Janella. “Please…ibaba mo ang kutsilyo, mag-usap tayo.” Kumapa si Janella ng bagay na malapit sa kanya at ang hinawakan niya ang upuan. “Ang damot mo naman, hindi mo talaga ako sinabihan na ngayon ka na pala magpapakasal.” Hindi pa rin nawala ang ngisi na nakakatakot sa mukha ni Felicia. Noong isang araw niya lang nalaman kay Miss Pim na ngayon ang araw na ikakasal si Janella, nagalit siya dahil hindi siya sinabihan ni Janella. Matagal na silang hindi magkaibigan kaya dapat lang na hindi siya sabihan ni Janella. “Alam ko namang hindi ka pupunta—”
“Did you see them?” Diego asked his companion. Nang matapos ang kasal, hinatid niya muna si Janella sa reception para sa huling party. Pumunta siya sa likod ng hotel, malayo sa mga tao. Kasama niya sina Andrei, Freed at Jayson. Nalaman nilang may nagmamasid sa kanila kanina sa simbahan ngunit hindi nila ito nalaman kung sino dahil bago pa mahuli ng tauhan ni Diego, mabilis silang nakaalis. “Hindi na sila nahabol pa. Diego, tinanong mo ba kay Janella kung anong nangyari sa kanya kanina bago siya pumunta sa simbahan?” Kumunot ang noo ni Diego at bumaling kay Jayson nang sabihin niya iyon. Nagtataka ang mukha ni Diego, hindi malaman kung ano ang ibig sabihin ni Jayson. “Ano ang ibig mong sabihin?” tanong ni Diego. Bumaling narin si Andrei at Fred sa kanya, nag-aantay ng ano pang idagdag na sasabihin tungkol kay Janella. “My wife told me after the church wedding, sinabi lang din ito ni Lucy sa kanya. That, before Janella came to the church, she was terrified in the dressing room. Na
Hindi makapagsalita si Janella, nakatingin lang siya kay Diego. Lumunok ng isang beses, hindi makapaniwala sa narinig mula kay Diego. Diego stood up, pinakita niya ang nasa harap. Nakalagay roon ang ibang armas pa, biglang nanlumo si Janella nang makita ang isang jigsaw. “You…you killed people?” Nahihirapang banggit ni Janella. Habang nakatingin sa kanya si Diego, pinagsisihan niya na pinakita niya pa kay Janella ang mga armas at dinala si Janella sa hide-out. Akma siyang lalapitkay Janella nang agad na umatras si Janella. “Don’t go near me, natatakot ako sa’yo.” Hindi na mapigilan ni Janella ang maiyak. Dahil sa nangyari, Diego became weak. Hindi niya inasahan na hindi niya magustuhan ang reaction ni Janella, nagbigay ito ng takot sa kanyang loob na baka mawala sa kanya si Janella. “Listen, I won’t hurt you. Hinding-hindi kita sasaktan, I just show you this kung anong klaseng tao ako.” Nahihirapang sabi ni Diego, dahan-dahan siyang naglakad palapit kay Janella na hindi pa rin tu
Marami pang nakikita si Janella sa loob ng hide-outs nila Diego, mayroong latigo at malalaking katana na nakagikit sa malaking pader. Naisip niya kung sa paanong paraan pinapatay nila Diego ang mga tao. Hindi pa rin nawawala ang takot sa loob niya at pag-alala na masaktan siya ngunit sa oras na ito ay nilakasan niya ang kanyang sarili na kausapin pa rin si Diego. Huminto si Janella sa paglalakad sa harap ng isang pintuan na mayroong nakalagay na warning. Dahil sa kuyusidad niya, bumaling siya kay Diego na nakasunod lang din sa kanya. “Anong meron sa loob? Bakit mayroong nakalagay na warning sign?” tanong niya. Bumuntonghininga si Diego at bumaling sa harap ng pintuan na tinuro ni Janella. “Sa iba na lang tayo, o mas mabuting umuwi na tayo para makapagpahinga ka na.” Hindi siya nakatingin kay Janella nang sabihin iyon, sino ba naman ang hindi kakabahan at hindi pagbabawalan na pumasok sa loob ng sinasabing kwarto kung ang laman ng kwarto ay mga patay na tao. Hindi na muli pang nagt