Hi! May kasunod pa po ito. Hindi pa ito ang ending hehe :)
"Matagal naman na tayong hiwalay simula nang mawala ang baby natin. So, bakit ayaw mo pa akong pakawalan?" tanong ko sa kaniya.May bahid ng luha sa gilid ng mga mata ko pero agad kong itiningin 'yon sa itaas para hindi magtuloy ang pagluha. Sinabi ko sa sarili ko na hiindi na ako iiyak muli sa harapan niya."I-I don't want us to separate. Patawarin mo na ako, Lily. Tatanggapin ko ang lahat 'wag mo lang akong hiwalayan," sagot niya sa akin at mas lalong humigpit ang yakap niya.Napahawaj ako sa braso niya para ilayo siya sa pagkakayakap sa akin pero masyado siyang malakas kaysa sa akin. "Bitiwan mo na ako," sabi ko sa kaniya.Naramdaman ko naman ang paghugot nang malalim niyang hininga bago ako tuluyang hiniwalayan sa pagkakayakap pero nanlaki ang mga mata ko sa sumunod niyang ginawa."W-What are you doing?" nauutal kong tanong sa kaniya.Napatingin ako sa paligid namin at laking pasasalamat ko dahil walang tao roon. Lumuhod siya at humawak sa kamay ko."Don't leave me. Please," his v
Sa mga sandaling oras na naghihintay ako sa pagdating ni Cristiano ay siyang paglaban ko naman sa antok at pagod ko. Wala pa akong halos pahinga dahil iyon din ang araw na pag-uwi ko mula sa America. Mas nananaig naman ang kaba at takot ko kaya kahit na ano'ng bigat ng talukap ng mga mata ko ay hindi ko 'yon maipikit. Mahigit kalahating oras na ang lumipas at sigurado akong malapit na si Cristiano. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at muling sumilip sa bintana. Hindi pa rin umaalis ang mga lalaking nakabantay roon kaya naman napabuntong hininga na lang ako. Hindi ba sila napapagod or inaantok man lang? Napailing na lang ako roon at napairap. Sana lang ay sapat ang mga dinalang tauhan ni Cristiano dahil masyadong marami ang mga tauhan ni Mike. Ilang sandali pa akong nakatayo roon nang maramdaman kong nag-vibrate ang watch na nasa bulsa ko kaya naman dali-dali kong kinuha 'yon para tignan. Tumatawag doon si Cristiano kaya hindi ko na pinatagal pang sagutin 'yon dahil sa kaba na kanina ko p
Halos sumabog sa init ang mukha ko nang mabasa ko ang isang sulat sa harapan ko. Halos manginig ang kamay ko sa galit at halos malukot ko iyon dahil sa pagkakahawak ko. "This is not what I need!" sigaw ko pagkatapos ay pinunit-punit iyon. Mabilis ang paghinga ko at sobrang galit ang nararamdaman ko. Ikinalat ko ang punit-punit na papel sa loob ng opisina ko at agad kong dinampot ang isang bote ng wine glass doon. Ayaw kong masira nang tuluyan ang araw ko dahil may dinner ako ngayon kasama ang mga kaibigan ko rito. Huminga ako nang malalim at sumimsim sa wine na hawak ko pero sa tuwing naaalala ko ang sulat na nabasa ko ay nag-iinit ang bait ko. "Lets try it in another day, Lily. Baka busy lang talaga-" "Busy?! Ang sabihin niya, ayaw niya lang talagang matanggap ang mga papel na ipinadala ko para sa kaniya!" sigaw ko nang putulin ko sa pagsasalita ang kaibigan kong si Stella. Ang kapal ng mukha niya! How could he do that do me? Hindi ako makapaniwala na susulatan niya lang ako sa
Hindi ko alam kung nakailang shots na ako pero hindi pa naman ganoong kalakas ang tama sa akin ng alak. Halos wala nga akong maramdaman na hilo or init sa katawan pero ang iba kong mga kasama ay hilo na at nakailang paalam na rin na gagamit ng comfort room. "Lily!" tawag sa akin ni Stella na galing sa crowd habang tumatawa at may dalang dalawang cocktail drinks. "Try this!" dagdag na sabi niya nang makalapit siya sa akin at inaabot ang isang cocktail sa akin. Hindi ako mahilig sa mga gano'n kaya naman agad akong umiling pero mas umiling sa akin si Stella at pilit na inilalagay sa kamay ko. Mukhang may tama na siya dahil sa alak kaya naman napairap na lang ako sa kaniya. "It's just a cocktail! Try mo lang. Ngayon lang naman e," pamimilit na sabi niya sa akin. "Kung ano-ano na lang ang pinapa-inom mo sa akin, Stella!" pagrereklamo ko sa kaniya pero kinuha ko rin ang cocktail drink sa kaniya. "No. Sige na sabay tayong inumin 'to," sabi niya at nakipag-cheers pa sa akin. Wala naman
"Are you alright?" tanong sa akin ni Saint nang makaalis kami sa dance floor. Nakabalik na kami ngayon sa table namin at nakita kong naroon na rin si Marcus at Caroline kasama ang iba pa naming mga kaibigan. "Hey! Where have you been?" tanong naman kaagad sa akin ni Caroline nang makita niya kaming naroon na. Humugot naman ako ng malalim na hininga bago siya sagutin. "Sa dance floor," sagot ko pagkatapos ay kay Saint naman ako bumaling. "I'm alright, Saint. Thank you. Ikaw ayos ka lang ba?" sagot at tanong ko naman sa kaniya. "Yeah of course. Sa'yo ako nag-aalala. Nasaktan ka ba?" muling pagtatanong niya sa akin. Napahugot akong muli ng hininga at napatango sa kaniya. Naupo sa bakanteng upuan doon habang ang mga kaibigan ko ay abala sa kani-kanilang ginagawa roon. Sumunod naman sa akin si Saint. "Yeah don't worry about me, Saint. Ayos na ako. Lasing lang si Mike kaya gano'n ang naging reaksyon," sabi ko pagkatapos ay itinawa na lang ang inis na nararamdaman dahil sa nangyari.
Tulala ako kinabukasan dahil sa totoo lang ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari kagabi lalo na nang makita ko si Andrew. Paano nga kung nandito rin ang magaling kong asawa? Handa na ba talaga akong makipagkita muli sa kaniya? "Ate, coffee?" pag-aalok sa akin ni Mitzy ng kape. Nasa veranda nila ako ngayong umaga at doon ko napiling magmuni-muni dahil maaga akong nagising kahit na masakit pa ang ulo ko. "Thanks, Mitz! Si Stella?" tanong ko sa kaniya. Inabot naman niya muna sa akin ang tinimpla niyang iced coffee bago sumagot sa akin. "She's still sleeping. Halatang sobrang dami na nainom niya kagabi," sagot nito sa akin pagkatapoas ay bahagyang natawa. Natawa rin ako at napatango dahil marami ngang nainom ang babaeng iyon. Balak ko na rin sanang umalis dito kanina pa nang magising ako kaya lang ay alam kong matagal na ulit kami magkikita ni Stella dahil parehas kaming magiging busy na naman sa kaniya-kaniya naming trabaho. Kailangan ko rin siyang makausap dahil hindi k
Kabanata 5 Lumipas ang ilang araw na naging abala ako sa trabaho ko. Naghahanda na rin ako sa pag-uwi ko sa Pilipinas. Hindi ko alam kung magiging successful ba ang pag-uwi ko nang hindi nalalaman ng pamilya ko. Ilang taon na rin simula nang umalis ako roon kaya hindi naman masama kung babalik ako ulit. Isa pa ay ilang birthday na ako ni Daddy na hindi nakakapunta. "You can email me if you have any questions. My secretary will inform me about that," sabi ko sa medyo matandang foreigner na kausap ko. Nakatanggap na naman ako ng malaking project dito dahil may itatayong malaking building para sa bagong business doon. Ilang taon na akong nagtatrabaho bilang architect at sa ilang taon na lumipas mula nang mapadpad ako rito, pakiramdam ko mas naa-appreciate ang ginagawa ko. "Thank you so much, Architect Scott. I didn't expecy that you would accept this bog project. I know you have a lot of on-going projects and have the right to not accept this. I appreciate it!" sunod-sunod niy
Kabanata 6 Lumapag[as lang si Liam at ang mga kaibigan niya sa kinauupuan ko at halos matawa ako sa sarili ko dahil ano bang karapatan kong batiin siya pagkatapos ko silang iwan nang walang paalam? Pagkatapos ng lahat ng pagtatago at hindi pagpapaalam sa kanila, sigurado akong marami silang hinanakit at sama ng loob sa akin. Hindi ko rin masisisi ang sarili ko, dahil kapatid sila ng asawa ko at natakot ako na baka kung ipaalam ko sa kanila kung nasaan ako ay baka mahanap ako ng asawa ko. Lucas and Liam are my best friends. Simula bata pa lang kami ay lagi na kaming magkasama dahil magkaibigan din ang mga magulang namin. Si Cristiano lang ang hindi ko nakilala bilang kapatid nila dahil madalas siyang wala lalo na at mas matanda pa siya sa aming tatlo. Napatingin ako muli sa gawi nila Liam hindi kalayuan sa akin at nakita kong nag-uusap pa rin sila ng mga kaibigan niya. Nang mapatingin siya sa akin ay agad akong umiwas. Aaminin kong masakit makita na halos hindi na ako kilala ng
Sa mga sandaling oras na naghihintay ako sa pagdating ni Cristiano ay siyang paglaban ko naman sa antok at pagod ko. Wala pa akong halos pahinga dahil iyon din ang araw na pag-uwi ko mula sa America. Mas nananaig naman ang kaba at takot ko kaya kahit na ano'ng bigat ng talukap ng mga mata ko ay hindi ko 'yon maipikit. Mahigit kalahating oras na ang lumipas at sigurado akong malapit na si Cristiano. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at muling sumilip sa bintana. Hindi pa rin umaalis ang mga lalaking nakabantay roon kaya naman napabuntong hininga na lang ako. Hindi ba sila napapagod or inaantok man lang? Napailing na lang ako roon at napairap. Sana lang ay sapat ang mga dinalang tauhan ni Cristiano dahil masyadong marami ang mga tauhan ni Mike. Ilang sandali pa akong nakatayo roon nang maramdaman kong nag-vibrate ang watch na nasa bulsa ko kaya naman dali-dali kong kinuha 'yon para tignan. Tumatawag doon si Cristiano kaya hindi ko na pinatagal pang sagutin 'yon dahil sa kaba na kanina ko p
"Matagal naman na tayong hiwalay simula nang mawala ang baby natin. So, bakit ayaw mo pa akong pakawalan?" tanong ko sa kaniya.May bahid ng luha sa gilid ng mga mata ko pero agad kong itiningin 'yon sa itaas para hindi magtuloy ang pagluha. Sinabi ko sa sarili ko na hiindi na ako iiyak muli sa harapan niya."I-I don't want us to separate. Patawarin mo na ako, Lily. Tatanggapin ko ang lahat 'wag mo lang akong hiwalayan," sagot niya sa akin at mas lalong humigpit ang yakap niya.Napahawaj ako sa braso niya para ilayo siya sa pagkakayakap sa akin pero masyado siyang malakas kaysa sa akin. "Bitiwan mo na ako," sabi ko sa kaniya.Naramdaman ko naman ang paghugot nang malalim niyang hininga bago ako tuluyang hiniwalayan sa pagkakayakap pero nanlaki ang mga mata ko sa sumunod niyang ginawa."W-What are you doing?" nauutal kong tanong sa kaniya.Napatingin ako sa paligid namin at laking pasasalamat ko dahil walang tao roon. Lumuhod siya at humawak sa kamay ko."Don't leave me. Please," his v
[After Flashback: Continuation of chapter 8] *** "I-I'm so sorry to hear that, Lily. Kung alam ko lang na gano'n ang pinagdaanan mo," sabi sa akin ni Liam. Pinalis ko ang mga luha ko at agad na ininom ang alak na nasa harapan ko. Hindi ko akalain na sa ilang taon ang lumipas ay muli akong mapapaiyak. That was very diffucult for me to move on. Matapos kong magpatulong kay Ate na dalhin ako sa ibang bansa na walang makakaalam ay nagsimula akong kalimutan ang lahat ng mga nangyari pero hindi ko pa rin maiwasan na maalala 'yon minsan. "Mali ang ginawa sa'yo ni Kuya pero napatawad mo na ba siya? Are you ready to face him again?" tanong sa akin ni Liam. Natawa ako at napailing dahil kaya ko naman na talagang humarap kay Cristiano. May kaonting takot lang talaga akong nararamdaman dahil hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon naming dalawa kapag nagkita kaming muli. Basta ang tanging gusto ko lang ngayon ay ma-annul ang kasal naming dalawa kaya naman hindi ko maiwasang magalit sa t
Walang kahit na sino ang makakapagsabi kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon. Nawalan lang naman ako ng anak at dahil 'yon sa pananakit sa akin ni Cristiano. Sinisisi ko ang sarili ko dahil kung hindi ako lumaban sa kaniya ay sana hindi iyon nangyari. Kung nag-stay na lang sana ako sa kwartong 'yon at indahin ang pananakit niya sa akin.Tulala lang ako habang naka-upo sa hospital bed. Kanina pa ako iyak nang iyak doon at paminsan-minsan ay hihinto ako kapag napagod. Hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko matanggap na sa isang iglap ay nawala ang hinihintay kong anak. Hindi ko man lang siya nahawakan, nakita, at kahit kailan hindi ko na siya makikitang lalaki pa kasama ako."Eat this so you can get some strength. Tinawagan ko na si Sabrina," sabi ni Cristiano.Hindi siya umalis sa tabi ko kanina pa kahit na nakailang beses na akong pagtaboy sa kaniya. Mas lalo akong naiyak dahil naalala ko ang mga magulang at kapatid namin na sabik na sabik sa pagdating ng magiging anak ko p
"Bakit sa akin mo ibinabalik ang mga salitang dapat sa'yo? You're the who's cheating here at hindi ako!" dagdag na sabi ko sa kaniya.Siya naman talaga ang nanloloko sa aming dalawa at hindi ako. Binalikan niya ang ex niya kinikita niya ito ng patago. Niloloko nila kami ng asawa ni Francine."So, bumabawi ka nga? You're doing this to shame me?! Ang kapal ng mukha mo! Pinakasalan lang kita dahil nabigla ako at dahil sa batang dinadala mo! I agree to marry a girl but nothing like you!" patuloy niya.Pinalis ko ang mga luha ko at umiling sa mga sinasabi niya. Kahit isa ay walang katotohanan doon dahil ang pagloloko ay ang bagay hinding-hindi ko kayang gawin dahil alam ko ang pakiramdam no'n. "Hindi ako bumabawi. Hindi kita niloloko-""Stop lying!" sigaw niya dahilan nang pagkahinto ko sa pagsasalita."Alam mong gusto ka ni Liam kaya ka sumasama sa kaniya! Sana pala sa kaniya ka na lang nagpakasal! Nagpakipot ka pa no'ng una pero gusto mo rin pala!" sunod-sunod niyang sabi sa akin.Halos
"I'm his brother. Ako na ang bahala magpaliwanag sa kaniya," sabi ni Liam sa bodyguard ko. Napailing naman ako dahil baka magalit lalo sa akin si Cristiano pero ayaw ko namang makulong dito sa loob ng bahay lalo na at karapatan kong lumabas. "Mapapagalitan po ako, Sir. Baka mawalan pa ako ng trabaho," sagot nito kay Liam. "Ako ang bahala sa'yo. Tatawagan ko rin si Cristiano para sabihin na ako ang kasama ng asawa niya. May tiwala siya sa akin," patuloy na pagpupumilit ni Liam. Ilang minuto rin kaming nakipag-usap sa bodyguard ko hanggang sa nakumbinsi namin ito at nakalabas nga ako. "Bakit ayaw kang palabasin ng bahay ni Cristiano?" tanong sa akin ni Liam. Hindi naman ako nakapagsalita kaagad dahil kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ayaw niya akong paalisin. Nag-isip na lang tuloy ako ng ibang dahilan para masagot ko ang tanong ni Liam. "Ah, he just want me to rest. Ayaw niya munang umalis-alis ako para raw hindi ako mapagod," palusot na sabi ko. "Don't worry. Ako na ang ba
Gano'n ang mga naging trato sa akin ni Cristiano sa mga sumunod na araw pa at alam ko ang dahilan. Ayaw na niya sa akin dahil nasa iba na muli ang atensyon niya at ramdam niyang mahal na siya ulit ni Francine."What happened to your right hand?" tanong sa akin ni Stella.Nasa condo ako ngayon at dinalaw na naman ako ni Stella. Napatingin naman ako sa kamay kong may kaonting lapnos dahil sa pagkakapaso kanina."Ah, wala. Naaksidenteng naidikit ko lang 'yan kanina habang nagluluto ako," sabi ko sa kaniya.Aksidente naman talaga ang nangyari kanina dahil nagtalo kaming dalawa ni Cristiano. Muntikan ko na naman kasing masunog ang niluluto ko kanina at inagaw niya 'yon sa akin pero nagpumilit ako na ako na lang ang magluto. Sa pagiging makulit ko kanina ay napagalit ko siya nang sobra dahilan nang pagdadabog niya kaya tumama sa akin ang mainit na kawali."My gosh! Tigilan mo na nga kasi ang kakaluto. Cooking is not for you kahit na ano'ng gawin. Sabihin mo kay Cristiano ay ikuha ka ng cook
"May asawa na kayong parehas, Francine. Why don't you focus on yuour husband and build your own family? Bakit sa akin pa ang gusto mong sirain?" tanong ko sa kaniya. Hindi siya nakapagsalita at napayuko lang habang umiiyak. Mabilis akong maawa kapag nakakakita ako ng mga taong umiiyak sa harapan ko pero hindi niya deserve ng awa ko. "Lily, please. Sinubukan ko naman lumayo at kalimutan siya e. Sinubukan ko lahat ng makakaya ko para lang 'wag na ulit magpakita sa kaniya pero tadhana ang nagdadala sa amin sa isa't-isa," sunod-sunod niyang sabi. Napailing naman ako at napasinghap. Masakit para sa akin ito dahil dalawa kaming nasasaktan dahil sa isang lalaki at alam kong isa sa amin ang uuwi ng panalo at isa ang uuwi na talunan. "I don't care about your feelings, Francine. That's not valid to ruin a family! And I'll do my best to save my family, so I'm here to warn you. Stay away from my husband," sunod-sunod ko ring sagot sa kaniya. Alam kong wala akong laban dahil siya naman talaga
"You're leaving?"Napahinto si Cristiano sa paglalakad nang tuluyan siyang makababa sa hagdan. Ten pm na at nakita kong bihis na bihis siya. Madilim na sa sala kaya hindi aakalain na may tao roon. Nakahiga na kami kanina pa sa kwarto para matulog at magpahinga pero naramdaman kong bumangon siya kaya naman inunahan ko na siya rito sa baba dahil kutob kong aalis siya. Tama naman ang kutob ko dahil nasa harapan ko siya ngayon.Simula nang bumalik siya galing sa ibang bansa ay may nag-iba sa kaniya. Naging cold ang tungo niya sa akin sa tuwing maglalambing ako sa kaniya. Kaya naman sa tuwing naiisip ko na si Francine ang dahilan no'n ay hindi ko maiwasang hindi masaktan."What are you doing here?" tanong naman sa akin pabalik ni Cristiano.Tanging kaonting ilaw lang ang naroon at kita ko ang tingin niya sa akin."Uminom lang ako ng tubig," palusot na sabi ko naman sa kaniya."Gabi na ah? Aalis ka pa?" tanong ko kaagad sa kaniya."Andrew called me. Nasa bar sila with our friends, at pinapa