Hindi ko alam kung nakailang shots na ako pero hindi pa naman ganoong kalakas ang tama sa akin ng alak. Halos wala nga akong maramdaman na hilo or init sa katawan pero ang iba kong mga kasama ay hilo na at nakailang paalam na rin na gagamit ng comfort room.
"Lily!" tawag sa akin ni Stella na galing sa crowd habang tumatawa at may dalang dalawang cocktail drinks.
"Try this!" dagdag na sabi niya nang makalapit siya sa akin at inaabot ang isang cocktail sa akin.
Hindi ako mahilig sa mga gano'n kaya naman agad akong umiling pero mas umiling sa akin si Stella at pilit na inilalagay sa kamay ko. Mukhang may tama na siya dahil sa alak kaya naman napairap na lang ako sa kaniya.
"It's just a cocktail! Try mo lang. Ngayon lang naman e," pamimilit na sabi niya sa akin.
"Kung ano-ano na lang ang pinapa-inom mo sa akin, Stella!" pagrereklamo ko sa kaniya pero kinuha ko rin ang cocktail drink sa kaniya.
"No. Sige na sabay tayong inumin 'to," sabi niya at nakipag-cheers pa sa akin.
Wala naman akong ibang nagawa kung hindi sumunod na lang sa kaniya at sinabayan siya sa pag-inom. Halos mapapikit ako nang malasahan iyon at imbis na itigil ko ang pag-inom ay itinuloy ko na lang. Halos maramdaman ko ang init ng alcohol sa tiyan ko kaya naman napamura na lang ako kay Stella.
Humagalpak naman siya ng tawa nang makita niya ang reaksyon ko kaya itinaas ko ang isa kong kamay ay nag-dirty finger sa kaniya.
"Sabi mo cocktail lang? Ilang percent ba ng alcohol ang inilagay rito?!" pagrereklamo kong tanong habang nauubo pa roon.
"It's just ninety five percent but it's taste good naman hindi ba? Gusto mo pa ba? I can order again!" tuwang-tuwa naman na sagot sa akin ni Stella kaya muli akong napamura roon.
"No! Ayoko na. Ayaw kong mamatay dahil lang sa alak," sagot ko at napasandal na lang ako sa headboard ng inuupuan namin dahil bigla akong nahilo.
Natawa naman sila roon hanggang sa bumanat na naman sila sa akin.
"So saang dahilan or paraan naman gusto mo kung mamamatay ka?" tanong sa akin ni Stella.
"Edi sa sarap!" malakas na sagot naman ni Candice kaya halos manlaki ang mga mata ko roon.
Napailing na lang ako at nakitawa na lang sa mga kalokohan nila. Madalas naman ganoon ang asaran namin pero sa tuwing naririnig ko pa rin ang mga ganoong salita ay pakiramdam ko bago lang iyon sa akin.
Nang dahil sa pina-inom sa akin ni Stella ay tuluyan nga akong nahilo. Inaya pa nila akong magpunta sa dance floor pero tumanggi muna ako dahil sigurado akong mas mahihilo ako sa dami ng tao roon. Habang gumagabi naman ay mas lalong dumadami ang tao roon sa bar.
"Are you sure you don't wanna go? Maiiwan ka mag-isa rito," sabi sa akin ni Candice nang makaalis na ang iba naming mga kasama.
"Yeah, I'm alright. Hahanapin ko na lang kayo mamaya," sagot ko naman.
"Alright," sagot naman niya sa akin.
Saktong aalis na si Candice nang may nakita kaming lalaki na papunta sa table namin at nang makalapit ito ay tsaka ko lang nalaman kung sino.
"Lily! There you are!" natatawang sabi ni Saint nang makalapit siya roon.
"Sakto pala ang pagdating mo. Bantayan mo muna siya ha. Sa dance floor lang kami," sabi naman ni Candice pagkatapos ay ngumiti at kumindat sa akin bago tuluyang umalis doon.
Napatango naman ako at napangiti kay Saint para batiin siya.
"Saint! Nandito ka rin pala," sabi ko pagkatapos ay napaayos ako ng upo.
"Yup! I'm with my friends. Nakita ko lang si Stella kaya tinanong kita kaagad," sagot naman niya sa akin pagkatapos ay pinakitaan ako ng malaking ngiti.
Kahit hilo ako ay napangiti rin ako. Saint is very a good friend of mine. Nagkakilala kami sa isang business gathering four months ago and I tried to hang out with him since parehas kami ng mindset when it comes to business. Businessman siya at architect naman ako pero may sarili rin akong business para naman hindi lang sa pagiging artikero umiikot ang buong buhay ko.
"Mabuti naman at nahanap mo ako. There's a lot of people here!" natatawang sabi ko sa kaniya.
Napatango naman siya at napainom sa whiskey niya. Napatingin din ako roon nang umamba siya na parang inaalok niya ako roon.
"Gustuhin ko pang uminom kaya lang ay baka mag-pass out ako rito. Just so you know, I'm a little bit tipsy na," sabi ko pagkatapos ay natawa na naman.
I have high alcohol tolerance pero hindi ko alam at bakit agad akong tinamaan sa pinainom sa akin ni Stella.
"Kaya mo pa ba? Iimbitahin pa naman sana kita sa table namin para maipakilala kita sa mga friends ko. Are you alright?" tanong niya at kita ko kaagad ang pag-aalala niya sa akin.
"Medyo nahihilo lang ako but yeah I can go with you to meet your friends," sagot ko pagkatapos ay nagkibit ako ng balikat.
"No it's okay. Magpahinga ka muna rito. I'll get you some water. Wait me here," sabi niya pagkatapos ay tumayo na para umalis.
Hindi naman ko naman na siya napigilan dahil mabilis siyang nawala roon. Ayos na rin dahil gusto ko ng tubig para naman kahit papaano ay mawala ang kalasingan ko. Kasalanan lahat ni Stella ito kung bakit hindi ko ma-enjoy ang gabing ito.
Wala pang dalawang minuto ay nakabalik na si Saint sa table namin at nakita kong may hawak na siyang isang basong tubig na may kasamang maraming yelo. Halos manuyo ang lalamunan ko nang makita ko iyon at hindi na ako nagdalawang isip pa na kuhanin iyon nang iabot niya sa akin.
Tinulungan ako ni Saint habang umiinom at naubos ko nga iyon. Napasandal akong muli sa headboard at itinawa na lang ang kahihiyan dahil ito ang unang beses na makita akong ganito ni Saint.
"How's your feeling?" tanong niya matapos ang ilang minutong pananahimik ko roon.
"I feel good. Thank you, Saint. Ngayon lang ako nalasing kaagad ng ganito!" natatawang sabi ko habang umiiling-iling.
Naibsan nga ang pagkahilo ko at tingin ko ay kaya ko na tumayo roon. Umayos ako ng upo at napahugot ako ng malalim na hininga.
"I'm just gonna use comfort room. If you don't mind can you wait for me?" tanong ko sa kaniya pagkatapos ay napatayo na kaagad doon.
"Yeah sure! Samahan na lang din kita pumunta at baka nahihilo ka pa," sabi niya at agad na ring tumayo roon.
Natawa naman ako at napatango na lang sa kaniya. Hindi ko naman na siya pinigilan na samahan ako lalo na at hindi pa naman ganoon kaayos ang pakiramdam ko.
"Just take your time. I'll wait you here," sabi niya kaya naman napatango at ngiti ako sa kaniya bago ako tuluyang pumasok sa comfort room.
May iilang mga girls doon kaya naman agad akong dumiretsyo sa isag cubicle para makaihi. Nang matapos ako ay naghugas ako ng kamay at naghilamos para tuluyan nang mawala ang lasing ko. Hindi na rin ako nagtagal doon at lumabas na dahil nahihiya na rin ako kay Saint.
"You feen good?" tanong niya kaagad sa akin nang makalabas ako.
Napangiti naman ako at napatango, "Much better," sagot ko sa kaniya.
"Good to hear! So you can go with me na?" tanong niya habang natatawa.
Natawa rin naman ako at napatango bago sumagot sa kaniya.
"Yeah! Nakakahiya na rin and for sure your friends are already looking for you!" natatawang sabi ko.
"No, ayos lang naman. Isa pa ay nagpaalam naman ako sa kanila na hahanapin kita kaya maiintindihan na nila kung bakit ako natagalan," sunod-sunod niyang sabi kaya naman napatango na lang ako.
Nawala nga ang hilo ko at dinala ako ni Saint sa table nila kung nasaan ang mga kaibigan niya. Agad niya akong pinakilala sa mga ito kaya naman binati ko sila roon isa-isa.
"Are you sure you're not a supermodel or hollywood actres?!" tanong sa akin ni Jen, isa sa mga kaibigan ni Saint.
Agad naman akong napailing at napangiti. Nakakatuwa lang at nakakataba sa puso dahil tingin nila ay isa ako sa mga celebrity rito sa ibang bansa kahit ang totoo ay hindi naman talaga. Alam ko sa sarili ko na maganda ako pero hindi ko pa rin maiwasang ma-overwhelm kapag may pumupuri sa akin.
Napainom ako roon para na rin makisama sa mga kaibigan ni Saint at todo paalala naman sa akin si Saint dahil baka malasing na naman daw ako pero ayos naman na talaga ako. Nakakalahating oras din yata ako roon hanggang sa mag-aya sila na pumunta na sa dance floor. Hindi naman ako nagpapigil dahil kanina ko pa rin gustong pumunta at magsayaw roon kaya lang ay hindi ko magawa dahil nahihilo nga ako kanina.
"Bestie!" sigaw ni Stella nang makita niya akong naroon sa dance floor.
Pulang-pula na ang mukha niya at halos magulat ako roon dahil halatang lasing na nga siya. Nang matanaw ko naman si Marcus hindi kalayuan sa amin na may kasamang babae ay napailing na lang siya kaya naman napairap ako.
"You're drunk, Stella! Paano mo ako maihahatid niyan pauwi?" tanong ko sa kaniya at bahagya siyang kinurot sa tagiliran.
Natawa lang naman siya at tinuloy ang pagsasayaw roon nang hindi pinapansin ang sinabi ko. Halos tumama naman ang mga katawan ng ibang tao roon sa akin dahil sa pagsasayaw at si Saint naman ay hindi umalis sa harapan ko. Sumasayaw rin siya roon at nakisayaw na rin ako dahil mas lumakas ang music.
Dinama ko ang tugtog doon habang sumasayaw at si Saint naman ay may iilang kinakausap na babaeng lumalapit sa kaniya roon.
"Lily,"
Halos hindi naman ako kaagad nakagalaw nang may humapit sa bewang ko at naramdaman ang mainit na hininga sa leeg ko nang halikan ako nito roon. Nanlaki ang mga mata ko dahil agad akong kinilabutan, nang mapatingin ako kay Saint ay kita ko rin ang gulat sa mga mata niya. Buong pwersa ko naman inalis ang kamay na nakapalupot sa bewang ko at agad na napaharap sa lalaking humalik sa akin.
"Mike?!" gulat na sabi ko.
"Lily!" tawag naman sa akin ni Saint pagkatapos ay hinila ako palayo kay Mike.
Gulat pa rin ako sa nangyari kaya naman napatingin ako kay Mike. Kita ko ang pamumula ng mga mata niya at kitang lasing nga siya. Masama ang tingin niya kay Saint nang lapitan siya nito kaya naman napailing na lang ako at pumagitna ako sa kanilang dalawa.
"Mike. You're drunk! What are you doing here?" tanong ko sa kaniya.
"I'm looking for you the whole night and makikita lang kita na kasama mo ang lalaking 'to? So tama nga ang balita na siya na ang dine-date mo ngayon after ghosting me?" sunod-sunod niyang sabi sa akin at ramdam ko ang galit niya kaya naman napailing na lang akong muli.
"I didn't ghosted you, okay? Nilinaw ko ang lahat sa'yo kaya stop acting like you're my boyfriend! Wala ka na do'n kung siya ang kasama ko!" sunod-sunod ko rin namang sabi niya pagkatapos ay hinila ko na si Saint paalis doon.
"Are you alright?" tanong sa akin ni Saint nang makaalis kami sa dance floor. Nakabalik na kami ngayon sa table namin at nakita kong naroon na rin si Marcus at Caroline kasama ang iba pa naming mga kaibigan. "Hey! Where have you been?" tanong naman kaagad sa akin ni Caroline nang makita niya kaming naroon na. Humugot naman ako ng malalim na hininga bago siya sagutin. "Sa dance floor," sagot ko pagkatapos ay kay Saint naman ako bumaling. "I'm alright, Saint. Thank you. Ikaw ayos ka lang ba?" sagot at tanong ko naman sa kaniya. "Yeah of course. Sa'yo ako nag-aalala. Nasaktan ka ba?" muling pagtatanong niya sa akin. Napahugot akong muli ng hininga at napatango sa kaniya. Naupo sa bakanteng upuan doon habang ang mga kaibigan ko ay abala sa kani-kanilang ginagawa roon. Sumunod naman sa akin si Saint. "Yeah don't worry about me, Saint. Ayos na ako. Lasing lang si Mike kaya gano'n ang naging reaksyon," sabi ko pagkatapos ay itinawa na lang ang inis na nararamdaman dahil sa nangyari.
Tulala ako kinabukasan dahil sa totoo lang ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari kagabi lalo na nang makita ko si Andrew. Paano nga kung nandito rin ang magaling kong asawa? Handa na ba talaga akong makipagkita muli sa kaniya? "Ate, coffee?" pag-aalok sa akin ni Mitzy ng kape. Nasa veranda nila ako ngayong umaga at doon ko napiling magmuni-muni dahil maaga akong nagising kahit na masakit pa ang ulo ko. "Thanks, Mitz! Si Stella?" tanong ko sa kaniya. Inabot naman niya muna sa akin ang tinimpla niyang iced coffee bago sumagot sa akin. "She's still sleeping. Halatang sobrang dami na nainom niya kagabi," sagot nito sa akin pagkatapoas ay bahagyang natawa. Natawa rin ako at napatango dahil marami ngang nainom ang babaeng iyon. Balak ko na rin sanang umalis dito kanina pa nang magising ako kaya lang ay alam kong matagal na ulit kami magkikita ni Stella dahil parehas kaming magiging busy na naman sa kaniya-kaniya naming trabaho. Kailangan ko rin siyang makausap dahil hindi k
Kabanata 5 Lumipas ang ilang araw na naging abala ako sa trabaho ko. Naghahanda na rin ako sa pag-uwi ko sa Pilipinas. Hindi ko alam kung magiging successful ba ang pag-uwi ko nang hindi nalalaman ng pamilya ko. Ilang taon na rin simula nang umalis ako roon kaya hindi naman masama kung babalik ako ulit. Isa pa ay ilang birthday na ako ni Daddy na hindi nakakapunta. "You can email me if you have any questions. My secretary will inform me about that," sabi ko sa medyo matandang foreigner na kausap ko. Nakatanggap na naman ako ng malaking project dito dahil may itatayong malaking building para sa bagong business doon. Ilang taon na akong nagtatrabaho bilang architect at sa ilang taon na lumipas mula nang mapadpad ako rito, pakiramdam ko mas naa-appreciate ang ginagawa ko. "Thank you so much, Architect Scott. I didn't expecy that you would accept this bog project. I know you have a lot of on-going projects and have the right to not accept this. I appreciate it!" sunod-sunod niy
Kabanata 6 Lumapag[as lang si Liam at ang mga kaibigan niya sa kinauupuan ko at halos matawa ako sa sarili ko dahil ano bang karapatan kong batiin siya pagkatapos ko silang iwan nang walang paalam? Pagkatapos ng lahat ng pagtatago at hindi pagpapaalam sa kanila, sigurado akong marami silang hinanakit at sama ng loob sa akin. Hindi ko rin masisisi ang sarili ko, dahil kapatid sila ng asawa ko at natakot ako na baka kung ipaalam ko sa kanila kung nasaan ako ay baka mahanap ako ng asawa ko. Lucas and Liam are my best friends. Simula bata pa lang kami ay lagi na kaming magkasama dahil magkaibigan din ang mga magulang namin. Si Cristiano lang ang hindi ko nakilala bilang kapatid nila dahil madalas siyang wala lalo na at mas matanda pa siya sa aming tatlo. Napatingin ako muli sa gawi nila Liam hindi kalayuan sa akin at nakita kong nag-uusap pa rin sila ng mga kaibigan niya. Nang mapatingin siya sa akin ay agad akong umiwas. Aaminin kong masakit makita na halos hindi na ako kilala ng
Marami pang sinabi sa akin si Mike pero hindi ko na lang pinakinggan pa. Pasok sa isang tenga at labas sa kabila. Natatawa na lang ako dahil hindi ko inaasahan na ganoon pala ang nararamdaman niya sa akin. Bago pa man kami mag-date, nilinaw na namin sa isa't isa na hindi kami pwedeng ma-attach at ma-inlove. Hindi ko alam na sa tatlong buwan na pag-hangout namin, nahuhulog na pala siya. Well, hindi ko naman kasalanan 'yon at wala akong obligasyon sa kanya na ibalik ang nararamdaman niya para sa akin. Nang matapos ako sa trabaho ay umuwi ako ng maaga para magpahinga. Doon na lang ako nagluto ng hapunan ko dahil hindi naman ako pupunta sa club nang hindi kumakain kung nasaan si Liam mamaya. Niyaya ko rin si Marcus na sumama sa akin at agad naman silang pumayag. Hindi ko rin naman sila aayain kung alam kong hindi sila sasama sa akin. Habang nagluluto ako ng hapunan ko, naglinis muna ako ng bahay. Walang masyadong kalat doon pero kailangan ko pa ring linisin dahil once a week lang ako
Kinakabahan ako at ang daming negative thoughts pumapasok sa isip ko pero nilakasan ko na lang ang loob ko. Nanatili akong nakatayo hindi kalayuan kila Liam habang pinapanood silang nag-uusa at nagtatawanan. Ilang sandali pa ay humugot ako ng malalim na hininga para magkaroon ng lakas ng loob. Nang maglakad ako palapit kila Liam ay agad siyang napatingin sa gawi ko. Katulad lang ng kanina nang makita niya ako sa restaurant ay tumigil siya sa pagtawa. Napalunok tuloy ako dahil hindi alam ko sa sarili ko na hindi madali itong gagawin ko. "Liam," tawag ko sa kanya sa mahinang boses. Maingay roon pero alam kong nabasa niya ang pagbigkas ko ng pangalan niya. Nanatili lang naman siyang nakatingin sa akin na para bang hinihintay ang susunod kong sasabihin pero hindi ko maintindihan ang sarili ko dahil hindi ko mabuksan at walang halos salitang lumabas sa bibig ko. Kitan ko ang halo-halong emosyon sa mga mata niya habang nakatingin kami sa isa't isa. Nakikita ko roon ang saya, lungko
Kabanata 9"Architect! Sasama ka ba sa amin?" tanong sakin ni Leah. Si Leah ay isa sa team ko sa firm. Sobrang close namin sa isa't isa kahit ako ang boss nila at bago ako dumating sa kompanya ay nakasanayan na nilang lumabas tuwing biyernes dahil walang pasok kinabukasan. "Nope. I have a meeting with my client tomorrow morning. I need to rest early," sagot ko habang nililigpit ang mga gamit ko sa mesa. "Oh come on. You can move your schedule to the afternoon," giit niya sa akin. Natawa na lang ako at umiling lalo na nang makita ko ang tatlo kong kasamahan na nakasilip mula sa pintuan ng opisina ko. "Sumama ka na sa amin, Architect!" Giit ni Jean. "Sorry girls but I can't make it tonight. I will visit a construction site tomorrow," sagot ko para ipaalam sa kanila ang mga activities ko bukas. "You're always working, Architect. Paano ka makakapag-asawa kung palagi kang gan'yan? Minsan kailangan mo ring lumabas!" Sunod-sunod na sabi ni Leah para lang makasama ako sa kanila. "Tama
Tahimik akong umiinom doon at kung kakausapin ako ng mga kaibigan ni Trisha, kinakausap ko rin sila. Hindi sila awkward kasama dahil malakas ang sense of humor nila at natatawa rin ako sa mga biro nila. "Architect," bulong sa akin ni Trisha. Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala siya ngayon at naiwan niya sa kabilang upuan ang boyfriend niyang si John. "Bakit?" tanong ko sa kaniya. Hindi agad siya nagsalita at napatingin sa mga kaibigan namin na nagtatawanan doon. Hindi ako makasabay dahil natuon ang atensyon ko kay Trisha nang lumapit siya sa akin. "I'm sorry if I took John and his friends with us on our girls night out. Nagkataon lang na pumunta sila rito," paliwanag ni Trisha sa akin. Ngumisi ako at umiling dahil wala akong problema roon. Isa pa, ano ang silbi ng gabi naming mga mga babae kung hindi kami makihalubilo sa iba. "Oh come on, Trisha! It's fine. Isa pa masaya silang kasama," sabi ko pagkatapos ay nagkibit balikat. "Sigurado ka bang okay lang sa'yo? Baka hindi
Sa mga sandaling oras na naghihintay ako sa pagdating ni Cristiano ay siyang paglaban ko naman sa antok at pagod ko. Wala pa akong halos pahinga dahil iyon din ang araw na pag-uwi ko mula sa America. Mas nananaig naman ang kaba at takot ko kaya kahit na ano'ng bigat ng talukap ng mga mata ko ay hindi ko 'yon maipikit. Mahigit kalahating oras na ang lumipas at sigurado akong malapit na si Cristiano. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at muling sumilip sa bintana. Hindi pa rin umaalis ang mga lalaking nakabantay roon kaya naman napabuntong hininga na lang ako. Hindi ba sila napapagod or inaantok man lang? Napailing na lang ako roon at napairap. Sana lang ay sapat ang mga dinalang tauhan ni Cristiano dahil masyadong marami ang mga tauhan ni Mike. Ilang sandali pa akong nakatayo roon nang maramdaman kong nag-vibrate ang watch na nasa bulsa ko kaya naman dali-dali kong kinuha 'yon para tignan. Tumatawag doon si Cristiano kaya hindi ko na pinatagal pang sagutin 'yon dahil sa kaba na kanina ko p
"Matagal naman na tayong hiwalay simula nang mawala ang baby natin. So, bakit ayaw mo pa akong pakawalan?" tanong ko sa kaniya.May bahid ng luha sa gilid ng mga mata ko pero agad kong itiningin 'yon sa itaas para hindi magtuloy ang pagluha. Sinabi ko sa sarili ko na hiindi na ako iiyak muli sa harapan niya."I-I don't want us to separate. Patawarin mo na ako, Lily. Tatanggapin ko ang lahat 'wag mo lang akong hiwalayan," sagot niya sa akin at mas lalong humigpit ang yakap niya.Napahawaj ako sa braso niya para ilayo siya sa pagkakayakap sa akin pero masyado siyang malakas kaysa sa akin. "Bitiwan mo na ako," sabi ko sa kaniya.Naramdaman ko naman ang paghugot nang malalim niyang hininga bago ako tuluyang hiniwalayan sa pagkakayakap pero nanlaki ang mga mata ko sa sumunod niyang ginawa."W-What are you doing?" nauutal kong tanong sa kaniya.Napatingin ako sa paligid namin at laking pasasalamat ko dahil walang tao roon. Lumuhod siya at humawak sa kamay ko."Don't leave me. Please," his v
[After Flashback: Continuation of chapter 8] *** "I-I'm so sorry to hear that, Lily. Kung alam ko lang na gano'n ang pinagdaanan mo," sabi sa akin ni Liam. Pinalis ko ang mga luha ko at agad na ininom ang alak na nasa harapan ko. Hindi ko akalain na sa ilang taon ang lumipas ay muli akong mapapaiyak. That was very diffucult for me to move on. Matapos kong magpatulong kay Ate na dalhin ako sa ibang bansa na walang makakaalam ay nagsimula akong kalimutan ang lahat ng mga nangyari pero hindi ko pa rin maiwasan na maalala 'yon minsan. "Mali ang ginawa sa'yo ni Kuya pero napatawad mo na ba siya? Are you ready to face him again?" tanong sa akin ni Liam. Natawa ako at napailing dahil kaya ko naman na talagang humarap kay Cristiano. May kaonting takot lang talaga akong nararamdaman dahil hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon naming dalawa kapag nagkita kaming muli. Basta ang tanging gusto ko lang ngayon ay ma-annul ang kasal naming dalawa kaya naman hindi ko maiwasang magalit sa t
Walang kahit na sino ang makakapagsabi kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon. Nawalan lang naman ako ng anak at dahil 'yon sa pananakit sa akin ni Cristiano. Sinisisi ko ang sarili ko dahil kung hindi ako lumaban sa kaniya ay sana hindi iyon nangyari. Kung nag-stay na lang sana ako sa kwartong 'yon at indahin ang pananakit niya sa akin.Tulala lang ako habang naka-upo sa hospital bed. Kanina pa ako iyak nang iyak doon at paminsan-minsan ay hihinto ako kapag napagod. Hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko matanggap na sa isang iglap ay nawala ang hinihintay kong anak. Hindi ko man lang siya nahawakan, nakita, at kahit kailan hindi ko na siya makikitang lalaki pa kasama ako."Eat this so you can get some strength. Tinawagan ko na si Sabrina," sabi ni Cristiano.Hindi siya umalis sa tabi ko kanina pa kahit na nakailang beses na akong pagtaboy sa kaniya. Mas lalo akong naiyak dahil naalala ko ang mga magulang at kapatid namin na sabik na sabik sa pagdating ng magiging anak ko p
"Bakit sa akin mo ibinabalik ang mga salitang dapat sa'yo? You're the who's cheating here at hindi ako!" dagdag na sabi ko sa kaniya.Siya naman talaga ang nanloloko sa aming dalawa at hindi ako. Binalikan niya ang ex niya kinikita niya ito ng patago. Niloloko nila kami ng asawa ni Francine."So, bumabawi ka nga? You're doing this to shame me?! Ang kapal ng mukha mo! Pinakasalan lang kita dahil nabigla ako at dahil sa batang dinadala mo! I agree to marry a girl but nothing like you!" patuloy niya.Pinalis ko ang mga luha ko at umiling sa mga sinasabi niya. Kahit isa ay walang katotohanan doon dahil ang pagloloko ay ang bagay hinding-hindi ko kayang gawin dahil alam ko ang pakiramdam no'n. "Hindi ako bumabawi. Hindi kita niloloko-""Stop lying!" sigaw niya dahilan nang pagkahinto ko sa pagsasalita."Alam mong gusto ka ni Liam kaya ka sumasama sa kaniya! Sana pala sa kaniya ka na lang nagpakasal! Nagpakipot ka pa no'ng una pero gusto mo rin pala!" sunod-sunod niyang sabi sa akin.Halos
"I'm his brother. Ako na ang bahala magpaliwanag sa kaniya," sabi ni Liam sa bodyguard ko. Napailing naman ako dahil baka magalit lalo sa akin si Cristiano pero ayaw ko namang makulong dito sa loob ng bahay lalo na at karapatan kong lumabas. "Mapapagalitan po ako, Sir. Baka mawalan pa ako ng trabaho," sagot nito kay Liam. "Ako ang bahala sa'yo. Tatawagan ko rin si Cristiano para sabihin na ako ang kasama ng asawa niya. May tiwala siya sa akin," patuloy na pagpupumilit ni Liam. Ilang minuto rin kaming nakipag-usap sa bodyguard ko hanggang sa nakumbinsi namin ito at nakalabas nga ako. "Bakit ayaw kang palabasin ng bahay ni Cristiano?" tanong sa akin ni Liam. Hindi naman ako nakapagsalita kaagad dahil kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ayaw niya akong paalisin. Nag-isip na lang tuloy ako ng ibang dahilan para masagot ko ang tanong ni Liam. "Ah, he just want me to rest. Ayaw niya munang umalis-alis ako para raw hindi ako mapagod," palusot na sabi ko. "Don't worry. Ako na ang ba
Gano'n ang mga naging trato sa akin ni Cristiano sa mga sumunod na araw pa at alam ko ang dahilan. Ayaw na niya sa akin dahil nasa iba na muli ang atensyon niya at ramdam niyang mahal na siya ulit ni Francine."What happened to your right hand?" tanong sa akin ni Stella.Nasa condo ako ngayon at dinalaw na naman ako ni Stella. Napatingin naman ako sa kamay kong may kaonting lapnos dahil sa pagkakapaso kanina."Ah, wala. Naaksidenteng naidikit ko lang 'yan kanina habang nagluluto ako," sabi ko sa kaniya.Aksidente naman talaga ang nangyari kanina dahil nagtalo kaming dalawa ni Cristiano. Muntikan ko na naman kasing masunog ang niluluto ko kanina at inagaw niya 'yon sa akin pero nagpumilit ako na ako na lang ang magluto. Sa pagiging makulit ko kanina ay napagalit ko siya nang sobra dahilan nang pagdadabog niya kaya tumama sa akin ang mainit na kawali."My gosh! Tigilan mo na nga kasi ang kakaluto. Cooking is not for you kahit na ano'ng gawin. Sabihin mo kay Cristiano ay ikuha ka ng cook
"May asawa na kayong parehas, Francine. Why don't you focus on yuour husband and build your own family? Bakit sa akin pa ang gusto mong sirain?" tanong ko sa kaniya. Hindi siya nakapagsalita at napayuko lang habang umiiyak. Mabilis akong maawa kapag nakakakita ako ng mga taong umiiyak sa harapan ko pero hindi niya deserve ng awa ko. "Lily, please. Sinubukan ko naman lumayo at kalimutan siya e. Sinubukan ko lahat ng makakaya ko para lang 'wag na ulit magpakita sa kaniya pero tadhana ang nagdadala sa amin sa isa't-isa," sunod-sunod niyang sabi. Napailing naman ako at napasinghap. Masakit para sa akin ito dahil dalawa kaming nasasaktan dahil sa isang lalaki at alam kong isa sa amin ang uuwi ng panalo at isa ang uuwi na talunan. "I don't care about your feelings, Francine. That's not valid to ruin a family! And I'll do my best to save my family, so I'm here to warn you. Stay away from my husband," sunod-sunod ko ring sagot sa kaniya. Alam kong wala akong laban dahil siya naman talaga
"You're leaving?"Napahinto si Cristiano sa paglalakad nang tuluyan siyang makababa sa hagdan. Ten pm na at nakita kong bihis na bihis siya. Madilim na sa sala kaya hindi aakalain na may tao roon. Nakahiga na kami kanina pa sa kwarto para matulog at magpahinga pero naramdaman kong bumangon siya kaya naman inunahan ko na siya rito sa baba dahil kutob kong aalis siya. Tama naman ang kutob ko dahil nasa harapan ko siya ngayon.Simula nang bumalik siya galing sa ibang bansa ay may nag-iba sa kaniya. Naging cold ang tungo niya sa akin sa tuwing maglalambing ako sa kaniya. Kaya naman sa tuwing naiisip ko na si Francine ang dahilan no'n ay hindi ko maiwasang hindi masaktan."What are you doing here?" tanong naman sa akin pabalik ni Cristiano.Tanging kaonting ilaw lang ang naroon at kita ko ang tingin niya sa akin."Uminom lang ako ng tubig," palusot na sabi ko naman sa kaniya."Gabi na ah? Aalis ka pa?" tanong ko kaagad sa kaniya."Andrew called me. Nasa bar sila with our friends, at pinapa