Parang bigla akong nabunutan ng tinik sa dibdib. Masaya na ako sa kaalamang ligtas na ang lalaking pinakamamahal ko. Salamat sa Diyos. Wala talagang imposible sa kanya. Ipinapangako ko na mas lalo ko pang mamahalin si Rafael. Hindi na ako papayag pa na muli itong mangyari sa kanya. Hindi na ako pap
VERONICA POVNandito ako ngayun sa tabi ng higaan ni Rafael. Hawak ang kanyang kamay habang nakatitig sa mukha nito. Kahit papaano nakakaramdam na ako ng kapanatagan ng aking kalooban. Iiwasan ko na dapat ang umiyak. Baka mamaya magising ito at matakot sa hitsura ko. Alam kong magang maga na ang aki
"Walang problema tungkol diyan. Pwede tayong magpahatid kahit anong oras mo gusto. Pero kailangan malagyan muna ng laman na pagkain ang sikmura mo. Hindi ka pwedeng magpagutom at baka magkasakit ka." sagot nito. Tumango ako at mabilis na bumaba ng kama.;Nagmamadali akong naglakad papunta ng banyo.
VERONICA POVHindi ako makapaniwalang napatitig kay Rafael. Kitang kita ko sa kanyang mga mata kung gaano ito kaseryoso. Dahan-dahan kong nabitawan ang kanyang kamay at hindi ko na napigilan pa ang pagtulo ng luha sa aking mga mata."Umalis ka na muna. Ayaw na muna kitang makita." mahina nitong wika
"Siya nga pala...balak namin na umuwi muna ng mansion para makapagpahinga. Gusto niyo bang sumama na lang muna sa amin?" wika nito. Kaagad akong umiling."Tita...magpapaiwan po ako. Gusto ko pong bantayan si Rafael." kaagad kong sagot. Saglit itong natigilan napasulyap sa asawa bago tumango."Nagpaa
VERONICA POV"Rafael, nakalimutan mo na ba ang lahat ng pangako mo sa akin? Bakit ka ba ganyan? Bakit mo ako sinasaktan ngayun? Alam mo bang takot na takot ako nag malaman ko na na-aksente ka? Ayaw kong mawala ka sa akin. Hindi ko kaya!" umiiyak kong wika. Wala na akong pakialam pa kung ano man ang
Kaagad akong dumukwang para pagbigyan ito. Baka magtantrums na naman eh. Alam kong sa kundisyon niya ngayun kailangan ko talagang habaaan ang aking pasensya. Alam kong magiging mainitin ang ulo nito dahil siguro sa sakit na nararamdaman ng katawan.Kaagad kong sinunod ang gusto nito. Ako na mismo an
VERONICA POV"Go home!" muling wika ni Rafael sa dalawa niyang pamangkin. Halos alas dyes na ng gabi at tapos ko na din itong pakainin. Masaya ako dahil nagiging magana ito sa pagkain kanina. Lahat ng isinusubo ko sa kanya kinakain niya naman. Mabuti na din iyun para lumakas kaagad siya.Natingnan n