VERONICA POV"Rafael, nakalimutan mo na ba ang lahat ng pangako mo sa akin? Bakit ka ba ganyan? Bakit mo ako sinasaktan ngayun? Alam mo bang takot na takot ako nag malaman ko na na-aksente ka? Ayaw kong mawala ka sa akin. Hindi ko kaya!" umiiyak kong wika. Wala na akong pakialam pa kung ano man ang
Kaagad akong dumukwang para pagbigyan ito. Baka magtantrums na naman eh. Alam kong sa kundisyon niya ngayun kailangan ko talagang habaaan ang aking pasensya. Alam kong magiging mainitin ang ulo nito dahil siguro sa sakit na nararamdaman ng katawan.Kaagad kong sinunod ang gusto nito. Ako na mismo an
VERONICA POV"Go home!" muling wika ni Rafael sa dalawa niyang pamangkin. Halos alas dyes na ng gabi at tapos ko na din itong pakainin. Masaya ako dahil nagiging magana ito sa pagkain kanina. Lahat ng isinusubo ko sa kanya kinakain niya naman. Mabuti na din iyun para lumakas kaagad siya.Natingnan n
"Kita mo na kung gaano ka din kamahal ng mga pamangkin mo? Gusto ka talaga nilang bantayan ngayung gabi. Baka magtampo ang mga iyun sa iyo, ikaw din mahirap pa naman suyuin ang mga iyun, lalo na si Charlotte." baling ko kay Rafael pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan sa aming dalawa. Muli akong
VERONICA POVHiyang hiya ako sa harap nila Ate Arabella ngayun. Parang gusto ko tuloy kutusan ang sarili ko dahil hindi ko man lang naisipan na maglock muna ng pintuan bago pagbigyan si Rafael sa hiling niya. Hindi ko man lang naisip na kapag halikan ang pag-uusapan, walang makakapigil sa kapusukan
"By the way! Hindi na pala kami magtatagal. Babalik na lang siguro kami bukas ng tanghali para makausap ulit si Rafael. Ayaw na din namin isturbuhin ang tulog niya ngayung gabi. Alam namin na kailangan niya ng mahabang pahinga para manumbalik ang kanyan lakas." muling wika ni Ate Arabella na kaagad
Pilit kong pinapakalma ang sarili ko habang nakatayo dito sa loob ng banyo. Pilit kong inaalala kong may nakain ba akong mali pero sa huli sumakit lang ang ulo ko. Alam kong hindi basta-basta bumibili n g pagkain sila Charlotte sa kung saan-saan lang. Baka naman nagkataon lang kaya bigla akong nagk
"Sa wakas makakauwi na din tayo Sunshine! Tapos na din ang staycation natin dito sa hospital. Nakakasawa na din ang environment dito. Promise hindi na talaga ako babalik pa sa lugar na ito." pagbibiro na wika sa akin ni Rafael. Nakaupo na ito sa wheelchair at hinihintay na lang namin sila Mommy na n